EIMAΣTE AKOMH EΔΩ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ...(Χρόνια πολλά με τον δικό μας τρόπο...)

Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι. Θρησκευόμενοι και άθεοι. Μπολιασμένοι κι αμπόλιαστοι. Ενταγμένοι κι ανένταχτοι. Κοινωνικοί και μοναχικοί. Gay και straight. Εργαζόμενοι και άνεργοι (αν και η δουλειά από τη δουλεία, ενίοτε, διαφέρουν μόνο στον τόνο) . Άντρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια και αιώνιοι έφηβοι. Άνθρωποι που όλο και περισσότερο δονείστε από αυτή την αβάσταχτα πια στυφή και δύσοσμη αίσθηση πως ετούτο το αηδιαστικό και συνάμα εξόφθαλμα σαθρό κατασκεύασμα  ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τη νοηματοδότηση και πλουτισμό της πολυδιάστατης και συναρπαστικής έννοιας που αποκαλείται ΖΩΗ....

Είμαστε ακόμη εδώ. Ζωντανοί, θυμωμένοι και μη αναστρέψιμα υποψιασμένοι, αισιόδοξοι και ερωτευμένοι. Με τη δική μας "δεσποσύνη", πολύτιμη "Δουλτσινέα", τη ζωή που έχει νόημα και αξία να ζήσουμε. Μεθυσμένοι από την "ιερή τρέλα"...Ψηνόμαστε από τον πυρετό της υγιούς ασθένειας που λέγεται δίψα για γνώση κι αυτοεπίγνωση, για ελεύθερη κίνηση, έκφραση, δημιουργία, επιλογή, αυτοδιάθεση...ζωή. Μοιάζουμε γραφικοί στα μάτια των αρχόντων και των αυλικών τους κι έτοιμοι σαν "αιθεροβάμονες" Δον Κιχώτηδες να τα βάλουμε με όλη την κακότητα και μοχθηρία των εχθρών της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, τόσο στη φιλοσοφική όσο και υλική υπόστασή της. Μόνο που εμείς οφείλουμε να μαθαίνουμε από τις κακοτοπιές, τις αστοχίες, τις παγίδες, τα λάθη του παρελθόντος...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, κι ένα είναι σίγουρο: Αυτό το "μέρος" δεν μας χωράει, το βλέπετε, έτσι δεν είναι; το καταλαβαίνετε, δεν μπορεί...Ας προχωρήσουμε! Τα λιμνάζοντα ύδατα ξεχειλίζουν λιποθυμική δυσοσμία και κυοφορούνε μολυσματικό εκφυλισμό...

Για να'ναι και καλά τα χρόνια τα πολλά ...

Αυτή η  δυστοπία, αυτά τα κελιά του μυαλού και του σώματος, δεν είναι για εμάς... 

Και μια και πριν αναφέρθηκαν οι "αιώνιοι έφηβοι"... :