Η αγωνία του να είσαι έφηβος...

του ανιχνευτή
Aφιερωμένο σε όλους τους εφήβους.

Που ασφυχτιούν μέσα στα σχολικά ιδρύματα, εισπράττοντας μια γνώση που δεν είναι βιωματική, δεν περνά μέσα στον εαυτό και μέσα από τον εαυτό. Υποχρεωμένοι να γίνουν οι στόχοι ενός ολόκληρου συστήματος που υποτίθεται ότι διαπνέεται από καλές και παιδαγωγικές προθέσεις, οι οποίες όμως οδηγούν στην κόλαση: στην παραγωγή εξειδικευμένων σκλάβων στα δουλεμπορικά της αγοράς "εργασίας", στη διαμόρφωση ημιμαθών πολιτών-υποζύγιων, στη διασπορά παραποιημένων γνώσεων, στη συσσώρευση πληροφοριών που περνιούνται ως γνώση και αποδεικνύονται καταστροφικό φορτίο...Ένα σύστημα που ενώ, υποτίθεται, ενισχύει την αμφισβήτηση, στην πραγματικότητα την απωθεί και τη χλευάζει.

 Γνώση χωρίς αμφισβήτηση δεν είναι γνώση αλλά στυγνή κατήχηση.

(Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι λίγοι αξιόμαχοι και φωτισμένοι εκπαιδευτικοί, που αν και υποχρεωμένοι να κινούνται μέσα στους κόλπους ενός τέτοιου συστήματος-χωνευτηρίου, εντούτοις διαφοροποιούνται από αναλυτικά προγράμματα και νοοτροπίες και δίνουν το δικό τους, συχνά μοναχικό κι άνισο, αγώνα. Απελευθερώνοντας πρώτα συναισθηματικά τα παιδιά για να εργαστούν ανάλογα και στο γνωστικό πεδίο).

Έτσι κι αλλιώς, η εφηβεία είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για τον άνθρωπο και οι αντιξοότητές της, τις πιο πολλές φορές, ενισχύονται και διογκώνονται μέσα στο μικρόκοσμο της σχολικής κοινωνίας, που αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη κοινωνική πραγματικότητα.

 Είτε σε λένε Γιάννη, Αντώνη, Αλή, Ντμίτρι, Τζον, Πέτερ, είτε Μαρία, Αλίκη, Ελίζαμπεθ, Αϊσέ, Σβετλάνα, είναι σίγουρα λεπτή για σένα η ισορροπία:
 ανάμεσα στα εφηβικά σκιρτήματα και την απόρριψη, ανάμεσα στους "μπούληδες" και τα θύματά τους, στο να είσαι αποδεκτός στις παρέες ή απόβλητος, στο ν'ανήκεις στις κάστες "των πληβείων" ή των "πατρίκιων" ή να τις φτύσεις ακολουθώντας ξεχωριστά μονοπάτια, στο να γίνεσαι δέκτης πληθώρας άνισων κι αντιφατικών ερεθισμάτων και να τα επεξεργάζεσαι έτσι ώστε ή να σε ατσαλώσουν ή να σε λυγίσουν. Προβλήματα, που αν δεν υπάρξουν, απ'όλους τους εμπλεκόμενους γύρω από ένα παιδί, οι κατάλληλοι κι επιδέξιοι χειρισμοί, μπορούν να σημαδέψουν για πάντα τη ζωή του. Ή και να την τερματίσουν πρόωρα...

Σκέψου λοιπόν να είσαι έφηβος και να περνάς, εσύ και η οικογένειά σου, και από τη μισάνθρωπη στενωπό των σύγχρονων εποχών, με σπόνσορα τις "αγορές". Και να γίνεσαι ο δέκτης εκπαιδευτικών σχεδίων και πειραματισμών και ν'ακούς μέσα στην τάξη για χάρτες ανθρώπινων δικαιωμάτων και ηρωικούς αγώνες προγόνων και να τρέμεις κάτωχρος... λόγω υποσιτισμού ή ασιτίας! Ξέροντας πως οι άνεργοι γονείς σου κάνουν ό,τι μπορούν αλλά δεν...μπορούν! Και βλέποντας πως δεν είσαι ο μόνος που βρίσκεται σε τέτοια θέση, αλλά υπάρχει ένα ολόκληρο και διαρκώς αυξανόμενο  "κοινωνικό κλαμπ" γνωστών, φίλων, συμμαθητών που οφείλουν "να μορφωθούν" κι ας πεθαίνουν της πείνας! Και να είστε και υποχρεωμένοι να δίνετε κάθε λίγο και λιγάκι  εξετάσεις, έτσι για να εμπεδώσετε από νωρίς ότι τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από ανταγωνιστικά νούμερα και κοστολογούνται με βαθμολόγια και λίστες.

Και σκέφτεσαι πως ή εσύ δεν πας καλά ή όλοι αυτοί που διαχειρίζονται τον κόσμο στον οποίο καλείσαι να ζήσεις. Έναν τρελό κόσμο! ("mad world!")

Γιατί όλο και πιο συχνά σκέφτεσαι πως δεν θα'θελες να ζήσεις άλλο κι ας είσαι μόνο 14-15-16-17 χρονών, με μια ζωή να στρώνεται στα πόδια σου σαν τεντωμένο σχοινί που καλείσαι να ισορροπήσεις...

 Όμως πάντα υπάρχει και σε περιμένει κάτι ΟΜΟΡΦΟ εκεί έξω, που ξεκινάει από μέσα μας!
 Πίστεψέ το και...
....Μη το βάζεις κάτω!
Οι λύσεις δεν είναι μονόδρομοι και τα τεντωμένα σχοινιά μετατρέπονται σε μαγικά ραβδιά που μπογιατίζουν τη μαυρίλα που σου-μας πασάρουν με τα πιο ζωηρά χρώματα! Aρκεί να το πιστέψουμε ΟΛΟΙ πως μπορούμε και θα το καταφέρουμε! Κι εσύ κι εμείς οι μεγαλύτεροι!
 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ/Η!

Να'σαι πάντα ο εαυτός σου! Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να στο πάρει κανείς "σωτήρας", κανείς ξερόλας, κανείς φασίστας, καμιά "αυθεντία", κανένα σχολείο-κενοτάφιο της εκπαίδευσης.

Έτσι, για να τους τη σπάσεις κιόλας!

Προβολή ταινίας "Οι πριγκίπισσες των δρόμων"

Θεσσαλονίκη, Κυριακή 31 Μαρτίου 2013, 20:00 μ.μ.

Ακριβής τοποθεσία:	Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23)
Διοργάνωση:	Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών

Προβολή της ταινίας "Οι πριγκίπισσες των δρόμων",

αφιερωμένη σε αυτές που όταν ήρθαν γι' εκείνες, βρέθηκαν ελάχιστοι να φωνάξουν,

γιατί ήταν γυναίκες,
γιατί ήταν κοινές,
γιατί δεν ήταν πια υγιείς,
γιατί κάποιες από αυτές δεν ήταν καν Ελληνίδες,
και οι Ελληνίδες δεν ήταν για να το περηφανεύεται η φυλή.


Η Κάγιε και η Θουλέμα είναι δυο κορίτσια που δεν θα καμαρώσουν ποτέ για την δουλειά τους στις οικογένειές τους... ή μάλλον ξεχάστε το.

Οι "πριγκίπισσες των δρόμων" είναι ιερόδουλες που ξεπουλιούνται στις πιο αρρωστημένες αντρικές ανάγκες και πάλι είναι αυτές που πρέπει να κουβαλούν την ντροπή, είναι αυτές που οφείλουν να κατεβάσουν το βλέμμα τους μπρος στα καθωσπρέπει βλέμματα των νοικοκυραίων, είναι αυτές που πρέπει να πληρώσουν με στίγμα, διασυρμό, φυλακή ή απέλαση ενώ οι πελάτες τους προστατεύονται ωσάν ανυποψίαστα θύματα μιας τραγικής πλεκτάνης.

Αντίθετα με ότι συμβαίνει στις ταινίες του hollywood στο Princessas δεν υπάρχει το καλό τέλος που ανατρέπει την προηγούμενη μελοδραματική πλοκή, αλλά αποτελείται από διάσπαρτες και αλληλοδιαδεχούμενες στιγμές λύπης, θυμού, αγωνίας και τρυφερότητας, ανοησίας και μεγαλείου, ελπίδας και απόγνωσης, γέλιου και δακρύων, σημαίνοντας έτσι την αέναη συνέχεια αυτών, όπως δηλαδή συμβαίνει στις πραγματικά ζωντανές ζωές αυτών που δεν βγήκαν σε δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και παλεύουν να τις ορίσουν. Και αν ποτέ αυτή επιτυγχάνεται, η ψευδαίσθηση πως την ορίζουν να μην έχει τίποτα από την σταθερότητα ενός καναπέ, μιας κούρσας και ή της αναγνώρισης... .

Η φλόγα της Δύναμης

Αν σε ραπίζουν με κύματα κλιμακούμενου τρόμου και φαίνονται να σου στερούν και την υποψία ακόμη ελπίδας, αν θέλουν να σε εθίσουν στη μιζέρια και την πιο δυσβάσταχτη θλίψη κι αν κραδαίνουν πάλι απειλητικά τα ρόπαλα και σε σημαδεύουν με όπλα και βλέμματα μίσους

εσύ σφύριξέ τους κατάμουτρα κάτι παλιά κι αλάνθαστα λόγια:

"Η δύναμη δεν μετριέται από τον πόνο που μπορείς να προκαλέσεις αλλά από τον πόνο που μπορείς ν'αντέξεις!"

Και την ίδια στιγμή δολοφόνησε τον μεγαλύτερο και πιο ύπουλο δυνάστη:
Το Φόβο σου!

Ο κόσμος δονείται από αυτούς που μετατρέπουν και τον ίδιο τον πόνο και το φόβο τους σε (μια ακατανόητη για τους παραιτημένους, τους γονυπετείς, τους φιλήσυχους, τους καιροσκόπους, τους βασανιστές και τους αφεντάδες) Δύναμη!

Kι αυτοί γίνονται πυρπολητές, σκαπανείς, δημιουργοί...

Ακόμη κι αν καούν και οι ίδιοι από τη φλόγα της...

ανιχνευτής


 

Το «δίκαιο» των ληστών και των ρουφιάνων

του Σταύρου Χριστακόπουλου

  «Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό». Με αυτή την αρχή θρυλείται ότι «εκπαίδευσε» ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ τον Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς ως επικεφαλής της προπαγάνδας των ναζί. Μια αρχή που τηρείται ευλαβικά έως τις μέρες μας και αξιοποιείται από τους σημερινούς επιγόνους των δύο... σπουδαίων αυτών ανδρών.

Οι καταθέτες, λοιπόν, σύμφωνα με τη σημερινή γερμανική προπαγάνδα, χάνουν τις καταθέσεις τους για να μην πληρώσουν για τις τράπεζες οι φορολογούμενοι. Άλλωστε οι καταθέτες δεν είναι μια «ιερή αγελάδα». Είναι απλώς επενδυτές, οι οποίοι, καταθέτοντας τα λεφτά τους στις τράπεζες τζογάρουν (συγγνώμη: «επενδύουν») και όχι μόνο ενδέχεται, αλλά και είναι δίκαιο να χάσουν.

Προφανώς οι καταθέτες δεν είναι καν φορολογούμενοι, μια και, σύμφωνα με την επίσημη προπαγάνδα, διαχωρίζονται απ’ αυτούς.

Αυτός ο διαχωρισμός αποτυπώνεται πλήρως στο «επιχείρημα» ότι η Κύπρος είναι ένα απέραντο πλυντήριο μαύρου χρήματος. Όπως ακριβώς οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι όποιοι άλλοι, σήμερα ή αύριο, είναι όλοι διεφθαρμένοι, κρατικοδίαιτοι και... «συντεχνίες».

Εξ άλλου τα χρεωμένα κράτη είναι εξ ορισμού διεφθαρμένα, όπως και οι λαοί που τα συγκροτούν, συνεπώς πρέπει συλλήβδην να τιμωρηθούν ώστε να επανέλθουν στον ενάρετο γερμανικό οικονομικό «δρόμο».

Κατά τον ίδιο τρόπο οι λαοί των χρεοκοπημένων χωρών και οι ίδιες οι χώρες είναι οι «άφρονες» που δανείστηκαν «χωρίς μέτρο» και τώρα πρέπει να πληρώσουν αδρά με το ίδιο το αίμα τους, την υπόσταση, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία τους, ώστε να διασώσουν τους «σώφρονες» τραπεζίτες, οι οποίοι ωστόσο δάνειζαν αφειδώς και χωρίς μέτρο χώρες και ιδιώτες που ήταν εξ αρχής γνωστό ότι αδυνατούσαν σε βάθος χρόνου να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.

Θάνατος επί του καναπέως!!

Είναι μπάσταρδος κοκκινάκιας...

Ανοίγει.Γίνεται κρεββάτι.

Τροχήλατος.

Τα καλοκαίρια τον έχω στο βορινό δωμάτιο.

Τους χειμώνες τον σέρνω ανατολικά.

Φτηνός.Πρακτικός.Ανθεκτικός.Αφράτος.

Απέναντί του σταθερά μιά 22άρα TV.

Ξέρεις...Ειδήσεις,τούρκικα,Ελένη,Κωστόπουλος,λίγο μπανιστήρι.

Mega,ANT1,SKY,MTV (!!),CNN κλπ.

Δεν μπορείς να αντιληφτείς τη στενή σχέση που αναπτύσσει ένας

καναπές και μια τηλεόραση...Κώλος και βρακί.

   Ενα δωμάτιο.Ολος ο κόσμος.Στα πόδια σου.

Αράζεις...πατάς το κοντρόλ και απολαμβάνεις...

Κάποιους να σφάζονται.

Στο Ιρακ,στη Συρία.Στο Σύνταγμα.

Κάποιους να σφάζουν.

Τους Εφιάλτες,τους "τεχνοκράτες",τους "εταίρους".Τα ΜΑΤ.

Βλέπεις...βλέπεις και...αλλάζεις πλευρό.Πιάνεσαι.

Παραγγέλνεις και δεύτερο μαξιλάρι.Δεύτερο ουίσκι.Με πάγους.

Φυστίκια.Φουντούκια.

Συνοδευτικά του ποτού και του...αίματος.

Αν είσαι τυχερός πέφτεις σε...καπνογόνα,χημικά,γκλομπς.

Εικόνες ενθουσιαστικές...

Πέντε-δέκα μπάτσους να βαράν την πεσμένη γκόμενα.

Αυτή ουρλιάζει...αυτοί βαράν.Χάρμα.Τζάμπα.

"Τα θέλει ο κώλος σου"...κυρά μου...σκέφτεσαι... 

Αλλάζεις κανάλι.

Εδώ έχει...διαπαιδαγώγηση...

Εθνική.Πατριωτική.Δανειακή.

Καπετανάτο οι δημόσιοι κατήγοροι.

Τρανοδημοσιογράφοι.Τρανοαναλύσεις.Τρανομισθοί.

   

Πρέζα κανονική,σου λέω. Παράδεισοι.

Χωρίς έγνοιες.Χωρίς συμμετοχές.Χωρίς απώλειες.

Ενας καναπές.Μιά τηλεόραση.Μια Ζωή.

Αγώνες και τρίχες...

Πλατείες και μαλακίες...
ΘΑΝΑΤΟΣ επί του καναπέως!! 

Πηγή: Πολιτικό Κοράκι

Οι πόρνες της "προόδου"

Τα "παραμύθια" οδηγούν στην αλήθεια! Και οι "ειδικοί" των κλειδοκράτορων της "στρούγκας" επιστρατεύονται για να διασφαλίσουν πως αυτά ποτέ δεν θα παρθούν στα σοβαρά.

Κι όλοι οι υποτακτικοί της εξαγορασμένης-και, πάμπολλες φορές, μισάνθρωπης-έρευνας και της μυωπικής, "κοντορεβυθούλας" διανόησης, δεξιώνονται σε νερόβραστες εκδηλώσεις, προς τιμή των πεπραγμένων και ειπωμένων τους, απ'αυτούς που αλέθουν τα πάντα, με αμπελοφιλοσοφικό κύρος και επιστημοσύνη και διαστρέβλωση της πραγματικής επιστήμης, σερβίροντάς τα στο αδαές, ξεζουμισμένο, αποστεωμένο κοινό. Πολιτισμοτεχνολογικά δηλητήρια και επιστημονικά εκτρώματα σε αστραφτερά πακέτα "ανάπτυξης" και "πνευματικότητας".

" Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες", είχε σημάνει το συναγερμό από παλιά η Κασσάνδρα. Μα ποιοι να την ακούσουν μες το "μύλο" της εθελοτυφλίας και τότε και τώρα.

Ένοχοι για προδοσία σε βάρος της ανθρωπότητας! Εκείνες οι πόρνες που τα κατεβάζουν χάριν ανταλλαγμάτων καριέρας και κύρους, σε εργαστήρια διαστρέβλωσης και αποσιώπησης στοιχείων και σε ακαδημαϊκά μπορντέλα, τους προαγωγούς τους κάνουν διπλά περήφανους. Διότι η περίφημη κοινή γνώμη συνδέει  την έννοια της προόδου με τη μεγαλειώδη εξαπάτηση και την "υψηλή πορνεία"!

Ο Μεσαίωνας ποτέ δεν έληξε. Και οι όποιες λιγοστές αναλαμπές είναι για να τον πεισμώνουν περισσότερο. Και οι όποιες κατακτήσεις της "πλέμπας" ξεπέφτουν, αργά ή γρήγορα, σε εκτάρια πάλι των μεγαλογαιοκτημόνων.

Κι όσοι απεχθάνονται την πορνεία, ζευγαρώνοντας το τάλαντο με το καθήκον; Σ'αυτούς που πρωτοπορούν με φάρο στην πορεία τους το φως της αλήθειας, την έντιμη έρευνα, τον ασυμβίβαστο οραματισμό, την πραγματική επιστήμη, την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν τη φύση (και τη φύση του ανθρώπου), το συλλογικό όφελος; Απλώς, τους ανταμείβουν μ'ένα καταιγισμό φτυαριών λάσπης, τους υπόσχονται σκοτεινά κελιά ως φίμωτρο, τους τάζουν μια σφαίρα στον κρόταφο ή ένα απρόσμενο σε βάρος τους ατύχημα.

Και δυο λόγια για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (ή αδιάφορους και σε μόνιμη κλινική καταστολή) σχετικά με όλα αυτά: για τους ανθρώπινους πληθυσμούς, τους οποίους άγει η "πρόοδος" και φέρει ο "εκσυγχρονισμός" και όλοι οι μηχανισμοί τους.

"2+2=5 " μικρού μήκους ταινία για τη χειραγώγηση και βαρβαρότητα του συστήματος

Μια θαυμάσια ταινία μικρού μήκους: σ'ένα σχολείο που διευθύνεται από ένα αυταρχικό καθεστώς (όπως συμβαίνει και σε ολόκληρες κοινωνίες), ο "δάσκαλος-αυθεντία" διδάσκει στους μαθητές-θύματα του ολοκληρωτισμού ότι "δύο και δύο= πέντε!" Αφού πρώτα ο διευθυντής (ή μάλλον η φωνή του, συμβολίζοντας ίσως και την αόρατη εξουσία) πληροφορεί τους μαθητές ότι θα υπάρξουν "κάποιες αλλαγές στο σχολείο". Και, βέβαια, χρησιμοποιείται από τον "ειδικό"-όργανο της εξουσίας η ψυχολογικά επιτυχημένη τεχνική της ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ, όπου όταν ένα ψέμα (όσο "εξόφθαλμο" κι αν είναι και δεν αντέχει στην κριτική της λογικής) επαναλαμβάνεται συνέχεια, τότε στο τέλος γίνεται δεκτό από τους άλλους ως αλήθεια! Πάντα, όμως, υπάρχουν τα σκληρά καρύδια της συνείδησης, που απειλούν να εκθέσουν αυτές τις πρακτικές και να ξεσκεπάσουν την απάτη των "τσοπάνηδων". Όταν λοιπόν δεν το βάζουν κάτω, όπως ο μαθητής της ταινίας που αντιμετωπίζει με ηρωικό σθένος τον άκαμπτο "δάσκαλο", τότε το Σύστημα επιστρατεύει τα μαντρόσκυλά του (οι εκπαιδευμένοι "ορθά" υποδειγματικοί μαθητές  στο φιλμάκι) να κάνουν τη βρωμοδουλειά: να εξοντώσουν τον ανεπιθύμητο, για να παραδειγματιστούν και όλοι οι άλλοι (προσέξτε ότι οι συμμαθητές του αμφισβητία τού παραπονιούνταν ήδη ότι θα την πληρώσουν όλοι λόγω της στάσης του). Ώστε να μην ξαναϋπάρξουν διαρροές και παρενέργειες σε βάρος της εξουσίας.
(Ο φόβος φυλάει τα έρμα!)

Όμως όταν κάποιος θυσιάζεται για την αλήθεια, τα "σπέρματα που έχει σπείρει" γονιμοποιούνται στην καρδιά και το μυαλό κάποιων λίγων απ'αυτούς που μένουν πίσω. Ώστε τίποτε να μην μπορεί να θεωρηθεί τετελεσμένο και παγιωμένο...

«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ»: αγωνιστικό κάλεσμα!

 

 Το «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» καλεί όλο το φτωχό λαό, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μετανάστες, τα ταξικά συνδικάτα, τους επιστήμονες υγείας, κάθε φτωχό και καταπιεσμένο συμπολίτη μας, να ενωθούμε και να προχωρήσουμε όλοι μαζί, σε οργανωμένη δράση και αλληλεγγύη για τα ζητήματα της υγείας και της ζωής μας. Το δικαίωμα στην ζωή διακυβεύεται άμεσα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Αν αρρωστήσεις και δεν έχεις να πληρώσεις θα οδηγηθείς στην απόγνωση, στο περιθώριο, στην παραίτηση, στην αυτοκτονία, στον θάνατο.
Δεν φτάνει η φιλανθρωπία για να κλείσουν οι πληγές της κοινωνίας που αιμορραγεί από την βαθιά πρωτόγνωρη κοινωνική και οικονομική κρίση. Δεν πιστεύουμε ότι το κράτος, η εκκλησία , οι ΜΚΟ, οι βιομήχανοι, τα ΜΜΕ μπορούν να μας σώσουν. Υποκριτικά, από την μία μας πετούν ένα ξεροκόμματο για να μην διαμαρτυρόμαστε και από την άλλη κλέβουν τον ιδρώτα μας και την ζωή μας.

Το «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΏΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» είναι μια συλλογικότητα, που παλεύει να στηρίξει όλους όσους έχουν ανάγκη βοήθειας σε ζητήματα υγείας χωρίς καμία διάκριση. Που διεκδικεί τα δικαιώματα μας στην ζωή και πρώτα από όλα το δικαίωμα μας στην υγεία. Το ζητούμενο για εμάς είναι η χειραφέτηση της ζωής μας από όλα τα δεσμά της και όχι η αναδιαπραγμάτευση των όρων εκμετάλλευσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού της.
Το Σάββατο 30 Μαρτίου 2013, ώρα 17.00, στον χώρο της λέσχης ΛΕ.Φ.ΚΑ. Προμηθέως 73-75 (Κ. Πατήσια, σταθμός ηλεκτρικού), εγκαινιάζουμε την λειτουργία ιατρείου και συμβουλευτικού κέντρου για ζητήματα υγείας. Μαζευόμαστε, , γνωριζόμαστε, συζητάμε, αυτοοργανωνόμαστε ενάντια στην κοινωνική καταστροφή και την εξαθλίωση.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στην υγεία μας!
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, εδώ και τώρα!
Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστροφή!

Εντουάρντο Γκαλεάνο - Το δικαίωμα στο παραλήρημα

Η ουτοπία χρησιμεύει στο να περπατάς...

                   

(Για υπότιτλους στα ελληνικά πατήστε το τετράγωνο  με τις γραμμές)

ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

ένα άρθρο καταιγιστικό και..."ανελέητο" (στην αναφορά των γεγονότων των τελευταίων 30 ετών) που "δεν χρυσώνει κανένα χάπι και για κανέναν", παρέχει πολύτιμα ερεθίσματα και διδάσκει!

Χρεωκοπία της Νεοελλάδας:
ανεξάρτητη από διεθνή κρίση ή επιθέσεις στο ευρώ

Πατριωτισμός:
το τελευταίο καταφύγιο των -νεοελλήνων- απατεώνων

Στα πλαίσια της απελπισμένης αναζήτησης εξωτερικών εχθρών, στους οποίους να μπορούν να καταλογιστούν διάφορα «σπασμένα», η σημερινή νεοελληνική κυβέρνηση έχει εστιάσει τις -προπαγανδιστικές- προσπάθειές της σε ένα φαντασιώδες υβρίδιο φτιαγμένο από «διεθνή οικονομική κρίση», «κερδοσκοπικές επιθέσεις στο ευρώ» και … «κακούς γερμανούς», που δεν μας αφήνουν να δανειστούμε για να ξελασπώσουμε.
Βέβαια, ο προφανής στόχος της κυβέρνησης είναι να δημιουργηθεί μέσα στο μυαλό των υπηκόων ένας αχταρμάς θολούρας και παρερμηνείας. Γιατί, ασχέτως τού σημερινού συγκυριακού και μόνον συσχετισμού τους, άλλο πράγμα είναι η οικονομική κρίση, άλλο η επίθεση διεθνών κερδοσκόπων εναντίον του ευρώ και άλλο οι «κακοί γερμανοί». Αυτό που πρέπει πάση θυσία να αποκρυφθεί είναι οι αποκλειστικές ευθύνες της Νεοελλάδας για την σημερινή κοινωνική (και όχι απλώς οικονομική) της χρεοκοπία.

Μιά ανασκόπηση της πολύ πρόσφατης
νεοελληνικής οικονομικής ιστορίας

Αυτό που δεν λένε στο ρωμηό οι ταγοί του είναι, ότι για τη σημερινή αδιέξοδη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας δεν φταίει ούτε η διεθνής οικονομική κρίση, ούτε οι επιθέσεις των κερδοσκόπων στο ευρώ, ούτε οι κακοί γερμανοί, που δεν μας δανείζουν, αλλά ότι η χώρα οδηγήθηκε αυτοβούλως σε αυτή την κατάσταση εντελώς ανεξάρτητα από τις παραπάνω εκ τού πονηρού παρουσιαζόμενες ως αιτίες.

Και ιδού πώς:

Πρωτοβουλία κατοίκων Καισαριανής!

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 30-4 ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ από τις 5μμ και μετά...

 

Κάθε Τετάρτη 8.30μμ στη συνέλευση μας στο "ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ", Νέας Εφέσου 4, αλλιώς...

protovoulia.kaisarianis@gmail.com

Συνέλευση για δράσεις ενάντια στα Χαράτσια

εδώ

Μπαξές

Συμμετέχουμε/στηρίζουμε τον Μπαξέ στον απελευθερωμένο χώρο της Βίλας Ζωγράφου

Συμβουλές με χαμόγελα

του ανιχνευτή

Από τα μαθητικά μου κιόλας χρόνια, έχω κάμποσες φορές βρεθεί με (ή "σκοντάψει" πάνω σε) ανθρώπους που μου πρόσφεραν αφειδώς συμβουλές και (συχνά χωρίς να το ζητώ) διδαχές. Κάποιες απ'αυτές αποδείχτηκαν αληθινοί φάροι που φώτισαν τα βήματά μου και μου άνοιξαν τα μάτια σε μια άλλη οπτική αυτής της περατζάδας που λέμε ζωή.

Οι πιο πολλές, ωστόσο, ήταν πάνω κάτω κάπως έτσι:

Ότι η ευτυχία είναι ένα άπιαστο βίωμα και υπάρχουν μόνο στιγμές ικανοποίησης και τίποτε περισσότερο. Κι όποιοι ισχυρίστηκαν κάποτε το αντίθετο ή εξακολουθούν να το κάνουν, μιλώντας για μικρές ή μεγάλες καθημερινές οάσεις ευτυχίας, απλώς ήταν ή είναι "αιθεροβάμονες" και ξεγελούν τον εαυτό τους! Και πώς πάντα οφείλω να ακολουθώ κάποιους κανόνες σε ό,τι σχεδόν κάνω όταν κινούμαι "έξω". Είτε στην εργασία, είτε στη φιλία, είτε στις ερωτικές σχέσεις μου (κλείνοντάς μου, εδώ, πονηρά το μάτι και αναφέροντας κάτι για "πάνω και κάτω χέρι"), είτε στην πολιτική μου στράτευση σε κάποιο χώρο, είτε στο κυνήγι της επιτυχίας και "προσωπικής ανάδειξης", λέγοντας πως, καλώς ή κακώς, "ο σκοπός, συχνά, αγιάζει τα μέσα!"


Και τόνιζαν με έμφαση το γεγονός ότι δεν έχει πρακτική σημασία να αναρωτιέμαι και να γυρεύω να βρω ποιος ή ποιοι θέτουν όλους αυτούς τους κώδικες και τους κανόνες." Έτσι συνέβαινε πάντα και ο πολύς στοχασμός τρώει τον αφέντη!"

Και πως η ζωή είναι μια δοκιμασία συνήθως άδικη και έντονα ανταγωνιστική και ιδιαίτερα σκληρή. Τουλάχιστον για τους περισσότερους. Βέβαια, "ελέω θεού και πουγγιού" υπάρχουν πάντα οι αναγκαίες εξαιρέσεις. "Που πάντοτε ίσχυαν και δια κατείχαν τον κόσμο και αυτό δεν αλλάζει!". Κι ότι η γνώση και η ελευθερία κοστολογούνται σε ποσά διόλου ευκαταφρόνητα και η χορήγησή τους είναι "καλό" (για ποιους;) να γίνεται μέσα σε πλαίσια ελεγχόμενα.


Κι όταν τέλειωναν με τις "συμβουλές ζωής", ανάσυραν συχνά ένα χαμόγελο που "μύριζε" τη συμπάθεια "του καπάτσου προς τον αδαή". Όμως το μόνο που κατάφερναν ήταν, "ως διά τηλεοπτικής μαγείας", να στήνουν μέσα μου μια λίγο πολύ τέτοια εικόνα: τις διαφημίσεις με τους κομψούς κι ευχάριστους υπαλλήλους ή διευθυντάδες των τραπεζών με την "τεράστια" κατανόηση, να εκθειάζουν στους υποψήφιους πελάτες τούς "υπερσυμφέροντες" όρους των δανείων! Που θα κάνουν τη ζωή τους πιο "γεμάτη".

 Και πιο προβλέψιμη, πιο αλυσοδεμένη, πιο άδεια από ουσία...


 Πριτς!

Ένας κόσμος που βρίθει από πολλαπλότητα και διαφορετικότητα

Δεν υπάρχει ένα μόνο αστέρι στο σύμπαν. Τα όντα δεν ανήκουν σε ένα μόνο είδος. Τα προβλήματα δεν έχουν μία μόνο λύση. Η θέαση πραγμάτων διαφορετικών δεν είναι ούτε συνετό ούτε φυσιολογικό να περνάει μέσα από το ίδιο πρίσμα. Και η έμπνευση δεν ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια για όλους.

Η μοναξιά για άλλους λογίζεται ως δαίμονας και για κάποιους άλλους ως ευλογία. Η χαρά φοράει πολλά πρόσωπα. Το ίδιο και η θλίψη. Η καλοσύνη ανακαλύπτει πολλά καταφύγια. Η κακία αμέτρητα. Η ευφυία απλώνεται σε άπειρους ορίζοντες. Και η βλακεία εξαπλώνεται σαν επιδημία.

Το ουράνιο τόξο δεν συντίθεται από ένα ή δύο μόνο χρώματα. Τα σύννεφα δεν αρέσκονται στο ίδιο σχήμα.

Οι ανθρώπινες ευχές, που ταξιδεύουν ως τις εσχατιές του απείρου, δεν είναι όμοιες. Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από πολλά υλικά και καταργούν το χωρόχρονο, παλλόμενα σε κόσμους μέσα σε κόσμους.

Η λιγοστή ελευθερία είναι βέβαια σκλαβιά. Η σκλαβιά διαθέτει πληθώρα προσωπείων.

Δεν υπάρχει ένα μοναδικό και ιδανικό σχέδιο για να αλλάξει ο κόσμος.

Και η ζωή δεν κρύβει μία μόνο έκπληξη για τον καθένα.
Υποπτεύομαι πως ούτε ένα, μονάχα, νόημα.

Τουλάχιστον όχι στους δικούς μου κόσμους.

Ο Ένοικος...

Γιατί θρηνούμε για την κατάρρευση των τραπεζών;

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σαρδόνιο γέλιο της Ιστορίας: Ο Καπιταλισμός καταρρέει και εμείς θρηνούμε για τα καρδιακά του εμφράγματα (κατάρρευση Τραπεζών).

 
ΟΛΑ τα κόμματα και η πληθώρα των πολύχρωμων «αναλυτών» επιχειρούν να δώσουν ζωή στην καρδιά του συστήματος (Τράπεζες) και κατηγορούν το Eurogroup για τις δικτατορικές αποφάσεις του που θα τινάξουν στον αέρα (!!!) την ευρωζώνη και την ΕΕ!!!

 
Μα αυτό δεν θέλουμε; Να τιναχτεί στον αέρα η ΕΕ και το ευρώ…

Ας επιταχύνουμε λοιπόν τις διαδικασίες κατάρρευσης της ευρωζώνης και της ΕΕ και ας αξιοποιήσουμε τα αδιέξοδα της κρίσης του ευρω-χουντισμού, αδιέξοδα που οδηγούν τους διεθνείς μαφιόζους του χρήματος και τους δημίους μας, να βάζουν οι ίδιοι βόμβες στα θεμέλιά τους…

Η ΦΡΙΚΗ θα είναι δίχως ΤΕΛΟΣ εάν «αγωνιούμε» τόσο για τη σωτηρία των τραπεζών και των …καταθέσεων. Έτσι και αλλιώς καμία κατάθεση και κανένας μισθός, καμία Ασφάλιση και κανένα κεκτημένο δεν θα διασωθούν.

Ούτε καμία χώρα θα σωθεί από τη λεηλασία, την καταστροφή και τη βαρβαρότητα του καταρρέοντος καπιταλισμού. Ιδιαίτερα εμείς, η Κύπρος και άλλοι καπιταλιστικοί δορυφόροι θα εκπέσουμε στην τραγωδία της ΑΠΟΙΚΙΑΣ, σε ένα καθεστώς φρικτής δουλοπαροικίας…

Γιατί, λοιπόν, τόσος «πόνος» για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος…

Και καλά τα κυβερνητικά κόμματα των ανδρεικέλων. Αυτά τη δουλειά τους κάνουν. Γι αυτά η καρδιά του συστήματος (τράπεζες) πρέπει να μην πάψει να λειτουργεί, πρέπει να τροφοδοτείται, έστω στην εντατική, συνέχεια με το αίμα των λαών, μέχρι την τελευταία τους σταγόνα…

Αλλά για την «αριστερά»; Αυτή δεν θέλει να ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα;

Πού είναι οι βάρβαροι για να μας σώσουν απ'τους βαρβάρους; (Αφού δεν ημπορούμε μόνοι μας!)

H παντοκράτειρα "εις τας πολιτισμένας Ευρώπας" Γερμανία απειλεί ότι αν δεν γίνουν από τους υπόλοιπους δεκτά τα μοντέλα που αυτή επιβάλλει (όπως το κούρεμα των καταθέσεων που ξεκίνησε στην Κύπρο) τότε θα διαλύσει όλο το "ευρωπαϊκό οικοδόμημα". Δηλαδή, θα  διαλύσει αυτή την παγίδα για την αυτοδιάθεση και την οικονομική ανεξαρτησία των ευρωπαϊκών λαών, αυτό το ερείπιο με τα ξύλινα πόδια, που ουδεμία σχέση έχει με τις αρχικές ιδρυτικές υποσχέσεις περί αλληλεγγύης και ισονομίας των Ευρωπαίων πολιτών.
 Και οι "παραγωγικές δυνάμεις" της ηγεμόνος χώρας να προελαύνουν στις ευρωπαϊκές οικονομίες σαν τη Βέρμαχτ του Αδόλφου (θυμίσου και την περίπτωση της Siemens στην Ελλάδα). Και τα χρήματα να φεύγουν από τις ισπανικές, ιταλικές, κυπριακές τράπεζες για να κατευθύνονται ολοταχώς προς τις γερμανικές. Και οι ΗΠΑ να παρακολουθούν εκνευρισμένα αυτές τις εξελίξεις (ή μήπως η "νέα Βέρμαχτ" θα μπορούσε να εξελιχτεί σε δικό της παιδί-τοποτηρητή στη Γηραιά Ήπειρο, με μεγάλα οικονομικά οφέλη και για τις δύο κι ανάλογο μοίρασμα "της πίτας;").

Και οι εγχώριοι νενέκοι (δημοσιομπαίχτες και ξεπωλητές) να βαράνε παλαμάκια στα παραπάνω κελεύσματα, που τα κρίνουν θετικά και τα χαρακτηρίζουν "one way road". Στην Ελλάδα του 2013 και του "απείθαρχου και περήφανου λαού". Όπου σύμφωνα με τη σημερινή ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού "Σπίγκελ", βασισμένης σε μελέτη του πλέον έγκριτου ιατρικού περιοδικού "Λάνσετ", η χώρα διαθέτει τη χειρότερη υγειονομική περίθαλψη στην Ευρώπη! Με επεκτεινόμενη εξαθλίωση, σαν τη μαύρη πανώλη του Μεσαίωνα, σε όλους πια τους τομείς.

Kι αν μνημονεύσουμε τον μεγάλο Καβάφη, δεν φαίνονται ακόμα στον ορίζοντα ούτε "βάρβαροι" της προκοπής για να επελάσουν και να βγάλουν από το τέλμα της παρακμής τους εδώ ιθαγενείς.
(Ίσως αυτό έχει ξεκινήσει μέσω των οθόνων, με τα "εκπολιτιστικά στίφη" του Σουλεϊμάν, αγαπημένου των τηλεπολιτών).

 

Το ουρλιαχτό της ρήξης

Aν σε νουθετούν με δάχτυλα υψωμένα και σου γρυλίζουν με προβλέψεις μελλούμενων δεινών εφόσον δε συμμορφωθείς. Αν σου υποδεικνύουν συνεχώς μονοδρομημένες οδούς. Αν σου εκθειάζουν όλα τα σκυλάκια του καναπέ, για το πόσο καλούλια και "στρωμένα" είναι...

Να τους πεις πως αν πάρεις τα εξημερωμένα κατοικίδιά τους και τ'αφήσεις σε μια άγρια ερημιά, τότε δεν θ'αργήσουν αυτά να ξαναγίνουν λύκοι!

Κι αν αυτοί κουνάνε με νόημα το κεφάλι, χαμογελώντας περιπαιχτικά, εσύ..

ξαφνικά ούρλιαξε! Άφησε να δραπετεύσει από μέσα σου μια πανάρχαια, άγρια, αξημέρωτη κραυγή που θα κάνει τα πλέγματα και τους φύλακες αναμεσα στους κόσμους να ριγήσουν! Και το Φόβο που φυλάει τα έρμα να σκιαχτεί, διαισθανόμενος πια ότι αν χρειαστεί δε θα περιοριστείς μόνο στο ουρλιαχτό:

Αουουουουουουουουου!

Γκρρρρ!

O Ένοικος...

Ετούτα όλα...

λόγια του ανιχνευτή

Σε τούτους τους παιδότοπους

τα παιδιά δεν παίζουν σαν παιδιά

μα της φρίκης ξεσηκώνουν τους κανόνες

και σκαρφίζονται παιχνίδια δολιότητας

και μίσους.

Σε τούτους τους ρημαγμένους δρόμους

σα φάντασμα

μια κρυάδα θανάτου πλανιέται.

Λόγια μισά ή λουστραρισμένα

πότε αντιγράφουν τη φτώχεια

πότε βαυκαλίζονται

πότε χάσκουν βαριεστησμένα.

Σε τούτη τη νοόσφαιρα

η ηθική σα φθηνή κοκότα

τα πόδια στους προαγωγούς ανοίγει,

τη βολή και το συμφέρον.

Σε τούτα τα πεδία των άσφαιρων νόμων

η οργή σαν αδέσποτο φουσκώνει μπαλόνι

που το βάζουν στο σημάδι

πληρωμένοι δολοφόνοι.

Ετούτα όλα τα κιτάπια

κάποτε είναι

από άκρη σ'άκρη να καούν,

έτσι που για πάντα πίσω να πάρει

η μπόχα και οι θύμησές τους.

Και για κείνα

που'ναι κάποτε να ξαναγραφτούν

χαρτιά δεν θ'αρμόζει να τα φυλακίσουν

μήτε σχολεία χρειαζούμενα 

για να διδαχτούν.

Μονάχα αγνά δοχεία 

για να φωλιάσουν.

Τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία στη ζωή μας;

 Μας έχουν πείσει ότι τα χρήματα είναι ο μοναδικός τρόπος να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Έχουν συνδέσει τις πρώτες μας ανάγκες με το χρήμα και μας κρατάνε  δέσμιους, αλλά και τις επίπλαστες ανάγκες μας, για να κρατάνε δέσμια και τη συνείδηση.

 Με απλά λόγια :
ΛΕΦΤΑ = ΤΡΟΦΗ, ΕΝΔΥΣΗ, ΣΠΙΤΙ, ΝΕΡΟ, ΡΕΥΜΑ

Μιλάμε για πράγματα που υπάρχουν σε αφθονία στη  φύση νερό , τροφή και ρεύμα(!!) , όσο για σπίτι και ένδυση η τεχνολογία έχει φροντίσει να προσφέρονται άπλετα.
 Θα έπρεπε λοιπόν να παρέχονται σε όλους ( αν όχι κάποια εντελώς δωρεάν), σε εξευτελιστικές τιμές και όχι να είναι η θηλιά στο λαιμό μας.

Ο καρκίνος προέρχεται από την εσωτερική ψυχική κατάσταση και ΔΕΝ είναι αυτό που μας λένε! ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ!

" Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια του μυλού και της ψυχής"
Ανακοίνωση (παραδοχή) γιατρών ενός εκ των κορυφαίων παγκοσμίως νοσοκομείων που ειδικεύεται στον καρκίνο: του αμερικανικού John Hopkins...










Τα παρακάτω αποτελούν επιλεγμένα αποσπάσματα από ένα μεγάλο εκπληκτικό άρθρο ΕΔΩ , με τίτλο "Η γλώσσα της θεραπείας"...

    

Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ:  Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής. Ο Χάμερ γι αυτή του την ανακάλυψη φυλακίστηκε (σχόλιο ανιχνευτή: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: “ Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια.”

Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.

Το Παιχνίδι...

Το έχουν αποκαλέσει με πολλά ονόματα: Σύστημα, νεοφεουδαρχία, ολιγαρχική ελίτ, νεοφιλελεύθερο επιθετικό καπιταλισμό,  μεγάλο κεφάλαιο...

 Έχει πολλά πρόσωπα κι εξαπλώνεται μολυσματικά σε όλο τον πλανήτη μέσω των παρασιτικών του οργανισμών: τράπεζες, πολυεθνικές μονοπωλιακές-επί το πλείστον, στο ανώτερο επίπεδο-εταιρείες, hedge funds...

 Αυτό το "συνδικάτο άσκησης εξουσίας", στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, χρησιμοποιεί τους πολιτικούς ως έμμισθους τοπικούς διευθυντές και χαρακτηρίζεται από μια εξωπραγματικής κλίμακας αναλγησία, όσο έχει να κάνει με την έλλειψη φραγμών και οποιωνδήποτε προσχημάτων προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη βουλιμία του.

 Σε πρώτο επίπεδο, μια καταστροφική για τις τοπικές οικονομίες "βουλιμία" αέναης συσσώρευσης κερδών (σε σημείο ανάγκης για ψυχιατρική ανάλυση!) και απεριόριστης ανάπτυξης σ'ένα εξ'ορισμού πεπερασμένο σύστημα, όπως είναι ο ίδιος ο πλανήτης. Τοπικές οικονομίες που μέσα σε μια νύχτα ισοπεδώνονται με σοκαριστικό πάταγο, ο οποίος διαλύει με το "ωστικό του κύμα" ψυχικές ισορροπίες, εργατικά δικαιώματα, κοινωνικά συμβόλαια προστασίας, μηχανισμούς παροχής πρόνοιας στους πολίτες. Και με διαδικασίες ντόμινο "βάζει μπουρλότο" στα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας. Δημιουργώντας γεωμετρικά αυξανόμενες εξαχρειωμένες στρατιές "παριών" που απειλείται άμεσα, πλέον, η ίδια η επιβίωσή τους. Και, σε όχι και τόσο μακροπρόθεσμη-και καθόλου αμελητέα-πιθανότητα, προαναγγέλει το σοκ μιας γενικευμένης παγκόσμιας σύρραξης! Που ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι αποτελεί το "καλύτερο μέσο" για την ανόρθωση της οικονομίας και την ανάσταση των υπό διάλυση "τραπεζικών εχιδνών" μέσω της κυκλοφορίας του χρήματος για ανοικοδόμηση από τα συντρίμια.


 Σε δεύτερο επίπεδο, όμως, υπάρχει κάτι πολύ ανησυχητικό, σε σχέση με το παρελθόν:

Λιγότεροι καταθέτες, περισσότερα χρήματα

 

Έχουμε μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Έχουμε μια τεράστια τραπεζική φούσκα παγκοσμίως η οποία δημιουργήθηκε «νόμιμα» από την υπερπαραγωγή χρήματος μέσω δανεισμού. Δηλαδή χρήμα του αέρα με λογιστικές εγγραφές. Αυτή η πρακτική δημιούργησε μεν υπερκαταναλωτισμό και  φυσικά ζήτηση και παραγωγή, αλλά το χρήμα που χρησιμοποιήθηκε για όλα αυτά ήταν αέρας χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.

Από το άλλο μέρος έχουμε καταθέσεις ανθρώπων που σημαίνουν πραγματικές απαιτήσεις προς τις τράπεζες από προϊόντα και υπηρεσίες που πραγματικά παρήγαγαν και το αντίτιμο αυτών το κατέθεσαν στις τράπεζες.

Δηλαδή από το ένα μέρος οι τράπεζες δεν μπορούν να εισπράξουν υπεραπαιτήσεις τους που δημιούργησαν με λογιστικές εγγραφές, από το άλλο πρέπει να αποδώσουν τις καταθέσεις των ανθρώπων τις οποίες όμως δεν τις έχουν.

Πως θα ξεφουσκώσει όλο αυτό το πράγμα; 

1) Είτε θα καταρρεύσουν (πεθάνουν) και θα εκκαθαριστούν οι τράπεζες, 

2) είτε θα τις χρηματοδοτήσουν οι φορολογούμενοι, 

3) είτε θα κουρευτούν οι καταθέσεις, 

4) είτε θα πεθάνουν οι καταθέτες.

Βλέπουμε δηλαδή πως στην πραγματικότητα το χρήμα δεν έχει πλέον ως αντίκρισμα κάποιον «χρυσό κανόνα» που εγγυάται την ύπαρξή του, αλλά τις ίδιες τις ζωές μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πλέον οι εγγυητές της κυκλοφορίας του χρήματος. Μας έχουν μπλέξει όλους σε ένα πελώριο παγκόσμιο δίχτυ αλληλοεξάρτησης.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν αντί να κουρευτεί ένα ποσοστό καταθέσεων, πεθάνει έναν αντίστοιχο ποσοστό καταθετών; Τότε το σύστημα θα ξεφουσκώσει και μάλιστα όσο πιο πολλοί καταθέτες πεθάνουν τόσο πιο πολύ στα ίσα θα έρθουν οι τράπεζες.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι βρισκόμαστε σε μια ευθύγραμμη συσχέτιση ξεφουσκώματος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος με έναν πόλεμο-ανθρωποσφαγείο, αλλά είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Προς το παρόν έχουμε οικονομικό πόλεμο, τίποτα όμως δεν αποκλείει αυτό να εξελιχτεί σε πραγματικό πόλεμο.

Εξάλλου εκείνοι που λαμβάνουν τις πολιτικές αποφάσεις δεν είναι οι λαοί με κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες, για να προλάβουν το κακό, αλλά τα ολιγαρχικά συμφέροντα και κύρια τα συμφέροντα των τραπεζών. Οπότε…

Πέτρος Χασσάπης 

Πηγή: Edw Hellas

Ο φόβος και η οργή

" O φόβος λένε φέρνει μαζί του την οργή.
 Τώρα κατάλαβα το οργισμένο βλέμμα σου μωρό μου..."

 

Το Κάπνισμα Προστατεύει από τον Καρκίνο των Πνευμόνων(!!!)

ένα άρθρο που παραθέτει πολύ σοβαρά στοιχεία τα οποία ανατρέπουν τελείως τις καθιερωμένες αντιλήψεις και παγιωμένες (ή "παγωμένες") θέσεις και...σοκάρουν!



Ο λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα είναι γιατί τους έπεισαν πως αν δεν φάνε θα πεθάνουν.
Δεν πεθαίνουν από την έλλειψη φαγητού αλλά από την πίστη τους ό,τι η έλλειψη θα τους σκοτώσει.
Ο μόνος λόγος που πεθαίνουν οι άνθρωποι, είναι γιατί πιστεύουν –έτσι τους έπεισαν-
πως πρέπει να πεθάνουν … και πεθαίνουν.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες γιατροί και άλλα μέλη της «Αντί – Καπνιστικής Ιεράς Εξέτασης» ξοδεύουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διαδίδοντας αυτό, που χωρίς αμφιβολία, αποτελεί τη μεγαλύτερη παραπλανητική -σίγουρα όχι την μόνη- αν και κοινωνικά πετυχημένη, απάτη στην ανθρωπότητα. Έχοντας την υποστήριξη των περισσοτέρων κυβερνήσεων της Δύσης, αυτοί οι Οργουελικοί λομπίστες καταδιώκουν με φανατικό ζήλο αυτό που ξεπερνά κατά πολύ, την απόφαση για τη γελοία καταστροφική περίοδο της ποταπαγόρευσης στην Αμερική που ξεκίνησε το 1919 και κράτησε μέχρι το 1933.

Σήμερα μελετάμε την Αμερικανική ποταπαγόρευση νιώθοντας δικαιολογημένη έκπληξη.. Είναι ποτέ δυνατόν ένα ολόκληρο έθνος να επέτρεψε, σε μία πολύ μικρή ομάδα φανατισμένων, να του απαγορεύσει να καταναλώνει μία μπύρα ή ένα ουίσκι; Δυστυχώς, ναι είναι δυνατόν, παρόλο που δεν υπάρχουν ικανοποιητικές αποδείξεις ότι το αλκοόλ προκαλεί βλάβες στον άνθρωπο, εκτός και αν καταναλώνεται σε πραγματικά υπερβολικές ποσότητες και έντονες συχνότητες.

Αλίμονο, όμως, αυτό που ενδιέφερε αυτή την φανατισμένη ομάδα, δεν ήταν η προστασία απέναντι στο αλκοόλ. Ο πραγματικός τους και μοναδικός σκοπός τους ήταν ποιος θα ελέγχει ποιον. Οι Αμερικανοί φαινομενικά «διέπρατταν αμαρτία» με το να απολαμβάνουν μερικά αλκοολούχα ποτά και οι πουριτανοί μιλώντας εκ μέρους του θεού αποφάσισαν να επέμβουν ώστε να τους κάνουν να νιώσουν μίζεροι και φυσικά να τους ελέγξουν μέσω του φόβου και της μιζέριας. Αυτό κάτι μου θυμίζει σήμερα εδώ στην Ευρώπη !!!

Αν και δεν συνδέονται άμεσα μεταξύ τους το αλκοόλ και το τσιγάρο, η ιστορία της Αμερικανικής ποταπαγόρευσης είναι σημαντική, γιατί μας βοηθά να καταλάβουμε πώς ένας εξαιρετικά μικρός αριθμός φανατικών ζηλωτών, κατόρθωσε να ελέγχει τις συμπεριφορές και τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Σήμερα το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους καπνιστές, αν και αυτή τη φορά ο έλεγχος βρίσκεται στα χέρια των ζηλωτών της κυβέρνησης και των ανίδεων ιατρικών επαγγελματιών, παρά στα χέρια των φανατισμένων θρησκόληπτων. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, αποφασίζουν λίγοι για κάποιο θέμα, φανατικά και με δογματισμό και το επιβάλλουν σε όλους τους υπόλοιπους.

Συγκεκριμένες κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι οι κάποιες ενέργειές τους στο παρελθόν έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα και του δέρματος στον κόσμο σήμερα. Για αυτό το λόγο κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να αποποιηθούν την ευθύνη και τις οικονομικές επιπτώσεις μακριά από αυτές και να την μεταφέρουν στο ακίνδυνο οργανικό καπνό. Όπως θα αναφέρουμε και αργότερα ο ταπεινός οργανικός καπνός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, υποστηρίζουμε ότι παρέχει μία εκπληκτικά υγιεινή προστασία.

Δεν αντιμετωπίζουν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο το ίδιο πρόβλημα. Η Ιαπωνία και η Ελλάδα έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ενήλικων καπνιστών στον κόσμο, αλλά τα λιγότερα κρούσματα καρκίνου στον πνεύμονα. Στον αντίποδα αυτών, η Αμερική, η Αυστραλία, η Ρωσία και μερικά νησιωτικά συμπλέγματα στον Ν.Ειρηνικό έχουν το μικρότερο αριθμό ενηλίκων καπνιστών, αλλά ένα μεγάλο αριθμό περιστατικών καρκίνου στον πνεύμονα. Αυτό είναι ένα στοιχείο σχετικά με την αποκάλυψη του πιο παράλογου, αλλά αρκετά καλά ριζωμένου ψέματος στην ιστορία της δυτικής ιατρικής ότι «το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο στον πνεύμονα».