Το τρομακτικότερο ίσως με τον έρωτα είναι ότι δεν σου ανήκει. Του ανήκεις εσύ, ολοκληρωτικά τις πιο πολλές φορές...Ένα ατέρμονο κυνηγητό, μια συχνά τόσο γλυκόπικρη αίσθηση και συνάμα εθιστική...Και η ψευδαίσθηση του "ownership", για άλλη μια φορά. Αλλά σκέψου! Είναι οι άνθρωποι ... ομόλογα για να επενδύουν ο ένας πάνω στον άλλο...συναισθηματικά ... ; Στο επίγειο αυτό ταξίδι, σ' ετούτο το πεδίο ενσάρκωσης, ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος δεν καταδέχεται να υιοθετεί ούτε τη νοοτροπία του σκλάβου ούτε του αφέντη! Έπαθλό του, αέναο και παραμένον και μετά τη λήξη του ταξιδιού, είναι η μοναδικής αξίας λάμψη της συνειδητότητας..!
ανιχνευτής
video:
Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί,
σαν όνειρο που σβήνει στην Ανατολή.
Το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό
και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ.
Στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή.
Η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Φως μικρό μου ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο,
μέσα απ’ τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη γη.
Φωνητικά Πόπη Αστεριάδη. Κωνσταντίνος Βήτα από το album Βιταμίνα τεκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου