...καταλυόμαστε σ' έναν φθηνό μηχανισμό...σβήνουμε...λιώνουμε σ' έναν μισάνθρωπο φαύλο κύκλο...

 

Αλλά μία ζώνη αντηχήσεων θα δημιουργήσουμε που ξυπνάει από τον λήθαργο και γκρεμίζει τα τείχη της παραίτησης...Αναπνέουμε με βουλιμία τον αέρα. Έχουμε ανοσία στα δύσοσμα χνώτα της  θανατίλας. Κινούμαστε σαν σκιές που αυτονομήθηκαν από τους κατόχους τους, κάνοντας τα δικά μας ξόρκια για την επιστροφή των χρωμάτων, για να πάρουμε τα πινέλα και να στήσουμε τον καμβά της ζωής. Αιωρούμαστε πάνω από τα στεγανά και τους φύλακες  ψευδαισθήσεων. Η καρδιά μας χτυπάει δυνατά. Το βλέμμα μας σπινθιρίζει μέσα στη σιωπή της μεγάλης νύχτας. Γιατί γεννηθήκαμε ελεύθεροι μέσα μας...

στίχοι: θ.κορτές 

μουσική: χάσμα (01. Εισαγωγή - από τον δίσκο "Κάθε φορά που άλλος γίνομαι" του 2003) βίντεο από την ταινία Electric Dragon 80.000V του Gakuryû Ishii

Ξυπνάω και προσπαθώ να καταλάβω η πλάτη μου πονάει, στον ύπνο πάλι πιάστηκα δεν υπάρχει πλέον κάτι να προλάβω κι όμως εξακολουθώ να περπατάω βιαστικά εδώ δεν κινείται τίποτα

μα ευτυχώς έχει κρύο δε θα λιώσουν τα λάστιχα κι όσο δεν κινείται τίποτα μην περιμένεις να μας σώσουν τα τετράστιχα μας την είχε στημένη αλλά θα γείρει και θα τον πλακώσει η πλάστιγγα την έχουνε κρυμμένη αλλά αμα ξέρεις να κοιτάς τη βλέπεις ευδιάκριτα τη σβάστικα είπα να γράψω κάτι να χαρούνε οι φίλοι μου αλλά μου βγήκανε αυτά αντανακλαστικά είχες υποσχεθεί πως θα φανείς ε συγγνώμη, ξεχάστηκα έχει τρεις μήνες που δε ξέρω καν τι μέρα είναι και το 'χω ρίξει αλλά δε λέει να πέσει το κέρμα ένα παιδί που μου φωνάζει λίγο ακόμα μείνε έχεις καρδιά πάνω σου; βγάλε και κέρνα είπαμε τέρμα η κρίση αυτοπεποίθησης μα θα την κερδίσω πάλι λίγο λίγο ως τότε προσπαθώ να καταλάβω το τέλος της συζήτησης και να μην τρακάρω στον τοίχο και τα μάτια μου ιδρώσανε τα παιδιά μετανιώνουν που νιώσανε προσπαθώ να τους πείσω να μην πάνε εκεί αλλά λένε ό,τι δώσανε δώσανε μετά από τόσα “ναι” πονάει παραπάνω το “όχι” ματώσαμε για να υπάρχουνε λόγοι κάπου χάθηκε το νόημα πάρε τηλέφωνο και πες να το φέρει όποιος το 'χει έχω ξεχάσει πως είναι να σ'αγκαλιάζουνε κι είναι παράδοξο γιατί είναι η πρώτη φορά που δε λείπω έχω κολλήσει όλα γύρω να μην ταιριάζουνε και τρώω με το κουτάλι τη ζωή μα είναι πάλι πλασίμπο σκέφτομαι πιο πολύ από όσο μου κάνει καλό υπεραναλύω και υπεραναλύομαι σκέφτομαι να μη σκεφτόμουν για ένα λεπτό παίρνω φόρα πέφτω πάνω στον τοίχο μου και διαλύομαι πέφτω πάνω στον τοίχο μου και διαλύομαι προσπαθώ όλο να φύγω μα κωλύομαι υπεραναλύω και υπεραναλύομαι σε ένα φτηνό μηχανισμό καταλύομαι σε ένα φτηνό μηχανισμό καταλύομαι