Κλειστόν λόγω καλοκαιριού...

Το  "μαγαζί" θα παραμείνει κλειστό για ένα διάστημα λόγω αυτής της άτιμης καλοκαιρινής αίσθησης για φυγή σε μέρη όσο το δυνατόν πιο μακριά από όλο αυτό το θορυβώδες και τρελαμένο "πακέτο"  που αναγνωρίζεται και προσδιορίζεται ως "πολιτισμός", με τα "κομφόρ", τις χρεώσεις του και  τις "διευκολύνσεις" του...
 Θα επανέλθουμε δριμύτεροι, άλλωστε έχουμε τόσα να πούμε...

Και να μην ξεχνάμε:

Τime to shine!

«Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο» Robert Louis Stevenson, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας

«Χωρίς εργασία, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η εργασία γίνεται δουλειά και είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει» Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957

«Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο» Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

«Μην προσπαθείς να προσθέσεις χρόνια στη ζωή σου. Καλύτερα πρόσθεσε ζωή στα χρόνια σου.» Blaise Pascal, 1623-1662, Γάλλος στοχαστής



Χμ!  Kι όταν έρθει η ώρα να λάμψεις...ας μην είσαι και ο πιο λαμπερός! Αρκεί να λάμψεις!
Οι παραπάνω ρήσεις και το βίντεο πάρθηκαν από μια διόλου βαρετή ανάρτηση του businesslife με τίτλο "Πράξε τώρα" 

Σίγουρα η τελευταία ρήση, του Pascal, έχει μεγάλη σχέση με τον εκπληκτικό "παππού" του βίντεο που προηγήθηκε. Αυτό τον θαυμαστό άνθρωπο, τον αεικίνητο, ανήσυχο στο πνεύμα και κάτι παραπάνω από υγιή στο σώμα, τον ανικανοποίητο και δημιουργικότατο όσον αφορά τα πράγματα που θέλει (και ξέρει πως μπορεί) ακόμη να πετύχει παρά την "προχωρημένη ηλικία" του συμφωνα με την "κοινή λογική". Αλλά αν διαθέτεις μια χαλύβδινη θέληση κι ένα πολύστροφο μυαλό, τότε μπορείς ακόμη και τον "πανδαμάτορα χρόνο" να δαμάσεις και να τον χειριστείς υπέρ του σκοπού που κάθε φορά θέτεις (=ΚΙΝΗΣΗ!) όσον αφορά αυτή τη ζωή. Που συνήθως γονατίζει κάτω από το ασήκωτο τοξικό βάρος της διαρκούς μιζέριας και αρνητίλας, η οποία διαβρώνει και εκφυλίζει την ύπαρξη των περισσότερων ανθρώπων, ασχέτως αν σαν δικαιολογία μπορεί κανείς να επικαλεστεί την απαράδεκτη κοινωνική κατάσταση και τις δυσμενείς εξωτερικές (πχ. πολιτικές, οικονομικές) συνθήκες. Αλλά ακόμη και αυτό είναι η φυσική ροή των πραγμάτων όταν ο άνθρωπος υιοθετεί στερεότυπα. Τα οποία τον ενδύουν με ρόλους, όπως αυτόν του "θύματος",  που δεν έχουν σχέση με την αυθεντική ζωή. Ακόμη και η αρνητική ροή των πραγμάτων μπορεί να ανατραπεί και να μεταμορφωθεί σε Δύναμη και Ουσία, όταν ο άνθρωπος επιλέγει να επιλέγει, να διεκδικεί το πιο ταιριαστό, τόσο για τον ίδιο όσο και γα τον Άλλον με τον οποίο ζει σε διαρκή αλληλεπίδραση (που υφαίνει μια ευρύτερη ζωτικότατη σχέση ισορροπίας ή ανισορροπίας) και να προσεγγίζει την εσώτερη θαυμαστή φύση του  απαλλαγμένος από την τυραννία του Φόβου και την κατάντια του αυτοματισμού.
Και όπως είχε γράψει και ο Βέλγος στοχαστής Ραούλ Βάνεγκεμ: " Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές σκέψεις. Κι όσο για τα στερεότυπα, αυτά αποτελούν εκφυλισμένες μορφές αρχαίων ηθικών κατηγοριών: ο ήρωας, ο ιππότης, ο άγιος, ο αμαρτωλός, ο προδότης, ο έμπιστος ακόλουθος, ο τίμιος άνθρωπος (ή σκυφτός, υπάκουος, φοβισμένος, ανθρωπάκος;)..."
 Αυτά όμως τι σχέση έχουν με...ζωή; και όλες τις ανεξάντλητες δυνατότητες που η ανθρώπινη φύση είναι προικισμένη; Κι αν θέλουμε,όπως συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να κομπάζει, "να αλλάξουμε τον κόσμο"...ε! ας κοιτάξει ο καθένας τι παίζεται με τον εαυτό του πρωτίστως, διότι όπως είχε επισημάνει και ο Νίτσε: "το μεγαλύτερο βάρος του ανθρώπου είναι ο εαυτός του, γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στην πλάτη του"!

ανιχνευτής

Κατηγορητήριο

"Είμαστε σαν τον Ρομπέν των δασών. Θα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα δίνουμε στους πλούσιους"! - ΜΑΡΚ ΤΟΥΡΝΕΪΓ, ο χρηματιστής κεντρικός ήρωας της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Le Capital" . Σχετική ανάρτηση στο μπλογκ: Κινηματογραφική πρόταση: Le Capital (Το Κεφάλαιο) του Κώστα Γαβρά

Χρόνος: 15 Απριλίου 2011
Χώρος:  Union Square, Νέα Υόρκη, μπροστά στα γραφεία της Bank of America. 

Kατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του κινήματος Occupy Wall Street, ο δημοσιογράφος Chris Hedges εκφωνεί ένα χειμαρρώδες κατηγορητήριο σε βάρος του μισάνθρωπου, πρωτοφανώς παράλογου, άπληστου και άδικου, καταστροφικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

- Ας θυμηθούμε και αυτό, στα πλαίσια ενός χρήσιμου ιστορικού flashback: Η μεγάλη "ομοσπονδιακή απάτη" εναντίον της ίδιας της ζωής - Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του  Mayer Amschel Rothschild -

" We stand today before the gates of one of our temples of finance. It is a temple where greed and profit are the highest good, where self-worth is determined by the ability to amass wealth and power at the expense of others, where laws are manipulated, rewritten and broken, where the endless treadmill of consumption defines human progress, where fraud and crimes are the tools of business.
The two most destructive forces of human nature—greed and envy—drive the financiers, the bankers, the corporate mandarins and the leaders of our two major political parties, all of whom profit from this system. They place themselves at the center of creation. They disdain or ignore the cries of those below them. They take from us our rights, our dignity and thwart our capacity for resistance. They seek to make us prisoners in our own land. They view human beings and the natural world as mere commodities to exploit until exhaustion or collapse. Human suffering, wars, climate change, poverty, it is all the price of business. Nothing is sacred. The Lord of Profit is the Lord of Death.

" Η τραγωδία της Συρίας είναι η κληρονομιά των ΗΠΑ "

Η τραγωδία της Συρίας είναι η κληρονομιά των ΗΠΑ

Επιμέλεια: Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης*

Η γενική εντύπωση για το τέλος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την επιστροφή στο έθνος-κράτος δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική αναδίπλωση για την αντιμετώπιση της υπερχρέωσης, αλλά συνδέεται και με το γεγονός της αποτυχίας των πολεμικών τυχοδιωκτισμών της Αμερικής.
Η Ιστορία θα κρίνει την κληρονομιά της εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα ως αποτυχία, όπως γράφουν δεκάδες αναλύσεις του αραβικού τύπου, κάνοντας τον απολογισμό της τελευταίας οκταετίας.
Η τραγωδία της Συρίας, ίσως περισσότερο απ' όλα, θα συμβολίζει την αμαυρωμένη κληρονομιά των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή.

Σταχυολογώντας μερικά χαρακτηριστικά δημοσιεύματα των μεσανατολικών ΜΜΕ, θα σταθούμε περισσότερο στις διαπιστώσεις δύο ιστορικών εφημερίδων της περιοχής, της Αλ-Αχράμ του Καΐρου και τηςJerusalem Post, που κρίνουν πολύ αυστηρά την πολιτική της 8ετίας Ομπάμα στην Μέση Ανατολή. Τόσο η Αιγύπτια ακαδημαϊκός και πολιτική αναλύτρια Azza Radwan, όσο και ο Ισραηλινός ιστορικός AlanSerhowitz, θεωρούν ότι η Μέση Ανατολή είναι πιο επικίνδυνο μέρος σήμερα απ' ό,τι ήταν πριν ξεκινήσει η οκταετία της προεδρίας Ομπάμα. Τα οκτώ αυτά καταστροφικά χρόνια ήρθαν ως συνέχεια των προηγούμενων οκτώ καταστροφικών ετών της προεδρίας Μπους (υιού), κατά την διάρκεια των οποίων το συγκεκριμένο μέρος του κόσμου έγινε επίσης πιο επικίνδυνο. Το ίδιο συνέβη και σε πολλά άλλα διεθνή “καυτά σημεία”. Συνολικά, τα τελευταία 16 χρόνια είδαμε μεγάλες γκάφες στον τομέα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικότερα στην περιοχή μεταξύ της Λιβύης και του Ιράν, η οποία περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Συρία, τον Λίβανο, την Τουρκία και τα κράτη του Περσικού Κόλπου.

Συρία

Η Συρία θα παραμείνει το αγκάθι της κληρονομιάς Ομπάμα στον Αραβικό κόσμο. Το να πάρεις το μέρος της αντιπολίτευσης κατά του προέδρου Μπασάρ Άσσαντ φαίνεται ξεκάρφωτο σήμερα, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Καθώς ενισχυόταν το ρεύμα της αντιπολίτευσης, άρχισαν να διεισδύουν σ' αυτήν φανατικοί και ομάδες τζιχαντιστών από όλο τον κόσμο.

Ο συνεχιζόμενος πόλεμος άφησε την Συρία με μια ανθρωπιστική καταστροφή: πάνω από 400.000 νεκρούς, μια ισοπεδωμένη χώρα, μαζί με τον δυσοίωνο τίτλο “της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης στον κόσμο”.
Ο πρόεδρος Ομπάμα υιοθέτησε έναν παραπλανητικό και διστακτικό ρόλο, αποκαλώντας τον πόλεμο κατά του ISIS “μακροπρόθεσμο”. Αμφιταλαντευόταν, αφήνοντας ορθάνοιχτη την πόρτα για την ανάμειξη μιας σειράς χωρών. Δεν νοιάστηκε πραγματικά ούτε για την Συρία ούτε καν για τον συριακό λαό.

Ο Robert Ford, που παραιτήθηκε το 2014 από την θέση του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Συρία λόγω διαφωνιών επί της ακολουθούμενης πολιτικής, είπε: “Λυπάμαι προσωπικά που, αφού νομίσαμε ότι πήραμε το μάθημά μας από περιπτώσεις όπως στο Σεράγεβο, την Σρεμπρένιτσα και την Ρουάντα, είναι πασιφανές ότι η προεδρία αυτή ουσιαστικά δεν νοιάζεται καθόλου”.
Ακόμα και η περυσινή εκεχειρία στην Συρία ήταν πρωτοβουλία της Ρωσίας, ενώ οι ΗΠΑ δεν έπαιξαν στην πραγματικότητα κανέναν ρόλο.

Λιβύη

Η επέμβαση στην Λιβύη και η ανατροπή του Καντάφι άφησαν την χώρα σε κενό εξουσίας παρόμοιο με αυτό που δημιουργήθηκε στο Ιράκ. Ο πρόεδρος Ομπάμα εξασφάλισε ότι η επέμβαση έγινε υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και, τον Οκτώβριο του 2011, το ΝΑΤΟ αποχώρησε από την Λιβύη. Το κενό καλύφθηκε αμέσως από το ISIS.

Κάποτε η Λιβύη ήταν η πλουσιότερη χώρα της Αφρικής. Σήμερα βρίσκεται στο χάος, ταλανίζεται από εμφύλιο πόλεμο, είναι μοιρασμένη μεταξύ των πολιτοφυλακών του Misrata, από την μια, και του στρατηγού Khalifa Hiftar, από την άλλη.

Το θέατρο παραλόγου με τα νέα φάρμακα χοληστερόλης

Και καθώς όλο και μειώνονται τα τελευταία χρόνια τα όρια συναγερμού για τις τιμές της  χοληστερόλης τόσο αυξάνονται συγχρόνως τα τεράστια κέρδη των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, οι οποίες σίγουρα δεν ήταν αμέτοχες, ασκώντας την επιρροή που τους επιτρέπει η ισχύς τους, στην ιατρική αυτή "αλλαγή πλεύσης" που συντελείται και στις συνταγογραφήσεις της "απαραίτητης αγωγής". 
Παρακάτω ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, που μέσα από την παράθεση των δεδομένων και των στοιχείων που έχει συγκεντρώσει, καταλήγει σε εύλογους προβληματισμούς κι αναπόφευκτα συμπεράσματα. Συνδέστε το και με όσα αναφερονται και σε αυτή την ανάρτηση: Η απάτη της χοληστερίνης - 
Ξεχάστε την «επιστήμη» που σας έχει κάνει το κεφάλι σας τύμπανο για δεκαετίες.
{Να καταθέσω εδώ και μια προσωπική εμπειρία. Φίλος καλός, που αν και κάποτε γυμναζόταν αρκετά αλλά πλέον είχε γίνει σχεδόν εθισμένος στην καθιστική ζωή και ιδιαίτερα επιρρεπής σε fast και γεμάτες κορεσμένα λιπαρά οξέα και άλλα σκουπίδια διατροφικές συνήθειες, ένιωσε το καμπανάκι να χτυπάει πριν 3,5 χρόνια περίπου. Όταν πήρε τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων που είχε να κάνει πάνω από δυο χρόνια. Και τότε αποφάσισε να το ψάξει ο ιδιος, χωρίς να πάρει τα χάπια που του σύστησε ο έμπειρος αν και συμβατικός γιατρός του και κυρίως να ξεκινήσει να αθλείται λελογισμένα. Με τις συμβουλές και κάποιου γνωστού κατέληξε να παίρνει σε καθημερινή βάση συμπληρώματα διατροφής μιας από τις πιο γνωστές εταιρείες του είδους, OMEGA-3 (ιχθυέλαιο) σε συνδυασμό με βιταμίνη B COMPLEX. Aν και δεν προχώρησε σε πολύ θεαματική αλλαγή της διατροφής του, όταν μετά από 4 και κάτι μήνες πήρε τα αποτελέσματα των νέων εξετάσεων. Τα τριγλυκερίδια από το σαφώς επικίνδυνο κοντά στο "300" είχαν πέσει στο "125" (στη συνέχεια τα'ριξε και άλλο) με παράλληλη πολύ καλή μείωση των τιμών της χοληστερόλης! Από τότε αποφάσισε να αλλάξει ριζικά τις διατροφικές του συνήθειες και καθιέρωσε το καθημερινό περπάτημα σε συνδυασμό με ήπια γυμναστική, πράγματα ασφαλώς πολύ βασικά...}
 
Νέα φάρμακα χοληστερόλης: Θέατρο του παραλόγου με πανάκριβο εισιτήριο! Θα το πληρώσει ο ΕΟΠΥΥ;

 Ευγένιος Ιονέσκο: «Λογική είναι η τρέλα των δυνατών» 

Τα φάρμακα υψηλού κόστους για τη μείωση της χοληστερόλης, Repatha (Evolocumab) της Amgen, και Praluent (Alirocumab) της Sanofi, βρίσκονται ήδη στην ελληνική «αγορά». Ανήκουν στη νέα κατηγορία των PCSK9 αναστολέων και πρωταγωνιστούν τα τελευταία 2 χρόνια σε μια παγκόσμια παράσταση, που σίγουρα ανήκει στο θέατρο του παραλόγου, καθώς δεν έχει από την αρχή της μέχρι σήμερα καμιά σχέση με τη λογική, τουλάχιστον τη λογική της ιατρικής «που βασίζεται σε ενδείξεις». Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης FOURIER για το Repatha,1 της πρώτης προοπτικής μελέτης αυτής της νέας κατηγορίας φαρμάκων (PCSK9 αναστολείς), που υπόσχεται να μειώσει μέχρι εξαφανίσεως την LDL χοληστερόλη από τον ανθρώπινο οργανισμό, αφού θεωρείται από «ειδικούς», χωρίς καμιά βέβαια λογική απόδειξη, κατασκευαστικό λάθος της φύσης ή του Θεού. Μόνο που μια τόσο σοβαρή δουλειά στοιχίζει ακριβά: 14 χιλιάδες δολάρια το χρόνο στην Αμερική και 540 ευρώ το μήνα στην Ελλάδα, που θα πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ για κάθε ασθενή! Η αντίστοιχη μελέτη για το Praluent, αναμένεται να ολοκληρωθεί στο τέλος του έτους.

Τα αποτελέσματα της FOURIER για το Repatha εκτιμώνται από ανεξάρτητους αναλυτές ως απογοητευτικά.2,3 Ούτε η ολική, ούτε η καρδιαγγειακή θνητότητα μειώθηκαν, κατά κάτι μάλιστα αυξήθηκαν (!), ενώ η αναφερόμενη μείωση στα καρδιαγγειακά επεισόδια είναι κλινικά ασήμαντη, παρά την πρωτοφανή δραστική μείωση της LDL χοληστερόλης! Ακόμα, εγγυήσεις για την μακροχρόνια ασφάλεια ενός τέτοιου φαρμάκου δεν υπάρχουν, καθώς πολύ χαμηλές τιμές χοληστερόλης συσχετίζονται με νόσο του Αλτσχάιμερ, καρκίνο και άλλες σοβαρές διαταραχές. Όμως, οι χρηματοδοτούμενοι από την παρασκευάστρια εταιρεία ερευνητές της μελέτης εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τα αποτελέσματα, δίνοντας το σύνθημα μιας νέας καμπάνιας προώθησης του φαρμάκου! Παράλληλα, στην εξουθενωμένη οικονομικά χώρα μας βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα εκστρατεία χοληστερινοφοβίας, προς ενίσχυση και προβολή της «νέας καινοτόμου θεραπείας» σε γιατρούς αλλά και απευθείας από τα ΜΜΕ σε ασθενείς! Με αυτά τα δεδομένα όμως, έχει κανένα λόγο ο ΕΟΠΥΥ να στερήσει πολύτιμους πόρους από άλλες πραγματικές ανάγκες στην υγεία, προς ενίσχυση και πάλι πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών;

Τα αποτελέσματα της μελέτης FOURIER για το Repatha

«Έχουμε πρόβλημα, γαμώτο» [Seymour Hersh, χημικά, Συρία]

 O Τραμπ και το συμβούλιό του στο Μαρ-α-Λάγκο. Quelle: picture alliance/ASSOCIATED PRESS/AP Content

Το παρακάτω υλικό αποτελεί απομαγνητοφώνηση συνομιλιών μεταξύ ενός Αμερικανού στρατιώτη σε μια βάση της Μέσης Ανατολής και ενός συμβούλου ασφαλείας του αμερικάνικου στρατού. Δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Seymour Hersh, βραβευμένο με Πούλιτζερ Αμερικανό δημοσιογράφο που μεταξύ άλλων έχει αποκαλύψει τη σφαγή που διέπραξε ο αμερικάνικος στρατός στο Μάι Λάι και τη φρίκη του αμερικάνικου κολαστηρίου του Αμπού Γκράιμπ. Σε ηλικία 80 ετών και με εξαιρετικά έγκυρες πηγές, εξακολουθεί να είναι μάχιμος και πρωτοπόρος στην αποκάλυψη των συνωμοσιών και των εγκλημάτων της ‘δικής του’ χώρας.

Στις αρχές του Απρίλη η Δύση συγκλονίστηκε από μια ακόμα εκστρατεία ‘ανθρωπιστικής’ προπαγάνδας, που ήθελε τη συριακή κυβέρνηση να έχει χτυπήσει – ξανά – αμάχους με χημικά όπλα. Χωρίς να παρουσιάσουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τον ισχυρισμό αυτόν, οι ΗΠΑ τον χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα για να χτυπήσουν τη Συρία με 59 πυραύλους Τόμαχοκ στις 7 Απρίλη.

O Seymour Hersh

Το υλικό που δίνει στη δημοσιότητα ο Hersh παρέχει μερικές ακόμα πολύ σοβαρές  ενδείξεις – αν όχι αποδείξεις – πως οι ΗΠΑ γνώριζαν πολύ καλά πως η υποτιθέμενη ‘επίθεση με χημικά’ της συριακής κυβέρνησης δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα παραμύθι, και πως συνειδητά χρησιμοποίησαν το παραμύθι αυτό ως πρόσχημα για την κλιμάκωση της επιθετικότητάς τους εναντίον της Συρίας.

Μολονότι ο Hersh είναι ένας από τους πιο ονομαστούς δημοσιογράφους σε παγκόσμια κλίμακα, δεν κατάφερε να βρει κανένα αμερικάνικο ή αγγλικό μέσο που να δημοσιεύσει τη δουλειά του. Το London Review of Books, με το οποίο συνεργάζεται, αρνήθηκε να τη δημοσιεύσει γιατί, αν το έκανε, ‘θα γινόταν ευάλωτο στην κριτική πως φαίνεται να μοιράζεται την οπτική της συριακής και της ρωσικής κυβέρνησης σε ό,τι αφορά το βομβαρδισμό στο Χαν Σεϊχούν στις 4 Απρίλη’. Ο Hersh βρήκε τελικά διέξοδο στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, η οποία δέχτηκε να δημοσιεύσει τη δουλειά του στα πλαίσια προφανώς της κλιμακούμενης κόντρας μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ. Η αναφορά δημοσιεύθηκε στις 25 Ιούνη.

Με δεδομένη τόσο την κόντρα ΗΠΑ-Γερμανίας όσο και το σκληρό εμφύλιο πόλεμο που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του αμερικάνικου κατεστημένου, ο γράφων αρχικά τήρησε επιφυλακτική στάση απέναντι στην αναφορά του Hersh, με τη σκέψη ότι οι διαρροές που έφτασαν στα χέρια του πιθανόν να αποτελούσαν μέρος ενός επικοινωνιακού σχεδίου κάποιου ιμπεριαλιστικού επιτελείου. Αν επρόκειτο για μέρος κάποιου επικοινωνιακού σχεδίου, το ρεπορτάζ του θα είχε γίνει ευρέως γνωστό από τα σχετικά μίντια.

Letter to the big boss

Mr president of the new Roman Empire.

Do you really wanna stop the crazy terrorists of the Islamic State? Don't bother too much! Just do it like the ex- president did:

And please, Donnyboy! Please!

"Hezbollah: Israel Attacking Syria To Prevent ISIS Defeat "

 Να λοιπόν που οι μάσκες συνεχίζουν να πέφτουν μαζί με το "σταυρό" από τις στολές των "σταυροφόρων" κατά της τρομοκρατίας. Kαι επίσημα πια οι ισχυροί σύμμαχοι στη Μέση Ανατολή των "εξάγουμε δημοκρατία Α.Ε." ομολογούν (κλίκαρε στο antiwar ) ότι δεν επιθυμούν την ήττα των κτηνών του ISIS στη Συρία (και μάλιστα φαίνεται να σκέφτονται μέχρι και να επέμβουν στρατιωτικά για να αποτρέψουν αυτό το όλο και πιο πιθανό ενδεχόμενο!)... Μήπως κ.Τραμπ πρέπει να τιμωρηθούν με κάποιο τρόπο και αυτοί όπως το Κατάρ, που χρηματοδοτούσε τους εξτρεμστές τρομοκράτες του ισλαμικού κράτους (ενώ η Σαουδική Αραβία ήταν αθώα περιστερά, έτσι;). Oι οποίοι εκτός από τα απίστευτα αίσχη σε Ιράκ και Συρία, το δουλεμπόριο, τις μαζικές σφαγές, τη συστηματική καταστροφή αρχαιοτήτων και αρχαιοκαπηλία, τη λαθρεμπορία πετρελαίου (μέσω και των τουρκικών ανοιχτών δρόμων) και ό,τι άλλο ευφάνταστο, αιματοκύλησαν τόσες φορές και τας "πολιτισμένας Ευρώπας". Ή μήπως όχι; Αλλά βέβαια εδώ μιλάμε για το Ισραήλ, όχι παίξε-γέλασε!
Μήπως να θυμηθούμε ξανά και αυτό;:Στο έλεος των φιδιών: "Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει το ISIS ξεπερνάει το γελοίο..!

 "Hezbollah: Israel Attacking Syria To Prevent ISIS Defeat "

" Big Lies Incorporated "

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από το global research. Το οποίο, εκτός της επισήμανσης περί της big business - προώθησης του ψεύδους όσον αφορά την πληροφόρηση της "κοινής γνώμης" σε σημαντικά γεγονότα που απαιτούν "αποφασιστικές και δυναμικές λύσεις", συνυγορεί στα όσα είχαμε γράψει και παραθέσει. Για την αισχρή προπαγάνδα (ένα μέρος της κολοσσιαίας νεοταξικής προπαγάνδας που, όχι σπάνια με τον μανδύα του "προοδευτισμού" κι "αριστερισμού", απλώνεται σαν ιός εννοιολογικής χιροσίμας και διαρκούς διαστρέβλωσης της αλήθειας και του οφθαλμοφανούς, σε κάθε κοινωνικοπολιτική εξέλιξη του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου κόσμου) σχετικά με αυτά που  συμβαίνουν πραγματικά στη Συρία. Και τον πολύ βρώμικο πόλεμο που έχει καταστρέψει ένα τεράστιο μέρος των υποδομών της χώρας και έχει εξουθενώσει το συριακό λαό. Για τα αρρωστημένα και κατά συρροή ψέματα και τους τόνους υποκρισίας γενικότερα. Για τα ψευδή και στημένα δυτικά και νατοϊκά αφηγήματα και την άκριτη υιοθέτησή τους από ένα μεγάλο κομμάτι της "αριστεράς" (και όχι μόνο, βεβαίως), με τις εκδηλώσεις "αλληλεγγύης" ενάντια στον "εξόριστο και αντιστεκόμενο"  λαό κατά του very bad Άσσαντ (ενώ οι αντίπαλοί του ήταν "αντάρτες" ως τώρα σε έναν δυτικοχρηματοδοτούμενο "εμφύλιο", μέχρι που πρόσφατα αποφάσισαν οι ΗΠΑ ότι φταίει μόνο το...Κατάρ για τα μαύρα κονδύλια στήριξης των αντικαθεστωτικών συμμοριών και των παρανοϊκών του ISIS, που λυμαίνονταν τη χώρα και δολοφονούσαν το λαό της - παραπέμπουμε για πολλοστή φορά και σε αυτή την ανάρτηση, για την εποχή που ακόμη δεν είχε μπουκάρει στη Συρία και το με τις ευλογίες της Δύσης ασκέρι του ISIS:Το αληθινό κτηνώδες πρόσωπο των αντικαθεστωτικών "ανταρτών" που θα "απελευθέρωναν" το συριακό λαό!)
 Θυμίζουμε λοιπόν τις σχετικές αναρτήσεις μας:
Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 1) - με πολλά συμπληρωματικά κι επεξηγηματικά links
και φυσικά  ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2
Oι επισημάνσεις με χρώμα και υπογράμμιση είναι από εμάς. 

 Big Lies Incorporated
by Mark Taliano

"  The Truth will set us free, but currently the West is enslaved by War Lies Inc."

labels apply: Parallel Left, Imperial Left, Fake Left. Whichever label is used, however, the reality remains that people and agencies who posture as “Left” or “Progressive” on one hand, and support terrorism and illegal warfare on the other, are neither Left, Progressive, nor forward looking. They represent anti-Life embracing trajectories, and they are arguably more dangerous than the Right. In fact, their disguised ideology intersects with the war-mongering “Right”.

Just like the warmongers and fascists, they embrace the ridiculous notion that war is somehow “humanitarian”, that al Qaeda and ISIS are “rebels”, that non-existent “moderate” terrorists exist, and that the dirty war on Syria is a “civil” war.

WELCOME TO THE NEW AGE!

ΑΛΛΑΓΕΣ! Θετικές; Αρνητικές; Εξαρτάται πώς αντιλαμβάνεται κάθε εποχή και οι άνθρωποί της το "θετικό" και το "αρνητικό", το "παρωχημένο" και "οπισθοδρομικό" και το "προοδευτικό" και "λειτουργικό". Κι εξαρτάται και από τα πρότυπα, τις προτεραιότητες και τα μέσα που υιοθετούν οι μάζες κάθε εποχής από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς άσκησης εξουσίας κι από τα επιστημονικά ιερατεία του εκάστοτε κατεστημένου.

Ίσως το πιο σημαντικό τελικά να είναι το εξής: οι γνώσεις που συγκεντρώνει η επιστήμη και τα (συχνά ανεξέλεγκτα) άλματα της τεχνολογίας να είναι σε ισορροπία με την αποκτούμενη σοφία και την αυτεπίγνωση της κοινωνίας, μέσα στους κόλπους της οποίας κινείται η τεχνοεπιστήμη. Διαφορετικά τα αποτελέσματα είναι προς όφελος, στην ουσία, των κέντρων άσκησης εξουσίας και καταπιεστικής ψυχικής, πνευματικής και σωματικής βίας επί της κοινωνίας (και των πρωτοπόρων της!-δες παράδειγμα) και από συχνά κωμικά (δες, π.χ., την ομοιομορφία και αυτοματοποίηση που διέπει τον "homo-gadgetakious") ή τραγικά (ή κωμικοτραγικά) έως και καταστρεπτικά...

τις εικόνες τις "απαλλοτριώσαμε" από ΕΔΩ

" Η ώρα είναι πάντα μία "

{ διαβάζοντας το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο δεν μπορώ να μη θυμηθώ τα λόγια του αγαπημένου μας Μπωντλαίρ: "για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου μεθάτε αδιάκοπα. Είτε από ποίηση, είτε από αρετή είτε από κρασί". Και φυσικά παραπέμπω και σε αυτό από τον Ένοικο: Ο χρόνος είναι άχρονος! καθώς και σ'ετούτα τα πολύ ιδιαίτερα λόγια:  Οι λεπτομέρειες μιας ανείπωτης ταραχής μέσα στο χρόνο.}

 " Η ώρα είναι πάντα μία "

της Αριάδνης Γερούκη

Από μικρή, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον χρόνο. Η με κυνηγούσε, ή τον κυνηγούσα. Στο σχολείο έτρεχα να προλάβω το σαδιστικό κουδούνι. Στα ραντεβού μου πήγαινα πάντα αργοπορημένη ή πολύ πιο νωρίς. Στο σινεμά έχανα πάντα τις διαφημίσεις και συχνά την αρχή της ταινίας. Ο χρόνος και οι απεσταλμένοι του επί της γης, τα ρολόγια, φαινόταν ότι έχουν βαλθεί να με κατατρέχουν σε κάθε μου δραστηριότητα. Κι όμως. Τα ρολόγια ασκούσαν κι ακόμη ασκούν επάνω μου ιδιαίτερη γοητεία.

Πριν μερικές ημέρες ανακάλυψα ένα παλιό ρολόι τσέπης του παππού μου. Βαρύ, ολοστρόγγυλο με καλλιτεχνικά σκαλισμένες τις ώρες σε λατινικούς αριθμούς. Το έπιασα στα χέρια μου και αμέσως έβαλα την «σωστή» ώρα. Το κούρδισα και προς μεγάλη μου έκπληξη, αν και είχε να δουλέψει πάνω από 30 χρόνια, άρχισε να κάνει ένα θεσπέσιο τικ-τακ με εκείνο τον χαρακτηριστικό ήχο των παλιών ελβετικών ρολογιών. Ο δευτερολεπτοδείκτης σε γρήγορη τροχιά έσπρωχνε τον λεπτοδείκτη με μια απίστευτη ζωντάνια!

" Γλυκιά συμμορία.. "

Συνυπογράφουμε κι εμείς, με το να το αναδημοσιεύσουμε εδώ, τη σημασία των ρηξικέλευθων τοποθετήσεων του παρακάτω άρθρου! Γιατί όσο κι αν φιλότιμα προσπαθούν οι σημερινοί αριστεροί στρεψοδίκες, αχυράνθρωποι των εγχώριων αφεντικών και των διεθνών αφεντικών τους, σύγχρονοι "σκοταδόψυχοι" ποιητές φανφάρες της πολιτικής (βιντεάκι), δεν μπορούν να φτάσουν τη δόξα της αμετροεπέστατης πολιτικής μαφίας (με πρώτο "σοσιαλιστικό" διδάξαντα τον μέντορα της δημαγωγίας Αντρέα στη δεκαετία του '80 και λίγο μετά), που είχε για μια οκταετία σχεδόν το κουμάντο στο τιμόνι του σαπιοκάραβου. Λυπόμαστε "εθνικέ ποιητή" Οδυσσέα Ελύτη αλλά δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε "τρελοβάπορο", γιατί η τρέλα του πληρώματος απέναντι στις διαχρονικά ανάξιες κεφαλές του μπορεί να γίνει και τόσο δυναμικά υγιής που να οδηγήσει στην κάθαρση και την αναγέννηση- εδώ δεν το βλέπουμε για πολλούς λόγους εφικτό! Και "χίλιους καπεταναίους" τους άλλαξε όχι ο χειραγωγήσιμος λαός στην ουσία, αλλά τα μεγάλα αφεντικά τους όταν έπαψαν να τους είναι χρήσιμοι. 
 Οι σημερινοί; Πασοκικότεροι των πασοκικών, δεξιότεροι των δεξιών και με πολλές στις τάξεις τους μεταγραφές ατόμων από τα σοσιαληστρικά δείγματα πολιτικής γραφής και νοοτροπίας. Οι χθεσινοί; Αλαζονικότεροι των αλαζονικών και προκλητικότεροι των προκλητικών. Το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα είναι σαν το οργανωμένο έγκλημα: δικτυωμένο και πανταχού παρόν σε κάθε τομέα και φορέα της δημόσιας & ιδιωτικής δράσης, με τους δικούς του διεστραμμένους κώδικες περί αξιών και συμπεριφορών και φονικά ραδιούργο και εκδικητικό. Και μετά από την απομάκρυνση από τη διαχείριση του ταμείου ή το "ζουζούνισμα" γύρω από αυτό ή μέσα σε αυτό, ζητάει και τα ρέστα ή και αγιοποιείται...
Και κάτι τελευταίο: ΟΧΙ! Δημοκρατία ΔΕΝ είναι ούτε για πλάκα εκλογές κάθε λίγα χρονάκια και μετά βουβαμάρα και πλήρης ανημπόρια από τα κάτω στη συλλογική συμμετοχή (με τους κατάλληλους αυτοθεσμιζόμενους θεσμούς) στη διακυβέρνηση. Και δίχως ανακλητότητα των αποδεδειγμένα απατεώνων και επικίνδυνων δημόσιων αρχόντων, δίχως οργανωμένα και διαφανή ελεγκτικά όργανα των κυβερνώντων με συμμετοχή ομάδων του πληθυσμού εκ περιτροπής, δίχως έστω άρση της βουλευτικής ασυλίας ακόμη και για την υποψία τέλεσης αδικημάτων και με σκληρότατη τιμωρία στην απόδειξή τους. Με τους αντιπροσώπους των κυρίαρχων τομέων και τα οικογενειακά πολιτικά τζάκια να αλωνίζουν μετατρέποντας μια χώρα σε τσιφλίκι τους και το δικαίωμά τους στην αυθαιρεσία σε αναφαίρετο. Και τις εκλογές να αποτελούν ουσιαστικά εργαλείο νομιμοποίησης όλων των προηγούμενων και παγίωσης στις συνειδήσεις των από κάτω της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, των "κουμπαριών της" και των προπαγανδιστικών & παρακρατικών μηχανισμών της. Και στο κοινωνικό "βάθος κήπος" ως αντίδοτο; Πανίσχυρες τελικά αυτοοργανωμένες δομές (ΜΗ σεχταριστικές και ιδεολογικά καπελωμένες) και αμεσοδημοκρατικοί θεσμοί, που στο τέλος θα καταστήσουν την ιεραρχία και τη γραφειοκρατία της απολύτως περιττή. Αλλά αυτό απαιτεί μια μεγάλη συναισθηματική διεύρυνη και διανοητική υπέρβαση, ένα κβαντικό άλμα συνείδησης στον κοινωνικοπολιτικό βούρκο που βρισκόμαστε και με τις αναθυμιάσεις από τις εκκενώσεις των πνευματικών ταγών και των πάσης φύσεως καθοδηγητών και διαμορφωτών της "κανονικότητας" να μη σου αφήνουν κανένα περιθώριο ανάσας...


Γλυκιά συμμορία.. 

                                                                                    

του Μαντατοφόρου

  "'Οποιος έχει στοιχεία να τα δώσει στον εισαγγελέα", άφριζε απ' το βήμα της Βουλής ο πιό διεφθαρμένος και πιό ανήθικος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης,
     ..γνωρίζοντας πολύ καλά πως ούτε κάποιος μπορούσε να βρει ατράνταχτα στοιχεία για τις μίζες και τις δωροδοκίες που ήταν καθεστώς στην περίοδο της πρωθυπουργίας του, εφόσον αυτές οι δουλειές δεν γίνονται ούτε γραπτώς ούτε στο φως της μέρας,
     ..αλλά και πως αν κάποιος εύρισκε μερικά χλωμά στοιχεία, ποιός εισαγγελέας ποιάς δικαιοσύνης θα τολμούσε τότε να στραφεί εναντίον της νομενκλατούρας του "υπαρκτού λαϊκισμού" και εναντίον του παντοδύναμου συστήματος και παρακράτους του πασοκικού "εκσυγχρονισμού".

     Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια, και νάρθουν τα πάνω-κάτω με τα μνημόνια και την χρεοκοπία της χώρας που προκάλεσαν οι με το αζημίωτο επιλογές του "εκσυχγρονισμού",

" Προσαρμογές στη Μέση Ανατολή "

Προσαρμογές στη Μέση Ανατολή 

του Τιερί Μεϊσάν

Ενώ τα κράτη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής χωρίζονται μεταξύ υποστηρικτών και αντιπάλων του κληρικαλισμού, οι Ουάσιγκτον, Μόσχα και Πεκίνο διαπραγματεύονται μια νέα συμφωνία. Ο Τιερί Μεϊάν αξιολογεί τις επιπτώσεις αυτού του σεισμού στις παλαιστινιακή, ιρακινή, συριακή και υεμενική διενέξεις.

 Η διπλωματική κρίση γύρω από το Κατάρ πάγωσε διάφορες περιφερειακές συγκρούσεις και έσβησε τις προσπάθειες διευθέτησης ορισμένων άλλων. Κανείς δεν ξέρει πότε θα ανοίξει η κουρτίνα, αλλά αναμένεται ότι θα εμφανιστεί μια πολύ βαθιά μεταμορφωμένη περιοχή.

1- Η παλαιστινιακή σύγκρουση

Μετά την εκδίωξη των περισσότερων Παλαιστινίων από τα σπίτια τους (η Νάκμπα, 15 Μαΐου 1948) και την άρνηση του αραβικού λαού αυτής της εθνοκάθαρσης, μόνο η χωριστή ισραηλινο-αιγυπτιακή ειρήνη των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ (1978) και η υπόσχεση για μια λύση δύο κρατών των συμφωνιών του Όσλο (1993) άλλαξαν εν μέρει την κατάσταση.

Ωστόσο, όταν αποκαλύφθηκαν οι μυστικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Ιράν και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ αποφάσισαν με τη σειρά τους να συζητήσουν. Μετά από 17 μήνες μυστικών συναντήσεων, συνήφθη μια συμφωνία μεταξύ του Θεματοφύλακα των Δύο Ιερών Τζαμιών και του εβραϊκού Κράτους [1]. Η τελευταία έγινε πραγματικότητα με τη συμμετοχή της Τσαχάλ (Ισραηλινού Στρατού) στον πόλεμο της Υεμένης [2] και τη μεταφορά τακτικών πυρηνικών βομβών [3].

Η πικρή γεύση ενός λάθος έρωτα

" Σκόρπισαν άδοξα στους ανέμους τα φιλιά που τόσο παθιασμένα με κερνούσες. Άνθρακες αποδείχτηκε ακόμα και ο θησαυρός της υποτιθέμενης φιλίας σου. Δεν αμφιβάλλω ότι θα ένιωσες και περήφανος που με οδήγησες στην τυφλότητα. Μα το χειρότερο είναι πως μ'έκανες και ένιωσα στο τέλος κάτι σαν την ιδιωτική σου πουτάνα. Μου ψιθύριζες ότι ήσουν ευτυχισμένος που μου'κανες έρωτα μόνο εσύ και μ'επιδείκνυες με την πρώτη ευκαιρία σε γνωστούς και αγνώστους σαν το πιο λαμπερό αξεσουάρ σου. Πώς γαμώτο μου πείστηκα να σου παραχωρήσω σαν ενέχυρο την ίδια μου την αντίληψη; Το μόνο που σου'χα ζητήσει ήταν να είσαι απλά ειλικρινής μαζί μου και όχι τυφλή αφοσίωση ή ό,τι άλλο μελοδραματικό, όπως κάποιες δικές σου ατάκες που βιάστηκα σαν τυφλή εγώ να αγνοήσω. Ξέρω πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει την αξίωση να είναι ιδιοκτήτης κάποιου άλλου ανθρώπου και αυτή την αρρώστια να την ονομάζει έρωτα.
Ο έρωτας εκτός από τη σωματική χημεία και την πνευματική συγκίνηση μεταξύ δυο ανθρώπων, πράγματα και τα δύο εξίσου σημαντικά για την αντοχή και απόλαυση μιας όμορφης σχέσης, συνεπάγεται και την ελευθερία της σκέψης. Βασικό συστατικό αυτής είναι η ειλικρίνεια και τα καθαρά λόγια από την πρώτη κιόλας στιγμή της σχέσης. Γιατί αν υπάρχει αυτό και σε συνδυασμό με τη χημεία που περιέγραψα, τότε μπορεί να διατηρηθεί και να μακροημερεύσει (δεν ξέρω για πόσο, μπορεί και για πολύ) ακόμη και μια σχέση με τη συμφωνία μεταξύ δυο συντρόφων για ερωτικές επαφές του ενός ή και των δυο και με άλλους παρτενέρ! Αλλά εσύ; Οι κινήσεις σου, τα λόγια σου και οι γκριμάτσες που υιοθετούσες ακόμα, ήταν το καθένα κι ένας καλοδουλεμένος υπολογισμός. Σαν να ζούσες μέσα σε μια προσωπική εξίσωση με πολλές μεταβλητές κι εμένα παγιδευμένη σε αυτήν. Πώς τα κατάφερνες; Είναι ένα είδος ταλέντου αυτό που βοηθά κάποιον να περνά καλά και να νιώθει εξυπνότερος σε βάρος του άλλου ή και όλων των άλλων;  Εγώ πάντως ποτέ δεν ήμουνα καλή στα μαθηματικά. Και το ξέρω πως ποτέ δεν θα γίνω.
 Κι ακόμη χειρότερα, όταν έφτασε η στιγμή να μου απολογηθείς, όπως το'θεσες, μ'ένα μισοκακόμοιρο ύφος βρήκες να μου πεις αυτό. Ότι λυπάσαι, αλλά μάλλον έτσι είναι η φύση των ανδρών, αθεράπευτα πολυγαμική.
Ε όχι μαλάκα μου! μην πιάνεις στο στόμα σου τους άνδρες. Ούτε καν τις γυναίκες. Έτσι είναι η φύση του αθεράπευτα παρτάκια. Και του παλιάτσου της συμφοράς και της κότας της λυράτης που το παίζουν άνδρες. Όχι του εξηγημένου ανθρώπου, είτε άνδρα είτε γυναίκας κι ανεξαρτήτως μεγέθους αν είναι αρσενικού φύλου. "  ΛΙΝΑ

Το παραπάνω μας το'στειλε μια αναγνώστριά μας, η Λίνα, που είχε βάλει το χεράκι της και στον επίλογο αυτής της ανάρτησης από εμένα: Η ομορφιά...
 Μπορεί Λίνα να σου ακουστεί ίσως και κοινότυπο αυτό που θα σου πω, αλλά μερικές φορές υπάρχουν κάποιες κλισέ φράσεις που διαθέτουν μια αιχμηρή φρεσκάδα: " Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό/ή !" Σωστά; Κι εσύ φαίνεσαι να γνωρίζεις αρκετά γύρω από το νόημα της ομορφιάς στη ζωή. Που δεν πτοείται και δεν της πρέπει να ξεθωριάζει από τις αστοχίες της ζωής.

Kι ένα τραγούδι για τους ραδιενεργούς καιρούς μας

Ο άνθρωπος είναι μια χημική σύνθεση και οτιδήποτε προστεθεί σε αυτόν, επηρεάζει και αλλάζει τη χημεία του. Το είδος του αέρα που αναπνέει (Ασύλληπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας), το είδος των τροφών που καταναλώνει (Καλή μας όρεξη! - Καταβροχθίζοντας τις "μπουκιές" που μας σερβίρουν...), το είδος των εντυπώσεων που προσλαμβάνει μέσα στην πραγματικότητα στην οποία ζει και κινείται (κραυγές και βελάσματα μέσα από κελιά μέσα σε κελιά και  Δεν είναι μέτρο υγείας το να είσαι καλά προσαρμοσμένος σ'ένα βαθύτατα νοσηρό κόσμο), επηρεάζει τόσο τη σωματική όσο και τη διανοητική και ψυχική του κατάσταση.

Σκέψου λοιπόν πόσο μεγάλη και πολυεπίπεδη είναι η ζημιά όταν αυτοί οι παράγοντες (με τις εντυπώσεις να κατέχουν περίοπτη θέση σύμφωνα με τη δική μας άποψη) είναι τοξικοί, ραδιενεργοί,  ολοκληρωτικοί, αποδομητικοί...
 Είσαι οι συνήθειές σου, η τροφή σου, η συναίνεσή σου...

Welcome to the New Age! The Age of  total confusion and deception!

Ένα τραγούδι που μας αρέσει πολύ, γιατί μέσα από την αρχική απαισιοδοξία του για αυτή τη νεοποχίτικη, θεαματική (να θυμηθούμε και τον Γκυ Ντεμπόρ), διπολική, τρομολάγνα, "πειραγμένη συνταγή" για τον άνθρωπο (τόσο σε ατομικό όσο και σε μαζικό επίπεδο) περνάει μια αχτίδα φωτεινής αισιοδοξίας μέσα από μια ρωγμή στον γκρίζο τοίχο των νέων (ή νεοταξικών) και τεχνολογικά ασύδοτων καιρών, είναι το παρακάτω. Από μια αμερικανική μπάντα του λεγόμενου εναλλακτικού ροκ. Αν και όπως έχουμε ξαναγράψει οι κατηγοριοποιήσεις ή "στεγανοποιήσεις" στη μουσική είναι αποπροσανατολιστικές και μονολιθικές.

Καλή μας ακρόαση το λοιπόν!
Οι μονόδρομοι και οι μη αναστρεψιμότητες αποτελούν ένα κακόβουλο αστείο (ή λογισμικό τοποθετημένο στο "σκληρό δίσκο" που τρέχει την πραγματικότητά μας) μέσα σε ένα δυναμικά ρευστό και διαρκώς εξελισσόμενο σύστημα. Όπως είναι η πραγματικότητα και τα πολλαπλά πιθανά μέλλοντα που φυσικά καθορίζονται από τις επιλογές μας. Και τη σοφία που αποκτάμε πάντα σε αρμονική συνάρτηση με τη γνώση, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και επιστήμης...

"Βιολογική ανακύκλωση"

Aν ζηλεύετε τις τηλεπαραμυθένιες διακοπές σε εξωτικές, τροπικές πλαζ, σε κάποιο ακριβοθώρητο παράδεισο του Ατλαντικού ή Ειρηνικού, την επίδοση σε καλοκαιρινές ευγενείς δραστηριότητες και σπορ και ό,τι άλλο υπόσχεται το ξένοιαστο πλατσούρισμα στα απέραντα γαλαζοπράσινα νερά και η κατανάλωση (κάπως "τσιμπημένων" στο κόστος τους) ωκεάνιων λιχουδιών...Τότε καλό είναι να ξέρετε και το εξής, μια πληροφορία που δεν παίζεται στις ειδήσεις και διαφημίσεις των περιπετειωδών καλοκαιρινών προτάσεων.

Ο american "kick ash army" (ή πιο απλά ο αμερικανικός στρατός) παραδέχθηκε επίσημα πως στη χρονική περίοδο απ'το 1944 μέχρι το 1974, πέταξε secretly (φυσικά) στον ωκεανό...64 εκατομμύρια κιλά αερίων νεύρων και μουστάρδας, 400.000 χημικές βόμβες και περισσότερους από 500 τόνους ραδιενεργών αποβλήτων! Super! Kαι βέβαια όλα αυτά τα καλούδια μεταφέρθηκαν με τα θαλάσσια ρεύματα, και στις διόλου σπάνιες περιπτώσεις διαρροών στα "δοχεία" που τα περιείχαν, ποιος ξέρει πόσα χιλιόμετρα μακριά! Μέχρι και σε must τουριστικούς προορισμούς, ας πούμε! Και αυτά αφορούν εκείνη την περίοδο των 30 ψυχροπολεμικών ετών. Ποιος ξέρει, εκτός από τους άμεσα υπεύθυνους (κι αυτό δεν έχει να κάνει βέβαια μόνο με τον αμερικανικό στρατό), τι εκλεκτά τοξικά και ραδιενεργά μαργαριτάρια έχουν διοχετεύσει στα ύδατα του πλανήτη από το 1975 μέχρι και σήμερα, δηλαδή σε μια περίοδο μεγαλύτερη των σαράντα ετών. Επηρεάζοντας άμεσα και τη θαλάσσια πανίδα και άρα διαταράσσοντας ανεπανόρθωτα την τροφική αλυσίδα που φτάνει μέχρι τα ανθρώπινα στομάχια...

Αν αυτά δεν αποτελούν εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας, τότε πώς μπορεί να τα ονομάσει κανείς;
Βιολογική ανακύκλωση καταστρεπτικών στοιχείων;

(Kαι μια τελευταία επισήμανση: Περνώντας και στις αγαπημένες δικές μας θάλασσες, γιατί οι ειδικοί, όταν αποφασίζουν να ανοίξουν το στόμα τους, συνιστούν στους λουόμενους να μην ανακατεύουν την άμμο στον πυθμένα με τα πόδια τους; Μήπως γιατί υπάρχει υψηλή συγκέντρωση σε βαρέα μέταλλα, όπως ο υδράργυρος; Που έτσι και περάσει μέσα από τους πόρους στο σώμα έχει συσσωρευτικές ιδιότητες και δεν αποβάλλεται ίσως ποτέ;)

" Μάξ Στίρνερ: Ο Μοναδικός "

 "Ό Στίρνερ δέν άναμίχθηκε μέ τό λαό όπως οί Μπακούνιν, Κροπότκιν, Τολστόυ. Δέν άφησε έργο όγκώδες, όπως ό Προυντόν δέν είχι τή σοφία του Έλιζέ Ρεκλύ, τήν συνδυασμένη μ’ ευαγγελική αγαθότητα, ούτε είναι αριστοκράτης όπως ό Νίτσε, είναι ένας από μάς. Κάποιος πού ποτέ δέν εξασφαλίστηκε μέ μιά καλή και σίγουρη θέοη ή ένα σταθερό εισόδημα, πού ποτέ δέν γνώρισε τή δόξα πού συνοδεύει τούς διάσημους κατατρεγμένους, τούς μαχητικούς έπαναστάτες, τούς ιδρυτές σχολών.
Τα έβγαζε πέρα όπως μπορούσε κι άντί γιά τήν τιμή πού αποδίδει πάντα ή μπουρζουαζία -παρ’ όλη τή δράση τους- στούς μεγάλους επαναστάτες, σ’ αυτόν γύρισε περιφρονητικά τίς πλάτες, όπως κάνει πάντα γιά νά πνίξει τούς άστατους, αυτούς πού δέν χωράνε πουθενά καί δέν παρέχουν καμμιά έγγύηση."

Συνδέστε το παρακάτω κείμενο και με αυτό από εμάς:  Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου (: καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα ηθικά κριτήρια (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας", δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...)

Μάξ Στίρνερ: Ο Μοναδικός

 Ποιός ήταν o Μάξ Στίρνερ πού τό βασικό του έργο «Ό Μοναδικός καί τό Δικό του» συνάντησε τόσο ανέλπιστη υποδοχή, εκδόθηκε, ξαναεκδόθηχε, μεταφράστηκε, ξαναμεταφράστηκε, διαδόθηκε, έγινε θέμα φιλοσοφικών διατριβών, τόμων ερμηνείας, αναρίθμητων άρθρων σέ εφημερίδες καί περιοδικά σ’ όλες τις γλώσσες του πολιτισμένου κόσμου;
«Ο Μοναδικός και το Δικό του» εμφανίστηκε τό 1848 καί άφού εγινε για λίγο στόχος κριτικών άρθρων, έπεσε στήν άφάνεια ώς τή μέρα πού ένας γερμανός ονόματι Τζών-Χένρυ Μαχκαίυ, πού έμελλε να γίνει διάσημος αργότερα περνώντας τό καλοκαίρι του 1887 στό Λονδίνο καί συχνάζοντας στό Βρεττανικό Μουσείο, έτυχε νά προσέξει κάπου στήν «Ιστορία του Υλισμού» τού Λάγκε μερικές γραμμές αφιερωμένες στόν Στίρνερ καί τό βιβλίο του. Έψαξε, βρήκε τό βιβλίο καί τό διάβασε. Τό περιεχόμενό του έκανε τόσο βαθειά εντύπωση, ώστε θέλησε νά μάθει ποιός ήταν ο άνθρωπος πού έγραψε τόν Μοναδικό, πώς ξεκίνησε ποιά ήταν ή ζωή του, πώς πέθανε.
Δέν παρέλειψε καμμιά πηγή πληροφόρησης ανασκάλεψε τις βιβλιοθήκες, βρήκε τά παιδιά εκείνων πού έκαναν παρέα μέ τόν Στίρνερ μισό αίώνα ή σαράντα χρόνια πρίν, τούς έβαλε νά θυμηθούν, νά του μιλήσουν φρόντισε άκόμα νά γνωριστεί καί μέ τή δεύτερη γυναίκα του Στίρνερ, τή Μαρία Ντάνχαρτ. Εξοντωτική δουλειά, πράγματι. Τόν καρπό αυτής τής μακρόχρονης καί ακούραστης προσπάθειας, θά προσπαθήσω νά σκιαγραφήσω. Από τήν Ερευνα αύτή βγήκε μιά πλούσια βιογραφία: «Μάξ Στίρνερ, ή ζωή καί τό Εργο του» ή πρώτη εκδοση τής όποίας χρονολογείται τό 1897. Πιστεύω πώς ή συμβολή τού έργου αυτόν» στήν κατανόηση τού «Μοναδικού», ήταν τεράστια.
Δέν είναι παράξενο πού μέ όλη του τήν αντικειμενικότητα ό Μακαίυ έδωσε οτόν ήρωά του τόν καλύτερο ρόλο. Είναι μάλλον φυσικό γιά κάποιον πού θεωρεί τόν Στίρνερ σάν τό τολμηρότερο καί σπουδαιότερο πνεύμα τών πέραν τού Ρήνου -που τόν βάζει πλάι σ’ έναν Νεύτονα ή ένα Δαρβίνο, κι όχι σ’ έναν Μπίσμαρκ- πού τόν βλέπει νά έπισκιάζει τόν Νίτσε, στόν όποίον άλλωστε ό Στίρνερ δέν ήταν άγνωστος.

Να φοβάσαι την πολλή ανησυχία τους!

Διαβάζουμε και ακούμε ότι η αριστερή μας κυβέρνηση ανησυχεί λόγω του πρωτοφανούς καύσωνα για την καλή υγεία των ευπαθών ομάδων. Όπως οι γέροντες και τα μικρά παιδιά. Αλήθεια, ε;
Από πότε ανησυχεί ο δήμιος για την καλή υγεία των θυμάτων, λίγο πριν οδηγηθούν στην αγχόνη; Ή πριν τους πάρει τα κεφάλια με το νεοταξικό τσεκούρι πάνω στη νεοφιλελεύθερη εξέδρα της βιωσιμότητας χρέους και εξορθολογισμού της δημόσιας οικονομίας;
 Αν ανησυχούν οι κοινωνικά ευαίσθητοι κρατικοί αξιωματούχοι για εκείνες τις ομάδες ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από τα καυτά γυρίσματα του καιρού, τότε τι έχουν να δηλώσουν δημόσια;

Για τις δεκάδες εκείνες περιπτώσεις, κι όλο και με πιο ανησυχητική αύξηση, των γονιών που εξαναγκάζονται να αφήνουν τα παιδιά τους σε δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα γιατί αδυνατούν να ανταπεξέλθουν πια και στα στοιχειώδη έξοδα που απαιτούνται για τη φροντίδα τους; Και μιλάμε για περιπτώσεις πολύ μικρών παιδιών ως και στην προεφηβεία. Άραγε πώς τα πάμε από τέτοιου είδους υποδομές φροντίδας ανηλίκων, υπάρχουν πολλές για να καλύψουν τις ολοένα μεγαλύτερες ανάγκες αφού τα προαπαιτούμενα δεν καταλαβαίνουν από οίκτο και παιδική ηλικία; Και τι να πει κανείς για τόσες οικογένειες με ανήλικα μέλη που φυτοζωούν κάτω από το όριο της φτώχειας ή έστω στις παρυφές του; Μήπως αυτός είναι ο τρόπος για τη σωστή και φυσιολογική ανατροφή των παιδιών, σε ξένα χέρια και μακριά από την αγκαλιά των γονιών τους, για να μην πεθάνουν πρώτα απ'όλα από την πείνα; Έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται η πολυπόθητη ανάπτυξη, που μας έχει ειπωθεί τόσες φορές από επίσημα χείλη, από τα μεγάλα στόματα όλων σχεδόν των παρατάξεων, των οποίων τα στελέχη απολάμβαναν υψηλότατες κοινοβουλευτικές αμοιβές αν και απλοί διεκπεραιωτές των εντολών των δανειστών και των κερδοσκόπων. Ώστε στο τέλος μπορεί και να το πιστέψουμε!