(Σ'έναν αντιαισθητικό κόσμο)...τα πάντα είναι θέμα αισθητικής!

...Η αλληλεγγύη που ανακαλύφθηκε σε όλες ανεξαιρέτως τις προκρατικές κοινωνίες υπήρξε -και παραμένει- άλλωστε το βασικότερο επιστημονικό επιχείρημα του αναρχισμού για την μή αναγκαιότητα της εξουσίας. Οι μόνοι που θέλουν να μας πείσουν περί του δήθεν αναλλοίωτου της ανθρώπινης φύσης είναι οι εξουσίες: μας θέλουν «αναλλοίωτα» ανεπαρκείς , ατελείς και ανίκανους να ζήσουμε χωρίς την κηδεμονία τους, για απολύτως ευνόητους λόγους.
Θ.Λ.

Εκτενή αποσπάσματα από ένα εξαιρετικό άρθρο του YΠΝΟΒΑΤΗ (Θοδωρή Λαμπρόπουλου)  με τίτλο: "Τα πάντα είναι θέμα αισθητικής". Το βίντεο στο τέλος της ανάρτησης είναι από εμάς...



Μήπως τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι ζήτημα ενός αισθητικού «ενστίκτου» και όχι  απλώς γούστου; Οι χίππυς είχαν ένα σύνθημα επικούρειας φιλοσοφικής έμπνευσης: «κάνετε έρωτα, όχι πόλεμο». Αυτό δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο ακούγεται. Τείνω να πιστέψω ότι το κυριότερο πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι απλώς πολιτικό, οικονομικό κλπ. αλλά αισθητικό.

 Η εποχή μας είναι αντιαισθητική. Δεδομένου ότι η αισθητική λειτουργία στα ανώτερα θηλαστικά πηγάζει από το ερωτικό ένστικτο (και στον άνθρωπο μετασχηματίζεται σε τέχνη, αρχιτεκτονική, ένδυση κλπ.), η εποχή μας είναι αντιαισθητική ακριβώς επειδή είναι αντιερωτική.

Ένα καλό παράδειγμα του πόσο αντιερωτική είναι η εποχή μας μπορούμε να δούμε στον τρόπο που φέρεται στα παιδιά. Η «παιδεία» παράγει μαζικά εργασιακά εργαλεία, διαρκώς αγχωμένα και ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους. Τους γαμάει το μέλλον, αφού προηγουμένως τους έχει γαμήσει την ψυχική τους υγεία.

.........................

Επειδή η εποχή μας είναι αντιερωτική είναι και αντιαισθητική και αντιστρόφως. Η αισθητική διαπαιδαγώγηση αυτού του κόσμου είναι ένα κομμάτι «αγοράς», το οποίο έχει εκχωρηθεί σε ψυχικά σακάτηδες “ειδικούς”, σε μόδιστρους και “στυλίστες”, σε “συμβούλους” και σε κατασκευαστές μαζικών προτύπων με ημερομηνία λήξης. Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σε αντιαισθητικούς χώρους, κάνουμε αντιαισθητικά επαγγέλματα, βάζουμε αντιαισθητικά χρονοδιαγράμματα, συμπεριφερόμαστε αντιαισθητικά -π.χ. στη φύση- σκεφτόμαστε αντιαισθητικά, χαιρόμαστε, ή λυπόμαστε αντιαισθητικά. Και μετά παραπονούμαστε για τη «μοναξιά» και για τον μαρασμό των ερωτικών σχέσεων.

......................

Η πνευματική και ψυχολογική βάση κάθε επανάστασης πρέπει να είναι αισθητική ώστε, να μην παραχθούν άλλα εκτρώματα που απλώς θα διαδεχθούν τα παλιά. Ο καπιταλισμός είναι αντιαισθητικός γιατί, είναι ένα σύστημα που βασίζεται στις «αρπαχτές» και στον ανταγωνισμό και όχι στη γνήσια δημιουργία. Όσο υπάρχει, θα υπάρχουν και «κρίσεις» όπου θα τρέχουμε πανικόβλητοι να ξαναμαζέψουμε τα κομμάτια της ζωής μας (όπως σήμερα). Η  περίφημη «κατάσταση ισορροπίας» της αγοράς είναι απλώς μια υπόθεση εργασίας για τους πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών, ή ένας ευσεβής πόθος των οικονομολόγων (από τον οποίο σπάνια απαλλάσσονται). Αυτό σημαίνει ότι όσες φορές κι αν «λύνουμε» πρόσκαιρα το πρόβλημα, θα το ξαναβρίσκουμε πάντοτε μπροστά μας.

  Κατά συνέπεια τα πολιτικά, οικονομικά, επαγγελματικά και εκπαιδευτικά μας κριτήρια πρέπει να γίνουν κατά κύριο λόγο αισθητικά. Από εκεί και μετά τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Δεν χρειαζόμαστε άλλες αντιαισθητικές «αντικαπιταλιστικές» ιδεολογίες, που είναι το ίδιο αρρωστημένες με αυτό εναντίον τού οποίου φτιάχτηκαν για να πολεμήσουν. Δεν χρειαζόμαστε άλλα σκυθρωπά, αγχωμένα, και σκληρά με τον εαυτό τους πλάσματα. Χρειαζόμαστε έναν κόσμο από ελεύθερους και υπερήφανους ανθρώπους, χωρίς θεούς κι αφέντες και αυτό είναι κατεξοχήν αισθητικό και όχι απλά ιδεολογικό, πολιτικό, ή οικονομικό ζητούμενο.

 ......................

Η αισθητική του ανθρωπισμού: Οι αυθεντικές επαναστάσεις έφερναν πάντα, μεταξύ άλλων, έναν νέο τρόπο μετεπαναστατικής καλαισθησίας. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί και το κριτήριο της αυθεντικότητάς τους. 

 

Κατά την αρχαϊκή περίοδο, το κύμα των δημοκρατικών επαναστάσεων στις ελληνικές πολιτείες (αυτές τις πολιτείες, που τόσο πολύ κομπλεξάρησαν τον περιθωριακό τυραννόφιλο Πλάτωνα και τους επιγόνους του), οδήγησε στην κλασική αισθητική και δημιούργησε τα αισθητικά πρότυπα του σημερινού  δυτικού κόσμου. Οι αρχαίοι έλληνες ήσαν οι ιδρυτές του ανθρωπισμού και άρα μιας νέας αισθητικής τόσο στην τέχνη, όσο και στην πολιτική σκέψη.

Κανείς πιο πριν δεν είχε απεικονίσει τον άνθρωπο με τέτοια πληρότητα, ποίηση, θέατρο, εικαστικές τέχνες, φιλοσοφία, πολιτική αναζήτηση. Πριν από αυτούς επικρατούσε η καταπλακωτική αισθητική των αφροασιατικών μοναρχιών. Μετά από αυτούς ο κόσμος πισωγύρισε στον ανατολικό σκοταδισμό, στη χριστιανική, ή στην ισλαμική εκδοχή του, τον οποίο ακόμα δεν έχει αποβάλλει εντελώς, ούτε κι έχει διαφύγει οριστικά τον κίνδυνο ενός νέου ιστορικού πισωγυρίσματος.

......................

Η αισθητική των φασισμών: Αντίθετα, ο χριστιανισμός – και ειδικά η ανατολική αυτοαποκαλούμενη “ορθοδοξία” του-  δημιούργησε μια αισθητική μουντή και κατηφή. Μια αισθητική που αντανακλούσε ακριβώς το εφιαλτικό ιδεώδες του χριστιανισμού για τον άνθρωπο. Την ίδια ακριβώς αισθητική υιοθέτησαν και ο λενινισμός, ή ο ναζισμός.

Αν η Αναγέννηση κατόρθωσε να εξανθρωπίσει –έστω και σε ένα επιφανειακό εικαστικό επίπεδο- τον καθολικισμό, οι κακόγουστες βυζαντινές τοιχογραφίες των βλοσυρών χριστιανών αγίων με τον σκοτεινό χρωματισμό τους και την έλλειψη προοπτικής, μοιάζουν ευεξήγητα με τα ζωγραφικά, ή  φωτογραφικά πορτραίτα του Λένιν, του Χίτλερ, του Μαρξ, του Τρότσκυ, του Μάο κ.α.  Ακόμα και τα χριστιανικά αγιολόγια και οι αστείοι βίοι αγίων μοιάζουν με την εξίσου απλοϊκή «λογοτεχνία» (βλ. π.χ. «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι» τού Ν. Οστρόφσκι), ή κινηματογράφο του λεγόμενου “σοσιαλιστικού ρεαλισμού”

.....................

Δεν είναι τυχαίο που όλες αυτές οι ιδεολογίες – ανεξάρτητα από τον θρησκευτικό, ή πολιτικό μανδύα με τον οποίο επενδύθηκαν-  μοιράζονται τη ίδια απαξιωτική ιδέα για τον άνθρωπο και που στις επικράτειές τους βασίλεψαν ο τρόμος και οι τεχνικές μαζικού θανάτου.  

Στα Ιμαλάια δεν λιώνει το χιόνι

Έρευνα αποδεικνύει ότι στην κορυφή των Ιμαλαΐων και στις γειτονικές της κορυφές δεν έχει λιώσει το χιόνι για πάνω από μία δεκαετία: Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν την συμβολή του ανθρώπινου στοιχείου στις κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη. Μία από αυτές υποστηρίζει ότι εξαιτίας της υπερπαραγωγής διοξειδίου του άνθρακα (CO2) οι χιονισμένες κορυφές βουνών και τα παγόβουνα λιώνουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Μία, όμως, νέα έρευνα στο περιοδικό Natureαποκαλύπτει ότι σε αντίθεση με τη γενικότερη εντύπωση που επικρατεί, οι χιονισμένες βουνοκορυφές των Ιμαλαΐων και πολλών κοντινών κορυφών δεν έχουν στην πραγματικότητα λιώσει καθόλου την τελευταία δεκαετία.

Ο καθηγητής John Wahr από το παν/μιο του Κολοράντο και η ομάδα του μελέτησαν τις πληροφορίες που συνέλεξαν ένα ζευγάρι δορυφόρων που είναι γνωστοί σαν «Grace», και οι οποίοι καταμέτρησαν τις αλλαγές της βαρυτικής δύναμης της Γης από τα 500 χιλιόμετρα πάνω από το διάστημα. Αυτοί οι δορυφόροι έδειξαν ότι τα επίπεδα πάγου σε αυτές τις ψηλές κορυφές ήταν βασικά τα ίδια με αυτά που ήταν πριν από μία δεκαετία, παρά το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι αυτές έλιωναν.

«Πιστεύω ότι αυτά τα δεδομένα είναι η πιο αξιόπιστη εκτίμηση του παγκόσμιου ισοζυγίου της μάζας των πάγων που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα,» σημειώνει ο Jonathan Bamber, ειδικός σε αυτά τα θέματα από το παν/μιου του Μπρίστολ στη Μ. Βρετανία. «Υπάρχει άμεσος λόγος να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί».

Dogma - Βίντεο: τι είναι ΔΟΓΜΑ (στ'αγγλικά + με αγγλικούς υπότιτλους)

(Πατήστε το κουτάκι με τις δυο γραμμές, δεξιά κάτω στην μπάρα του βίντεο, ώστε να ενεργοποιηθούν οι υπότιτλοι στα Αγγλικά).

“Ένα ενδιαφέρον βίντεο από το youtube σχετικά με τα δόγματα. Δυστυχώς και οι δημιουργοί του βίντεο γίνονται αρκετά δογματικοί, γιατί προσπαθούν να βρούνε μια απόλυτη μεθοδολογία προσσέγγισης της «αλήθειας». Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πολεμήσουμε το δόγμα με περισσότερο δόγμα. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κάθε αναζητητής, είναι ότι πρέπει να αρχίζει να αντιμετωπίζει δυναμικά, ρευστά τη γνώση, αν θέλει να σταματήσει να είναι δογματικός.

«Αντι-δογματικός» είναι εκείνος που δεν σταματάει να ερευνά, να αναζητά, να σκέφτεται και να αμφιβάλλει. Αν μόνο αμφιβάλλεις, δεν ανακαλύπτεις ποτέ τίποτα και αφήνεις τα ήδη προϋπάρχοντα memes, αυτά που έχεις ήδη μέσα σου, να σε κυριεύουν. Ο μόνος τρόπος να ελευθερωθείς από το δόγμα, είναι να αποδέχεσαι και να εξερευνάς τις ξένες ιδέες, τις απόψεις των άλλων.

Ο πιο σίγουρος ορισμός του «δογματικού» είναι «ο άνθρωπος εκείνος που είναι σίγουρος ότι δεν κάνει λάθος και οι δικές του απόψεις είναι σωστές». Γιατί αυτός ο άνθρωπος κλείνει τα κανάλια επικοινωνίας του. Έτσι είναι καταδικασμένος να αντιλαμβάνεται λανθασμένα τον κόσμο γύρω του…”


Το είδαμε (βίντεο με παραπάνω σχόλια μαζί) στον Αντιδογματισμό

Mε εισβολή της "έννομης τάξης" έληξε η προσπάθεια ανακατάληψης του πρώην ορφανοτροφείου Θεσ/νικης...

Σημείωση:
Το κτίριο ανήκει στην real estate εταιρεία "Σωτηρία Α.Ε." (δηλ.στην εκκλησία, που διαχρονικά μεριμνά για τη δική της υλική ευημερία και, συνάμα, για το μακάριο ύπνο και τη νομιμοποίηση ελέω θεού της δουλείας του ποιμνίου της) κι απ' ότι φαίνεται οι δικηγόροι της προέβησαν σε μήνυση κατά των καταληψιών ώστε να επέμβουν τα ΜΑΤ και να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο...

Το βίντεο που ακολουθεί αποδεικνύει για άλλη μια φορά τι σημαίνει Αφοβία και αγωνιστική φλόγα, καθώς οι καταληψίες στην ταράτσα (που γνώριζαν εκ των προτέρων το ποινικό κόστος του εγχειρήματός τους) δεν σταματούν να φωνάζουν συνθήματα, ακόμα και τη στιγμή που συλλαμβάνονται από τους φρουρούς της "νομιμότητας" των τοκογλύφων και των ολιγαρχών. Και της "δημοκρατίας", η οποία  ρημάζει ανελέητα τον τόπο κι οδηγεί στη λιμοκτονία και την αυτοκτονία τους ανθρώπους του...

Η αστυνομία συνέλαβε, το μεσημέρι, όλους όσους βρίσκονταν (17 άνδρες και 13 γυναίκες) μέσα στο κτήριο του Ορφανοτροφείου και τους οδήγησε στη ΓΑΔΘ. Παρακάτω ακολουθεί το κείμενο που οι καταληψίες είχαν δημοσιεύσει νωρίτερα στο Ιndymedia Athens, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους προχώρησαν σε αυτή την πράξη.

Ανακατάληψη του ορφανοτροφείου

Ξημερώματα της 2/9/13, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση για την έρευνα και στη συνέχεια την εκκένωση της κατάληψης ορφανοτροφείου. Συλλαμβάνονται 7 άτομα που βρίσκονται εντός της και όλοι και όλες τους απαλλάσσονται, στη δίκη που ακολουθεί, από όλες τις κατηγορίες. Είναι η τρίτη εισβολή που συμβαίνει μέσα στα 2 τελευταία από τα 7 χρόνια που το κτήριο τελεί υπό κατάληψη. Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στην οποία έχει παραχωρηθεί το ορφανοτροφείο από το υπουργείο υγείας, σκοπεύει να κατεδαφίσει το κτήριο καθώς και τη γειτονική εκκλησία και προφασίζεται ότι θα χτίσει εκεί ένα κέντρο αποκατάστασης χρόνιων παθήσεων, καθώς είναι ένα από τα λίγα φιλετάκια της τα οποία τυγχάνει να μην είναι μπλεγμένα σε σκάνδαλα.

Σήμερα 28/9/13 αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην ανακατάληψη του κτηρίου, θεωρώντας πως είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος σε αυτό το χώρο και χρόνο ώστε να θέσουμε ένα ακόμη ανάχωμα στις επιθέσεις ενάντια στις δομές του κινήματος. Σε αυτή την ενέργεια δεν προχωράμε απλά σαν ένα κομμάτι κόσμου που διεκδικεί ξανά το χώρο όπου κατάφερνε να επιβιώνει αξιοπρεπώς καθώς και να οργανώνει το χρόνο του μέσα από διαδικασίες αλληλεγγύης.

H "συντεταγμένη Πολιτεία" που βλέπει με μίσος τους πολίτες της

παρατήρηση δικιά μας: Είμαστε (ή θα γίνουμε όπως πάει) σχεδόν όλοι εν δυνάμει άνεργοι και...άστεγοι. Δεν υπάρχει κανένα έλεος, καμιά κατανόηση, καμία πρόνοια. Ζούμε στην εποχή των καθαρμάτων και των βρικολάκων, που πέφτουν πάνω σε ανθρώπινα κορμιά για να τα αφαιμάξουν και μετά να τους δείξουν το δρόμο προς...την πιο κοντινή ταράτσα για φούντο στο κενό!
 Όσο χαζεύουμε αυτή τη φρίκη απαθείς (και αναστενάζουμε με ανακούφιση που εμείς ακόμα δεν φτάσαμε ως εκεί) τόσο η βαρβαρότητα θα γίνεται φυσιολογική καθημερινότητα και θα μας μολύνει ως το μεδούλι... ΞΥΠΝΑΤΕ!

Κατάσχεση σπιτιού άνεργης για χρέος 751 ευρώ! (όπου δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, όπως θα δείτε στην ανάρτηση)

Άνεργη κινδυνεύει να χάσει τοσπίτι της από το Δήμο Αθήνας για χρέος 751,35 ευρώ! Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, η διοίκηση του Δήμου, εφαρμόζοντας το «γράμμα του νόμου», χωρίς καμία ντροπή, προχώρησε σε έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, για το προαναφερόμενο χρέος που αφορά έργο αποχέτευσης στέλνοντας για ακόμα μία φορά μήνυμα ότι όποιος χρωστάει ακόμα και… ένα ευρώ θα πληρώσει, όποιο δράμα κι αν βιώνει.

Το γαϊτανάκι

αυτό το γαϊτανάκι που το 'μάθαν τα παιδιά;

]

Ποιος παίρνει την ευθύνη να μας διδάξει τον κόσμο;

Ποιος είναι εκείνος που τον γνωρίζει τόσο καλά;

Ποιος με τόση σιγουριά μας έμαθε πως το σκυλάκι κάνει γαβ και η γάτα κάνει νιάου;

Έχετε παρατηρήσει πόσο διαφορετικό είναι κάθε γάβγισμα ή νιαούρισμα και πόσο μοιάζει ο ήχος που κάνουν στα αλήθεια αυτά τα ζώα με την απλοποίηση που επιδέχονται μέσω της γλώσσας μας;

Οι σκύλοι και οι γάτες θα γελούσαν μαζί μας. Σαν να ακούς κάποιον να μιλάει μία ξένη γλώσσα με πολύ κακή προφορά!

 Πόσο από τον πραγματικό ήχο ακούνε τα αφτιά μας;

Με πόση έπαρση νομίζουμε ότι κατέχουμε τον κόσμο!

-Τι είναι αυτό; σε ρωτάει ένα δίχρονο παιδί και ντρέπεσαι να του απαντήσεις.

Δεν είσαι σίγουρος πως γνωρίζεις την πλήρη αλήθεια,

 νιώθεις πως θα πεις ψέματα.

 Νιώθεις πως δε γνωρίζεις τίποτα.

Πως εκείνο το παιδί κατανοεί περισσότερα από εσένα. 

Συναισθάνεται κάθε διαδικασία , κάθε ήχο, κάθε εικόνα από την αρχή.

Βλέπεις το θαυμασμό του για τον κόσμο.

Τα μάτια του που επικεντρώνονται και βυθίζονται στο πιο απλό και θαυμαστό.

Στο φύλλο που το παρασύρει ο αέρας, στο βουητό μιας μέλισσας, στη μπάλα, που ώ! τι θαύμα κατρακυλάει στην κατηφόρα,στα πουλιά που πετάνε,στους καρπούς των δέντρων, στη μυρωδιά των λουλουδιών...  και τότε σε κατακεραυνώνει η ερώτηση.

-Τι είναι αυτό; 

Και  καταλαβαίνεις.

Γιατί ο κόσμος είναι ένα γαϊτανάκι που όλο τυλίγεται, αλλά ποτέ δεν ξετυλίγεται.

Γιατί είναι τόσο βαρετά επαναλαμβανόμενος.

Θα δοθεί η απάντηση : Είναι μία πεταλούδα. 

Και να η ισοπέδωση!

Το αντιλαμβάνομαι σε κάθε μονολεκτική  απάντηση.

Βάζουμε τον κόσμο σε "κουτάκια" για να τον κατανοήσουμε, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα "δικό μας κόσμο" μέσα στον κόσμο και μετά τον μεταφέρουμε στα παιδιά μας.

Γιατί..

Κανένας! 

Κανένας δε μας έδωσε την ευκαιρία.

Να τον ανακαλύψουμε μόνοι μας.

Να τον γευτούμε.

Έπρεπε γρήγορα να μάθουμε όσα ξέρουν οι μεγάλοι, 

για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους.

Όλα εκείνα που έμαθαν παλιά από κάποιους άλλους μεγάλους...

Ο φαύλος κύκλος της γνώσης.

Μέχρι να πάμε σχολείο και να μας αναλάβει η υπνο- παιδεία.

  Πόσο διαφορετικός θα μπορούσε να είναι ο κόσμος αν απλά...

αλλάζαμε οπτική....

          νάμα

Ρεπορτάζ: "Τα μέλη της χρυσής αυγής κάνουν ύποπτες τελετές με πυρσούς και προτιμούν ως κατοικίδια τις χήνες (λόγω του ανάλογου βαδίσματος)"

Διαβάστε κι αυτό: Ω! Τι θαύμα! Η τηλεόραση και οι ιδιοκτήτες της απέκτησαν κοινωνικές ευαισθησίες και...μένος κατά της χρυσής αυγής...(ποιοι λόγοι συντρέχουν άραγε;)

-Τα μέλη της Χ.Α. έχουν τη δική τους ιεραρχία: φαλαγγάρχες, τομεάρχες, καντηλανάφτες κτλ.
-Τα μέλη της Χ.Α. υιοθετούν τα σύμβολα του ναζισμού, του Βυζαντίου, των ολύμπιων Ελ κτλ.
-Τα μέλη της Χ.Α. δεν αφοδεύουν ποτέ σε...οθωμανικές τουαλέτες.
-Τα μέλη της Χ.Α. όταν θέλουν να τιμωρήσουν κάποιο άλλο μέλος που αμφισβητεί διαταγές του αρχηγού, τον δένουν σε μια καρέκλα και τον υποχρεώνουν για δυο ώρες ν'ακούει αντάρτικα και τραγούδια του Λοΐζου.
-Τα μέλη της Χ.Α. κάνουν πολλή παρέα με μέλη των ΜΑΤ στις πορείες και το βράδυ πάνε όλοι μαζί σε ταβέρνες με παραδοσιακές ελληνικές συνταγές.

Τι άλλο έχουν να μας πουν τα κανάλια που υπερασπίζονται το θεσμό της "δημοκρατίας" του ξεπουλήματος ακόμα και του αέρα που μας αναλογεί; Πόσες γαργαλιστικές λεπτομέρειες έχουν να μας ψιθυρίσουν ακόμα; Ειδικά ο ΑΛΦΑΣ με τον υπέρμετρο ζήλο και τη διάθεση να ρίξει άπλετο φως στο σκοτάδι της Χ.Α. που απειλεί την εθνική ασφάλεια, μόνο τον αστυνόμο Μπέκα δεν έχει επιστρατεύσει για πιο ενδελεχές ψάξιμο...Κάτι που βρίσκει σύμφωνους και τους κ. Τσίπρα και Κουβέλη που ζήτησαν και τη στήριξη του προέδρου της δημοκρατίας στο δύσκολο αυτό "εθνικό αγώνα".

Κι έτσι, για τα κανάλια και τους καναλάρχες, οι κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, ώστε να ασχοληθούν με αυτές περισσότερο. Όπως, επίσης, έχει περάσει για τους κοινωνικά ευαίσθητους δημοσιογράφους απαρατήρητο το...ασήμαντο γεγονός του επιθανάτιου ρόγχου. Σε ό,τι απέμεινε από το κουφάρι της κοινοβουλευτικής "δημοκρατίας" ΤΟΥΣ (Διάβασε κι αυτό το εξαιρετικό: Κοινοβουλευτική δικτατορία..) Με τις ξετσίπωτα απροκάλυπτες παρανομίες ΤΟΥΣ...ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΑΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ το τέρας της Χ.Α., το τάισαν, το κανάκεψαν και τώρα που δεν περιλαμβάνεται στους σχεδιασμούς ΤΟΥΣ, το πετούν βίαια στα πολιτικά αζήτητα. Όπως και του είχαν προσφέρει, με τη συνενοχική ως τώρα ανοχή τους, την άσκηση βίας σαν δώρο εισόδου στην κοινοβουλευτική  "δημοκρατία" ΤΟΥΣ. Γιατί λοιπόν οι δολοφονίες μεταναστών δεν λειτούργησαν, ως τον άδικο χαμό του Παύλου Φύσσα, αφυπνιστικά;

Αλλά πριν αποκαθηλωθεί τελείως το ψυχοπαθητικών καταβολών προϊόν ΤΟΥΣ, επιθυμούν όλες οι δυνάμεις, φίλιες κι εχθρικές, της "δημοκρατίας" ΤΟΥΣ (μνημονιακές κι αντιμνημονιακές, κοινοβουλευτικές κι εξωκοινοβουλευτικές, εξουσιαστικές κι αντιεξουσιαστικές) να παίξουν το παιχνίδι ΤΟΥΣ, έτσι όπως αυτοί το οριοθετούν κι ορίζουν. Διοχετεύοντας όλη σχεδόν την αγωνιστική ΟΡΓΗ τους, τον ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ τους και πολύτιμη ΕΝΕΡΓΕΙΑ (άραγε αυτό δεν αποτελεί κι ένα είδος περίεργης συμμαχίας;) στο κυνήγι του αποδιοπομπαίου τράγου. Κι έτσι αυτοί να συνεχίσουν όσο γίνεται πιο απερίσπαστοι και με τη μικρότερη δυνατή ενόχληση τη διατεταγμένη αποστολή: τη διάλυση κάθε μορφής δημόσιας δωρεάν Παιδείας και κάθε κοινωνικής υποδομής που λειτουργούσε υπέρ του πολίτη, το ξεπούλημα αντί εξευτελιστικότατου πινακίου φακής των πλουτοπαραγωγικών πόρων του τόπου, την εργασιακή ομηρία και κλοπή των υπάρχοντων των ανθρώπων (η ιδιοκατοίκηση είναι στο εκτελεστικό απόσπασμα μέσω τεράστιων και παράλογων φόρων) και τη μετατροπή της χώρας σε χώρο μιας απέραντης Ε.Ο.Ζ., χωρίς ίχνος κοινωνικών συμβολαίων και με περιφερόμενους ανέργους κι αστέγους που θα κάνουν τα πάντα για ένα πιάτο γενετικά τροποποιημένου φαγητού...

Αλλά αυτά δεν καίνε τον κόσμο όσο τα τελετουργικά και οι "αρχαιοελληνικοί χαιρετισμοί" της Χ.Α. Έτσι δεν είναι τηλεπερσόνες μου;

ανιχνευτής

Time is flowing in the middle of the night

Μπορούμε να αποδράσουμε από τον Χώρο, αλλά όχι από τον Χρόνο.
Ο Χρόνος δεν σταματά ποτέ. Θυμάμαι έναν καλειδοσκοπικό στίχο του Τέννυσον :
«Time is flowing in the middle of the night»
(Ο Χρόνος κυλά στο μέσον της νύχτας).

Ακούς αυτόν τον στίχο και βλέπεις τον Χρόνο σαν ποτάμι που κυλάει, ακόμη και όταν όλοι κοιμούνται. Το σιωπηλό και ασταμάτητο ποτάμι του Χρόνου κυλάει στους κάμπους, στα υπόγεια, ανάμεσα στ' αστέρια, κανείς δεν το αντιλαμβάνεται, κρυφά μέσα στη νύχτα, όταν όλοι κοιμούνται.
Τι μπορούμε να σκεφτούμε για αυτό, έξω από την ποίηση; Τριάντα αιώνες στοχασμού δεν επέφεραν καμία πρόοδο ως προς το πρόβλημα του Χρόνου, (θα μπορούσα να γράψω δέκα-είκοσι σελίδες που θα συμπύκνωναν όλον τον στοχασμό για το πρόβλημα του Χρόνου, όλης της ιστορίας της ανθρωπότητας). Ο Χρόνος, καθώς κυλάει στο μέσον της ημέρας, κάνει κάτι πολύ παράξενο: μένει στη μνήμη. Ουσιαστικά, ο Χρόνος κατά μεγάλο μέρος αποτελείται μόνο από τη μνήμη μας. Και η μνήμη είναι ατομική. Άρα ο Χρόνος είναι ατομικός. Και η μνήμη κατά μεγάλο μέρος αποτελείται από λήθη. (Δηλαδή, υπάρχει ένα μέσον της νύχτας και στη μνήμη μας).

Συμφωνώ με τον Πλωτίνο, που έλεγε ότι υπάρχουν μόνο τρεις χρόνοι, και ότι και οι τρεις είναι το Παρόν: το τωρινό Παρόν (που μέχρι να το γράψω εδώ έγινε Παρελθόν), το Παρόν του Παρελθόντος που το ονομάζουμε «μνήμη», και το Παρόν του Μέλλοντος που είναι ό,τι φαντάζεται αυτή την παρούσα στιγμή η ελπίδα ή ο φόβος μας.

Θυμάμαι και τον Πλάτωνα που έλεγε (ψιθυριστά, στο μέσον της νύχτας) ότι ο Χρόνος είναι η κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας. (Η αιωνιότητα είναι το θεμελιώδες πρόβλημα της Θεολογίας).
Αν μπορούσαμε να βρεθούμε έξω από τον Χρόνο μας : Εμείς δεν θα ήμασταν εμείς, αλλά τα πάντα...

Π. Γ.

Tο διαβάσαμε στο μπλογκ του Παντελή Γιαννουλάκη

Eίμαστε ανθρώπινα όντα!

...αφιερωμένο σε όσους ονειρεύονται την ου-τοπία και δεν σταματούν να τη γυρεύουν. Άρα και να τη δημιουργούν κομμάτι κομμάτι.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ!

Είμαι η μέρα!

Που το φως της σκορπίζει

όλα τ'αρπαχτικά, τα ερπετά, τα τρωκτικά

πίσω στις τρύπες τους.

Γίνομαι η νύχτα!

Που η γαλήνη της

καταλαγιάζει το φλύαρο θόρυβο των σκέψεων

και η θαλπωρή της απαλύνει τις αγωνίες της ψυχής.

Γίνομαι το βλέμμα!

Του Πολεμιστή που χαμογελάει

γιατί άλλη μια μέρα είναι ζωντανός.

Που εκστασιάζεται με όλα τα θαύματα της ζωής, και τα πιο μικρά.

Που συντονίζεται με τη ροή του ποταμού

χωρίς να μπαίνει δεύτερη φορά στο ίδιο ποτάμι.

Γίνομαι ο Φόβος!

Του Φόβου

που οι χειριστές του σπέρνουν στο πνεύμα

για να παραλύουν και το σώμα.

Είμαι ανθρώπινο ον!

Όπως κι εσύ αδέλφι μου!

Είμαι εδώ και θα'μαι κι αύριο.

Στο πλευρό σου.

ανιχνευτής

Νέα νομοσχέδια...

Νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ επιτρέπει υπό προϋποθέσεις κάθε πιθανή χρήση δασικών εκτάσεων

Το νέο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ , το νέο αυτό επαίσχυντο μόρφωμα, φανερώνει με απλό και κατανοητό τρόπο τις προθέσεις της κυβέρνησης να λύσει τα χέρια σε εταιρείες και μπίζνες, που μέχρι τώρα κωλύονταν να αποψιλώσουν και να καταστρέψουν δασικές εκτάσεις, αλλά και άλση και πάρκα που μπαίνουν εμμέσως πλην σαφώς στο στόχαστρο, λόγω του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου όπου δεν άφηνε υπονοούμενα και δεν έκλεινε πονηρά το μάτι υποσχόμενο πολλά "υπό  προϋποθέσεις".... Κι ας σκεφτούμε τη σχέση που μπορεί να έχει με τα μεταλλεία , τη δημιουργία χωματερών , τουριστικών δομών κλπ. 

Μήπως όλα αυτά μας θυμίζουν κάτι;

νάμα

Από διυλιστήρια και χώρους επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων μέχρι φυλακές, και από τουριστικά χωριά σε προστατευόμενες περιοχές μέχρι εγκατάσταση πομπών αναμετάδοσης σε πυρήνες εθνικών δρυμών.

Στη δημοσιότητα έδωσε την Τετάρτη ο αναπληρωτής υπουργός ΥΠΕΚΑ σχέδιο νόμου, με τίτλο: «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», θέτοντας το σε δημόσια διαβούλευση μέχρι και τις 27 Σεπτεμβρίου.

Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται άρθρα που διευρύνουν τις δυνατότητες εκμετάλλευσης δασικών εκτάσεων, επιτρέποντας, υπό προϋποθέσεις, από την οικοδόμηση τουριστικών χωριών, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, μέχρι και την εγκατάσταση διυλιστηρίων, δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαιοειδών, ΧΥΤΑ, μεταλλείων, λατομείων...αλλά και μοναστηριών, νοσοκομείων, και σωφρονιστικών καταστημάτων.

Στο νομοσχέδιο προβλέπονται συνολικά 18 αλλαγές επί των άρθρων, ενώ 15 σχετικές διατάξεις, που βρίσκονταν διάσπαρτες σε διάφορους νόμους, συγκεντρώνονται πλέον σε ένα ενιαίο κείμενο.

Υιοθετείται ακόμη ο συνταγματικός ορισμός του δάσους, όπου συμπεριλαμβάνονται άλση και πάρκα εντός πόλεων, ενώ καθορίζεται και νέος τρόπος υπολογισμού της αξίας των δασών με βάση τη θέση, τις παραγωγικές, προστατευτικές, αισθητικές, και λοιπές λειτουργίες τους.

Μεταξύ των διατάξεων, προβλέπεται υπό όρους η δυνατότητα:

Eρωτήσεις που...παίρνουν στο κυνήγι τις απαντήσεις

• Αν η "κοινή-συναινετική-λογική" και οι θεωρήσεις της γύρω από τη φύση του κόσμου είχαν θριαμβεύσει, ποια θα ήταν η εικόνα σήμερα; Μιλάμε για την ίδια κοινή λογική που κάποτε διακήρυττε ότι η γη είναι επίπεδη, πως δεν είναι δυνατόν να πέφτουν πέτρες-δηλ. μετεωρίτες και μετεωροειδή- από τον ουρανό και ότι δεν γίνεται να υπάρξουν μηχανές βαρύτερες του αέρα-όπως τα αεροπλάνα- που μπορούν να πετάξουν...

• Ποιοι είναι εκείνοι οι χωροφύλακες της πληροφορίας που επιτρέπουν σε ένα πλήθος πληροφοριών να κυκλοφορεί ελεύθερα κι ένα άλλο το επικηρύσσουν, το συκοφαντούν και το διώκουν; Πότε και πού έγινε αυτή η δίκη; Ποιοι ήταν οι δικαστές, οι ένορκοι και μάρτυρες και οι κατήγοροι;

• Είναι σαφές ότι όλοι οι δημαγωγοί, οι προπαγανδιστές, οι σφυγμομετρητές, οι καναλάνθρωποι και οι προβοκάτορες στοχεύουν στον επηρεασμό και τη διαμόρφωση-ή παραμόρφωση-της λεγόμενης κοινής γνώμης. Άρα είναι ξεκάθαρο πως όλοι αυτοί αναγνωρίζουν, υπολογίζουν και φοβούνται τη μεγάλη-έστω κι εν υπνώσει-δύναμη της κοινής γνώμης. Εκείνη, όμως, το'χει κατανοήσει αυτό, έστω και κατά προσέγγιση;

• Αν η συνείδηση δεν είναι απλά και μόνο "κβαντικές διεργασίες σε μικροσκοπικές δομές του εγκεφάλου", αν λειτουργεί σ'ένα πεδίο μέσα και συγχρόνως έξω απ'αυτόν, αν συνδέει την ατομική υπόσταση με το ΟΛΟΝ, αν επιτρέπει το "σκανάρισμα" του χωροχρόνου, αν...Τότε τι είναι πραγματικά η συνείδηση, που και η ίδια η συμβατική επιστήμη δηλώνει άγνοια; Μήπως τελικά είναι ένα είδος κουτιού της Πανδώρας, που αν ποτέ ανοιχτεί δεν θα υπάρχει τόπος να σταθούν και να στεριώσουν εκείνοι που θεωρούν εαυτούς ως ιδιοκτήτες και κάτι σαν θεούς αυτού του κόσμου;

• Γιατί στην Ελλάδα-κι όχι μόνο σε αυτήν-η εκπαίδευση των παιδιών θυμίζει έντονα μια ψυχοφθόρο και στείρα καταναγκαστική εργασία-αγγαρία; Γιατί οι γονείς αποδέχονται κάτι τόσο εξοντωτικό για τα παιδιά τους; Μήπως λόγω της οικειότητας και των ίδιων με τα κάτεργα του σώματος-ψυχής-πνεύματος; Θεωρώντας και το σκληρό ανταγωνισμό για επιβίωση, μεταξύ των "κρατουμένων", ως κανονικότητα;

• Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες, από παλιά κι όλο πιο συχνά τελευταία, πιπιλίζουν την ατάκα "ο Έλληνας δεν αλλάζει"; Μήπως κρίνουν πρώτιστα από τον ίδιο τους τον εαυτό και προσωπικό μικρόκοσμο; Οπότε, μήπως αυτό αποτελεί κι ένα είδος...χαιρέκακης κατάρας εναντίον των άλλων;

• Κι αν ο συγγραφέας Τομ Ρόμπινς έχει δίκιο, μήπως όσο περισσότερα απαιτούμε από τη ζωή, τόσο λιγότερο φοβόμαστε το θάνατο; Που δημιουργεί μια μνησικακία εναντίον της ζωής, σχεδόν το ίδιο βαθιά ριζωμένης με το φόβο του θανάτου στην ανθρώπινη ψυχή..;

Ο Ένοικος...

Διαβάστε επίσης:
Μια σειρά από ερωτήματα... μέσα σε ερωτήματα
Eρωτήματα με τις απαντήσεις να χορεύουν στην κόψη του ξυραφιού
Έντιμοι Στοχασμοί για Σκέψη F.W.N.(Νίτσε)
Δίπολα μέσα σε δίπολα μέσα σε δίπολα...
 "ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ" ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Τι είναι (επίσης) ΠΑΡΑΚΜΗ
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ένα είναι ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ!
Η πορεία προς την πόρτα
Η φλόγα της Δύναμης
"Σπάσε την πραγματικότητα!"

Μια ερώτηση και ένα ΄΄παγκόσμιο ρεκόρ΄΄ στην Β.Α. Χαλκιδική...(σύντομα κοντά σας)

Η ερώτηση θα αφορά κυρίως αυτόν που δημόσια δήλωνε:

΄΄...εμείς θα εγγυηθούμε και την προστασία του περιβάλλοντος .......εμείς και κανείς άλλος, γιατί εμείς ζούμε και εμείς μόνο ζούμε στην περιοχή μας.΄΄

-Το απόσπασμα με τον κ. Τζηρίτη είναι από ενημερωτική εκδήλωση για τα μεταλλεία στην Ορμύλια στις 12 Σεπτεμβρίου 2012 και του Διεθ. συμβούλου της Ελληνικός χρυσός από εκδήλωση στον Πολύγυρο την Παρασκευή 26/11/2010.

Ο κ Τζηρίτης όταν ήταν Αντινομάρχης Χαλκιδικής ήταν υπεύθυνος για τον πρωτογενή τομέα και τον ορυκτό πλούτο και το γεγονός αυτό από μόνο του λέει πολλά. Εκείνη την ημέρα έκανε συγκλονιστικές αποκαλύψεις αλλά δεν συγκινήθηκε κανείς ΄΄αρμόδιος΄΄. Τις αποκαλύψεις μπορείτε να τις διαβάσετε ΕΔΩ

Εξάλλου γιατί να συγκινηθεί κάποιος , εσείς καθημερινά δεν διαβάζετε δηλώσεις του τύπου : ΄΄Εγώ ξέρω τι βρήκα στην τροφική αλυσίδα της βόρειας Χαλκιδικής, αλλά είμαι ανίκανος να το σταματήσω γιατί είμαι μοναχός μου.΄΄ Δημόσια υγεία και ΄΄πράσινα άλογα΄΄, εδώ μιλάμε για ανάπτυξη, α-ν-α-π-τ-υ-ξ-η...

ΥΓ: Μέχρι αύριο το απόγευμα το αργότερο πιστεύουμε να το έχουμε βγάλει στον αέρα οπτικοποιημένο με κάποια επιπρόσθετα στοιχεία. Θεού θέλοντος, θα ακολουθήσει σειρά αναρτήσεων με διάφορα επίσημα στοιχεία , γιατί ζούμε και εμείς εδώ....

Τα στοιχεία συλλέγονται εδώ και καιρό στα πλαίσια δημοσιογραφικής έρευνας που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αλλά θεωρούμε πως κάποια από αυτά τα στοιχεία που έχουν επαληθευθεί, πρέπει να δημοσιευτούν άμεσα.

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη , τα καλά σας λόγια αλλά και την καλοπροαίρετη κριτική.


(σημείωση: το παραπάνω αναρτήθηκε την περασμένη Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου)
To είδαμε στις Χρυσές αυτ-απάτες

"A Tornallom" (ή Ανταλλαγή εργασίας, χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα)

Ονομάζεται ο τρόπος που έχουν οι αγρότες να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Ανταλλακτική εργασία.

 Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον αγώνα των κατοίκων της Punta να υπερασπιστούν τα σπίτια τους και τα κτήματά τους, ενάντια στην "πρόοδο" του τσιμέντου. Να προστατεύσουν τον τρόπο ζωής τους αλλά και την ίδια τους την ζωή από την αδηφάγο οικονομική ανάπτυξη. Tornallom ονομάζεται ο τρόπος που έχουν οι αγρότες να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Ανταλλαγή εργασίας, χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα.

Η Punta είναι μια γειτονιά, λίγο έξω από την πόλη Βαλένθια της Ισπανίας, όπου οι κάτοικοι διατηρούν έναν τρόπο ζωής μακριά από τους απάνθρωπους ρυθμούς της πόλης, καλλιεργώντας τη γη και δημιουργώντας μια κοινότητα αποτελούμενη από αγροτικές οικογένειες αλλά και ανθρώπους που έχουν καταλάβει κάποια άδεια σπίτια της περιοχής. ZAL ονομάζεται ο χώρος φορτοεκφόρτωσης που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ως επέκταση του υπερσύγχρονου λιμανιού της Βαλένθια μετατρέποντας τα κτήματα σε τσιμεντένιες αποβάθρες φορτοεκφόρτωσης και αντικαθιστώντας τα σπίτια με container.

Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα

Ο ιδρυτής του «Ξυπόλητου Κολεγίου», ενός ιδιότυπου ακαδημαϊκού ιδρύματος στην Ινδία όπου οι διδάσκοντες απαγορεύεται να έχουν πτυχίο, μας ξεναγεί στον κόσμο των εντυπωσιακών όσο και αναπάντεχων δυνατοτήτων που το ανθρώπινο πνεύμα διατηρεί ακόμα και σε συνθήκες μεγάλης ανέχειας.

Ο Ινδός Μπάνκερ Ρόι σπούδασε στα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας του, αποκομίζοντας μια εκπαίδευση που θα αναγνωριζόταν στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης. Η πεποίθησή του, ωστόσο, πως οι απλοί άνθρωποι στην Ινδία και στην Αφρική είναι πλήρεις δεξιοτήτων, γνώσεων και επινοητικότητας, άλλαξε τον εκπαιδευτικό του προσανατολισμό. Από τη θέση του δασκάλου εστίασε την ενέργειά του στη δημιουργία ενός πρωτότυπου κέντρου διδαχής για τον πληθυσμό της υπαίθρου όπου, κατά τρόπο φαινομενικά παράδοξο, διδάσκονται όσα ο πληθυσμός της υπαίθρου με έναν τρόπο ήδη γνωρίζει.
Με άλλα λόγια, ο Ρόι θέλησε να συγκεντρώσει τη γνώση που ήδη υπήρχε διάχυτη και παραμελημένη στον τρίτο κόσμο, για να την επιστρέψει στους ανθρώπους από τους οποίους εκπορεύεται και την έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη - διδάσκοντάς τους ταυτόχρονα πώς να είναι αυτάρκεις.

Αρκετές από τις επινοήσεις ξυπόλητων και απαίδευτων κατοίκων από χωριά όπως το Ρατζαστάν της Ινδίας, προκαλούν το θαυμασμό, όπως η κατασκευή ενός φούρνου που για πηγή θέρμανσης εκμεταλλεύεται την ηλιακή ενέργεια κάνοντας χρήση ειδικά κατασκευασμένων κατόπτρων.
Λιγότερο εντυπωσιάζει η καταλυτική επίδραση που επιφέρει η συνειδητοποίηση αυτής της αυτάρκειας, στη χειραφέτηση των κατοίκων.

To είδαμε ΕΔΩ

Δυο λόγια περί εθνικισμού και διεθνισμού

Ο εθνικισμός*(μπόλικος ή ολίγος) συνήθως αποτελεί ένα ιδεολόγημα εξόφθαλμα βλακώδες. Άλλοτε όμως, κι ένα εύχρηστο ιστορικό εργαλείο ("Ανάγκα και Θεοί πείθονται...") για πολιτικές διεργασίες. Όπως, π.χ., η χρησιμοποίηση με επιτυχία από τον "πατερούλη" Στάλιν του ρώσικου εθνικισμού κατά το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο, εναντίον των κατακτητών ναζί. Ή η εμφάνιση, τα τελευταία σχετικά χρόνια, ενός είδους αριστερού εθνικισμού (Συνέντευξη με έναν Αριστερό Εθνικιστή. Ά μέρος.) στο πλευρό του βαλλόμενου εργαζόμενου. Συνήθως ως σθεναρό ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη επέκταση, ιμπεριαλιστικού τύπου, των πολυεθνικών εταιρειών και οικονομικών πολυεθνικών σχημάτων (ΔΝΤ, Π.Ο.Ε. κτλ.) και των στρατιωτικών και πολιτικο-κοινωνικών μηχανισμών που προωθούν τα σχέδιά τους...

 (Διαβάστε κι αυτές τις απόψεις:  http://www.gazzetta.gr/gnomes/article/307596-o-ethnikismos-tis-aristeras και Η Κύπρος και ο Αριστερός Εθνικισμός )

σίγουρα δεν είναι αυτή η ενοποιημένη εικόνα του πλανήτη που ονειρευόμαστε...

Διεθνισμός, απ'την άλλη, δεν σημαίνει πάντα προοδευτισμός. Γιατί, σε τούτη την περίπτωση, όλα εξαρτώνται από το είδος και κυρίως τους σκοπούς των πολυεθνικών σχημάτων ή συνασπισμών. Π.χ. όσον αφορά την αλόγιστη ανάπτυξη των πολυεθνικών σε βάρος των τοπικών οικονομιών και κοινωνιών, σαφώς και δεν πρέπει να δηλώνεις διεθνιστής. Όπως πολύ θα το επιθυμούσε ο καπιταλισμός (από το capital = κεφάλαιο, όπου καπιταλισμός = φασισμός και τούμπαλιν) και η πληθώρα δημαγωγών και γραφιάδων του. Υπέρ ενός παγκοσμιοποιημένου οικονομικού(κι επερχόμενου, ως επόμενο βήμα, πολιτικού)ολοκληρωτισμού.

Πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί και καθόλου απόλυτοι με τους ορισμούς, που σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν ιδεολογική πανάκεια. Και, καθόλου σπάνια, μπορεί να χρησιμεύσουν και ως κερκόπορτα. Για να εισβάλλουν τα ασκέρια της δικτατορικής γραφειοκρατίας με μανδύα προλεταριακής επανάστασης, της ακαμψίας με μανδύα προοδευτισμού, της αδιαλλαξίας με προσωπείο κατάργησης των προκαταλήψεων, της βαρβαρότητας με προσωπείο απελευθέρωσης και των σημαδεμένων ατζέντων με μανδύα μεταρρυθμίσεων. Κι εξάλλου, πόσες φορές οι ορισμοί και οι έννοιες που αυτοί προσδιορίζουν, δεν καταντούν λάστιχο που ξεχειλώνει από το καιροσκοπικό τράβηγμα "ιδεολόγων"...

Σε τελική ανάλυση, το ποιος είναι (ή δεν είναι) ο καθένας επιβεβαιώνεται από τη διαρκή βιωματική πράξη του. Διαφορετικά θα δικαιώνεται αέναα ο μακαρίτης ο Τσαρούχης και η κλασική ατάκα του "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώνεις".
Και ίσως θα πρέπει κανείς να επεξεργαστεί, με μεγάλη ειλικρίνεια στα κίνητρά του, τη διαπίστωση του μεγάλου (και κυνηγημένου όσο λίγοι επιστήμονες από το μισάνθρωπο Σύστημα) Βίλχελμ Ράιχ: 
" Ο εθνικισμός, πέρα και  πάνω από τις ποικίλες εφαρμογές του, είναι μια ύπουλη ψυχική νόσος" 

* ο εθνικισμός δημιουργήθηκε ιστορικά την εποχή του Διαφωτισμού, από την αστική τάξη, για να χτυπηθεί η φεουδαρχία και τα υπερεθνικά (ή πολυεθνικά) αυτοκρατορικά καθεστώτα. Τα εθνικά κράτη είναι γεννήματα του εθνικισμού.

ανιχνευτής

Ποια Ανώτατη Εκπαίδευση; Αυτά είναι πολυτέλειες "για την παράγκα του Καραγκιόζη"...

Σε ποιον χρειάζονται οι γνώσεις; Η αγάπη για την επιστημονική έρευνα, η πνευματική καλλιέργεια, η ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων και δεξιοτήτων μέσω της καλά οργανωμένης δωρεάν δημόσιας Παιδείας. Κάτι που αποτελεί σαφώς και υποχρέωση κάθε ευνομούμενης δημοκρατικής Πολιτείας, ή όχι;

Σίγουρα τα παραπάνω δεν αφορούν τη νεολαία του αποικιοκρατικού νεοελληνικού προτεκτοράτου-παραγωγέα στρατιών από ανειδίκευτους εργασιακούς ομήρους κι άνεργους πτυχιούχους, επιστήμονες. Που φεύγουν αηδιασμένοι στο εξωτερικό και ο τελευταίος δεν κλείνει ούτε την πόρτα πίσω του! Γιατί ξέρει καλά πως δεν θα σταματήσει το κύμα μετανάστευσης ειδικευμένων εργαζόμενων κι ανέργων, που θυμίζει το τεράστιο κύμα φυγής στην Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο και τη δεκαετία του'60, για βιοποριστικούς λόγους.

Στα πλαίσια μιας αντίστροφης "ανάπτυξης", λοιπόν, οι γεμάτοι "έμπνευση για το μέλλον" ιθύνοντες νόες της χώρας: με μεθοδεύσεις, που διαλύουν (αντί να ενισχύουν και να προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού) την Ανώτατη Εκπαίδευση, εξαναγκάζουν τις Συγκλήτους των σπουδαιότερων και μεγαλύτερων πανεπιστημίων να ανακοινώσουν την αδυναμία λειτουργίας τους! Λόγω πλήρους αδυναμίας της εκπαιδευτικής, ερευνητικής και διοικητικής λειτουργίας τους. Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Πανεπιστήμιο Κρήτης (από τα πλέον πρωτοπόρα παγκοσμίως στον τομέα της έρευνας και προωθημένης τεχνολογίας).

Διαβάστε:
 Εκτακτο: Κλείνει το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
 Η κυβέρνηση έκλεισε και τα πανεπιστήμια

Κατά τ'άλλα, μέσα σε ένα γενικό κλίμα φόβου που κυριαρχείται από το μότο "ο σώζων εαυτώ σωθήτω", οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών αναστέλλονται (δείτε κι αυτό: Κύριε και κυρία εκπαιδευτικέ..) και έτσι οι μαθητές δεν "θα μείνουν πίσω στην ύλη"...

ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙ (ROCK) ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΚΟΜΑ...

Σε απεργία πείνας ένα από τα φυλακισμένα μέλη των Pussy Riot

Απεργία πείνας ξεκίνησε ένα από τα μέλη του συγκροτήματος Pussy Riot σε ένδειξη διαμαρτυρίας καθώς όπως αναφέρει δέχτηκε απειλές για τη ζωή της, ενώ παράλληλα καταγγέλλει και τις συνθήκες «δουλείας» στο στρατόπεδο εργασίας όπου κρατείται.

Η Ναντέζντα Τολοκονίκοβα ήταν ένα από τα μέλη των Pussy Riot που είχε συλληφθεί και καταδικαστεί για την «πανκ προσευχή» κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στην επιστολή της που δημοσιεύτηκε από τον συνήγορό της και μεταδόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης η 23χρονη αφηγείται τις συνθήκες στο στρατόπεδο εργασίας γυναικών αρ. 14 της Μορδοβίας, όπου εκτίει την ποινή της, κάνοντας μια αφήγηση που θυμίζει έντονα τις μαρτυρίες από τα Γκούλαγκ.


Σε ξεχωριστή καταγγελία της, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η οποία απευθύνεται στις δικαστικές αρχές, στον διευθυντή των ρωσικών σωφρονιστικών υπηρεσιών και στον επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Βλαντιμίρ Λούκιν, κατηγορεί τον υποδιευθυντή της φυλακής, Γιούρι Κουπριόνοφ, ότι στις 30 Αυγούστου απείλησε τη ζωή της επειδή παραπονέθηκε για τις συνθήκες κράτησης και εργασίας.

Όπως αναφέρει η Τολοκονίκοβα οι κρατούμενες εξευτελίζονται συστηματικά και αντιμετωπίζονται σαν σκλάβες. Είναι υποχρεωμένες να δουλεύουν 16-17 ώρες την ημέρα, τους στερούν τον ύπνο ενώ και οι συνθήκες υγιεινής είναι «στοιχειώδεις».

Κύριε και κυρία εκπαιδευτικέ...

 του ανιχνευτή

Κύριε και κυρία εκπαιδευτικέ: εσύ που δεν έκανες ούτε μια μέρα απεργία, ή μία μόνο μέρα "για τα μάτια" ποιων; του κόσμου ή τα δικά σου; (καλύτερα να μην έκανες καθόλου!) Και που οι κινητοποιήσεις αυτές πλέον φυλλορροούν...

Έχεις συνείδηση ταξική; Έχεις κοινωνικές ευαισθησίες; Έχεις όραμα για μια καλύτερη μελλοντική κοινωνία (δες κι αυτό: Σταμάτησαν το σχολείο λόγω έλλειψης μεταφορικού μέσου),
όπου θα κυριαρχεί η γνώση και η δικαιοσύνη; Τι έχεις τελικά να δώσεις και τι σκοπεύεις να μεταλαμπαδεύσεις στα παιδιά; Την απάθεια και τη δουλικότητα, την αποδοχή της οικονομικής και κοινωνικής βαρβαρότητας και την ενσωμάτωσή τους σε μια κοινωνία εργασιακών ομήρων και ανθρώπινων ερειπίων;
 Και τι θα πεις σύντομα στους μαθητές σου όταν έρθει η ώρα να οργανώσεις ή να μιλήσεις σε "εθνικές επετείους" και αντιφασιστικές εξεγέρσεις της νεολαίας; Άραγε σήμερα δεν ζούμε σε μια απροκάλυπτα φασιστική δυστοπία; όπου η παρανομία βαφτίζεται δημοκρατική νομιμότητα; Ή μήπως κι αυτό δεν το βλέπεις;
 Τι θα πεις λοιπόν στους μαθητές σου; Να σου μοιάσουν; Που δεν κατεβαίνεις ποτέ (ή καμιά φορά "για τα μάτια" πάλι) στο δρόμο και δεν διεκδικείς αυτά που βίαια στερούν κι από εσένα κι από τις οικογένειες των μαθητών σου; Ή μήπως είσαι απλά ένας ξερός διεκπεραιωτής κάποιας σχολικής ύλης και ζεις έξω από την κοινωνία;
 Τι θα πεις λοιπόν στους μαθητές που θα μπορούσαν να έχουν την αφεντιά σου για πρότυπο;

" Kαλύτερα άνεργος παρά δολοφόνος!"

Παρατήρηση δικιά μου: Κι όταν ο Θέμις Σεβαστιάδης τέλειωσε τη σύντομη και συνάμα ουσιώδη ομιλία του, μου έκανε εντύπωση η αμήχανη ατάκα (και πολύ συμβιβατική, σε βαθμό παραδοχής της ενοχής ενός ολόκληρου σκουληκιασμένου πολιτικού συστήματος) από τον προεδρεύοντα της συνεδρίασης. Και το χαμόγελο του κυρίου (δεν ξέρω και δεν με νοιάζει ποιος είναι) ακριβώς στο τέλος του βίντεο, μου θύμισε μεμιάς μια παλιά και πάντα επίκαιρη παροιμία: " Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!"

"ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ". Εκδήλωση της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου

Ο μισθός μας λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται, η δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία διαλύονται και τα μέσα μαζικής μεταφοράς γίνονται είδος πολυτελείας.
Η Εργατική λέσχη Περιστερίου παίρνει την πρωτοβουλία να φέρει στο κέντρο της συζήτησης την καταστρατήγηση των δημόσιων αγαθών, θέλοντας να συμβάλει στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού, απεργιακού μετώπου όλων των αγωνιζόμενων κλάδων ενάντια στο σαρωτικό κύμα που τείνει να εξαλείψει κάθε έννοια καθολικού δημόσιου αγαθού.

Με αφορμή και αφετηρία τα παραπάνω η Εργατική Λέσχη Περιστερίου καλεί τους εργαζόμενους της πόλης, τους νέους, τους άνεργους και τους μετανάστες να παρευρεθούν στην εκδήλωση με θέμα

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μέτωπο αγώνα για τα δημόσια αγαθά

που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21.09 στις 7 μ.μ. στην πλατεία Δημαρχείου

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι
Δημήτρης Δημητούλης, μέλος της ΕΛΜΕ Περιστερίου
Γιάννα Παππά, αντιπρόεδρος του συλλόγου ΠΕ " Έλλη Αλεξίου"
Μιχάλης Ρίζος, αντιπρόεδρος του σωματείου ΑΤΤΙΚΟΝ
Σταύρος Μανίκας, εργαζόμενος στα ΕΘΕΛ

"H κοινωνία δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτή που σφίγγεται σε μια γροθιά"

Aπό ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ergatikilesxiperisteriou.blogspot.gr

Δίπολα μέσα σε δίπολα μέσα σε δίπολα...

Μπορείτε, αν θέλετε, να συνδέσετε όσα ακολουθήσουν με αυτή την ανάρτηση του ανιχνευτή: Η ζωή χωρίς νόημα ή το νόημα χωρίς ζωή!

Δεν μπορώ -κι ούτε θα μπορέσω ποτέ- να καταλάβω γιατί πρέπει ο καθένας σχεδόν να κουβαλάει, "μαζί με το κουφάρι του", κι από μία ή περισσότερες ταμπέλες να τον "ονοματίζουν". Γιατί; Σε ποιον τελικά το οφείλει;
Στους άλλους; Δηλαδή ζει τη ζωή του για λογαριασμό των...άλλων;
Στον εαυτό του; Στα πλαίσια της ενηλικίωσης κι εξελικτικής του πορείας; Μα...η Φύση δεν ευννοεί τις παγ-ι-ωμένες συνθήκες, ακόμη κι αν διατηρούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κι ο άνθρωπος, ως κομμάτι της Φύσης, αποτελεί ένα πολύπλοκο σύστημα που υπόκειται σε διαρκείς ζυμώσεις κι αλλαγές -όπως και το ίδιο το σύμπαν- ενώ η επίσημη επιστήμη του δεν έχει καταφέρει ακόμα να δώσει μια ακριβή εξήγηση για το τι είναι η περίφημη συνείδηση του ανθρώπου...
 Κι αν το να ανήκει, σώνει και καλά, κάποιος σε μια ουσιαστικά άκαμπτη κι αυστηρά προσδιορισμένη οργάνωση, ομάδα, ένωση, λέσχη, κόμμα, εταιρεία, σέχτα, θρησκεία ή ό,τι άλλο, εξασφαλίζει μια αίσθηση ασφάλειας...Τότε καλότυχοι -κι ας το πληρώνουν συχνά ακριβά- εκείνοι που δεν φοβούνται να αλληλεπιδράσουν χωρίς να ασφυχτιούν και να ισοπεδώνουν-ονται οι προσωπικότητές τους. Αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη των επιλογών του και τη μαγική περιπέτεια της ανάληψης ρίσκων.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

αρχηγοί-ακόλουθοι, άρχοντες-κολίγοι, κυβερνώντες-υπήκοοι, εργάτες-αφεντικά, διευθυντές-υπάλληλοι, δεξιοί-αριστεροί, μετριοπαθείς-οπαδοί των άκρων, δημοκρατικοί-ρεπουμπλικάνοι, σοσιαλιστές-καπιταλιστές, προοδευτικοί-συντηρητικοί, σιωνιστές-αντισιωνιστές, πατριώτες-εθνοαποδομιστές, μαύροι-λευκοί, νόμιμοι-παράνομοι, γιάπηδες-χίπηδες, επιτυχημένοι-αποτυχημένοι, ρεαλιστές-ρομαντικοί, νοικοκυραίοι-περιθωριακοί, κοινωνικοί-μοναχικοί, άθεοι-θεοσεβούμενοι, διανοούμενοι-λαϊκοί, φεμινίστριες-νοικοκυρές, ολυμπιακοί-παναθηναϊκοί ή Μπαρτσελόνα-Ρεάλ κλπ κλπ

Δίπολα μέσα σε δίπολα μέσα σε δίπολα...

Αν η ανθρωπότητα ασφυχτιά και αργοπεθαίνει μέσα σ'αυτά, τι θα λέγατε για λίγη - ή κι όσο γίνεται περισσότερη αν σας ελκύει- αποστασιοποίηση και διαφοροποίηση; Κι άρα βίωση πρωτόγνωρων σαλεμάτων και σημασιών κι ανάληψη μορφών δράσης χωρίς βαρίδια στην καρδιά και λουκέτα στην αντίληψη. Έχει και άλλη ερμηνεία αυτό, μονολεκτική και μεστή: ΞΥΠΝΗΜΑ!

Και σημαίνει θρίαμβος επί του περιοριστικά οικείου, επί των απαρέγκλιτων συνηθειών, επί του ίδιου του Φόβου.
 Αντέχουμε;
Μια τέτοια ελευθερία οπτικής, κι  ενεργούς συμμετοχής -όσον αφορά την ουσία- στα πράγματα...Πέρα από "στοιχειώματα" δογματισμών κι αναχρονισμών, από αθύρματα, δολοπλοκίες, διανοητικά και υλιστικά μπάζα και ατέλειωτη α-νοησία...
 Και ο μαζάνθρωπος μεταμορφώνεται σε Άνθρωπο, προικισμένο με πλεόνασμα Ενέργειας, αυτεπίγνωσης, ανεξαρτησίας. Και η συνωμοσία της πολτοποίησης των ανθρώπινων πλασμάτων καταρρέει σα χάρτινος πύργος...

Ο Ένοικος...

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

του Δημήτρη Ευαγγελόπουλου

Τα χρήματα είναι μια νέα μορφή δουλείας και η μόνη διαφορά της από την παλιά μορφή είναι το γεγονός ότι είναι απρόσωπη, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη σχέση μεταξύ αφέντη και δούλου.
Λέων Τολστόι

Παγκόσμια οικονομική κρίση, τοξικά ομόλογα, δημόσιο χρέος, μαγειρεμένες στατιστικές, καλπάζοντα σπρεντς, κρίση δανεισμού, κίνδυνος χρεωκοπίας, σχέδιο «σωτηρίας», τρόικα με ΔΝΤ, επιβολή «μνημονίου», περικοπές μισθών, δώρων επιδομάτων και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, νέος φόρος στα καύσιμα, άνοδος των τιμών, φτώχεια, ανεργία και αβεβαιότητα. Και όλα αυτά ενώ τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν συνεχώς για νέα, αναμενόμενα, σκληρότερα μέτρα εναντίον μας και διάφοροι «ειδικοί» περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα το καταθλιπτικό παρόν και το αβέβαιο, ζοφερό μέλλον μας …

Σε πιάνει κατάθλιψη, αρρωσταίνεις, ασφυκτιάς. Ζαλίζεσαι, αγχώνεσαι, φοβάσαι, αλλά και θυμώνεις συνάμα τρομερά και θέλεις να πάρεις κεφάλια… Ποιοι είναι αυτοί που πλουτίζουν διαρκώς σε βάρος σου και σε οδηγούν σε απόγνωση και μαρασμό; Ποιοι απομυζούν τους ζωτικούς χυμούς σου; Ποιοι σε στριμώχνουν συνεχώς στη γωνιά και στο περιθώριο της ζωής; Ποιοι σε εμποδίζουν να αναπνεύσεις;

Πώς τα δέχεσαι και τα υπομένεις όλα αυτά τόσα χρόνια; Πώς τους επιτρέπεις να σε εκμεταλλεύονται διαρκώς, να σε ξεζουμίζουν και να σε πετάνε μετά σα μια άχρηστη λεμονόκουπα; Πώς δεν αγανακτείς, πώς δεν αντιδράς;

Πολιτικοί, διεθνείς τραπεζίτες και χρηματιστές, η παγκόσμια οικονομική ελίτ, όλοι είναι υπόλογοι για τη φτώχεια και την κατάντια σου, την αθλιότητα και κατάθλιψή σου. Συναινείς όμως κι εσύ σε αυτό με την ανεκτικότητα και αδράνειά σου και πάνω απ’ όλα με το σεβασμό και αποδοχή σου, ίσως ακόμα και λατρεία σου, του μέσου που όλη αυτή η φαύλη και αποτρόποια κλίκα χρησιμοποιεί εναντίον σου για να σε βασανίζει, υποδουλώνει και απομυζά, ζώντας συνεχώς σε βάρος σου, πάνω ακριβώς στο σβέρκο σου: το ΧΡΗΜΑ!

Είσαι φτωχός και θες να γίνεις πλούσιος μέσα στα πλαίσια και τους όρους του συστήματος: Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημά σου, το ότι θες να ανέβεις στην κλίμακα της ταξικής ιεραρχίας. Θες ουσιαστικά να γίνεις από καταπιεζόμενος καταπιεστής και από δούλος αφέντης και όχι να είσαι απλά ένας φυσικός και ελεύθερος άνθρωπος. Ο αφέντης όμως έχει πάντα την ανάγκη του δούλου και ο δούλος του αφέντη, αλληλεοεξαρτώνται, υποστηρίζοντας διαιωνίζοντας μαζί το σύστημα της σκλαβιάς που μας περιβάλλει. Ποικίλα, ποταπά ένστικτα ανωτερότητας και σπουδαιοφάνειας, δύναμης και φιλοδοξίας, φθόνου και απληστίας και γενικότερα φόβου και ανασφάλειας οδηγούν καθημερινά τους ανθρώπους στην αρένα του ανταγωνισμού, σα μονομάχους εναντίον των συνανθρώπων τους, ενώ οι αφέντες τους κοιτούν με μειδίαμα από ψηλά, απλά βασιλεύοντας …

Το χρήμα στοιχίζει πολύ ακριβά σε αυτούς που το λατρεύουν και ξαπληρώνεται μόνο με πολύτιμο χρόνο, πόνο, αρνητικά συναισθήματα και δουλεία. Και οι λάτρες του δεν είναι βέβαια τ’ φεντικά του, αλλά οι υποτελείς δούλοι τους, η μεγάλη, μαγεμένη και πλανεμένη πλειοψηφία των ανδραπόδων που παίζει υπνωτισμένη το παιχνίδι τους.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ

" Όταν θα πάψει η αντί-ληψη και δούμε αληθινά, αφήνοντας πίσω τις σκιές... θα "βγει" το Είμαι... "

 Kάποια λόγια που οδηγούν το στοχασμό σε παράξενα μέρη, όπου μια απροσδιόριστα οικεία θαλπωρή τους ψιθυρίζει πράγματα που έχουν ξεχαστεί ή εμποδίστηκαν (από τους κλειδοκράτορες του κόσμου και τα τσιράκια τους) να ακουστούν τόσο όσο θα τους έπρεπε...

ανιχνευτής

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε. Όταν ο σκύλος νιαουρίζει, όταν η καρδερίνα κράζει, όταν η αλεπού αλυκτά... κάτι δεν πάει καλά.

Όταν ο νους δεν έχει αντιρρήσεις...

Όταν οι σκέψεις δεν σκάβουν, δεν αναζητούν, δεν ανοίγουν αυλάκια και δρόμους, όταν οι εξηγήσεις σε έχουν να κοιμάσαι ήσυχα και πειθήνια την ημέρα και ανήσυχα την νύχτα...

Όταν από κούραση ή φανατισμό, από ανάγκη ή "θέση", αρνείσαι ή δέχεσαι κάτι...

Όταν ξέρεις χωρίς να "γνώρισες", πιστεύεις χωρίς να "πίστευες", αποφάσισες χωρίς να επέλεξες...

Όταν σου "έδωσαν" χωρίς να το είχες "παλέψει"... όταν έχεις γίνει κάτι που δεν ήσουν και είσαι... όταν έχει πάψει το "Γιατί;" να ηχεί μέσα σου...

Όταν οι σκέψεις και οι ιδέες σου δεν φτάνουν στην καρδιά σου... τότε κάτι "ξέχασες"... "έχασες"...
Την ελευθερία σου...
Την αυθεντικότητα σου...
Εσένα...
Δεν "μιλάς" εσύ...

Θυμήσου...
Όταν ήσουν παιδί, όταν ονειρευόσουν και φανταζόσουν τον εαυτό σου, πριν σου "γνωρίσουν" τον κόσμο...
Θυμήσου την ζωή σου, πριν παραδοθείς στην κοινωνία και δεχτείς τους "νόμους" και την δική της κοσμοθεωρία, λίγο πριν κλειδώσεις όσα ήσουν και ονειρευόσουν...

Βρες τον εαυτό σου πάλι...

"Και πώς θα το καταλάβω ότι είναι αυτός;"

Η ζωή χωρίς νόημα ή το νόημα χωρίς ζωή!

Ερώτηση: τι είναι προτιμότερο; Μια ζωή χωρίς νόημα ή ένα νόημα χωρίς ζωή;

Απάντηση: Τίποτε απ'τα δυο, βέβαια!

Έλα όμως που και τα δυο αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Του πνεύματος που επικρατεί (που επιβλήθηκε) στους κρίσιμους αυτούς καιρούς για την ίδια την εξέλιξη (αντιεξέλιξη) του ανθρώπινου είδους! Μέσω μιας μεθοδικής κοινωνικής μηχανικής, που έχει σχεδιαστεί και υλοποιηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες.

Κι αν με ρωτήσεις για τη ζωή που θεωρείται "φυσική", αν και στερείται παντελώς νοήματος, ή για το "νόημα" που στερείται ζωής, τα παρακάτω πιστεύω οριοθετούν μια τέτοια διαπίστωση. Σαφώς θλιβερή αλλά πραγματική.

.........................

Ο "μεγάλος αδελφός" (και οι φατρίες του) δασκαλεύει (προγραμματίζει) το παιδί που γεννιέται στους κόλπους της "θαυμαστής" κοινωνίας του, μέσα από την εκπαίδευση, την "κουλτούρα" και τα πολιτικώς και πνευματικώς ορθά πρότυπά της:

• Να'σαι υπάκουος και καλός καταναλωτής. Κι αν δυσκολεύεσαι λόγω έλλειψης μόνιμης δουλειάς (άλλο πράγμα η εργασία) και ρευστού, συνιστάται κι επιβάλλεται να πατήσεις επί πτωμάτων. Προκειμένου να επιπλεύσεις, εν μέσω άγριων κυμάτων και αιμοσταγών καρχαριών, στον άπατο ωκεανό της Εδέμ της εγχρήματης "παραδείσιας" βλακείας.

• Να μην αμφισβητείς και φέρνεις σε δύσκολη θέση τις Αρχές, ακόμη κι αν σε παραμυθιάζουν εξόφθαλμα. Μη βλέπεις πέρα από τη μύτη σου, ή σταμάτα να βλέπεις, γιατί όσο κι αν αγανακτείς σκέψου πόσο θα υποφέρεις. Κι αν πιστεύεις πως ζεις ένα μαρτύριο, να ξέρεις πως υπάρχει πάντα και πιο σκληρό μαρτύριο, αν χρειαστεί.

• Οχυρώσου μέσα στη φυλακή κάποιου δόγματος, έχουμε άλλωστε μεριμνήσει για τη δημιουργία μιας μεγάλης γκάμας τέτοιων. Επιστημονικών, πνευματικών, πολιτικών και κοινωνικών. Με "συντηρητικό" ή "προοδευτικό" μανδύα. Αντιπάθησε, μίσησε, χλεύασε, κυνήγησε όποιον έχει αντίθετη άποψη απ'αυτή που εμφύτευσαν μέσα στο φιλόξενο κεφάλι σου. Κατά τ'άλλα, πίστευε αν το θες ότι εναντιώνεσαι στη ροή του ρεύματος που εμείς κατευθύνουμε και διοχετεύουμε σ'αυτό και τα άφθονα σκουπίδια μας. Έτσι κι αλλιώς, μας χαροποιεί και εξυπηρετεί θαυμάσια να ικανοποιείσαι με ψευδαισθήσεις.

• Αρκέσου σε φαντασιώσεις κι ασπάσου μια στείρα φιλοσοφία, αν έχεις "πνευματικές ανησυχίες".

• Και μην ξεχάσεις ποτέ το βασικότερο όλων μάθημα. Που θα διδαχτείς από τα πρώτα κιόλας βήματα στον κόσμο αυτό που ΔΕΝ σου ανήκει-ανήκει σ'εμάς: το να λες ανοιχτά την αλήθεια, κλονίζοντας τα ψυχικά θεμέλια της μακάριας κοινωνίας μας και γενικά η ανεξάρτητη σκέψη, μόνο μπελάδες φέρνουν. Μέχρι που βλάπτουν σοβαρά έως ανεπανόρθωτα την υγεία σου!

......................

Κι αν με ρωτήσεις, αυτή τη φορά, ποια είναι η απόδραση από μια τέτοια δυστοπία, νομίζω πως κι ετούτα τα παρακάτω αρκούν.

Ο καθένας εισπράττει αυτό που δίνει ή πείθεται να δώσει. Και στερείται πολλά, ακόμη και τα πάντα, αν δεν έχει, ή πιστεύει, ή και πάλι πείθεται (με πολλούς τρόπους) πως δεν έχει να δώσει κάτι. Πάνω απ'όλα στον ίδιο του τον εαυτό. Χωρίς κάποια ειλικρινή προσπάθεια (ξεκινώντας από μέσα του) να γυρέψει αυτό το "κάτι" και τις ποιότητες που το προσδιορίζουν, κι ας μην είναι το πιο δημοφιλές και συμβιβαστικό.
 Και η χειρότερη μοίρα για κάποιον, κατά την άποψή μου, είναι το "αποτύπωμά του" στην  περατζάδα που ονομάζουμε επίγεια ύπαρξη ν'αποτελεί ένα θλιβερό τίποτα... 

ανιχνευτής

Και όμως αλλάζει Κεμάλ, και όμως αλλάζει!

Tο είδαμε ΕΔΩ

Ποιος θα μας προστατεύσει από τους ασυγκράτητους προστάτες της "νομιμότητας;"

Πόσους τόνους υποκρισίας, φαυλοκρατίας και αναλγησίας δύναται να ανεχτεί, να αποδεχτεί σιωπηλά (κι άρα συνενοχικά) ή και να αφομοιώσει ψυχή τε και σώματι, ο νεοέλλην;
 Ή μήπως έχει καταστεί κουφός και δεν ακούει, τυφλός και δεν βλέπει, τελείως αδαής μέσα στην προσωπική του άχλη και δεν γνωρίζει τι συμβαίνει έξω απ'αυτόν και τον μικρόκοσμό του;

Ποια είναι τελικά τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν (κρινόμενα πρώτιστα από την αδιαμφισβήτητη υφή της πράξης) μια "επικίνδυνη οργάνωση με ροπή στις εγκληματικές πράξεις"; Που απειλούν την ασφάλεια, ειρήνη και ευρυθμία μιας κοινωνίας;

 Και κατά πόσο αυτά έχουν σχέση με τις ροπαλοκρανοφόρες (κι όχι μόνο) μονάδες διασφάλισης της "έννομης τάξης;" Και, κατ'επέκταση, με τους εντολοδότες τους; (εκτός κι αν τα εκτελεστικά όργανα των εντολών από πάνω, ηδονίζονται μονίμως με το να επιδεικνύουν "υπερβάλλοντα ζήλο" κατά την εκτέλεση των εντολών)

Θυμάστε, ας πούμε, τους 15χρονους δολοφονηθέντες, απ'το ένστολο κράτος, Μιχ. Καλτεζά κι Αλέξη Γρηγορόπουλο και τον παραλίγο δολοφονηθέντα (που τη γλίτωσε τελικά ως εκ θαύματος) Γιάννη Καυκά; Και πόσοι άλλοι θα εξακολουθούν να βασανίζονται στα χέρια της "νομιμότητας", θα σακατεύονται απ'αυτά, θα κακοποιούνται ψυχοσωματικά;

Πρόσφατα, στα γεγονότα της περασμένης Τετάρτης στο Κερατσίνι, στη διαμαρτυρία (υποτίθεται συνταγματικά  κατοχυρωμένο δικαίωμα του πολίτη, θυμηθείτε και το "πάρτυ της καταστολής" στην πλατεία Συνταγματος στις 28-29/06/2011) για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι προστάτες της "νομιμότητας" άνδρες των ΜΑΤ εγκλώβισαν χιλιάδες κόσμου, έριξαν τόνους δακρυγόνων και βάρεσαν αλύπητα. Έτσι όπως ανέκαθεν τους φτιάχνει. Και από ρίψη δακρυγόνου σε ευθεία βολή(!!!και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά) ένα παλικάρι 31 χρονών από τον Πειραιά δέχτηκε το δακρυγόνο στο κεφάλι. Με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο, όπου παρά τις προσπάθειες των γιατρών, απώλεσε οριστικά την όρασή του από το ένα του μάτι!(τουλάχιστον σώθηκε το ίδιο το μάτι και δεν θα χρειαστεί...γυάλινο). Το συμβάν είναι απόλυτα έγκυρο και το πληροφορήθηκα από γνωστούς που ξέρουν το παιδί και βρίσκονταν κι αυτοί μέσα στα γεγονότα εκείνης της μέρας.
 (Ονομαστικά στοιχεία δεν παραθέτω, σεβόμενος και την πιθανή ίσως επιθυμία του ίδιου να μη δημοσιοποιηθούν, τουλάχιστον ως τώρα).

Και για πολλοστή φορά τίθεται το ερώτημα: Μέσα σε μια κοινωνία που μετατρέπεται ολοταχώς σε δουλεμπορική γαλέρα, με το "αναιμικό τσούρμο" να μαστιγώνεται και να σβήνει πάνω στο κουπί, ποιος θα μας προστατεύσει από τους "προστάτες της τάξης;"

ανιχνευτής

Η εξερεύνηση και χαρτογράφηση του Αγνώστου

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ζώο, είχε επισημάνει ο Αριστοτέλης. Εκτός όμως από τη σχεδόν έμφυτη τάση του ανθρώπου να προκαλεί ή να χαζεύει απαθής συντρίμια των συνανθρώπων του, υπάρχει κι αυτό: "άνθρωπος του ειδέναι ορέγεται φύση", ειπωμένο επίσης απ'τον Αριστοτέλη.
 Ο άνθρωπος από τη φύση του νιώθει μια έλξη για το 'Αγνωστο, μέσα στο οποίο κυριολεκτικά πλέει. Mια ακατανίκητη ροπή να εξερευνήσει το Μυστήριο που τον περιβάλλει και του ψιθυρίζει ανείπωτα μυστικά ή τον παρασύρει -συχνά χωρίς να το επιδιώκει ο ίδιος- στις αέναες δίνες του. Και ο άνθρωπος, στα καλύτερά του, πασχίζει με τη δημιουργική και μορφογεννητική Φαντασία του, σε συνεργασία με τις άλλες ανώτερες διανοητικές λειτουργίες,  να εξερευνήσει τις αχανείς θάλασσες του Αγνώστου...Να ανακαλύψει και να αποκωδικοποιήσει τους νόμους και τις σχέσεις που το διέπουν και να το...χαρτογραφήσει. Επεκτείνοντας ταυτόχρονα και τα ίδια τα όρια των δυνατοτήτων του, της αντίληψής του, της συνειδητότητας. Και να καταφέρει ένα γενναίο εξελικτικό άλμα στην πορεία της ύπαρξής του μέσα στα ορμητικά ποτάμια του Χρόνου.
 Κι όταν αυτοί οι άγνωστοι -μέχρι να γίνουν γνωστοί- νόμοι και σχέσεις μεταξύ τους και μεταξύ των φαινομένων -αν ξεφλουδιστεί το "περιτύλιγμά τους" ώστε να αποκαλυφτεί η ουσία τους- αποδεικνύονται κι από την πιο τολμηρή και πρωτοπόρα επιστήμη, η οποία έτσι προεκτείνει και εξελίσσει το ρόλο και τη σημασία της...
 Τότε το μέχρι τώρα "ευφάνταστο", το "αιρετικό", το "απίθανο", αναγνωρίζονται ως απόλυτα εναρμονισμένη πραγματικότητα στην υπόσταση της Φύσης...

Με εφαλτήριο τις παραπάνω επισημάνσεις, αξίζει να μελετήσετε το εκπληκτικό -όσον αφορά και τις προεκτάσεις του για τη φύση της πραγματικότητας- αυτό άρθρο:

Οι Παράλληλοι Κόσμοι Είναι Εδώ

Ο Ένοικος...

Ω! Τι θαύμα! Η τηλεόραση και οι ιδιοκτήτες της απέκτησαν κοινωνικές ευαισθησίες και...μένος κατά της χρυσής αυγής...

Ξαφνικά ΟΛΑ  τα βοθροκάναλα, στυγνά όργανα κι εργαλεία της κατεστημένης προπαγάνδας και βαρβαρότητας, ανακάλυψαν την Αμερική! Ότι δηλ. η χρυσή αυγή είναι νεοναζιστική κι εγκληματική οργάνωση, παραστρατιωτικού τύπου. Και η διαπίστωση αυτή, που διατυμπανίζεται κι ανακυκλώνεται διαρκώς αυτές τις μέρες, φτάνει μέσω της τηλεβρώμας και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του χώρου-πρώην σιγά σιγά χώρας και νυν αποθηκευτικού χώρου εξανδραποδισμένων δουλοπάροικων. Ώστε να εμπεδωθεί κι από τον τελευταίο ψηφοφοράκο-υποχείριο, ανεξαρτήτου ηλικίας, απολιτίκ ή "αναποφάσιστο" (χαρακτηριστικός τύπος ανεπίδεκτου στην απόκτηση κρίσης κι ανάληψης της ευθύνης των επιλογών) ή, έστω, όχι και με τόσο ενεργό ενδιαφέρον για τις διαδικασίες που προσδιορίζουν το κοινό γίγνεσθαι (λες και δεν τον αφορούν!), το εξής: πως η Χ.Α. δεν είναι πλέον πολιτικά και κοινωνικά ορθό να στηρίζεται και πως πρέπει όλοι να δουν τη...φριχτή αλήθεια.

(Σημείωση: Το καλοκαίρι είχα βρεθεί για λίγο σ'ένα χωριό και πιάνοντας την κουβέντα με κάτι ντόπιους, που όπως μου είπαν ψήφιζαν ανελλιπώς ως τότε Δεξιά, τους άκουσα να δηλώνουν με βεβαιότητα ότι η Χ.Α.: αποτελεί πια, μέσα στο συνάφι των δημόσιων κλεφτών, "τη μόνη ελπίδα για να σωθεί η χώρα και να δει άσπρη μέρα!". Κι όταν τους μίλησα για τις ναζιστικές καταβολές της "εθνικής σωτηρίας"-τοχωριό είχε περάσει ουκ ολίγα στην Κατοχή- με κοίταζαν με ανοιχτό το στόμα, γιατί απλά...δεν το ήξεραν! Κι αν δεν υπάρχει η άνετη πρόσβαση στην εναλλακτική πληροφόρηση κι αντιπληροφόρηση που προσφέρει -τουλάχιστον ακόμα- το διαδίκτυο, τότε η μόνη ουσιαστική πηγή "ενημέρωσης" για πολλούς είναι ο "τηλεμύλος που όλα τα αλέθει")

Τώρα πια, όποιος δηλώνει (ή πως επιθυμεί να γίνει) ψηφοφόρος της Χ.Α., θα εισπράττει και με τηλεοπτική βούλα την κοινωνική κατακραυγή μια κι "έπεσαν οι μάσκες του εγκληματικού τέρατος!" Που δεν είναι καθόλου άσχημα να την εισπράττει, αλλά κάτω από τι είδους διεργασίες που προωθούνται από όλες τις "δημοκρατικές" πλευρές; Αλλά γιατί δεν είχε γίνει το ίδιο και νωρίτερα από τα "γεμάτα κοινωνικές ευαισθησίες" κανάλια; Ευκαιρίες; Πολλές! Π.χ., γιατί δεν ξεσηκώθηκαν και δεν κατήγγειλαν με ανάλογους (όπως τώρα) χαρακτηρισμούς  τη Χ.Α. όταν μέλη της σκότωναν άνανδρα τον μετανάστη στα Πετράλωνα, αν θυμάμαι καλά το μέρος, που πήγαινε με το ποδήλατο για δουλειά; Αυτό το περιστατικό, άραγε, δεν είχε την ίδια βαρύτητα με τη δολοφονία του παλικαριού στο Κερατσίνι; Ή μήπως ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ τότε για να καταγγελθεί δημόσια από το δημοσιοκαφρικό ιερατείο το εγκληματικό πρόσωπο της Χ.Α. με τον ίδιο ζήλο;

Ο φασισμός επελαύνει και τον ξεπλένουμε με τα «κλούβια αυγά»…

Ένα άρθρο που είχε γραφτεί περίπου μια εβδομάδα πριν, όταν μέλη της Χ.Α. επιτέθηκαν στο Πέραμα σε αφισοκολλητές μέλη του ΚΚΕ. Ένα άρθρο που αποπειράται να "αναγνώσει" μεθοδεύσεις που διαμορφώνουν συγκεκριμένες καταστάσεις, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και θέτει καυτούς προβληματισμούς...

Ο φασισμός επελαύνει και τον ξεπλένουμε με τα «κλούβια αυγά»…


Η στρατηγική του σύγχρονου φασισμού που ζούμε, αυτού του 4ου Ράιχ, λειτουργεί αποτελεσματικότατα, με πρωταγωνιστές τα δεκανίκια του: Την κατοχική «αριστερά» σε όλες τις εκδοχές της (και τις «αριστερίστικες»).

Η Χρυσή Αυγή ανυψώνεται, για άλλη μια φορά, σε ύψιστη και δαιμονοποιημένη φασιστική απειλή!!!

Το επεισόδιο στο Πέραμα έδωσε το νέο έναυσμα για νέα κατακλυσμιαία παραληρήματα εναντίον της ναζιστικής απειλής.

Ένα «κλούβιο αυγό» επικαλύπτει, εξαφανίζει και υποκαθιστά το σύγχρονο, γιγάντιο αυγό του φιδιού που ζούμε: Το ΦΑΣΙΣΜΟ της Νέας Τάξης, καθώς και τους ιδεολογικούς, πνευματικούς και πολιτικούς του μηχανισμούς και «μπράβους» (Κράτος, κοινοβούλιο, κυβερνητικό οικοδόμημα, κόμματα, ΜΜΕ και τα ποικίλα ιερατεία…).

Μια συμμορία του σύγχρονου φασισμού, ένα παρακρατικό γρανάζι του, ανυψώνεται σε φασιστική απειλεί, ξεπλένοντας έτσι το πλανητικό σύστημα του φασισμού που κυριαρχεί, τα εγχώρια ανδρείκελά του, καθώς και τα άλλα ΚΕΝΤΡΙΚΑ και κινητήρια γρανάζια του και «δημοκρατικά» ή «αριστερά» του άλλοθί: Κράτος, Βουλή, κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ, «αριστερά» κ.λπ…

Αυτός ο θόρυβος και τα παραληρήματα για την επίθεση των χρυσαυγιτών σε στελέχη και μέλη του ΚΚΕ είναι ύποπτος και υποκριτικός, κυρίως, όμως είναι παραπλανητικός: Μοιάζει σαν μια στημένη θεατρική παράσταση με χορηγούς και σκηνοθέτες τα μεγάλα αφεντικά του κατοχικού καθεστώτος και ηθοποιούς και κομπάρσους τα όργανά τους…

Βολεύει μια χαρά το καθεστώς και το νεοταξικό φασισμό να μετατοπίζονται τα ουσιώδη πολιτικά ζητήματα στους σκυλογαυγάδες ανάμεσα στους «μπαμπούλες» που έχει κατασκευάσει και στα κομματικά, «αριστερά» του γρανάζια.

Βολεύει το σύστημα να δίνει τροφή στους «αριστερούς» ιπποκόμους του να χαλάνε τον κόσμο για την «φασιστική απειλή» των συμμοριών του…

Βολεύει το κατοχικό καθεστώς να ασχολούμαστε υστερικά με τη Χρυσή Αυγή και να τη δαιμονοποιούμε, αλλά και να δίνει τερέν στην «αριστερά» να παίζει με το «φασιστικό κίνδυνο» της Χρυσής Αυγής: Έτσι τη διατηρεί (την «αριστερά»), σαν «αντιφασιστική» δύναμη κρούσης, την ξεπλένει την ίδια και την αξιοποιεί σαν τον άλλο πόλο των «άκρων»…

Αυτή είναι η «ευφυής συνταγή» του νέου φασισμού που ζούμε: Να συγκρούονται τα δεκανίκια του μεταξύ τους, να δίνουν άλλοθι το ένα στο άλλο, να αναγάγει το ένα σε «σκιάχτρο» το άλλο, να συντηρούνται και να ξεπλένουν τον ΥΠΑΡΚΤΟ φασισμό των αφεντικών τους και του καθεστώτος.