Όταν η ζωή αντιγράφει τον κινηματογράφο;

 Ας δούμε πρώτα ποια είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εντός της οποίας τα τελευταία χρόνια σκάνε σαν βόμβες στα θεμέλια των κοινωνιών γεγονότα όπως η 9/11 έως τις τελευταίες επιθέσεις στο Μάντσεστερ και το Λονδίνο: ο πλέον αυτοκαταστροφικός και συγχρόνως επιθετικός καπιταλισμός σαρώνει και εξαθλιώνει τους πάντες και τα πάντα στην πορεία του, πυροδοτώντας σπινθήρες αφύπνισης στους ανθρώπους και προκαλώντας κύματα αμφισβήτησης των πρακτικών και των οικονομικών προτύπων του και διογκούμενης λαϊκής οργής απέναντι στους πνευματικούς και στους πολιτικούς εκφραστές και τα δεκανίκια του. Γεγονός πολύ επικίνδυνο για τους κρατούντες και τους σχεδιαστές της τεράστιας κοινωνικής μηχανικής μαζικού αποπροσανατολισμού και "ζάλης", που τρέχει εδώ και δεκαετίες.

Αυτά που συμβαίνουν στην Αγγλία, παράλληλα με τα ανάλογα γεγονότα στη γείτονα Γαλλία, με την κλιμάκωση όσο περνάει ο καιρός των τζιχαντιστικών τρομοκρατικών τυφλών επιθέσεων, στέλνουν το ξεκάθαρο μήνυμα ότι κανείς και πουθενά δεν μπορεί να είναι ασφαλής. Παρά τα υποτιθέμενα δρακόντια μέτρα, παρά τα υπερσύγχρονα τεχνολογικά μέσα ελέγχου και παρακολούθησης των πάντων και παρά τις πανίσχυρες και εξωφρενικά δικτυωμένες και πανταχού παρούσες και εισχωρούσες δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτου ηλικίας και οπουδήποτε, σε κάποιο στάδιο ή σταθμό μέσων μαζικής μεταφοράς ή πάρκο και πλατεία μικρή και μεγάλη ή εκκλησία και συναγωγή ή κλαμπ, φαστφουντάδικο, καφετέρια, παιδότοπο, κιόσκι, τηλεφωνικό θάλαμο ή δημόσια oυρητήρια, αποτελεί δυνητικό στόχο βομβιστή αυτοκτονίας, νταλικέρη μακελάρη, μαχαιροβγάλτη εξτρεμιστή, ασασίνου της πλέον ακραίας εκδοχής του ισλάμ. Και μετά από το αρχικό σοκ, ξανά και ξανά επαναλαμβανόμενο μέσα στις δυτικές μητροπόλεις, μετά τα δάκρυα, το πένθος, την οργή, τις υποσχέσεις από ψηλά για μεγαλύτερη εποπτεία και φύλαξη, ακολουθεί από τη βάση, απ' τον πληγέντα και τρομοκρατηθέντα κατά συρροή κόσμο -και σε αυτό έχουν συνδράμει καταλυτικά και τα κατεστημένα ΜΜΕ - η απαίτηση:
Ακόμα μεγαλύτερη, ασφυχτικότερη, αποπνιχτικότερη, ισοπεδοτικότερη -σε σχέση με τις ατομικές ελευθερίες που προσδιορίζουν μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία- ΑΣΦΑΛΕΙΑ!
 Που συνοδεύεται από τα ανάλογα υπερκατασταλτικά μέτρα, ρυθμίσεις και νομοθετήματα διαχείρισης της επικίνδυνα αυξανόμενης απειλής. Κάτω από τη σκιά της δαιμονικής τρομοκρατικής επίθεσης στον "τρόπο ζωής" και των  έκτακτων αναγκών πάνω σε ήδη έκτακτες ανάγκες.

 Η λογική του Φόβου και η στόχευση των μεθοδεύσεων και "πλάνων" που εδράζονται σε αυτή και στοχεύουν σε απόλυτα συγκεκριμένες παγιώσεις, όσον αφορά τα συμφέροντα μιας συνωμοτικής διαχρονικά και αθεράπευτα αδίστακτης υπερεθνικής ελίτ, με σκιώδη κέντρα λήψης αποφάσεων και δημιουργίας των "κατάλληλων προβλημάτων" για "δραστικές λύσεις", έχει επιδιωχθεί να προσεγγιστεί και να ερευνηθεί συχνά σε αυτό το μπλογκ. Μέσω των δικών μας και μη απόψεων και προβληματισμών. Για παράδειγμα, παραπέμπω σε μια τελευταία σχετική ανάρτηση που εμπεριέχει και αρκετά συμπληρωματικά και κατατοπιστικά links γύρω από αυτό το τεράστιο ζήτημα και τις -γεμάτες σκοτάδι και οράματα απόλυτου κοινωνικού ολοκληρωτισμού- πτυχές του: Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σε εξισώσεις που απαιτούν...τη συμφωνία!
Αλλά η λεγόμενη πραγματικότητα είναι μια δυναμικά ρευστή κατάσταση και άμεσα εξαρτώμενη από τις επιλογές και τις δράσεις-αντιδράσεις. Έστω και μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπινου πληθυσμού.

 Λοιπόν, δεν θέλω να φανώ φλύαρος, σε σχέση με αυτό το κομμάτι.

 Αυτό που όμως δεν μπορώ να μην επισημάνω είναι το, σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, γεγονός ότι ο κινηματογράφος, για άλλη μια φορά όσον αφορά τις "προφητικές δυνατότητές" του, έχει προβλέψει και ερμηνεύσει αυτά που τα τελευταία χρόνια συμβαίνουν με ανησυχητικότατη κλιμάκωση σε ευρωπαϊκές πόλεις-προπύργια του λεγόμενου δυτικού τρόπου ζωής, όπως το Λονδίνο και το Παρίσι.


Ο κινηματογράφος που συχνά διαβάζει εύστοχα τους κοινωνικοπολιτικούς οιωνούς, αποκρυπτογραφεί  με αλάνθαστο σχεδόν ένστικτο τα σημάδια και δημιουργεί  πραγματικότητες ενός δυστοπικού πιο συχνά μέλλοντος, που έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να αποδειχτεί ότι τα όριά του γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα σε σχέση με την ρότα της πραγματικότητας του φιλοθεάμονος κοινού!



 Το σενάριο: Στην Αγγλία του πολύ κοντινού μέλλοντος, μια σειρά από πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα προκαλούν αχαλίνωτη ανασφάλεια και φόβο στους πολίτες, οι οποίοι με τη σειρά τους οδηγούνται να ψηφίσουν μαζικά εκείνο το κόμμα που είχε δεσμευτεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ασφάλεια και να επαναφέρει την υπό διάλυση κοινωνική συνοχή και τάξη. Και το καταφέρνει, με μια σημαντική όμως παρενέργεια. Καταλύοντας κάθε δικαίωμα διαφωνίας, αντίλογου, κριτικής και αντίδρασης στη νέα "αποστειρωμένη" και στρατιωτικοποιημένη πραγματικότητα κι επιβάλλοντας το νέο φασισμό, αυτόν που, όπως οι ιδεολογικοί συγγενείς του παρελθόντος, εδράζεται στη σαρωτική προπαγάνδα και τη στυγνή καταστολή. Τρεφόμενος από το φόβο και την παθητικότητα που εγκαθίσταται στη συλλογική ψυχή της κοινωνίας. Μέχρι που ο ήρωας, ο μην έχοντας τίποτα να χάσει και πάντα ένα βήμα μπροστά "V", ο αναλαμβάνων την ανατροπή αυτής της δυστοπικής κατάστασης, βοηθάει στη δημόσια αποκάλυψη του τρομερού μυστικού. Για το ποιοι ήταν οι πραγματικοί υπεύθυνοι πίσω από την ανεξέλεγκτη τρομοκρατία που ανάγκασε το λαό να καταφύγει στην "προστασία" της ταφόπλακας της ίδιας του της ελευθερίας.

 Βάλτε στη θέση της Αγγλίας στην κινηματογραφική εκδοχή της -"V For Vendeta"- ολόκληρη την Ευρώπη και ίσως τον ίδιο τον πλανήτη, κι όχι μόνο την Αγγλία του Brexit, αν έχει και αυτό τελικά τη σημασία του. Και στη θέση των κινηματογραφικών κυβερνώντων τοποθετήστε τους αδιαφανείς και δηλωμένα αντιδημοκρατικούς γραφειοκράτες και τεχνοκράτες των Βρυξελλών -Μαθήματα δημοκρατίας εις τας πολιτισμένας Ευρώπας! ή  Μια "καρδιά" από γυαλί...-, τους προϊσταμένους των προηγούμενων, δηλαδή τους προέδρους του χρηματοπιστωτικού καρτέλ και των πανίσχυρων πολυεθνικών κολοσσών που λυμαίνονται τα νομικά πλαίσια, την αυτοδιάθεση και τον πλούτο των λαών και τα όργανα όλων αυτών, πολιτικούς-μυστικές υπηρεσίες-μιντιακούς προπαγανδιστές. Και ίσως πίσω απ'όλους αυτούς, ανάμεσα στην "αορατότητα" και τις σοβαρές ενδείξεις της κατευθυντήριας παρουσίας της, σκεφτείτε το ενδεχόμενο της υπόγειας δράσης ενός "συνεταιρισμού" υπερεξουσιαστικών, υπερεθνικών φρατριών. Με ενωτικούς δεσμούς των κοινών στόχων και συμφερόντων και υπερχειριστές ενός αχανούς δικτύου αλληλοσυνδεόμενων επιστημονικών, ερευνητικών, πολιτιστικών και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και οργανισμών, επιχειρήσεων με πληθώρα θυγατρικών ανά τον κόσμο, δεξαμενών σκέψεως, "μυστικών εταιρειών" και σεκτών ή "κατασκευαστικών εργαστηρίων" τρομοκρατικού εξτρεμισμού, κάθε ιδεολογικής και μεταφυσικής επένδυσης. Κι  έτσι ίσως έχετε έτοιμο το υλικό για ένα εφιαλτικό σενάριο που αυτή τη φορά δεν αφορά την οθόνη και τους δείκτες θεαματικότητας. Αλλά τις εξελίξεις στην πραγματική ζωή και τις τιμές εκείνων των δεικτών που πρσδιορίζουν την ύπαρξη ή το έλειμμα νοήματος και ελευθερίας σε αυτήν. Όπου πάντως θα έχει θεραπευτεί αποκατασταθεί, πλήρως, η μεγαλύτερη νεύρωση του σύγχρονου πολιτισμού μας: η θαλπωρή της ασφάλειας στη θέση της παγερής ανασφάλειας!



Ο Ένοικος...