" Όταν θα πάψει η αντί-ληψη και δούμε αληθινά, αφήνοντας πίσω τις σκιές... θα "βγει" το Είμαι... "

 Kάποια λόγια που οδηγούν το στοχασμό σε παράξενα μέρη, όπου μια απροσδιόριστα οικεία θαλπωρή τους ψιθυρίζει πράγματα που έχουν ξεχαστεί ή εμποδίστηκαν (από τους κλειδοκράτορες του κόσμου και τα τσιράκια τους) να ακουστούν τόσο όσο θα τους έπρεπε...

ανιχνευτής

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε. Όταν ο σκύλος νιαουρίζει, όταν η καρδερίνα κράζει, όταν η αλεπού αλυκτά... κάτι δεν πάει καλά.

Όταν ο νους δεν έχει αντιρρήσεις...

Όταν οι σκέψεις δεν σκάβουν, δεν αναζητούν, δεν ανοίγουν αυλάκια και δρόμους, όταν οι εξηγήσεις σε έχουν να κοιμάσαι ήσυχα και πειθήνια την ημέρα και ανήσυχα την νύχτα...

Όταν από κούραση ή φανατισμό, από ανάγκη ή "θέση", αρνείσαι ή δέχεσαι κάτι...

Όταν ξέρεις χωρίς να "γνώρισες", πιστεύεις χωρίς να "πίστευες", αποφάσισες χωρίς να επέλεξες...

Όταν σου "έδωσαν" χωρίς να το είχες "παλέψει"... όταν έχεις γίνει κάτι που δεν ήσουν και είσαι... όταν έχει πάψει το "Γιατί;" να ηχεί μέσα σου...

Όταν οι σκέψεις και οι ιδέες σου δεν φτάνουν στην καρδιά σου... τότε κάτι "ξέχασες"... "έχασες"...
Την ελευθερία σου...
Την αυθεντικότητα σου...
Εσένα...
Δεν "μιλάς" εσύ...

Θυμήσου...
Όταν ήσουν παιδί, όταν ονειρευόσουν και φανταζόσουν τον εαυτό σου, πριν σου "γνωρίσουν" τον κόσμο...
Θυμήσου την ζωή σου, πριν παραδοθείς στην κοινωνία και δεχτείς τους "νόμους" και την δική της κοσμοθεωρία, λίγο πριν κλειδώσεις όσα ήσουν και ονειρευόσουν...

Βρες τον εαυτό σου πάλι...

"Και πώς θα το καταλάβω ότι είναι αυτός;"


Όταν κοιτάξεις γύρω σου και διαπιστώσεις πως δεν ξέρεις τίποτε... όταν νιώσεις παράξενα ανάλαφρος... και όταν στην πρώτη δική σου σκέψη, νιώσεις την αβεβαιότητα, μα και την δύναμη και την έξαρση του ερωτευμένου...

Όλα... είναι "εκεί"... γύρω μας... αρκεί να προσέξουμε, να αφήσουμε τον νου μας να δει...

Μοιάζει σαν τις φορές που χάνουμε κάτι. Το ψάχνουμε ώρες, ημέρες... και αυτό βρίσκεται εκεί μπροστά μας.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί δεν το βλέπαμε; Και γιατί το βρίσκουμε, την στιγμή που το... βρίσκουμε;
Μας τραβούν την προσοχή όλα τα υπόλοιπα γύρω, αλλά όχι αυτό που πραγματικά αναζητάμε...

Χμ...
Το "μυαλό" είναι που αρχίζει να προσέχει και βλέπεις τι υπάρχει μπροστά σου. Αυτό που κάνεις, είναι να το μετακινείς από την σύγχυση στην σαφήνεια.

_

Λέξεις... επικοινωνία...;


Όταν αυτό που λέμε δεν συνδέεται με αυτό που νιώθουμε ή σκεφτόμαστε... όταν για διαφορετικά αισθήματα ή σκέψεις χρησιμοποιούμε ίδιες λέξεις... όταν δεν γνωρίζουμε λέξεις... όταν ακόμα και αυτές που χρησιμοποιούμε δεν τις γνωρίζουμε... όταν οι λέξεις δεν εκπροσωπούν δικές μας σκέψεις... όταν οι σκέψεις μας βγαίνουν από μία συνταγή, η οποία μοιάζει με έμπλαστρο για όλες τις αρρώστιες ενός απατεώνα τσαρλατάνου γιατρού... όταν στο σχολείο περιορίζουνν την ανάπτυξη της σκέψης σε 500, 700, 900 λέξεις... όταν η "μόδα" έχει πάρει την θέση της εφευρετικότητας, της δια-νόησης και της γνώσης...

Πώς να υπάρξει συνειδητή επικοινωνία, επαφή;

Όταν δεχόμαστε αλόγιστα ότι μας δίνεται, όταν παύουμε οι ίδιοι να μελετάμε, να παρατηρούμε, να ερευνούμε, να στοχαζόμαστε, να σκεφτόμαστε...

Τότε εύκολα χειρίζονται τις ζωές, οι διάφοροι μηχανισμοί.

Οι άνθρωποι βλέπουν την εικόνα των προσδοκιών τους. Βλέπουν, αυτό που ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι βρίσκεται εκεί.
Οταν λοιπόν κάποιος γνωρίζει ότι... βλέπεις σύμφωνα με το τι ΝΟΜΙΖΕΙΣ... εύκολα σου ορίζει τον κόσμο.

Να μην νομίζεις...
Να γνωρίζεις.

_

Ο χρόνος...
Ο Κρόνος...
Πριν από αυτόν;

Η πτώση στην σκληρή Υλική υπόσταση...

Γραμμικός; Κυκλικός;
Γιατί να είναι κάτι από τα δύο;

Μέσα μας τον κουβαλάμε...

Άραγε... γιατί επέμεναν κάποτε οι σοφοί, ότι οι ζωές των ανθρώπων ήταν δεμένες με τα άστρα;
Τι γνώριζαν;

Και πότε, ο Ουροβόρος όφις, θα πάψει να τρώει τον ίδιο τον εαυτό του;

Όχι εδώ...
Όχι με τις "ανάγκες" και το πεπρωμένο αυτής της Ύλης...

Διαστάσεις... τρίτη, τέταρτη, πέμπτη...

Η μουσική επηρεάζει και μεταμορφώνει την ενέργεια του χώρου...

Τι μουσική εκπέμπει η παρούσα συνειδητότητα της ανθρωπότητας;

Πόσοι από εσάς, που ταξιδεύετε συχνά, δεν έχετε παρατηρήσει πως σε κάθε χώρα, νιώθετε διαφορετικά... η αύρα του συνόλου των ανθρώπων... η ενέργεια στην ατμόσφαιρα...
Ναι... το κλίμα, η διαμόρφωση της γης... βουνά, ή θάλασσα, ή πεδιάδα... σαφώς και παίζουν ρόλο...
Αλλά δεν αρκούν αυτά...
(Παρατηρήστε το σε πιο μικρή κλίμακα. Στην Αττική, από δήμο σε δήμο, ή όπου αλλού κατοικείτε. Ακόμη και από γειτονιά, σε γειτονιά...)

Και αυτό, μόνο από την κοινωνική συνείδηση της πλειοψηφίας των ανθρώπων, ανά τόπο.

Η δόνηση του ήχου... επηρεάζει την ύλη... (Ψάξτε το!)...

Η δόνηση της "καρδιάς" και του "πνεύματος"... τι θα μπορούσε να προκαλέσει, άραγε...;

Ο χρόνος...
Αυτή η ανάγκη, για να μπορεί να τεμαχίζει ο άνθρωπος τον κόσμος, για να τον κατανοήσει καλύτερα, να τον καταγράψει...

Η φθορά της ύλης... που την μετράει για να μπορέσει να κατανοήσει την πτώση σε αυτό τον "κοσμοχώρο"...

Και όσο μετράει, τόσο τον συντηρεί...

Ο Χρόνος... φόβος... άγνοια... η άγνοια του αιώνιου, του άπειρου...

Η καρδιά... δεν γερνάει...
Παράξενο δεν είναι;

Μόνον ό,τι έχει ύλη...

Το μυαλό φθείρεται...
Ο εγκέφαλος...

Τι... ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ...;

Η "Πτώση"...

Και μήπως... η συνειδητοποίηση... χμ...

Σκέφτομαι... Νιώθω... Γνωρίζω... Ανακαλύπτω... Είμαι... Εγώ...

Μέσω της πτώσης, δεν βιώθηκε η ατομικότητα;

Μάτια... σκέψη...
Και ιδού η έκπληξη...
Κόσμος!

Άρχισε να... βιώνεται ο Κόσμος...

Η πτώση...
Τιμωρία... ή Δράση...;

Χμ...

Τίποτα δεν εννοώ.
Απλά σκέφτομαι δυνατά... και το ένα έφερε το άλλο...

Όλα μπορεί να είναι... μπορεί και να μην είναι...

Ποιος κοιτάζει;
Ποιος σκέφτεται;
Ποιος νοεί και εξηγεί;

Αυτός ο Κόσμος, ο Μικρός ο Μέγας...

Όλα... Είμαι...

Δύσκολο...;

Όταν θα πάψει η αντί-ληψη και δούμε αληθινά, αφήνοντας πίσω τις σκιές... θα "βγει" το Είμαι...




από την Αιθηρόη