Τι θα πει "εργατική πρωτομαγιά" είπαμε;

Ποια "εργατική πρωτομαγιά" ρε;
Και πώς εξαργυρώνεται το μήνυμά της στη σημερινή ζοφερή καθημερινότητα;

Όταν πλέον ο εργάτης υπερασπίζεται, συχνά με ζήλο, το "ψωμί", στην ουσία τα ψιχουλάκια, που του δίνουν τα αφεντικούλια του; Όταν πλέον δεν πρέπει να μιλάμε για αρπαγή της υπεραξίας του παραγόμενου έργου αλλά για προκλητική εθελοδουλία των σκλάβων στα σκλαβοπάζαρα των "αγορών"...

 Ο λαός κάνει τα πάντα για το ψωμί του, τις έξυπνες συσκευές (παρακολούθησής του και καταγραφής του σε ό,τι κάνει ή λέει κάθε στιγμή), για τα γκατζετάκια του. Μετατρέπεται σε χαφιέ του υπόλοιπου εναπομείναντα "εργαζόμενου" λαού, σε θλιβερό γλείφτη των εκμεταλλευτών του: "βλέπεις αφεντικό αυτόν τον υπάλληλο; Πόσα του δίνεις; Α, 600 ευρώ; Αν τον διώξεις και πάρεις εμένα στη θέση του θα σου δουλεύω και θα κάνω ό,τι μου λες για 400 ευρώ! "   Ναι! Αυτή είναι ή γίνεται σαδιστικά και
σταθερά η κυρίαρχη σκέψη, η νοοτροπία του "κάνω ό,τι χρειαστεί" για να τα βολέψω (τι βόλεμα δηλαδή; τρόπος του λέγειν μέσα στην κιμαδοποίηση της "εργασίας" ), του υιοθετώ τη σκέψη της εργοδοσίας, του προσφέρω την αξιοπρέπειά μου βορά στα συμφέροντα και υπερκέρδη της εταιρείας, του γίνομαι εθελοντικά λίπασμα στην αυθάδεια, τον ολοκληρωτισμό και αυθαιρεσία των υπεράνω του όποιου νόμου και θεσμικού ελέγχου πολυεθνικών...
 Και το αστείο, αν μπορείς να το χαρακτηρίσεις έτσι, του πράγματος; Υπολογίζεται ότι πάνω από 400 εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα χαθούν στο άμεσο μέλλον παγκοσμίως (και τα κράτη του "αναπτυγμένου κόσμου" θα έχουν την τιμητική τους σε αυτή την "καινοτόμο" εξέλιξη) λόγω της επερχόμενης και ταχέως προελαύνουσας ρομποτοποίησης της εργασίας!

Πού θα στραφεί ο λαός για βοήθεια; Στους πουλημένους εργατοπατέρες, αυριανούς μάνατζερ, συστημικότατους διευθυντάδες και στελέχη κρατικών και υπερεθνικών οργανισμών; Στην ενσωματωμένη στο υπερ-σύστημα του χρηματοπιστωτικού οργανωμένου
εγκλήματος καθεστωτική "αριστερά"; Ή στις γραφικές, ιδεοληπτικές, σεχταριστικές και στην ουσία ανύπαρκτες όσον αφορά τη δυναμική τους  "ριζοσπαστικές", "αντικαπιταλιστικές", τις τόσο αβίαστα ασπαζόμενες κυρίαρχα νατοϊκά και γεωπολιτικά αφηγήματα, τις "διαγράφω και συκοφαντώ όποιον διαφωνεί και παρεκκλίνει από την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή", "εξωσυστημικές" εκδοχές της αριστεράς;
 Όσο  για την καθεστωτική παραχάραξη της όποιας αριστεράς; Έχει το θράσος να βγαίνει δημόσια, διά υψηλών αντιπροσώπων, και να χαιρετίζει αγωνιστικά τη σημερινή ημέρα με το "ειδικό βάρος".
Δεν είναι η πρώτη φορά που φέρεται ανάλογα, ούτε και η τελευταία:  Αυτό δεν είναι απλώς εμπαιγμός, είναι χυδαιότητα!

 Βάζοντας οριστικά την ταφόπλακα σε άλλη μια έννοια και σε ό,τι συνεπάγεται αυτή για τους δοσμένους αγώνες και τα κάποτε κερδισμένα δικαιώματα όλων αυτών που κάποτε αυτοοργανώθηκαν ενάντια σε όλα τα φαινομενικά αξεπέραστα εμπόδια και τις σκληρές αντιξοότητες κι εξεγέρθηκαν (άλλη μια καταπονημένη έννοια προς εξαφάνιση και μουσειακή σιγά σιγά αξία), διεκδικώντας τα αυτονόητα.

Αυτονόητα; Ποια αυτονόητα; Τι σημαίνει πάλι αυτή η περίεργη λέξη;

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι απολαμβάνουμε, εδώ στο προτεκτοράτο του υπερχρέους και της αποθήκης ανθρώπων γηγενών και ανεξέλεγκτα εισαγόμενων (κάτι που γυρνάει σε βάρος των όποιων προοπτικών τους σε ένα σκοπίμως διαλυμένο και άνεϋ υποδομών κράτος), την "καθαρή έξοδο" από τα μνημόνια της τοκογλυφικής αθλιότητας και της δολοφονικής λιτότητας. Σωστά;
Το σκίτσο και η λέξη των ημερών που ζούμε (και θα ζήσουμε)

Οπότε ας είμαστε και ευγνώμονες! Κι ας τουρλώνουμε τα οπίσθια όσο χρειάζεται για χάρη και των παιδιών μας, ώστε να μάθουν από νωρίς και αυτά πώς εξασφαλίζεται η επιβίωση (άλλο πράγμα η ζωή με όλα όσα σημαίνει αυτή η πληθωρική έννοια, επίσης έτοιμη να θαφτεί πολύ βαθιά στη μεγάλη χωματερή της εποχής). Επιβίωση στους "σωτήριους καιρούς" της νέας τάξης πραγμάτων και καθαρμάτων.......

 Από εμάς

ΥΓ: Αυτοί οι εργατικοί "Μάηδες" γιατί δεν μνημονεύονται και εορτάζονται αντίστοιχα, όπως τους αξίζει; (Ποιους και πόσους, ανάμεσά τους και πολλούς "μέντορες" και "βετεράνους" της "επανάστασης" δεν συμφέρει, άραγε;)