Πορεία από το βούρκο προς τα άστρα!

Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την Ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν!
"Ο Μικρός Πρίγκηπας"

"Πρέπει να ξεμάθεις ό,τι έχεις μάθει!"
Ξερίζωσε από το είναι σου κάθε εμφυτευμένη δημοφιλή πεποίθηση, κάθε ιδεολογική-νοητική βδέλλα που σου αποστερεί την πολύτιμη ζωτική ενέργεια, κάθε θρησκευτική φαντασίωση-μηχανισμό καθημερινής μαζοχιστικής υποταγής και ψυχικής υποβάθμισης.

Μη διστάζεις ν'αγαπήσεις τους ψιθύρους του Μυστηρίου!
Αντίκρισε με "άλλα μάτια" τον κόσμο, από τα πιο βαθιά κι αυθεντικά βάθη του εαυτού προς τα έξω, εκεί όπου βρίσκεται η πηγή των θαυμάτων και της αέναης μαγείας που εισχωρεί μέχρι τις πιο μύχιες κι ανεξερεύνητες πτυχές του εαυτού. Σκέψου σαν παιδί που ανακαλύπτει από την αρχή τον κόσμο, ακολουθώντας τα ένστικτά του και ανακαλύπτοντας το θαυμαστό εκεί που η μυωπία και μονολιθικότητα του ενήλικα δεν βλέπει τίποτα το άξιο αναφοράς. Θα ανταμειφθείς με πρωτόγνωρης σοφίας διαπιστώσεις.

Και οι λεωφόροι προς τον έναστρο ουρανό -ο "κόσμος" σύμφωνα με την αρχαιοελληνική σημασία- θα σου γνέψουν γεμάτοι υποσχέσεις αλλά και ρίσκο. Όμως τι αξίζει η ζωή χωρίς την ανάληψη ρίσκου, άρα επιλογών κι ευθυνών που τις συνοδεύουν; Τι είναι η ύπαρξη δίχως την αίσθηση της περιπέτειας, δίχως δύσβατους δρόμους; Το μόνο δηλαδή πεπρωμένο που υψώνει τον ανθρωπο από το βούρκο προς τα άστρα!

Κι αν στην πορεία που επέλεξες με καθαρή καρδιά, γενναία ψυχή και ανοιχτούς ορίζοντες να υποδέχονται το μυαλό, σε χλευάσουν, αν δοκιμάσουν να σε περιορίσουν ή να σε "καταρρίψουν" -Εσωτερικός ήλιος!- , αν σε στιγματίσουν ως troublemaker, αιρετικό, αθεράπευτο ου-τοπιστή κι ανεδαφικό οραματιστή - Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ!  , χαλαστή της επίπεδης και προβλέψιμης και λεπτομερώς εποπτευόμενης "πιάτσας"; Κι αν σε κυνηγήσουν, σε λιθοβολήσουν; Αν ψάξουν επίμονα και βρούνε τρόπο και λόγο να σε πετάξουν στην πυρά ως επικίνδυνο "μάγο ή μάγισσα" ενός μεσαίωνα που μπορεί να ενδύθηκε ψευδαισθήσεις κι άνισες εικόνες προόδου αλλά ποτέ δεν έφυγε από τη μεγάλη τους "φάρμα"; Μα δεν έχεις παρά διατηρήσεις το γέλιο σου και να φύγεις δίχως να φοβάσαι ή να λυπάσαι - ειδικά αν ξέρεις πως είχε σημασία το γεγονός ότι έζησες- , ίσως και με μιά φράση ως τελευταία κουβέντα, εφόσον το κρίνεις χρήσιμο και για αυτούς που παρατηρούν και επεξεργάζονται τις εντυπώσεις τους:

Ο Ένοικος...

"Όλοι μας ζούμε μέσα στο βούρκο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν προς τα άστρα"
OΣΚΑΡ ΓΟΥΑΪΛΝΤ

 - Oι εικόνες αυτής της ανάρτησης, εκτός της πρώτης,  έχουν παρθεί από εδώ -