Τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία στη ζωή μας;

 Μας έχουν πείσει ότι τα χρήματα είναι ο μοναδικός τρόπος να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Έχουν συνδέσει τις πρώτες μας ανάγκες με το χρήμα και μας κρατάνε  δέσμιους, αλλά και τις επίπλαστες ανάγκες μας, για να κρατάνε δέσμια και τη συνείδηση.

 Με απλά λόγια :
ΛΕΦΤΑ = ΤΡΟΦΗ, ΕΝΔΥΣΗ, ΣΠΙΤΙ, ΝΕΡΟ, ΡΕΥΜΑ

Μιλάμε για πράγματα που υπάρχουν σε αφθονία στη  φύση νερό , τροφή και ρεύμα(!!) , όσο για σπίτι και ένδυση η τεχνολογία έχει φροντίσει να προσφέρονται άπλετα.
 Θα έπρεπε λοιπόν να παρέχονται σε όλους ( αν όχι κάποια εντελώς δωρεάν), σε εξευτελιστικές τιμές και όχι να είναι η θηλιά στο λαιμό μας.

 Αν ρωτήσεις ένα παιδί (αλλά και ενήλικα) πού μπορεί να βρει φαγητό, θα σου απαντήσει στο σούπερ μάρκετ! Και θα έχει δίκιο. Όχι, το φαγητό δε βρίσκεται στο χωράφι, στα δέντρα, στα λαγκάδια, τα βουνά ή τα δάση, αλλά στο σούπερ μάρκετ! Έχει συνδεθεί η επιβίωση μας με τα χρήματα.
Μας δέσμευσαν και μας κρατάνε γερά δεμένους και εξαρτημένους από τις εταιρίες τους και τα προϊόντα τους.
Επομένως ο συνειρμός που κάνει κάποιος είναι ότι αν στερήσουν τα χρήματα από το μισθό του, τη σύνταξή του ή τα χρήματα που έχει στη τράπεζα, του στερούν την ίδια του τη ζωή!

Κάπως έτσι δικαιολογώ και  την παραπάνω γελοιογραφία, που με έβαλε σε πολλαπλές σκέψεις για τον αφύσικο τρόπο που έχουμε οργανώσει την κοινωνία μας και τη ζωή μας και τον δεχόμαστε σαν κάτι φυσικό, απροσπέλαστο και απαράλλακτο.

Ένα τέλεια οργανωμένο σύστημα ( ή έγκλημα) που μπορεί να ελέγχει πλήρως τη ζωή μας.
 Βέβαια πολλοί είναι εκείνοι που θα σπεύσουν να  πουν ότι μία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τράπεζες.
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και περίπλοκη.

Σε αυτή την κοινωνία την καπιταλιστική και όσο πιστεύουμε και υπηρετούμε αυτό το σύστημα, οι τράπεζες και εν γένει το χρήμα, θα βρίσκονται στο επίκεντρο και θα είναι απαραίτητα και χρήσιμα εργαλεία για τη διατήρησή του.
Σε μία κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη ζωή του, όχι απλά την επιβίωση, αλλά τη ζωή του, τα χρήματα, αν δεν αποτελούν παρελθόν, θα είναι απλά δελτία για την ανταλλαγή υπηρεσιών και προϊόντων μεταξύ των κοινοτήτων και όχι μέσο εκμετάλλευσης και εξάρτησης.

Και μην ακούσω τίποτα πάλι για ουτοπίες και άπιαστα όνειρα, γιατί πλέον ξέρω καλά πως:

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ... 
ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ 
ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ



νάμα