ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Υβρις διώκουσα



"...Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Μια χώρα που τα παιδιά της διώκονται. Και την έκανε έτσι η Ελλάδα σας, κ. Στουρνάρα. Της διαπλοκής, των φοροφυγάδων, εκείνων που εξακολουθούν να πλουτίζουν (και) από την κρίση..."



«Αριστοτέλης έφα», δήλωναν οι σχολαστικοί στον Μεσαίωνα, και τα σκυλιά δεμένα (μη φάνε κανέναν κατά λάθος, παρά μόνον εκείνους που θα έπρεπε). «Ευρώπα (να τη γράψουμε και λίγο στο δωρικό της) έφα», λένε και σήμερα

εκείνοι που την ένδεια επιχειρημάτων εκτέλεση εντολών ποιούνται. Ή εκείνοι που ουδέποτε χρειάσθηκαν κάποιο επιχείρημα για όσα κάνουν, αλλά πάντα τους αρκούσε ο τυφλοσούρτης της υποταγής στα κόμπλεξ τους, όπως, φερ’ ειπείν, οι ευρωλιγούρηδες.

Εσχατο επιχείρημα λοιπόν των αμυντόρων του «αντιρατσιστικού» νόμου είναι ότι τέτοια και τοιαύτα εντέλλεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, μάλιστα η αρμόδια Επίτροπος, κυρία Σεσίλια Μάλμστρομ - η οποία, αλήθεια, τιεντέλλεται για τη σφαγή που γίνεται στη Συρία με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ή μήπως δεν έρχονται ήδη απ’ τη Συρία, ή δεν θα καταφθάσουν κι άλλοι, πρόσφυγες! κυνηγημένοι απ’ τον πόλεμο και το μακελειό στη χώρα τους...


Εναν ακόμα πόλεμο απ’ αυτούς που έχει προκαλέσει ή ευλογήσει η Δύση, όπως ακριβώς κάνει τώρα στη Συρία, εξοπλίζοντας, ιδίως η Γαλλία και η Αγγλία, κάθε καρυδιάς καρύδι - κυρίως εξτρεμιστές ισλαμιστές, απ’ αυτούς που με τη σειρά τους ύστερα (ή και από πριν) εξαπολύουν τρομοκρατικά χτυπήματα σε αυτές τις χώρες, την Αγγλία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ κι όλη τη Δύση.

Με έναν λόγο, η πολιτική της Δύσης στις χώρες που ορέγεται παράγει πρόσφυγες (και ταυτοχρόνως την ακροδεξιά αντίδραση στην έλευσή τους), όπως παράγει και τρομοκράτες εναντίον της. Είτε τους χρηματοδοτεί, είτε τους εξοπλίζει, είτε όχι.

Με έναν σμπάρο τρία τρυγόνια: α) πρόσφυγες, β) ακροδεξιά αντίδραση, γ) τρομοκρατία (και στις πληττόμενες χώρες, και στα μητροπολιτικά εδάφη των χωρών που τις πλήττουν). Τι μας λέει λοιπόν η κυρία Σεσίλια Μάλμστρομ; Υπό το πρίσμα αυτό, αλλά και υπό το κράτος των τελευταίων κινήσεων του διδύμου Βενιζέλου - Κουβέλη(προσθέστε και τον... κ. Μόσιαλο) το λεγόμενο αντιρατσιστικό (στην πραγματικότητα νεοταξίτικο) νομοσχέδιο έχει γίνει μια γελοία υπόθεση.

Στο μεταξύ, οι Ελληνες μεταβάλλονται σε έθνος της διασποράς. Προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μεταναστεύουν νέοι επιστήμονες και νέοι εργάτες, χώρια εκείνοι που πηγαίνουν εσωτερικοί μετανάστες να πιάσουν δουλειές σε ζώνες όπως η COSCO ή τομείς όπως ο τουρισμός, όπου πλέον μισθώνονται ως εποχιακοί σκλάβοι με μισθούς ανάλογους των Βουλγάρων τουριστών - το success story της κυρίας Κεφαλογιάννη, όταν τα 17 εκατομμύρια των τουριστών που αναμένονται φέτος θα αφήσουν πολύ λιγότερα χρήματα από πέρσι - μια απ’ τις χειρότερες άλλωστε χρονιές στον τουριστικό τομέα.

Ομως, εκτός απ’ τους Ελληνες, μεταναστεύει και η Ελλάδα: στις εργασιακές σχέσεις πάει για Κίνα, στον τουρισμό πάει για Τυνησία, στο φορολογικό σύστημα για Οθωμανικό Σαντζάκι, στην ανάπτυξη για Ζιμπάμπουε, στην ύφεση για Μπαγκλαντές, στη δημόσια διοίκηση για Μπανανία, στην τεχνολογία για την εποχή Νεάντερταλ και στην ευνομία για Λίστα Λαγκάρντ.

Αλλά, σε μια χώρα που παραχωρεί στο ΤΑΙΠΕΔ προς εκποίησιν το Σκοπευτήριο της Καισαριανής (κι ύστερα η κυβέρνηση ζητάει τάχα μου απ’ τη Γερμανία τις Πολεμικές Αποζημιώσεις), σε μια χώρα που ο κ. Βενιζέλος απαιτεί να του ζητήσουμε συγγνώμη για όσα μας έχει κάνει, ουδεμία υπόληψη υπάρχει, ώστε να τη λάβουν υπ’ όψιν τους έστω και αυτού του είδους οι Ευρωπαίοι, όπως ο κ. Ολανδρέου, όστις οργάνωσε διάσκεψη εν Παρισίοις για την ανεργία, «ξεχνώντας» να καλέσει την πρώτη σε αυτό το άθλημα χώρα της Ενωσης, την δύστηνο Ελλάδα.

Τη χώρα μας, όπου είναι είδηση πλέον να δουλεύει κανείς και να πληρώνεται. Τη χώρα μας, που σαν άλλη ηττημένη Τρωάδα φέρεται, άγεται και σύρεται, θρηνώντας ανάμεσα στον χορό των 2.000.000 ανέργων, ή στον χορό εκείνων που κατά δεκάδες χιλιάδες -πάνω από 120.000 ήδη- μεταναστεύουν ή στον χορό εκείνων που παραμένουν για να διώκονται. Να προπηλακίζονται, ναατιμάζονται. Και να νομίζει κι από πάνω ο κάθε ουτιδανός Στουρνάρας ότι μας κάνει χάρη που μας κυβερνάει. Χάρη σε ποιους;

Στους άνεργους.

Στους μετανάστες.

Και στους ταπεινωμένους.


Αυτή είναι η Ελλάδα μας. Μια χώρα που τα παιδιά της διώκονται. Και την έκανε έτσι η Ελλάδα σας, κ. Στουρνάρα. Της διαπλοκής, των φοροφυγάδων, εκείνων που εξακολουθούν να πλουτίζουν (και) από την κρίση...


Του Στάθη στον ενικό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου