ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Αναπάντητα ερωτήματα, Σκουριές (ρέμα Καρατζά) 16 Ιουνίου 2013




(oι εικόνες, στη συνέχεια του άρθρου, είναι χαρακτηριστικές της κατάστασης!)

Η εταιρεία ''ξεριζώστε - παραχώστε'' συνεχίζει το ΄΄αναπτυξιακό έργο΄΄ της στον Κάκαβο γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Χαλκιδικής αλλά και της Ελλάδας (όπως αυτή αποτυπώθηκε ξεκάθαρα και σε πρόσφατη σφυγμομέτρηση) .
Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στο βίντεο που αναρτήσαμε, η πολυεθνική μεταλλευτική εταιρεία αντί να δημοσιοποιεί τις κινήσεις της και να προβάλλει τα ''έργα΄΄ της στους ιθαγενείς της Β.Α. Χαλκιδικής εφόσον είναι ΄΄όλα νόμιμα΄΄ όπως ισχυρίζεται προτιμά να απλώνει συρματοπλέγματα και γενικά να αδιαφορεί για την σφοδρή αντίδραση χιλιάδων πολιτών , κρυβόμενη κατ'ουσίαν πίσω από την ποινικοποίηση των κοινωνικών-πολιτικών αγώνων και χρησιμοποιώντας τα ΜΑΤ ως ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ''επενδυτική ασπίδα''.


Όλα αυτά τα γεγονότα και οι πρακτικές που εφαρμόζονται εδώ και καιρό στην περιοχή μας, σε μια συμπαιγνία κυβέρνησης - ΜΜΕ και πολυεθνικής εταιρείας και που χαρακτηρίζουν κυρίως χώρες μπανανίες και όχι δημοκρατικά καθεστώτα, έχουν βρεθεί στο ''στόχαστρο'' όχι μόνο των αντιδρώντων πολιτών αλλά και των συνδικαλιστικών οργάνων της Αστυνομίας, που τα έχουν στηλιτεύσει επανειλημμένα, εισπράττοντας όμως την αδιαφορία της μνημονιακής συγκυβέρνησης που δεν θέλει να παραδεχθεί την αποτυχία των σχεδιασμών της στο συγκεκριμένο θέμα.

Στις μπανανίες και όχι στις δημοκρατίες, οι επενδύσεις γίνονται με ακανθωτά συρματοπλέγματα.

Στις μπανανίες και όχι στις δημοκρατίες οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν κινητοποιούνται αυτεπάγγελτα αλλά κατόπιν συνεχών οχλήσεων των πολιτών διαπιστώνοντας εκ των υστέρων τα αυτονόητα.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση του ρέματος Καρατζά διαπιστώσαμε με τα ίδια μας τα μάτια την ''θολούρα'' και την αποκρουστική όψη των άλλοτε διαυγών νερών, γεγονός που μπορεί ο καθένας να δει και που δημιουργεί πολλές ανησυχίες και ερωτήματα.

Δυστυχώς τα πρόσφατα γεγονότα που έδωσαν στην Καναδέζικη εταιρεία τον καθόλου τιμητικό τίτλο ''ξεριζώστε - παραχώστε'' , η πρόσφατη απόφαση της πολεοδομίας Αρναίας , το ρίξιμο ευθυνών στις προηγούμενες μεταλλευτικές εταιρείες στο θέμα πχ που ανέδειξε η εφημερίδα των συντακτών για την Ολυμπιάδα , η σιωπή ιχθύος για κάθε θέμα που αφορά την διαχρονική επιβάρυνση της Β.Α. Χαλκιδικής από τις μεταλλευτικές ''δραστηριότητες'' , όλα αυτά μας γεμίζουν πολλές ανησυχίες .
Τι πρέπει να γίνεται δηλαδή , να παίρνουν οι πολίτες μπουκαλάκια για δείγμα από τα ρέματα , κύριοι ανευθυνουπεύθυνοι;

Υπάρχει τελικά κανένας έλεγχος στην εταιρεία "ξεριζώστε παραχώστε'';


















Το είδαμε στις χρυσές αυτ-απάτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου