ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ..."

Αν και γράφτηκε πριν ένα μήνα περίπου, λίγες μόνο ημέρες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι Ραφήνας, εμείς το ανακαλύψαμε μόλις σήμερα -για την ακρίβεια μου το έστειλε ο ανιχνευτής- και το παραθέτουμε! Κι όσο σκληρά αν ακούγονται τα λόγια του συγγραφέα αυτού του άρθρου, όσο κι αν ερεθίζουν τον εγωισμό -ή εγωισμούλη- ας κάτσει ο καθένας που θα θελήσει να το διαβάσει ως το τέλος κι ας συλλογιστεί. Στηριγμένος στα μάτια του, αν ξέρει ή θέλει να βλέπει πραγματικά κι όχι να εθελοτυφλεί συστηματικά και κυρίως στηριγμένος στις ανώτερες νοητικές του λειτουργίες: τη μνήμη, όχι την επιλεκτική, την κρίση, την προσοχή. Ας θυμηθεί, ας αξιολογήσει, ας το σκεφτεί λοιπόν κι ας προχωρήσει σε μία όχι και τόσο ευχάριστη πιθανόν σούμα:
 Για τα κυρίαρχα συνθήματα που διαπέρασαν και διαπερνούν οριζόντια και κάθετα τον οργανισμό της κοινωνίας και διαμόρφωσαν συνειδήσεις. Και για το επίπεδο και ποιόν των πολιτικών που καθρεφτίζουν ίσως το επίπεδο του εκλογικού σώματος, που τους φέρνει στο προσκήνιο ξανά και ξανά, από..... αγάπη για τη δημοκρατία. Για όλα τα μικρά και τα μεγάλα που εδώ και πολλά χρόνια, σε αυτή τη χώρα, έχουν μαγειρευτεί, ειπωθεί, αγνοηθεί ή έχουν αποτελέσει αντικείμενο όψιμου ενδιαφέροντος και τελικής αδιαφορίας και έχουν συμβεί ακόμη κι αν γινόταν να έχουν αποφευχθεί. Αν κι εφόσον..Και για όσα έχουν με συνέπεια ή όχι σταχυολογηθεί κι αξιολογηθεί κι απαιτηθεί και διεκδικηθεί, και βάσει του γενικότερου συλλογικού συμφέροντος και των πραγματικών κοινωνικών αναγκών κι όχι παραδομένα στην ικανοποίηση των κομματικών ή προσωπικών-μικροκοσμικών οφελών.
 Και στο τέλος ο αναγνώστης του μικρού αυτού άρθρου ας αναρωτηθεί κατά πόσο έχουν πραγματικά βάση οι διαπιστώσεις του συγγραφέα για τις "κανονικές συνθήκες". Κι αν ο αναγνώστης αισθανθεί ότι ανήκει στις φωτεινές εξαιρέσεις -γιατί το ξέρει καλά κι όχι
γιατί θα ήθελε να ανήκει ενώ γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει για "μικρούς", μα έτσι κι αλλιώς σημαντικούς, ή "μεγάλους" λόγους- ας μη σταματά να προσπαθεί! Να διατηρήσει τη θέση του μέσα στην πολύτιμη, φωτεινή αυτή σφαίρα. Παρά τις αντιξοότητες που θα βρίσκει συχνά στο δρόμο του, κάτι που κάνει την πορεία πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική κατά τη γνώμη μου, και τον πόλεμο που θα δέχεται λόγω της στάσης ζωής που επιλέγει.
Όσο για την έννοια της "αφύπνισης", αυτή έχει να κάνει με μια συνεχή πνευματική διαδικασία που συνοδεύεται και με ανάλογη δράση, δεν μπορεί να είναι μια αναλαμπή απλώς και μετά πίσω "στα γνωστά και συνηθισμένα".

YΓ: Παραπέμπω και σε μία παλιότερη ανάρτηση του ανιχνευτή:  Όσο ριζώνει το ΤΕΡΑΣ στα σπλάχνα της κοινωνίας τόσο η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο απελπιστική..

Ο Ένοικος... 

ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ...

Η θλίψη μάς έχει κατακλύσει όλους για τον άδικο θάνατο τόσων πολλών ανθρώπων από τις πυρκαγιές, η θλίψη και η αγανάκτιση, μα και η απορία για τις παράξενες συνθήκες της θεομηνίας αυτής.

Και, επίσης, για ακόμη μια φορά, διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι αφυπνίζονται, φευγαλέα, για λίγο, μπροστά στις μεγάλες καταστροφές και στις ανθρώπινες τραγωδίες. Αφυπνίζονται, ακόμη και ευαισθητοποιούνται, ταράζονται, δείχνουν ακόμη και αλληλεγγύη ή συμπάσχουν!
Διότι, υπό κανονικές συνθήκες ζούμε σε μια πολύ σκληρή και αναίσθητη κοινωνία, ηλίθια, κακιά, ανέμπνευστη, αμόρφωτη, αδαή, ανίκανη, πολύ αυστηρή (αλλά, από την άλλη, πρόχειρη και παράλογη), αλλά και δειλή, απίστευτα μισαλλόδοξη, κοντόφθαλμα συμφεροντολόγα, υποκριτική, ανέντιμη, παρακμασμένη, χωρίς ορίζοντες και χωρίς οράματα και άρα χωρίς μέλλον. (Εννοείται, βέβαια, ότι αυτή η κοινωνία φιλοξενεί και πολλές φωτεινές εξαιρέσεις, κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο…για τις εξαιρέσεις).
Φυσικά, ευτυχώς δεν περίμενα να καεί πάλι η μισή Ελλάδα και τόσοι πολλοί αθώοι άνθρωποι για να το καταλάβω αυτό. Και, φυσικά, περίμενα ότι πρέπει να καεί η μισή Ελλάδα και τόσοι πολλοί αθώοι άνθρωποι, για να το καταλάβει έστω και εφήμερα ο μέσος Έλληνας, που αφυπνίζεται για λίγο από τους μεγάλους θορύβους : πέφτει στο φριχτό ατόπημα να κάνει κάποιες σκέψεις και κάποιους συνειρμούς, να κρυφοκοιτάξει λίγο –με ενοχλημένο χασμουρητό– τι συμβαίνει στον κόσμο του, αλλά αμέσως μετά επιστρέφει στην ύπνωσή του.
Φυσικά, ακόμη κι αυτή η φευγαλέα αφύπνιση του μέσου ανθρώπου –όταν, σπανίως, συμβαίνει– γίνεται με τους αναμενόμενους τρόπους: πρέπει να τον αφυπνίσει αυτός που τον κοιμίζει τον περισσότερο καιρό, δηλαδή η τηλεόραση... Πρέπει να καούν αβοήθητοι αγκαλιασμένοι τριάντα αθώοι άνθρωποι, για να εκδηλώσει τις ευαισθησίες του ο μέσος άνθρωπος, να συμπάσχει λίγο με τον συνάνθρωπο, να μπει στην θέση των θυμάτων δηλαδή στην θέση ενός άλλου ανθρώπου πέρα από τον εαυτούλη του, να φοβηθεί για τους συνεχείς ανεξέλεγκτους κινδύνους του κόσμου (που όλον τον άλλο καιρό θεωρεί ότι βρίσκεται υπό απόλυτο έλεγχο), να οργιστεί για το πόσο ανοργάνωτοι «είμαστε», να σκεφτεί τρόπους πρόληψης των καταστροφών (τού έχουν στερήσει εντελώς την Φαντασία, και δεν μπορεί να τις φανταστεί τις καταστροφές, πρέπει πρώτα να γίνουν για να σκεφτεί τρόπους πρόληψης), ακόμη και να αναλογιστεί τα μυστήρια των φυσικών καταστροφών, τα μυστικά της φωτιάς, ή ακόμη και την απόλυτη σύνδεση μας με το φυσικό τοπίο όπου έχει απομείνει, την οποία σύνδεση δεν έχουμε καταφέρει να την αποτινάξουμε ολοκληρωτικά ώστε να μην μας προβληματίζει έτσι, αλλά...όταν καούν τα πάντα, όλα τα φυσικά τοπία που έχουμε, μετά δεν θα υπάρχει πρόβλημα, θα σταματήσουν οι φωτιές.
Στην Αττική όπου πρόσφατα χτύπησε πάλι η φριχτή αυτή πύρινη λαίλαπα, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι αυτό : εκεί, τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχει καεί τόσο μεγάλος κι ανυπολόγιστος αριθμός εκτάσεων (μιλάμε για αμέτρητες χιλιάδες στρέματα), που αποτελεί, επίσημα με στατιστικές, την μεγαλύτερη έκταση καμμένης γης που υπάρχει στην Ευρώπη, αλλά και στην Ιστορία της Ευρώπης! Δυστυχώς κατέχουμε αυτό το τρομερό ρεκόρ. Πουθενά αλλού δεν έχουν ξανά και ξανά καεί τόσες πολλές και μεγάλες εκτάσεις, όσο στην Αττική!
Ξυπνάμε, λοιπόν, για λίγο από τον ύπνο μας, με μια φευγαλέα αφύπνιση λόγω ταραχής από την καταστροφή και τον τρόμο, βλέπουμε τι συμβαίνει, κάτι πάμε να καταλάβουμε, αλλά αμέσως ξανακοιμόμαστε γιατί...σύντομα όλα αυτά είναι παρελθόν και έρχονται πολλά άλλα που πρέπει να μας εκπεμφθούν και να μας απασχολήσουν από τα Μέσα Μαζικής Ύπνωσης, και επιπλέον έχουμε και δουλειές...

Παντελής Γιαννουλάκης

πάρθηκε από το facebook