Περί καλοκαιρινών "Αξιών"

"Βe cool or be fool" (?)

Tο καλοκαίρι μπήκε για τα καλά. Με τη ζέστη την ασήκωτη που κόβει την ανάσα κυριολεκτικά. Και κάνει τη δουλειά, ειδικά τη σκληρή και επίπονη, να μοιάζει με καταναγκαστικά έργα σε κάποιο, μικρό ή μεγάλο, από τα απαιτητικά στρατόπεδα της λεγόμενης αγοράς εργασίας για τους κρατούμενους. Που τολμούν να φαντάζονται ότι έχουν δικαιώματα για πιο ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες και αμοιβές αξιοπρεπείς. Ωστόσο πού και πού το μυαλό μπορεί να παίξει και περίεργα παιχνίδια και να φαντασιωθείς ότι έχεις αράξει με το δροσιστικό ρόφημα σε κάποια τροπική παραλία της Καραϊβικής ή έστω κάπου πιο κοντά. Ας πούμε στην καλοκαιρινή πασαρέλα της Μυκόνου-χαρά του επώνυμου που ξέρει να επιλέγει πάντα τα "hot spots", του (επαγγελματία κυρίως) ζιγκολό, του ναρκέμπορα, του/της "θέλω να γίνω star ή έστω για λίγο επώνυμος" με κάθε μέσο και με κάθε αναγκαία "θυσία"...ή απλά "θέλω να κάνω το κομμάτι μου κι εγώ όσο μετά κι αν χρεωθώ".
..Από την άλλη πλευρά του καλοκαιρινού νομίσματος (αυτού της εσωτερικής μετανάστευσης σε αναζήτηση δουλειάς), δεν ξέρουμε πόση τελικά χαρά εισπράττουν οι εργαζόμενοι σε εξοντωτικούς ρυθμούς πίσω από τη βαβούρα και τα "άψογα service" και τις "ποιοτικές υπηρεσίες" αυτού του καλοκαιρινού φρενοκομείου. Τελοσπάντων, ας δούμε ένα (όχι και πάρα πολύ παλιότερο) άρθρο που μας τα λέει με το δικό του εύστοχο, πιστεύουμε, τρόπο.

 
Η Αξία “Μύκονος”

BIBΛΙΟ: " Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση "

Συνδέστε το παρακάτω και με αυτές τις αναρτήσεις μας:

"Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί" (Ω! Τι έκπληξις!)

" Γερμανία, μια χώρα υπό Αμερικανική κατοχή ": απίστευτα στοιχεία για τον "μπαμπούλα" της Ευρώπης με τους υψηλούς ιδιοκτήτες!

 " Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση "

Ένα αποκαλυπτικό και προκλητικό βιβλίο-μελέτη που βοηθάει στην κατανόηση πολλών σημερινών εξελίξεων και φωτίζει την ουσία και το χαρακτήρα της Ε.Ε. του κεφαλαίου
Η άγνωστη μα συγκλονιστική ιστορία της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης αποτελεί αντικείμενο του δεύτερου βιβλίου του Κώστα Λουλουδάκη (μετά το Άσπρα μαντίλια στην Plaza de Mayo, εκδ. ΚΨΜ, 2015).
Ποιά η σχέση του φασισμού, της αποικιοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών χωρών με την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι ρόλο έπαιξαν οι ΗΠΑ στην ανάπτυξη της Γερμανίας και πως η Γερμανία που ηττήθηκε τόσο στον Α΄, όσο και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αναδείχθηκε σε ηγετική δύναμη της Ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης; Ποιος ο ρόλος της Βρετανίας και της Γαλλίας;

" Καθένας με τη χίμαιρά του"

Σαν σχόλιο από εμάς:

 Α! ρε "καταραμένε", σκοτεινέ μάγε της ποίησης Μπωντλέρ!

Ευφυώς οξυδερκές και συνάμα αποκαρδιωτικό. Αποκαρδιωτικό και συνάμα, μ'έναν παράξενο τρόπο, πηγή άντλησης εσωτερικής δύναμης μέσα από την αδυναμία της ανθρώπινης αυταπάτης, της σπατάλης του εαυτού και της πτώσης.
 (Και όπως έχει επισημάνει κάποιος, μέσα από τη σοφία της ανωνυμίας του, "ο καλύτερος τρόπος για να βγεις μέσα από μια έρημο είναι να τη διασχίσεις". Και, παρά τις πανταχού παρούσες δυσχέρειες και ψευδαισθήσεις, να μη λυγίσεις!)

Κοφτερό σαν ξυράφι και συνάμα φευγάτο σαν τη σκόνη της ανθρώπινης αυταπάτης, ραθυμίας και αυτοκαταστροφής, που παρασύρουν οι  άνεμοι της Ιστορίας μέχρι τις αβύσσους της λήθης.

Διαχρονικά και συνάμα άχρονα σημαίνον, καθώς ο άνθρωπος έχει (πάντα είχε κι ας μην το αντιλαμβάνεται) τη δύναμη να γίνει είτε ο δολοφόνος είτε ο δημιουργός απ'την αρχή του χρόνου που του αναλογεί.

" Το μεγαλύτερο βάρος του ανθρώπου είναι ο εαυτός του. Γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στους ώμους του " ΝΙΤΣΕ

Charles Baudelaire ~ Ο Καθένας Με Τη Χίμαιρά του

[Gustave Moreau - Chimère] 

" Κάτω από έναν απέραντο γκρίζο ουρανό, σε μια μεγάλη σκονισμένη πεδιάδα, χωρίς δρόμους, χωρίς χλόη, δίχως ένα γαϊδουράγκαθο, δίχως μια τσουκνίδα, συνάντησα πολλούς ανθρώπους που περπατούσαν σκυφτοί. Ο καθένας τους κουβαλούσε στην πλάτη του μια πελώρια Χίμαιρα, βαριά σαν ένα σακί αλεύρι ή κάρβουνο, ή σαν τον εξοπλισμό ενός Ρωμαίου στρατιώτη του πεζικού.

Οι λεπτομέρειες μιας ανείπωτης ταραχής μέσα στο χρόνο.

 "Οι λεπτομέρειες μιας ανείπωτης ταραχής μέσα στο χρόνο"

Τι αγαπάμε?  τι είναι δικό μας?  τι είναι ξένο?  τι ειναι αλληλεγύη ?  τι είναι πραγματικότητα?

Χρόνος...
Ολα με το χρόνο συναθροίζονται,
συσσωρεύονται,
δημιουργούνται,
μεταμορφώνονται.

Ο πανδαμάτωρ χρόνος!

Τίποτα δεν είναι σταθερό και βέβαιο.
Ολα μεταβάλλονται.
"Τα πάντα ρει" που έλεγε κι ο σκοτεινός!
Οτι αγαπώ σήμερα,
αύριο δεν θα είναι αυτό που αγαπώ, αλλά κάτι άλλο.
Και εμείς πασχίζουμε να κρατήσουμε την άμμο στη χουφτα μας!

Το "μυστικό μήνυμα" του γερο-Ινδιάνου στους αστροναύτες

Bραχογραφία Ινδιάνων στην πολιτεία της Γιούτα, με χρονολόγηση γύρω στα 2.500 χρόνια από τις μέρες μας

" Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νηλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν προσεδαφίστηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τους μήνες που προηγήθηκαν της αποστολής τους, οι αστροναύτες του Apollo 11 εκπαιδεύτηκαν σε μια απομονωμένη, σεληνόμορφη έρημο στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η περιοχή αυτή είναι η πατρίδα διάφορων κοινοτήτων αυτόχθονων Αμερικανών και υπάρχει μια ιστορία ή θρύλος που περιγράφει τη συνάντηση των αστροναυτών με κάποιον από τους ντόπιους.

Μια μέρα καθώς έκαναν την εκπαίδευσή τους, οι αστροναύτες συνάντησαν έναν ηλικιωμένο Ινδιάνο. Εκείνος τους ρώτησε τι έκαναν εκεί και του απάντησαν ότι ήταν μέλη μιας εξερευνητικής αποστολής που θα έφευγε σύντομα με σκοπό να εξερευνήσει τη Σελήνη. Όταν ο γέροντας το άκουσε αυτό, έμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά και μετά ρώτησε τους αστροναύτες αν θα μπορούσαν να του κάνουν μια χάρη. Κι εκείνοι τον ρώτησαν τι θέλει.

" Ξέρετε", είπε ο γέροντας, "οι άνθρωποι της φυλής μου πιστεύουν ότι στη Σελήνη ζουν ιερά πνεύματα. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσατε να τους δώσετε ένα σημαντικό μήνυμα εκ μέρους του λαού μου".
"Τι μήνυμα;" ρώτησαν οι αστροναύτες.
"Α, δεν μπορώ να σας πω. Είναι ένα μυστικό που μπορούν να το γνωρίζουν μόνο η φυλή μας και τα πνεύματα".
 Όταν γύρισαν στη βάση τους οι αστροναύτες έψαξαν να βρουν κάποιον που γνώριζε τη γλώσσα της φυλής και του ζήτησαν να τους μεταφράσει το μυστικό μήνυμα. Όταν επανέλαβαν τις λέξεις που τους είχε πει ο Ινδιάνος και είχαν απομνημονεύσει, ο μεταφραστής άρχισε να γελάει ασυγκράτητα. Όταν ηρέμησε, οι αστροναύτες τον ρώτησαν τι σήμαινε το μήνυμα. Εκείνος τους εξήγησε ότι η πρόταση που είχαν απομνημονεύσει τόσο προσεχτικά έλεγε: "Μην πιστέψετε λέξη απ' ότι σας πουν αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν έρθει να κλέψουν τη γη σας "..."

 Πηγή: Yunal Noah Harari, Homo Sapiens: Μια σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Αλεξάνδρεια.

Εμείς το διαβάσαμε στο  περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 150 Απρίλιος-Μάιος 2017.


 Η απάντηση των "απολίτιστων". Αυτή που έδωσε ο αρχηγός των Ινδιάνων Seattle στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Πηρς, ο οποίος και απαίτησε να αγοράσει τη γη τους.

Διαβάστε και από εμάς:
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της αμερικανικής Ιστορίας: σύντομο χρονικό μιας γενοκτονίας!
 Να πώς οικοδομήθηκε το "απαραίτητο έθνος" - "Soldier Blue "
 Ινδιάνικη σοφία σ'ένα ψυχολογικά κατακερματισμένο κόσμο...

Η στάση του λωτού εκεί που δεν περίμενες να τη βρεις!

Αυτή η σκαλιστή μορφή σε στάση λωτού βρέθηκε στο Oseberg της Νορβηγιας της εποχής των Βίκινγκς-!- με χαραγμένο πάνω της το ιερό και πανάρχαιο σύμβολο της σβάστικας. Σταυροειδές σύμβολο ζωής κι αέναης ροής, που συναντιέται μέσα στους αιώνες, σε διαφορετικές ιστορικές και προϊστορικές περιόδους από τα βάθη του χρόνου, από τη Σκανδναβία ως την αρχαία Ρώμη και Ελλάδα και από τη Βόρεια Αμερική μέχρι την Περσία, Ινδία και το Θιβέτ και είναι πιο παλιό ακόμα κι από το περίφημο αιγυπτιακό ανκ. Οι Ναζί, στον 20ο αιώνα, φρόντισαν να το νοηματοδοτήσουν άκρως αρνητικά. Η λέξη swastika προέρχεται από την σανσκριτική - η αρχαία ινδική γλώσσα- λέξη svastika, που σημαίνει γενικά την καλοτυχία και την ευημερία.
 H μορφή της εικόνας βρέθηκε σε "Vikingship grave" ή χώρο που οι Βίκινγκς άφηναν τα πλοία τα οποία και τους ήταν άχρηστα πια.
  Αυτό όμως που σίγουρα προκαλεί εντύπωση είναι ότι παρατηρούμε πως η μορφή της εικόνας βρίσκεται στη γνωστή βουδιστική στάση του λωτού, που ήταν ήδη γνωστή στους Κέλτες. Οι οποίοι αναπτύχθηκαν τόσο στην Ιρλανδία, τη Μεγάλη Bρετανία και τη Δυτική Ισπανία, όσο και στη Γαλλία ως Γαλάτες κι έφτασαν μέσω επιδρομών μέχρι την Ελλάδα του 3ου προχριστιανικού αιώνα, ενώ ως Κίμβροι και Τεύτονες ήταν οι πατέρες των γερμανικών φυλών που κατάπιαν τη Ρώμη κι εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
  Το εύρημα χρονολογείται στο 834 μετά την -υποτιθέμενη- γέννηση του χριστού και πιστεύεται ότι δεν είχε εισαχθεί στη Νορβηγία, παρά το γεγονός ότι ήδη είχαν ξεκινήσει οι μεγάλες επιδρομές των Βίκινγκς προς τη Δύση και το Νότο της Ευρώπης. Αν οι Βίκινγκς - φυλές της Νορβηγίας, Σουηδίας, Ισλανδίας και Δανίας- κατάγονται φυλετικά από κέλτικους προχριστιανικούς λαούς που μετακινούνταν στα ευρωπαϊκά εδάφη, τότε η περίφημη στάση του λωτού - και οι βουδιστικές αντιλήψεις να υποθέσουμε;- τους ήταν αποδεδειγμένα οικεία!

 Είναι εδώ σημαντικό να πούμε ότι στον εσωτερικό Βουδισμό ο Βούδας - ή Buddha - είναι το πνεύμα του Ερμή και οι Κέλτες αποκαλούσαν τον πλανήτη Ερμή Budh, δηλαδή η "σοφή διδασκαλία" στη γλώσσα τους!
 Σύμπτωση;

- To ανέρτησα πρώτη φορά στο no Gravity Zone -

O Ένοικος...

" Η απόφαση eurogroup για λιτότητα έως το 2060 και οι γελοίοι γελωτοποιοί του ΣΥΡΙΖΑ "

 {Θυμηθείτε και από εμάς: "Εθνικές... αυτοκτονίες"  και  κυνισμός α λα Αριστερά}

• Η απόφαση eurogroup για λιτότητα έως το 2060 και οι γελοίοι γελωτοποιοί του ΣΥΡΙΖΑ

 του Παναγιώτη Μαυροειδή
 
Η απόφαση του χθεσινού eurogroup είναι απελπιστικά σαφής. Για την κυβέρνηση δημιουργεί προβλήματα επικοινωνιακής φύσης. Για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όμως, αποτελεί μία ακόμη ταφόπλακα και υποθήκευση του μέλλοντος έναντι των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και του «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε» των ξένων και Ελλήνων αρπακτικών που ονομάζουν «επενδυτές».
Η σύνοψη είναι τούτη:
Πρώτο: Πρωτογενή πλεονάσματα και λιτότητα διαρκείας έως το 2060 (!), υπό καθεστώς διαρκούς επιτροπείας
Δεύτερο: Καμία απολύτως «ελάφρυνση» χρέους. Απολύτως! Μόνο μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος (μνημονίου), δηλαδή το καλοκαίρι του 2018, θα συζητηθεί, «αν υπάρχει ανάγκη», για μετάθεση μέρους δανειακών υποχρεώσεων «από 0 έως 15 χρόνια», έτσι ώστε το χρέος να καταστεί «βιώσιμο», δηλαδή να μπορούν οι τοκογλύφοι να εισπράττουν.
Ο Τσίπρας σε συνέντευξή του τον Γενάρη σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Συντακτών έλεγε πως:

«είναι θέμα αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, ακόμη και παραβίασης του Συντάγματος, ακόμη και να συζητάμε για προνομοθέτηση νέων μέτρων».

Ωστόσο νομοθέτησε κανονικά μέτρα σφαγής των συντάξεων, μείωσης του αφορολόγητου  και άλλα, ύψους 4,5 δις με την αγόγγυστη φυσικά στήριξη όλων των βουλευτών, μαζί και των δήθεν «αριστερούληδων».
Το δικαιολόγησε λέγοντας, πως «τα ψηφίσαμε, αλλά δε θα εφαρμοστούν αν πρώτα δε μας δώσουν ρύθμιση για το χρέος».
Τώρα λοιπόν που για το χρέος δεν πήραν αλλά έδωσαν, πως δικαιολογούνται;
Προσέξτε τι λέει το πρώτο σημείο για τη χθεσινή απόφαση-κόλαφο του eurogroup που ορίζει πρωτογενή πλεονάσματα και μνημόνιο διαρκείας έως το 2060:

" Καταρ-αμένη φτώχεια!!! "

  του  συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου

Αν το Κατάρ ήταν μια φτωχότερη χώρα, θα είχε την τύχη του Ιράκ μετά το εμπάργκο που του ανακήρυξαν η Σ.Αραβία, τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν.
Ο τουρισμός πολυτελείας του θα κατέρρεε από την έλλειψη τροφίμων, τα κατώτερα στρώματα και οι μετανάστες εργάτες του θα ψόφαγαν από την πείνα κι η Κατάρ airlines θα εγκαταλειπόταν εν ριπή οφθαλμού.

Το Κατάρ όμως είναι σε όλα του μια μικρή Σαουδική Αραβία.
Το εμπάργκο θα του κοστίσει πολύ, δε θα το συνθλίψει όμως.
Ήδη το Κατάρ, βαθύτατα τροφικά εξαρτώμενο από τις εισαγωγές, μέχρι τώρα κυρίως από την Σαουδική Αραβία, αγόρασε επειγόντως 4000 αγελάδες από ΗΠΑ και Αυστραλία τις οποίες θα αερομεταφέρει στα εδάφη του με συνολικό κόστος 8 εκατομμυρίων δολλαρίων, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο το 1/3 των αναγκών του σε γαλακτοκομικά.
Ποιο το έγκλημα του Κατάρ για να πληρώνει το γάλα χρυσάφι; Πέρα από τα εγκλήματα μιας θεοκρατικής εξουσίας κατά βασικών ατομικών ελευθεριών των γυναικών και τη στενή σχέση του με τους τζιχαντιστές, εγκλήματα που από κοινού διαπράττει με τη Σαουδική Αραβία, το έγκλημα του Κατάρ ήταν ότι επιδίωξε να αυτονομηθεί και να επιδιώξει μια υποτυπώδη Ιρανοκαταριανή προσέγγιση.

Μερικές μέρες μετά από την σύναψη μιας τερατώδους εξοπλιστικής σύναψης με τον Donald Trump, η Σαουδική Αραβία βρήκε την ευκαιρία να δείξει ποιο είναι το αφεντικό στην περιοχή.
Το Κατάρ όμως δεν είναι πρωτάρης στο λάδωμα.

Gay ναι! Αλλά με ποιο τρόπο "proud"?

Η Αθήνα φωταγωγημένη σε gay χρώματα και παλλόμενη σε καρναβαλικού τύπου παρελάσεις, αλλά αυτό δεν κατάφερε να εξωραΐσει την γκρίζα ασχήμια της και τη συσσωρευμένη μιζέρια και παράνοια των καιρών που εισπνέουν και εκπνέουν οι κάτοικοί της

 Η "διαφορετικότητα" δεν έχει ανάγκη από παρελάσεις με άφθονο κιτς, φωταγωγημένα δημόσια κτήρια, άφθονο φρου φρου και εξεζητημένες πόζες, ώστε να εντυπωθεί στη σκέψη των υπόλοιπων ατόμων που απαρτίζουν μια κοινωνία ως κάτι αποδεκτό και σεβαστό. Η σεξουαλική επιλογή του καθενός είναι φυσικά σεβαστή στο βαθμό που δεν καταντάει ένα είδος πολυδιαφημισμένου από ΜΜΕ και "ανοιχτόμυαλων spokesmen" προϊόντος στα "ράφια της μαζικής κατανάλωσης". Που δεν μετατρέπεται σε ένα είδος κάθε άλλο παρά συγκαλυμμένης προπαγάνδας υπέρ της και δεν προωθείται με υστερικές και εξόφθαλμα κακόγουστες εκστρατείες και παράλογες κοινωνικά μεθοδεύσεις.
Απόσπασμα από το  Το κυνήγι ομοφοβικών μαγισσών των αντιερωτικών καιρών μας

Οι παρελάσεις, πατώντας πάνω στο μιλιταριστικό ιστορικό τους υπόβαθρο, έχουν ως σαφή στόχο την επίδειξη! Απέναντι σε ήσυχους και ανήσυχους, αμφισβητίες και ενσωματωμένους, ντόπιους και ξένους, εχθρούς και φίλους.
 Έτσι:
Οι μαθητικές παρελάσεις επιδεικνύουν τη "στρωμένη", ενταγμένη στις εκάστοτε εκπαιδευτικές πολιτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις των ταγών της κοινωνίας, περήφανη "μαθητιώσα νεολαία".
Οι στρατιωτικές παρελάσεις επιδεικνύουν την ετοιμοπόλεμη "στρατευμένη νεολαία", υπηρέτρια των κοινωνικοπολιτικών πρακτικών και βλέψεων των ηγετών -και συχνότατα των πάνω από αυτούς εντολοδοτών τους- μιας κοινωνίας, με σαφές το μήνυμα της προειδοποίησης προς κάθε κατεύθυνση εντός ή εκτός των φραχτών.

Και εδώ και όχι πολύ καιρό μας έχει προκύψει κι ένα άλλο είδος πολύχρωμης, "χαβαλεδιάρας" και δήθεν απελευθερωτικής από συντηρητικές δομές παρέλασης, με σαφές κοινωνικό μήνυμα. Πρόκειται για την ιδιότυπη "παρέλαση" των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών και των υποστηρικτών με "ανοιχτό μυαλό", ενταγμένης σ' ένα ευρύτερο happening γνωστό και ως "Αthens Pride". Να λοιπόν που και πάλι εμπλέκεται η έννοια της υπερηφάνειας  -"pride"- και των περήφανων που είναι αυτό που είναι. Και σε συνεργασία με μια άλλη έννοια - που αποτελεί και την επιδίωξη κάθε παρέλασης που σέβεται τους εμπνευστές της- αυτή της επίδειξης. Η οποία εδώ δεν συνδυάζεται με τον υποδειγματικό βηματισμό, τις ομοιόμορφες στολές και τα προτεταγμένα όπλα, αλλά με το "παιχνιδιάρικο" τούρλωμα των οπισθίων, τα στρινγκάκια και τα ζωηρά χρώματα, τα ηδονικά λικνίσματα, τα "απενοχοποιημένα χουφτώματα" σε δημόσια θέα και ό,τι άλλο "πικάντικο" μπορεί να προκαλέσει, υποτίθεται, τον μικροαστικό πουριτανισμό και την υποκρισία που ανέκαθεν τον χαρακτήριζε.

Όμως:
Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι συμμετέχοντες, σε κάθε είδους και λογικής παρέλαση, είναι ότι υπηρετούν ουσιαστικά τον ίδιο αφέντη. Και στην τελευταία περίπτωση -αν κάποιος πει ότι μαθητές και κυρίως οι φαντάροι δεν μπορούν να αρνηθούν τη συμμετοχή λόγω κυρώσεων- εδώ υπηρετούν τα κελεύσματα και τις ύποπτες σαφώς ατζέντες αυτών τους οποίους θα έπρεπε να τους γυρνούν την πλάτη. Εφόσον, οι gay  άνδρες και γυναίκες, επιζητούν -δικαίως από κάθε άποψη- το σεβασμό στη διαφορετικότητά τους, αλλά και την αναγνώριση της αξιοπρέπειας που θέλει να το διακρίνει κάθε έλλογο ανθρώπινο ον. Και η αξιοπρέπεια συνάδει και με την υπεράσπιση του δικαιώματος για αξιοπρέπεια και ελευθερία έκφρασης και του συνάνθρωπου, όταν αυτή σέβεται και κατανοεί τις δικές σου ανάγκες και δικαιώματα. Τα οποία κανένα είδος παρδαλού σώου ή "παρέλασης" δεν τα προωθούν με τη σοβαρότητα,τη στοχαστικότητα και βεβαίως την αξιοπρέπεια που τους ταιριάζει.

Διότι:

Πρώτο. Οι παρελάσεις και τα σώου που στήνονται μαζί με αυτές, κάθε είδους και απόχρωσης, προωθούν την επικράτηση της αυτοματοποίησης, της ψυχαναγκαστικής αποδοχής κυρίαρχων αντιλήψεων και προωθήσεων, της ισοπεδωτικής ομοιομορφίας -καταλύοντας οπότε την έννοια της διαφορετικότητας-, ακόμα και πάνω στο δικαίωμα της διαφορετικότητας και της έκφρασης που αυτή επιλέγει.
Και, ίσως το χειρότερο; Της επιβολής ελέγχου από το σύστημα! Το οποίο σπανίως ενδιαφέρεται πραγματικά για την ελευθερία έκφρασης και κίνησης των υπηκόων του, απλά μερικές φορές μπορεί να τη χρησιμοποιήσει ως "βελούδινο σύνθημα" για να ρολάρουν τα γρανάζια των δικών του σκοτεινών, ύποπτων και ανομολόγητων στόχων. Που στοχεύουν, στο τέρμα της "σημαδεμένης διαδρομής, τον απόλυτο έλεγχο των ελευθεριών που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.

Δεύτερο. Τρανή απόδειξη των ακριβώς προηγούμενων που αναφέρθηκαν, είναι οι εξωφρενικά γελοίες και σαφέστατα ύποπτες επιβαλλόμενες πρακτικές παγκοσμίως. Να μια άλλη έννοια που εμπλέκεται σε αυτά: Η σαφήνεια και η λυσσαλέα προσπάθεια υποβάθμισής της.  Στις "υπερπολιτισμένες" χώρες του "ανεπτυγμένου κόσμου":

" TO MΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ "

TO MΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ

έχει θέα τα άλλα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών. Κάθομαι, σε μια ψάθινη καλοκαιρινή καρέκλα και αναρωτιέμαι γιατί από όλες τις θέες του κόσμου, το μπαλκόνι μου έχει επιλέξει την συγκεκριμένη. Νομίζω, πως θέλει με αυτό τον τρόπο να μου δώσει την δυνατότητα να θαυμάσω και τα άλλα, όμορφα μπαλκόνια, με τα πολύχρωμα λουλούδια τους, τις δίκες του ψάθινες καρέκλες και τα τα ψηλά η τα λιγότερο ψηλά, κάγκελα τους.

je m'appelle Macron et je suis tres bon!

Κάποτε ο Στάλιν είχε δηλώσει το εξής ανεκδιήγητο: "Δώστε μας περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος" (!!!)
Μετάφραση της αλλοπρόσαλλης αυτής διαλέκτου: Συναινέστε στην ενίσχυση της ήδη πανίσχυρης κρατικής εξουσίας της γραφειοκρατικής εκκλησίας-δικτατορίας του "προλεταριάτου", ώστε σε κάποιον αόριστο χρόνο να καταργήσουμε το κράτος και να περάσουμε στην αταξική κοινωνία, δηλαδή στον...αναρχισμό! Αυτό που παρέλειψε να πει ο "πατερούλης" ήταν ότι η εξουσία, φυσικά, ποτέ δεν αυοκαταργείται! Ανατρέπεται μέσα από εσωτερικές εξεγερσιακές διαδικασίες ή από την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων...

Σήμερα, την εποχή της δικτατορίας των πολυεθνικών ομίλων-οδοστρωτήρων και του χρηματοπιστωτικού καρτέλ με τους μαγικούς αλγόριθμους που μετατρέπει τον κοπανιστό αέρα σε χρήμα και υπερχρεώνει ό,τι κινείται και αναπνέει πάνω στον πλανήτη, έρχεται ένας άλλος δημαγωγός, μια γραφική καρικατούρα-όργανο του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, να χρησιμοποιήσει την ίδια ευτράπελη, δημαγωγική διάλεκτο. Κεντρικό σύνθημά του στις εκλογές της χώρας του, που καταπόντισαν τα παραδοσιακά κόμματα της κεντροδεξιάς και "αριστεράς", ήταν...τι άλλο; "Η ανατροπή του κατεστημένου". Ποιου όμως κατεστημένου; Αυτού της λαομίσητης όπως εξελίσσεται Ε.Ε. ( Μαθήματα δημοκρατίας εις τας πολιτισμένας Ευρώπας! και Ναι, mr Τουσκ, στη συγκεκριμένη περίπτωση τεράστιας απάτης και δολοφονικής κοινωνικά "μπίζνας", οι πιστωτές είναι και κακοί και ανήθικοι! Όπως όλοι οι "νονοί" και τα όργανα της μαφίας!);Των αντιδημοκρατικών τεχνοκρατών και μη εκλεγμένων γραφειοκρατών των Βρυξελλών, της χρηματοπιστωτικής μαφίας που λυμαίνεται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και εξαθλιώνει το εργατικό δυναμικό των χωρών και την αυτοδιάθεση των λαών;
Και ο κύριος Μακρόν, με τις βαρύγδουπες υποσχέσεις, κέρδισε τις εκλογές σε βάρος της ακροδεξιάς αντιπάλου. Το παιδί του κατεστημένου που θα τα βάλει με το κατεστημένο!
Ο υπάλληλος των Ρότσιλντ, της πασίγνωστης τραπεζικής δυναστείας, με τις γνωστές από παλιά ατάκες των υπερφιλόδοξων ιδρυτών της: "Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους" και " Ο καλύτερος καιρός να κάνεις λεφτά, είναι όταν το αίμα τρέχει στους δρόμους".

Το big στέλεχος της γαλλικής "επενδυτικής τραπεζικής οικoγένειας" των πανταχού παρόντων Ρότσιλντ, που είχε αποκτήσει και τη φήμη του ιδιαίτερα σκληρού στις μπίζνες.
 Που όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, με το ΟΚ και των αφεντικών του, διετέλεσε  και υπουργός οικονομικών του Ολάντ, συμβάλλοντας με τον τρόπο του στην κακή οικονομική κατάσταση της Γαλλίας.
Που πούλησε το αεροδρόμιο της Τουλούζ στους Κινέζους δηλώνοντας ότι δεν θα ιδιωτικοποιηθεί και το οποίο φυσικά ιδιωτικοποιήθηκε μια χαρά!
Που κατέβηκε στις εκλογές όχι ως αρχηγός κόμματος αλλά ενός "virtual κινήματος" δίχως εγγεγραμμένα μέλη, με την ονομασία "Εμπρός", το οποίο δεν έλαβε καμία κρατική επιχορήγηση αλλά ξόδεψε κάπου 17 εκατομμύρια ευρώ στην προεκλογική καμπάνια (ποιοι άραγε του τα πρόσφεραν απλόχερα;). Με την ευγενή υποστήριξη της "αριστεράς" του κέντρου και την αβάντα των ισχυρών ΜΜΕ του γαλλικού κατεστημένου...

Αυτό το πρώην "golden boy" και νυν πολιτικός της "αλλαγής", "ανατροπής", "ελπίδας" (να θυμηθούμε και τις εγχώριες ατάκες-σαπουνόφουσκες των "σοσιαλιστών" του ΠΑΣΟΚ και των "αριστερών" σχιστών μνημονίων του σήμερα), θα βγάλει τη χώρα του έξω από την οικονομική ολιγαρχία, τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πολιτικές; Τις οποίες σήμερα πληρώνει πολύ μα πολύ ακριβά ολόκληρος ο πλανήτης;

Δεν μας απασχολεί αν το "ομορφόπαιδο" είναι παντρεμένο με κάποια που θα μπορούσε να'ναι η μαμά ή η γιαγιά του. Δικαίωμά του. Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι πρόκειται για έναν "λαγό" της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που οδηγεί την κοινωνία κατευθείαν στον τερματισμό. Κάθε επίφασης δημοκρατικής συνθήκης και προοπτικής για ένα μέλλον απαγκιστρωμένο από τις πρακτικές και τις παγιώσεις της παγκόσμιας ελίτ. Αυτή είναι η δική μας εκτίμηση. Και πιστεύουμε ότι ο γαλλικός λαός εισπράττοντας στο πετσί του το σφιχτό εναγκαλισμό αριστεράς και δεξιάς (παγκόσμιο φαινόμενο, με κραυγαλέο παράδειγμα και στην Ελλάδα) κάτι που το ανίχνευσαν πολύ καλά και οι δημοσκόποι και προπαγανδιστές του κατεστημένου το οποίο "μάχεται" ο μεσιέ Μακρόν, σύρθηκε τελικά στο να πρέπει να επιλέξει. Σαν ένα κακοποιημένο παιδί που του προσφέρεται η στημένη επιλογή δύο διαφορετικών κηδεμόνων, που όμως τα κίνητρά τους μόνο από διάφανες προθέσεις δεν διακρίνονται και κινούνται από τα ίδια κατευθυντήρια κέντρα άσκησης εξουσίας. Mε κυρίαρχα μότο το διαίρει και βασίλευε, πόλωνε και συγχρόνως αποπροσανατόλιζε, δημιούργησε το πρόβλημα προσφέροντας και την έτοιμη λύση,  όσον αφορά τα πραγματικά συμφέροντα του..."κυρίαρχου λαού".

Πολιτικόν

Tα όνειρα που μας σκοτώνουν είναι και τα καλύτερα που είχαμε ποτέ!

Σαν σχόλιο, στο τραγούδι που ακολουθεί...
...ένα σύνθημα παρμένο από τη σοφία του δρόμου, στις αστικές διαδρομές της μίζερης, άχρωμης, αμετανόητα υποκρίτριας, τηλεόπληκτης και ατάλαντης καθοδηγήτριας, χαφιεδολάγνας, αστυνομικής κι ανέραστης, χτικιάρας πραγματικότητας. Που πάσχει (ή έστω το προκρίνει και το εκτρέφει) από το σύνδρομο της αφαντασίας:

Και κάτι στιχάκια από ένα άλλο, επίσης  πολύ ιδιαίτερο τραγούδι:
" And I find it kind of funny
  I find it kind of sad
  The dreams in which I'm dying
  Are the best I've ever had "

 Kingeorge & Yponoia - S' ena oneiro, CD: San Irwes

" Όταν κλείνουν τα φώτα, η ψυχή σου κουρνιάζει
και στο σκοτάδι χορεύει με τις λέξεις
Ο ήχος των δεικτών την ύπαρξή σου βιάζει
Κι εσύ, θέλεις να τρέξεις
Και τότε εμφανίζονται μονοπάτια»

Στο μονοπάτι αρχικά εμφανίστηκε μια μάγισσα,
αόριστα ψιθύρισε πως άργησα,

Τρομοκρατία, πάνω απ'όλα, σημαίνει...

Υπάρχουν και άλλα είδη τρομοκρατίας. Φονικότατα και συνάμα ωφελιμότατα για τη βιομηχανία παραγωγής βαρβιτουρικών και αντικαταθλιπτικών, τα πολυεθνικά υπερκέρδη και τις "μεγάλες επενδύσεις". Όπως αυτή της έρπουσας καθημερινότητας. Με τη φθορά της αγωνίας για επιβίωση πάνω και μέσα στη δουλεμπορική μεγάλη γαλέρα, ακόμα κι αν χρειαστεί και το πάτημα πάνω σε ομοιοπαθείς.

Manchester Bombing: What We Don’t Know

Συνδέστε: Manchester, Berlin, Paris, Nice, London, New York: Passports and IDs Mysteriously Discovered in the Wake of Terror Attacks
και  Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σε εξισώσεις που απαιτούν...τη συμφωνία!

Manchester Bombing: What We Don’t Know
 

By Graham Vanbergen

Global Research, May 25, 2017

On 22nd May at approximately 22.30hrs a bomb was detonated at the Ariana Grande Manchester Arena concert, Manchester, UK. Much has emerged in the national press and television media over the incident. There are some things though that we don’t know.
In the early hours of the morning of the 23rd May – approximately 02.35BST   NDTV via the Washington Post stated quite categorically that:

“U.S. officials, speaking on the condition of anonymity, identified the assailant as Salman Abedi. They did not provide information about his age or nationality, and British officials declined to comment on the suspect’s identity.”

This was published at a time when British police and security services were refusing to make any statements as to who they thought the perpetrators were because at the time, they were dealing with the immediate aftermath of the event.

Όταν η ζωή αντιγράφει τον κινηματογράφο;

 Ας δούμε πρώτα ποια είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εντός της οποίας τα τελευταία χρόνια σκάνε σαν βόμβες στα θεμέλια των κοινωνιών γεγονότα όπως η 9/11 έως τις τελευταίες επιθέσεις στο Μάντσεστερ και το Λονδίνο: ο πλέον αυτοκαταστροφικός και συγχρόνως επιθετικός καπιταλισμός σαρώνει και εξαθλιώνει τους πάντες και τα πάντα στην πορεία του, πυροδοτώντας σπινθήρες αφύπνισης στους ανθρώπους και προκαλώντας κύματα αμφισβήτησης των πρακτικών και των οικονομικών προτύπων του και διογκούμενης λαϊκής οργής απέναντι στους πνευματικούς και στους πολιτικούς εκφραστές και τα δεκανίκια του. Γεγονός πολύ επικίνδυνο για τους κρατούντες και τους σχεδιαστές της τεράστιας κοινωνικής μηχανικής μαζικού αποπροσανατολισμού και "ζάλης", που τρέχει εδώ και δεκαετίες.

Αυτά που συμβαίνουν στην Αγγλία, παράλληλα με τα ανάλογα γεγονότα στη γείτονα Γαλλία, με την κλιμάκωση όσο περνάει ο καιρός των τζιχαντιστικών τρομοκρατικών τυφλών επιθέσεων, στέλνουν το ξεκάθαρο μήνυμα ότι κανείς και πουθενά δεν μπορεί να είναι ασφαλής. Παρά τα υποτιθέμενα δρακόντια μέτρα, παρά τα υπερσύγχρονα τεχνολογικά μέσα ελέγχου και παρακολούθησης των πάντων και παρά τις πανίσχυρες και εξωφρενικά δικτυωμένες και πανταχού παρούσες και εισχωρούσες δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτου ηλικίας και οπουδήποτε, σε κάποιο στάδιο ή σταθμό μέσων μαζικής μεταφοράς ή πάρκο και πλατεία μικρή και μεγάλη ή εκκλησία και συναγωγή ή κλαμπ, φαστφουντάδικο, καφετέρια, παιδότοπο, κιόσκι, τηλεφωνικό θάλαμο ή δημόσια oυρητήρια, αποτελεί δυνητικό στόχο βομβιστή αυτοκτονίας, νταλικέρη μακελάρη, μαχαιροβγάλτη εξτρεμιστή, ασασίνου της πλέον ακραίας εκδοχής του ισλάμ. Και μετά από το αρχικό σοκ, ξανά και ξανά επαναλαμβανόμενο μέσα στις δυτικές μητροπόλεις, μετά τα δάκρυα, το πένθος, την οργή, τις υποσχέσεις από ψηλά για μεγαλύτερη εποπτεία και φύλαξη, ακολουθεί από τη βάση, απ' τον πληγέντα και τρομοκρατηθέντα κατά συρροή κόσμο -και σε αυτό έχουν συνδράμει καταλυτικά και τα κατεστημένα ΜΜΕ - η απαίτηση:
Ακόμα μεγαλύτερη, ασφυχτικότερη, αποπνιχτικότερη, ισοπεδοτικότερη -σε σχέση με τις ατομικές ελευθερίες που προσδιορίζουν μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία- ΑΣΦΑΛΕΙΑ!
 Που συνοδεύεται από τα ανάλογα υπερκατασταλτικά μέτρα, ρυθμίσεις και νομοθετήματα διαχείρισης της επικίνδυνα αυξανόμενης απειλής. Κάτω από τη σκιά της δαιμονικής τρομοκρατικής επίθεσης στον "τρόπο ζωής" και των  έκτακτων αναγκών πάνω σε ήδη έκτακτες ανάγκες.

 Η λογική του Φόβου και η στόχευση των μεθοδεύσεων και "πλάνων" που εδράζονται σε αυτή και στοχεύουν σε απόλυτα συγκεκριμένες παγιώσεις, όσον αφορά τα συμφέροντα μιας συνωμοτικής διαχρονικά και αθεράπευτα αδίστακτης υπερεθνικής ελίτ, με σκιώδη κέντρα λήψης αποφάσεων και δημιουργίας των "κατάλληλων προβλημάτων" για "δραστικές λύσεις", έχει επιδιωχθεί να προσεγγιστεί και να ερευνηθεί συχνά σε αυτό το μπλογκ. Μέσω των δικών μας και μη απόψεων και προβληματισμών. Για παράδειγμα, παραπέμπω σε μια τελευταία σχετική ανάρτηση που εμπεριέχει και αρκετά συμπληρωματικά και κατατοπιστικά links γύρω από αυτό το τεράστιο ζήτημα και τις -γεμάτες σκοτάδι και οράματα απόλυτου κοινωνικού ολοκληρωτισμού- πτυχές του: Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σε εξισώσεις που απαιτούν...τη συμφωνία!
Αλλά η λεγόμενη πραγματικότητα είναι μια δυναμικά ρευστή κατάσταση και άμεσα εξαρτώμενη από τις επιλογές και τις δράσεις-αντιδράσεις. Έστω και μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπινου πληθυσμού.

 Λοιπόν, δεν θέλω να φανώ φλύαρος, σε σχέση με αυτό το κομμάτι.

 Αυτό που όμως δεν μπορώ να μην επισημάνω είναι το, σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, γεγονός ότι ο κινηματογράφος, για άλλη μια φορά όσον αφορά τις "προφητικές δυνατότητές" του, έχει προβλέψει και ερμηνεύσει αυτά που τα τελευταία χρόνια συμβαίνουν με ανησυχητικότατη κλιμάκωση σε ευρωπαϊκές πόλεις-προπύργια του λεγόμενου δυτικού τρόπου ζωής, όπως το Λονδίνο και το Παρίσι.