ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ - ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΝΕΟΤΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ - ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΝΕΟΤΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ


Συγγραφέας: Richard J. F. Day
Εκδόσεις: Ελευθεριακή Κουλτούρα, 2008
Σελίδες: 302


(Από τα βιβλία που τα αγοράζεις μόνο και μόνο για τον τίτλο τους. Δεν το έχω ακόμα διαβάσει αλλά αναδημοσιεύω το οπισθόφυλλο και κάποια πράγματα που βρήκα γι' αυτό, στο διαδίκτυο)

Ο συγγραφέας ανασύρει τη λογική του αντι-ηγεµονισµού και της συγγένειας από τα κείµενα των κλασσικών του αναρχισµού, κάνοντας κάτι περισσότερο από το να διερευνήσει τις σχέσεις ανάµεσα στον αναρχισµό και στα νεότατα κοινωνικά κινήµατα, όρο που ο ίδιος εισάγει για να περιγράψει τα σύγχρονα µας κινήµατα και για να τα διακρίνει από τα νέα κινήµατα της αµέσως προηγούµενης περιόδου. Αποκαθιστά µε τον τρόπο αυτό τον, παρερµηνευµένο και συκοφαντηµένο, αναρχισµό τονίζοντας τον πλέον επίκαιρο και µοντέρνο χαρακτήρα του και τη σηµασία που έχει για την "τρίτη µας ευκαιρία".



"Μιλάμε για το πρόβλημα της ηγεμονίας, έννοια που σύμφωνα με τον Ντέι είναι το σύνορο μεταξύ της ελευθεριακής αντίληψης της κοινωνικής αλλαγής και του αντιθέτου της, της ιεραρχικής και εξουσιαστικής αντίληψης, που υλοποιείται με την καπιταλιστική και/ή κρατική κυριαρχία.
Η τάση για ηγεμονία, φανερή ή κρυφή, δεν μπορεί παρά να οδηγεί, πέρα από τις καλύτερες των προθέσεων, στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ανιχνεύοντας τη γενεαλογία των σύγχρονων κινημάτων, ο Ντέι μιλάει για την ηγεμονία της ηγεμονίας, διαβλέποντας ηγεμονικά στοιχεία τόσο στη μαρξιστική όσο και στην κλασική αναρχική παράδοση. Η αναγκαιότητα της ηγεμονίας (της τάξης, του κόμματος, του κράτους) διακηρύσσεται προγραμματικά στον λενινιστικό μαρξισμό, σαν συνθήκη της κοινωνικής αλλαγής και αυτή η έννοια συνεχίζει να απαντάται (λιγότερο ή περισσότερο εκλεπτυσμένη) στις επόμενες μεταμαρξιστικές ερμηνείες. Ωστόσο, ακόμη και στον κλασικό αναρχισμό, ο Ντέι διαβλέπει ηγεμονικά στοιχεία, που αναιρούν την αρχική δέσμευση για την πραγμάτωση μιας διαφορετικής κοινωνίας και τα οποία επίσης πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου να πραγματοποιηθεί όντως μια τέτοια δέσμευση. Το ξεπέρασμα, ή τουλάχιστον η προσπάθεια για κάτι τέτοιο είναι ορατή, λέει ο Ντέι, στις προτάσεις, στις προβληματικές και στην κριτική που εμπεριέχονται στην επανεξέταση τόσο του μαρξισμού όσο και του αναρχισμού, με τον φεμινισμό, την αμφισβήτηση των επιβληθέντων μοντέλων της σεξουαλικότητας, τη διεκδίκηση των αποικιοποιημένων ταυτοτήτων κ.ο.κ. Αυτή η επανεξέταση συνιστά για αμφότερα τα ρεύματα το απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να εξέλθουν από τον ιδεολογικό τους εγκλωβισμό, προκαλώντας μια αντιπαράθεση με άλλες ερμηνευτικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας. Και είναι μέσω μιας τέτοιας αντιπαράθεσης που καθίσταται δυνατή η εμφάνιση των μή ηγεμονικών και μάλιστα των αντιηγεμονικών όψεων οι οποίες χαρακτηρίζουν σήμερα τα νέα, ή τα νεότατα, κοινωνικά κινήματα. Η λογική της ηγεμονίας σαν μοχλός της κοινωνικής αλλαγής αντικαθίσταται από τη λογική της συγγένειας (της αγωνιστικότητας των ιδανικών) στο όνομα της αλληλεγγύης (ατομικής και κοινοτιστικής). Είναι αυτή η λογική που βρίσκεται σήμερα πίσω από τη δράση χιλιάδων προσπαθειών εναντίωσης (ή διαφυγής) στην επιβεβλημένη κοινωνική τάξη, χιλιάδες προσπάθειες διάσπαρτες παντού στον κόσμο, στις χώρες των G8 αλλά και στον παγκόσμιο Νότο, με ποικίλους άμεσους σκοπούς και στάσεις καταρχήν σε τοπικό επίπεδο, αλλά και με μια δυναμική διεύρυνσης πέρα απ' αυτό. Είναι σ' αυτές τις αλληλέγγυες και κοινοτιστικές προσπάθειες, λέει ο Ντέι, που επιβιώνει σήμερα το μήνυμα του αναρχισμού, παρά τις ιστορικές ήττες και τις ιδεολογικές αντιφάσεις..."


Roberto Abrosoli
Rivista Anarchica, νο 337


(από το οπισθόφυλλο)


ΠεριεχόμεναΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΚΑΝΤΟ ΜΟΝΟΣ/Η ΣΟΥ: ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ: ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ: Ο ΜΕΤΑΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Ο ΟΥΤΟΠΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΤΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: . . . ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΗΘΙΚΗ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΟΥΤΟΠΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ


Ο Ρίτσαρντ Ντέι είναι καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Queen’s στο Κίνγκστον του Καναδά. Ενεργός στο κίνημα εναντίον της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, υπερασπίζεται το πανεπιστήμιο ως έναν δημόσιο χώρο κριτικής σκέψης.

Θ.Λ.

To διαβάσαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ