"ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ" - και όταν ακούνε ψεκασμένοι και μη-

  Xωρίς κανένα σχετικό σχόλιο από εμάς. 

  Άλλωστε και τι περισσότερο επί τούτων να πούμε πια; Βαρεθήκαμε..

  Δεν είμαστε μήτε επιθυμούμε να γίνουμε ποτέ "μέντορες", "λοβοτομητές" -πόσο περισσότερο στους ήδη λοβοτομημένους-, "σωτήρες", ηρωικοί "αφυπνιστές" -προτιμάμε τους "αντι-ήρωες"-, "προφήτες" καλών ή κακών γεγονότων, "μοιρολογίστρες" ή και "πωλητές" κάλπικης ελπίδας. 

"Ψεκασμένοι" ή όχι, επιλέγουμε να βλέπουμε μέσω των δικών μας οφθαλμών τις τάσεις, τα φαινόμενα και τις πράξεις γύρω μας και να σκεφτόμαστε οι ίδιοι για εμάς τους ίδιους. Χωρίς να επιτρέπουμε τη λεηλάτησή μας από ερμηνευτές - "πραγματογνώμονες" - "αυθεντίες" - καθοδηγητές - μεσάζοντες. Συχνά, βέβαια, έχουμε το κουσούρι να θέλουμε να μοιραζόμαστε, με όσους έχουν τη διάθεση αλλά και την ικανότητα να ακούνε,  προβληματισμούς για ζητήματα που οι δίνες τους εμπλέκουν και παρασύρουν τους πάντες. Το πού αυτές θα μας αποθέσουν όλους και το κατά πόσο θα πέσουμε στα μαλακά ή στα άπατα, αλλά και κατά πόσο συναινούμε στο να παρασυρόμαστε σε ανεξέλεγκτες πτήσεις, αυτά ας τα επεξεργαστεί ο καθένας βάσει αρυτίδωτης λογικής χέρι χέρι με ανεπτυγμένη διαίσθηση. Το μέγιστο ζητούμενο, βέβαια, που συνδέεται με την ίδια την εξέλιξη της πορείας της ανθρωπότητας, είναι το αν βρισκόμαστε σε θέση ισχύος τέτοια και το αν έχουμε αποκτήσει την κατάλληλη σοφία και σύνεση, ώστε να αποτρέπουμε εν τη γενέσει τους από το να εκδηλωθούν κάποιες δίνες, τεχνητές ή έχουσες αιωρούμενη την έντονη οσμή τους πριν καν εκείνες εμφανιστούν και συχνά προβλέψιμες πριν καν εκδηλωθούν. Το να καταλαμβάνεται ο άνθρωπος συνεχώς εξ απίνης αποτελεί το πιο ισχυρό δείγμα  αυτοκαταστροφικής ανωριμότητας και αυτοκτονικής αμυαλιάς..

Ήρθε η ώρα να φορέσω μάσκα στον εαυτό μου για να βγω να πετάξω τα σκουπίδια στους κάδους που ξεχειλίζουν κι από χρησιμοποιημένες μάσκες. Κι αναρωτιέμαι με το λίγο μυαλό που διαθέτω ακόμη: αν ο ιός είναι τόσο μολυσματικός, τότε οι πεταμένες παντού μάσκες δεν μολύνουν ολόκληρες πόλεις με τα σωματίδια να αιωρούνται και να παρασύρονται από ισχυρούς ανέμους, εκτός κι αν καταλήγουν -οι χρησιμοποιημένες, σουταρισμένες μάσκες- σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους απόθεσης και ταφής ειδικών και τοξικών απορριμάτων. Για την αναγκαία, δηλαδή, προστασία του πληθυσμού, για την οποία τόσο πολύ νοιάζονται οι αρμόδιοι, σε τέτοιες συνθήκες υγειονομικής μεγάλης κρίσης και την αποφυγή περαιτέρω ιικής διασποράς. Στη συνέχεια λέω να βγάλω νυχτερινή βόλτα το σκύλο μου, ελπίζοντας να μην αρπάξει πάλι από κάτω, από το δρόμο, κάποια πεταμένη μάσκα και να μου την επιδεικνύει όλο καμάρι, γιατί θα τον τιμωρήσω με του να του φορέσω κι αυτουνού φίμωτρο. Που το σηματάκι του θα είναι η σημαία της Τανζανίας......

Ο Ένοικος...