Η Ανατροπή της Πραγματικότητας

"Δεν θέλουμε να κάνουμε τη φαντασία πράξη, θέλουμε να κάνουμε την πράξη, φαντασία..."

• Η Ανατροπή της Πραγματικότητας

Η πραγματικότητα στην πραγματικότητα (!) είναι μόνο μέσα μας. Ζούμε μέσα μας. Ό,τι ξέρεις είναι μέσα σου, ό,τι βλέπεις είναι μέσα σου, όλοι οι άλλοι άνθρωποι και όλα τα πράγματα του κόσμου, και ο ίδιος ο κόσμος ολόκληρος είναι μέσα σου. Έξω σου, για σένα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτε. Όλα τα βλέπεις με τα δικά σου μάτια, ταυτόχρονα τα επεξεργάζεσαι σύμφωνα με ό,τι ξέρεις (γι' αυτό και είναι τόσο σημαντικό το τι ξέρεις), και παίρνεις το αποτέλεσμα που είναι η αποκλειστικά δική σου αντίληψη.

Παντού εκεί έξω βλέπεις τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου ανθρωπότητα, τον εαυτό σου κόσμο, τον εαυτό σου σύμπαν. Τον εαυτό σου αλήθεια, τον εαυτό σου ψέματα, τον εαυτό σου σωστά, τον εαυτό σου λάθος, τον εαυτό σου εικόνες μέσα σε εικόνες και γνώμες μέσα σε γνώμες, όλα δικά σου. Όταν βλέπεις κάτι κακό «εκεί έξω», αυτό το κακό απλώς είναι μέσα σου, γι' αυτό το βλέπεις, αλλιώς δεν θα το έβλεπες καθόλου. Δεν γνωρίζεις αληθινά τίποτε, μονάχα αναγνωρίζεις, αυτά που ήδη έχεις μέσα σου. Όλοι οι άνθρωποι που ξέρεις, για παράδειγμα, ζουν και υπάρχουν μόνο μέσα σου, διότι δεν είναι παρά μεταμφιέσεις του εαυτού σου, αντικατοπτρισμοί του δικού σου εαυτού, και κατά τα άλλα δεν υπάρχουν στ' αλήθεια για σένα. Δηλαδή, υπάρχουν, αλλά εσύ δεν ξέρεις σχεδόν τίποτε γι' αυτήν τους την ύπαρξη, παρά μόνο ένα καθρέφτισμά τους που είναι μέσα σου, απόλυτα ταυτισμένο και ερμηνευμένο από σένα όπως είσαι.

Όλα αυτά που έζησες φτιάχνουν τη ζωή για σένα, όλα αυτά που έμαθες φτιάχνουν τη γνώση για σένα, όλες σου οι εμπειρίες είναι μνήμες που συμμετέχουν στις επόμενες εμπειρίες. Καμία εικόνα δεν είναι καθαρή για σένα, όλες σε περιέχουν. Για σένα τα πάντα λειτουργούν σε σχέση με σένα. Κι ο κόσμος όλος είναι σχεδιασμένος από σένα για σένα, είναι απόλυτα φανταστικός. Η μεγαλύτερη δύναμή σου είναι η φαντασία σου. Τα πάντα τα έχεις φτιάξει για σένα με τη φαντασία σου -και με τις εμπειρίες σου (δηλαδή τις μνήμες σου, δηλαδή αυτά που φαντάζεσαι γι' αυτά που συνέβησαν).

"Επανάσταση"; Χμ! (2ο μέρος)

Όπως συμφωνήσαμε με τον ανιχνευτή, εγώ ανέλαβα να επενδύσω με θεωρητική υποστήριξη, ας το θέσω έτσι, τις διατυπωμένες με ποιητική διάθεση απόψεις του περί "επανάστασης". Βασισμένη στον πολιτικό στοχασμό ατόμων που αποτέλεσαν πολύ σημαντικά κεφάλαια στη διαδρομή του ανθρώπου πάνω στον πολύπαθο αυτό κόσμο, αφήνοντας πίσω τους μια παρακαταθήκη που αποτελεί σημείο αναφοράς της σοφίας κι εμπειρίας του παρελθόντος και την ίδια στιγμή οδοδείκτη για το μέλλον. Το οποίο και διαμορφώνεται κάθε στιγμή από τις επιλογές και τις αναταράξεις του παρόντος. Δεν χρειάστηκε να ψαχτώ πολύ στα ράφια κυρίως της βιβλιοθήκης μου ή στη διαδικτυακή βάση δεδομένων. Το μυαλό μου πήγε αμέσως σχεδόν σ'έναν από τα πιο πρωτοπόρα και ανδρεία μυαλά κι από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιστορίας, αν όχι ο κορυφαίος, και σ'ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία -τουλάχιστον για εμένα, αν και όλα του είναι ανεκτίμητα και μοναδικά-  που έχει γράψει. Στον Βίλχελμ Ράιχ -ξέρω καλά πόσο τον θαυμάζεις κι εσύ ανιχνευτή- και στο έργο του "Ταξική Συνείδηση και Σεξουαλική Χειραφέτηση" - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ. Ένα από τα βιβλία του που η ναζιστική Γκεστάπο είχε απαγορεύσει, το 1935, ως "επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια" και αργότερα τη μιμήθηκαν οι εξίσου ολοκληρωτικές ΗΠΑ, που μετά την τελείως άδικη φυλάκιση και δολοφονία του τεράστιου άνδρα λίγο πριν αποφυλακιστεί -δεκαετία του 1950-απαγορεύοντας για πάρα πολλά χρόνια μετά όλα τα βιβλία του!
Τα αποσπάσματα που θα παραθέσω στη συνέχεια με τις επιλεκτικές υπογραμμίσεις, προέρχονται το πρώτο από τον πρόλογο του ίδιου του Ράιχ και το δεύτερο από τον Α. ΡΑΝΝΕΚΟΕΚ στην "αντί για πρόλογο" γερμανική έκδοση.
Αναζητήστε το, μαζί και με όσα περισσότερα βιβλία του Βίλχελμ Ράιχ μπορείτε να βρείτε.
Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους: "Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

Ο Ένοικος...

Α) "..οι εξαντλητικοί αγώνες που οι επαναστάτες όλου του κόσμου διεξάγουν σε πολλά μέτωπα έχουν σαν επακόλουθο να βλέπουν την ανθρώπινη ζωή μονάχα από την άποψη της ιδεολογίας τους είτε να αναγνωρίζουν αυτά μονάχα τα γεγονότα της κοινωνικής ζωής που σχετίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με τη σκέψη και τη δράση τους. Όμως οι περσσότεροι κάτοικοι της γης, για λογαριασμό των οποίων αγωνίζονται, γνωρίζοντας ελάχιστα ή τίποτα για τους αγώνες τους, τις θυσίες τους ή τη σκέψη τους ζουν την καταπιεσμένη τους ύπαρξη χωρίς να έχουν συνείδηση της κατάστασής τους, υποστηρίζοντας επομένως την κυριαρχία του κεφαλαίου. [...]..ένας από τους λόγους της αποτυχίας του επαναστατικού κινήματος βρίσκεται ακριβώς στο ότι η πραγματική ζωή των ατόμων διαδραματίζεται σε επίπεδο διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν οι πρωτεργάτες της κοινωνικής επανάστασης, που βασίζονται σε μια βαθύτερη γνώση του κοινωνικού είναι. Είθε αυτό το βιβλίο να ερμηνευθεί σαν μια έκκληση των μέσων απολιτικών ατόμων προς τους μέλλοντες ηγέτες της επανάστασης για περισσότερη κατανόηση: μια έκκληση ότι θα πρέπει να ζητούν λιγότερη γνώση της ΄΄πορείας της Ιστορίας΄΄ και να εκφράζουν καλύτερα τα δεινά και τις επιθυμίες τους, ότι θα πρέπει να μιλούν λιγότερο θεωρητικά για τον ΄΄υποκειμενικό παράγοντα΄΄ της Ιστορίας και να τον κατανοούν καλύτερα σαν τη ζωή των μαζών."

Β) "[...] στην έκφραση ΄΄επαναστατικό Κόμμα΄΄ ο όρος ΄΄επαναστατικό΄΄ υποδηλώνει αναγκαστικά μια αστική επανάσταση - σημείωση: εξηγώντας προηγουμένως ότι από τη στιγμή που πάρει την εξουσία και την μονοπωλεί, συμμορφώνοντας κι εγκλωβίζοντας στη θεωρία και τα συνθήματά του τις εργατικές μάζες που τις θεωρεί ανίκανες να θεμελιώσουν με αυτοοργανωμένες δομές την ΄΄επανάσταση΄΄, οι δυνάμεις του καπιταλισμού ή μπουρζουαζίας κινητοποιούν την τεράστια οικονομική & πνευματική τους δύναμη σε εργοστάσια και μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς οι ταξικές τους ρίζες δεν έχουν ξεθεμελιωθεί. Κι έτσι το ΄΄επαναστατικό κόμμα΄΄ για να διατηρηθεί στην εξουσία ξεπέφτει σε πολλαπλές οπισθοχωρήσεις και υποχωρήσεις , καταλήγοντας σε πράκτορα συντήρησης της αστικής εξουσίας-
Πράγματι, κάθε φορά που οι μάζες επενέβησαν για να ανατρέψουν μια κυβέρνηση και στη συνέχεια εμπιστεύτηκαν την εξουσία σ'ένα νέο κόμμα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια αστική επανάσταση, παρακολουθήσαμε την αντικατάσταση ενός κυρίαρχου στρώματος από ένα άλλο, καινούργιο κυρίαρχο στρώμα. [...] Όσοι λοιπόν οραματίζονται  ένα ΄΄Επαναστατικό Κόμμα΄΄ δεν κατανοούν παρά σε περιορισμένο βαθμό τα διδάγματα του παρελθόντος. Λαμβάνοντας υπ'όψη  ότι τα εργατικά κόμματα, το σοσιαλιστικό και το κομμουνιστικό κόμμα έγιναν όργανα κυριαρχίας που συμβάλλουν στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, αρκούνται να συμπεράνουν ΄΄ότι χρειάζεται να τα καταφέρουμε καλύτερα!΄΄ Μ'αυτό τον τρόπο εθελοτυφλούν μπροστά στο γεγονός ότι η αποτυχία των διάφορων κομμάτων οφείλεται σε μια πολύ γενικότερη αιτία και συγκεκριμένα στη θεμελιώδη αντίφαση που υπάρχει  ανάμεσα στη χειραφέτηση της τάξης στο σύνολό της και με τις ίδιες της τις δυνάμεις και την εκμηδένιση της δραστηριότητας των μαζών από μια φιλεργατική νέα εξουσία. Απέναντι στην παθητικότητα και την αδιαφορία των μαζών, αυτοανακηρύσσονται σε επαναστατική πρωτοπορία. Αλλά αν οι μάζες παραμένουν αδρανείς, αιτία δεν είναι ότι δεν κατορθώνουν ακόμα να διακρίνουν το δρόμο του αγώνα, της ταξικής ενότητας, ενώ προαισθάνονται ενστικτωδώς τόσο την κολοσσιαία δύναμη του εχθρού όσο και το γιγάντιο χαρακτήρα των καθηκόντων που τίθενται μπροστά τους. Πάντως, όταν οι περιστάσεις θα τις έχουν ωθήσει σε δράση, θα πρέπει να εκπληρώσουν αυτό το καθήκον: να οργανωθούν κατά τρόπο αυτόνομο, να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, να εξαπολύσουν την επίθεση ενάντια στην οικονομική εξουσία του Κεφαλαίου. Και για μια ακόμη φορά θα φανεί ξεκάθαρα ότι κάθε υποτιθέμενη πρωτοπορία που επιδιώκει, σύμφωνα με το πρόγραμμά της, να διευθύνει και να εξουσιάσει τις μάζες ενός ΄΄επαναστατικού Κόμματος΄΄, αποτελεί έναν αντιδραστικό παράγοντα, από την ίδια τη φύση αυτής της αντίληψης."

"Επανάσταση"; Χμ! (1ο μέρος)

Σε τούτους τους παιδότοπους

τα παιδιά δεν παίζουν σαν παιδιά

μα της φρίκης ξεσηκώνουν τους κανόνες

και σκαρφίζονται παιχνίδια δολιότητας

και μίσους.

Σε τούτους τους ρημαγμένους δρόμους

σα φάντασμα

μια κρυάδα θανάτου πλανιέται.

Λόγια μισά ή λουστραρισμένα

πότε αντιγράφουν τη φτώχεια

πότε βαυκαλίζονται

πότε χάσκουν βαριεστησμένα.

Σε τούτη τη νοόσφαιρα

η ηθική σα φθηνή κοκότα

τα πόδια στους προαγωγούς ανοίγει,

τη βολή και το συμφέρον.

Σε τούτα τα πεδία των άσφαιρων νόμων

η οργή σαν αδέσποτο φουσκώνει μπαλόνι

που το βάζουν στο σημάδι

πληρωμένοι δολοφόνοι.

Ετούτα όλα τα κιτάπια

κάποτε είναι

από άκρη σ'άκρη να καούν,

έτσι που για πάντα πίσω να πάρει

η μπόχα και οι θύμησές τους.

Και για κείνα

που'ναι κάποτε να ξαναγραφτούν

χαρτιά δεν θ'αρμόζει να τα φυλακίσουν

μήτε σχολεία χρειαζούμενα 

για να διδαχτούν.

Μονάχα αγνά δοχεία 

για να φωλιάσουν.

Κάθε επανάσταση όταν δεν διεξάγεται με πραγματικούς όρους χειραφέτησης των εξεγερμένων μαζών και απελευθέρωσης τόσο των εξαρτημένων αντανακλαστικών τους από τις (πρώτιστα πνευματικές) εξαρτήσεις και τους δυνάστες τους όσο και από τους υπερ-προστάτες της "επαναστατικής ιδεολογίας" (συχνότατα αποκομμένης στην πράξη από τις ασθμαίνουσες ανάγκες των ανθρώπινων πληθυσμών), έχει κάθε δικαίωμα να επαναστατήσει με διπλάσιο σθένος ενάντια και σε αυτούς που αυτοπροβάλλονται ως αποκλειστικοί εκφραστές και "ιδιοκτήτες" της επανάστασης.

Γιατί η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς, όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος, όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

ανιχνευτής

σ'ευχαριστούμε φίλε Lemmy!

Νομίζω ότι το καλύτερο αφιέρωμα για έναν αξιοσημείωτο άνθρωπο που έφυγε από το λάκκο αυτό με τα σκατά που πλασάρονται ως ευωδιαστά κρίνα και τα άχρηστα αστραφτερά μπιχλιμπίδια που πετούν σαν πολύτιμους θησαυρούς στη μούρη των ιθαγενών τα εκπολιτιστικά τέρατα, είναι να ανατρέξεις στα λόγια και τα έργα του ίδιου. Με κάποια χαρακτηριστικά δείγματά τους.
Έστω και με αρκετές ημέρες καθυστέρηση (βλέπεις δεν μας πολυαρέσουν οι αφιερώσεις σε συγκεκριμένες-must say something ημερομηνίες), σ'ευχαριστούμε φίλε Lemmy.
Για το γαμιστερό ροκ'ν'ρολ που εσύ και οι Motorhead μας προσφέρατε απλόχερα και για τη διονυσιακή σχεδόν αυθεντικότητα του σε όποιον αρέσει(οι άλλοι μπορούν να πάνε να...εξομολογηθούν!)-εαυτό σου..!

ανιχνευτής

"Tρία πράγματα μισώ πιο πολύ στη ζωή μου: την οργανωμένη θρησκεία, την πολιτική, και τον πόλεμο. Όλα έχουν την ίδια κατάληξη: να σού προσφέρουν μια όμορφη στολή, για να βαδίσεις προς τον θάνατο"

  "Οι άνθρωποι ξεσκίζουν ο ένας τον άλλον από πάντα. Τίποτα δε σκοτώνει μια σχέση όσο η δέσμευση"

 "Eίναι προφανές ότι η αλήθεια δεν αρέσει στους ανθρώπους αλλά εμένα μου αρέσει. Την λατρεύω γιατί ενοχλεί πολλούς. Εάν τους αποδείξεις ότι λένε ανοησίες ίσως κάποια στιγμή ένας από αυτούς θα πει: ‘Ω, για στάσου μια στιγμή, ήμουν λάθος’. Ζω για αυτές τις στιγμές. Είναι σπάνιες, πίστεψε με"

" Δεν μετανιώνω. Οι μετάνοιες δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι πάντα αργά όταν μετανιώνεις"

 "O θάνατος είναι κάτι αναπόφευκτο, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποιείς όσο μεγαλώνεις. Δεν με απασχολεί. Είμαι έτοιμος για αυτόν. Όταν πεθάνω θέλω να πεθάνω κάνοντας αυτό που ξέρω να κάνω καλά. Αν πεθάνω αύριο δεν θα παραπονεθώ. Πέρασα καλά"

Κι εμείς το ίδιο μέσα από αυτά που μας άφησες πίσω...

Η Δύναμή μας είναι η αδυναμία μας

Αυτός που γεννιέται

με όλους τους πόρους του λεύτερος

με μίσος απ'όλους τους άλλους κατατρέχεται!

 Η Δύναμή μας είναι η αδυναμία μας να αποδεχτούμε τα επιβεβλημένα από κέντρα έξω από τον άνθρωπο, τις πραγματικές ανάγκες του και την πολύπτυχη φύση του, κώδικες και νόρμες και αυτή η λαμπυρίζουσα σαν φλόγα μέσα στο αποκαρδιωτικό σκοτάδι επιθυμία να μοιραστούμε ιδέες, αισθήσεις και δράσεις, για να ολοκληρωθούμε σαν άτομα και σαν συντροφιά. Ακόμη και αν χτίσουμε και αναπτύξουμε και εξελίξουμε έστω και "νησίδες" ανεξαρτησίας μέσα στον ωκεανό της συναινετικής υποδούλωσης, του οπαδικού μεσσιανισμού και της σκληροπυρηνικής εθελοτυφλίας και ιδεοληψίας...

 Ξέσκισμα! 

Turkey: The Islamic State’s Second Home (Tουρκία: το δεύτερο σπίτι του ISIS)

"If Turkey is blaming ISIS for the recent attack in Istanbul, then it is clear that it is in turn implicating itself. When asking why it would do that, the simplest answer stands to reason – because if people believe ISIS is attacking Turkey, they are less likely to believe Turkey is in fact backing ISIS. And as long as this charade can continue convincingly, that backing can continue until the goal of destroying Syria is achieved."
"Εάν η Τουρκία κατηγορεί το ISIS για την πρόσφατη επίθεση στην Κων/πολη, το κάνει επειδή αν ο κόσμος πιστέψει ότι το "χαλιφάτο" όντως επιτίθεται στην Τουρκία {=ελεύθερο πέρασμα στρατολογημένων νέων υποστηρικτών του "ισλαμικού κράτους" απ'όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο, προς τα εδάφη που ελέγχουν οι τζιχαντιστές, και συγχρόνως πάροχος οπλισμού και κάθε είδους υποστήριξης προς το ISIS, π.χ. νοσοκομειακής περίθαλψης σε τραυματίες τζιχαντιστές, όπως έχουν καταγγείλει τόσο κουρδικές οργανώσεις όσο και τουρκικά ΜΜΕ}, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να πιστέψει ότι η Τουρκία βρίσκεται πίσω από το "χαλιφάτο" και το υποστηρίζει. Και όσο αυτή η παρωδία μπορεί να συνεχιστεί με πειστικό τρόπο, τόσο αυτή η υποστήριξη μπορεί να συνεχιστεί έως ότου επιτευχθεί ο στόχος της καταστροφής της Συρίας " {προς μεγάλη ικανοποίηση και συμβολή και της Δύσης}-Στο έλεος των φιδιών: "Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει το ISIS ξεπερνάει το γελοίο..!" και "False Flag" never ends: Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, "Η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου αλά φρανσαίζ" και  Τρομοκρατία: Το υπερόπλο της Δύσης  και   "Φάρσα Mortala" και ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ": " Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της "
Συνδέστε:  "Ντου" της Ρωσίας στη συριακή κόλαση

Turkey: The Islamic State’s Second Home

Bombing Its Way to a Better Narrative

 By Tony Cartalucci

A recent bombing in the Turkish city of Istanbul has left at least 10 dead and 15 injured. The government in Ankara was quick to blame the so-called “Islamic State” (ISIS/ISIL/Daesh), claiming the bomber was “Syrian” and had crossed over from Syria into Turkey before carrying out the terrorist attack.

The Guardian would report in its article, “Deadly Istanbul blast ’caused by Isis suicide bomber’,” that:

“We have determined that the perpetrator of the attack is a foreigner who is a member of Daesh,” prime minister Ahmet Davutoğlu said, using an Arabic acronym for Isis. “Turkey won’t backtrack in its struggle against Daesh by even one step … This terror organisation, the assailants and all of their connections will be found and they will receive the punishments they deserve.”

However, an overabundance of evidence during the past several years indicates that ISIS is in fact both an intentional creation and continuous perpetuation of foreign state-sponsors of terrorism, including Turkey itself.

Turkey: ISIS’ Second Home  

Implicating Turkey as one of ISIS’ primary patrons is not done through mere insinuation or by referencing one or two obscure references. It starts with its closest allies among the NATO alliance it is a member of, and continues month after month, year after year, report after report from media organizations covering the conflict in Syria from every conceivable angle, both favorable and unfavorable for Ankara.

As early as 2012, a Department of Intelligence Agency (DIA) document (.pdf) admitted in regards to the Syrian conflict that:

Ένα ταινιάκι-θησαυρός: "Εγχειρίδιο οδηγιών για τη ζωή"...

 ένα βίντεο που αφηγείται μια ιστορία διανοητικής υπέρβασης! Μια βαθμιαία απαγκίστρωση, ως την πνευματική απελευθέρωση, από εκείνο τον ασφυχτικό κλοιό που καταδικάζει την ανθρώπινη ύπαρξη στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία...

Και μια συμβουλή της σοφίας του...δρόμου:

" Χρέος: τα πρώτα 5000 χρόνια "

"Ένα ακόμη βιβλίο για το χρέος και τις επιπτώσεις του όπως τόσα ακόμα που έχουν γραφτεί από οικονομολόγους και λοιπούς ειδικούς χειρισμού και επεξήγησης των δήθεν πολυπλοκοτήτων που ταλανίζουν τη ζωή μας; Η απάντηση είναι όχι, τουλάχιστον όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, που χρειάζεται όμως ένα προκλητικό ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας, για να γίνει αντιληπτό το είδος, το βάθος και η ποιότητα μιας έννοιας που από απλή ηθική στάση στη συμβίωση των ανθρώπων, μετατράπηκε από την ιεραρχία, το κράτος, το χρήμα και τη βία (με αυτή τη σειρά), σε βάρος. Ένα βάρος που υποδούλωσε, εξόντωσε και άφησε μεγάλες πληγές στο σώμα και στη μνήμη της ανθρωπότητας, αλλά και άνοιξε ρήγματα από τα οποία τα τελευταία 5.000 χρόνια που έχουμε καταγραφές, συνεχίζουν να φαίνονται τα σημάδια του. Σημάδια που δεν εξαντλούνται στη λογιστική και λογοτεχνική παρακαταθήκη των πολιτισμών του παρελθόντος, αλλά ανιχνεύονται στην ίδια μας τη γλώσσα, στα μεγάλα θρησκευτικά, πολιτικά, φιλοσοφικά κείμενα ανά την υφήλιο, αποτελώντας μάλιστα πολύ συχνά και την πηγή της έμπνευσής τους. Σημάδια που αναγνωρίζονται στην ιστορία των εξεγέρσεων που συγκλόνισαν, εξαφανίζοντας και δημιουργώντας, πολιτισμούς και λαούς, σημάδια που είναι υπεύθυνα ακόμα και για την πρώτη χρήση της λέξης ελευθερία. Το βιβλίο αυτό στον πυρήνα του αποτελεί έναν επικό ύμνο στην ελευθερία και στο είδος των υποσχέσεων που πρέπει να αρχίσουν να δίνουν οι άνθρωποι αν θέλουν να βγουν από την κρίση που δημιούργησε η οικονομικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και η ηθική της." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Χρέος: τα πρώτα 5000 χρόνια

Του David Graeber 

Ο ελευθεριακός ανθρωπολόγος David Graeber λέει ότι μονάχα διαμέσου μιας γενικής ιστορικής κατανόησης του χρέους και της σχέσης του με τη βία, μπορούμε να εκτιμήσουμε την εποχή μας που τώρα γεννιέται. Με αυτό το κείμενο προσπαθεί να καλύψει το ιστορικό κενό. 

Αυτό που ακολουθεί, είναι ένα απόσπασμα ενός κατά πολύ μεγαλύτερου σχεδίου έρευνας, σχετικά με το χρέος και το πιστωτικό χρήμα στην ανθρώπινη ιστορία. Το πρώτο και συναρπαστικό συμπέρασμα αυτού του σχεδίου έρευνας είναι ότι κατά τη μελέτη της οικονομικής ιστορίας, τείνουμε συστηματικά να αγνοούμε το ρόλο της βίας, τον απόλυτα κεντρικό ρόλο του πολέμου και της δουλείας, στη δημιουργία και σχηματοποίηση των βασικών θεσμών, αυτού που σήμερα αποκαλούμε «οικονομία». Επιπλέον, σημασία έχουν και οι προελεύσεις. Η βία μπορεί να είναι αόρατη, αλλά παραμένει τυπωμένη στη φιλοσοφία της κοινής οικονομικής λογικής μας, στην προφανέστατα αυταπόδεικτη φύση των θεσμών, που απλά ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν έξω από το μονοπώλιο της βίας – αλλά και της συστηματικής απειλής της βίας – που διατηρείται από το σύγχρονο κράτος.

" Ας ξεκινήσω με το θεσμό της δουλείας, της οποίας ο ρόλος κατά τη γνώμη μου, είναι κομβικός. Τις περισσότερες στιγμές και στους περισσότερους τόπους η δουλεία θεωρείται συνέπεια του πολέμου. Μερικές φορές οι περισσότεροι δούλοι στην πραγματικότητα είναι αιχμάλωτοι πολέμου, άλλες φορές όχι. Παρ’ όλα αυτά σχεδόν όμοια και απαράλλαχτα και στις δύο περιπτώσεις, ο πόλεμος θεωρείται η βάση και η δικαιολόγηση της ύπαρξης αυτού του θεσμού. Αν παραδοθείς στον πόλεμο, αυτό που παραδίδεις είναι η ζωή σου. Ο κατακτητής σου έχει το δικαίωμα να σε σκοτώσει και συχνά το κάνει. Αν επιλέξει να μην το κάνει, τότε κυριολεκτικά του οφείλεις τη ζωή σου. Ένα χρέος που γίνεται αντιληπτό ως απόλυτο, διαρκές, μη εξαγοράσιμο. Μπορεί να σου αφαιρέσει δικαιωματικά ό,τι επιθυμεί. Όλα τα χρέη ή υποχρεώσεις που μπορεί να οφείλεις σε άλλα άτομα (φίλους, οικογένεια, πρώην πολιτικές συμμαχίες), ή άλλα άτομα να οφείλουν σε σένα, θεωρείται ότι σου αφαιρούνται απόλυτα. Το χρέος σου στον ιδιοκτήτη σου είναι πλέον ό,τι υπάρχει.

Αυτού του είδους η λογική έχει τουλάχιστον δύο πολύ ενδιαφέρουσες συνέπειες, αν και μπορεί να ειπωθεί ότι τείνουν προς σχετικά αντίθετες κατευθύνσεις. Πρώτα απ’ όλα ακόμα μια – που πιθανώς την ορίζει – ιδιότητα της δουλείας, είναι ότι οι δούλοι μπορούν να πουληθούν και να αγοραστούν. Σ’ αυτή την περίπτωση το απόλυτο χρέος παύει πλέον (υπό μια άλλη έννοια, αυτή της αγοράς) να είναι απόλυτο. Στην πραγματικότητα μπορεί να ποσοτικοποιηθεί επακριβώς.

Get the hell (ή fuck) out of here, Eldorado Gold!

Τι "προσφέρει" η Eldorado Gold στις Σκουριές και οι ανάλογοι "επενδυτές" σε όλες τις Σκουριές του κόσμου: 
 ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ!
Σκουριές: Οδοιπορικό στον πληγωμένο τόπο
 Δηλητηριώδεις «Σκουριές» σε όλο τον πλανήτη
 Πώς πρέπει να φύγει η εταιρεία από τα περιβαλλοντικά συντρίμια και τις ανθρώπινες πληγές που άφησε πίσω της; 
οχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι....
Και λίγα λόγια για την "τιμημένη εργατιά την ενωμένη σα γροθιά" στα ορυχεία της περιβαλλοντικής ισοπέδωσης και κοινωνικής τρομοκρατίας:
 ΟΧΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΤΗΣ ELDORADO GOLD: ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ "ΕΡΓΑΤΙΑ" ΟΥΤΕ ΑΞΙΖΕΤΕ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

Σκουριές. Ιερισσός Σήμερα: "Δεν σταματάμε, αν δεν σταματήσει η καταστροφή

 Συλλαλητήριο και πορεία στην Ιερισσό ενάντια στα εξορυκτικά σχέδια της Eldorado Gold 

Το ξέρουμε πια καλά ότι ο αγώνας ενάντια σε μια πολυεθνική εξορυκτική εταιρεία δεν κερδίζεται ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Ξέρουμε επίσης ότι αυτός ο αγώνας είναι θέμα επιβίωσης του τόπου και όλων όσων τον κατοικούν. Κι ο δικός μας αγώνας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίσιμο σημείο. Η Eldorado Gold, με θράσος αποικιοκράτη, απαιτεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει, διαφορετικά θα φύγει. Απαιτεί ευνοϊκή μεταχείριση από τους κρατικούς μηχανισμούς και τη δικαιοσύνη. Γιατί, λέει, υλοποιεί τη μεγαλύτερη επένδυση σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Γιατί, λέει, απασχολεί 2000, 5000, 8000, 10000 (ανάλογα με το δημοσιογράφο και το κανάλι)

εργαζόμενους. 

Γιατί, λέει, συμβάλει στα έσοδα του κράτους. 

Γιατί η χώρα πρέπει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της και να προσελκύσει επενδυτές.

Η Eldorado Gold θέλει να λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει.

Δυο λόγια προς το "νόμιμο τσιφλικά"

Φορολόγησε το δικαίωμά μας στη στέγη

Φορολόγησε το δικαίωμά μας στην εργασία

Φορολόγησε το δικαίωμά μας στη δημιουργία
Φορολόγησε το δικαίωμά μας στη Γνώση

Φορολόγησέ μας το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια

Φορολόγησέ μας το δικαίωμά μας στην αλληλεγγύη.

Ψαλίδισε τα πέτρινα χρόνια των γονιών μας

που μόχθησαν χρόνια πολλά σαν τα σκυλιά

μήπως και βρούμε μια καλύτερη ζωή εμείς.

Φορολόγησε το δικαίωμα στην ύπαρξη,

τον ερχομό μέσα στους κόλπους σου της νέας ζωής,

την ίδια την αναπνοή μας.

Αλλά...

Πραγματικά δεν ξέρω ~ Άννα Καμιένσκα

 

Πώς μοιάζει να είσαι άνθρωπος
ρώτησε το πουλί…
Πραγματικά δεν ξέρω
Μοιάζει να είσαι κατάδικος στο δικό σου δέρμα
αλλά να λαχταράς το άπειρο
να είσαι αιχμάλωτος σ” ένα ψίχουλο του χρόνου
αλλά να απλώνεις το χέρι για αιωνιότητα
να είσαι αβέβαιος χωρίς ελπίδα
κι ένας ανόητος της ελπίδας
να είσαι ένας κρύσταλλος παγετού
και μια χούφτα από ζεστασιά
να αναπνέεις τον αέρα
να πνίγεσαι άφωνος
να φλέγεσαι
και να έχεις μια φωλιά από στάχτες
να τρως ψωμί
αλλά να έχεις γιορτή όταν πεινάς
να πεθαίνεις χωρίς αγάπη
αλλά να αγαπάς πέρα από το θάνατο.

Όλα αυτά είναι αστεία, είπε το πουλί
πετώντας ανάλαφρα ψηλά στον ουρανό.

Το είδαμε στους Σκοπευτές Ονείρων

Οι πλειστηριασμοι σπιτιών στη χώρα της αριστερής πρώτης φοράς...

Με τον καναπέ θα βγάζουν τους πολίτες από τα σπίτια τους οι αστυνομικοί 

Καθώς ξεκίνησαν οι πλειστηριασμοί στη χώρα μας -και κανείς δεν μιλάει για αυτό-, η κυβέρνηση της Αριστεράς αποφάσισε οι αστυνομικοί να βγάζουν τους ανθρώπους από το σπίτι τους μαζί με τον καναπέ.

Στελέχη της κυβέρνησης υποστηρίζουν πως, αν οι αστυνομικοί βγάζουν στον δρόμο τους πολίτες μαζί με τον καναπέ, αυτοί δεν θα το πάρουν χαμπάρι, αφού θα συνεχίσουν να είναι αραγμένοι στον καναπέ τους.

Παράλληλα, οι υπόλοιποι πολίτες θα βλέπουν από τον καναπέ πως οι αστυνομικοί άφησαν τον καναπέ στους εξωπεταγμένους και δεν θα αντιδράσουν.

Ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης είπε πως «ο Έλληνας θα επαναστατήσει μόνο αν του πάρεις τον καναπέ, οπότε ας του αφήσουμε μόνο τον καναπέ», προκαλώντας τον ενθουσιασμό του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος είναι πολύ μαρξιστής αλλά και πολύ μεγάλο κάθαρμα.

«Είναι πολύ αριστερό να τους αφήνουμε να κρατήσουν τον καναπέ» είπε με ενθουσιασμό και ο Αλέξης Τσίπρας.

Κάποια κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν πως, μαζί με τους ανθρώπους που θα είναι ξαπλωμένοι στον καναπέ τους, οι αστυνομικοί θα πρέπει να βγάζουν στον δρόμο και την τηλεόραση, οπότε οι άστεγοι πια πολίτες θα βλέπουν τις παπαριές που λένε τα κανάλια των σάπιων ολιγαρχών και δεν θα καταλαβαίνουν πως τους πέταξαν στον δρόμο.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς ποντάρει και στον αιφνιδιασμό, αφού κανείς δεν μοιάζει να πιστεύει πως θα γίνουν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας από μια κυβέρνηση τόσο αριστερή, οπότε θα το αντιληφθούν όταν θα έχουν ήδη περάσει καναδυό χρόνια στο δρόμο.

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο στους δεκάδες πολίτες που μαζεύτηκαν την Τετάρτη στο Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου και απέτρεψαν τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας μιας κυρίας, της οποίας ο σύζυγος έχει 80% αναπηρία και το σπίτι της έβγαινε σε πλειστηριασμό από ασφαλιστική εταιρεία για οφειλή κάτω των 20.000 ευρώ. Αν και έχω γράψει ποια είναι η σωστή αντίδραση στις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. )

το παραπάνω ήταν του Πιτσιρίκου

Ακολουθούν από εμάς κάποιες επιλεγμένες εικόνες από Ισπανία που η "κρίση των εξώσεών της" ήρθε και στην Ελλάδα των "αριστερών" και της εκχώρησης των κόκκινων δανείων σε distress funds και με τράπεζες όπως η Alpha Bank να υπογράφουν μνημόνια συνεργασίας με εταιρείες όπως η ισπανική Actua, μετρ των πλειστηριασμών.

H μόλις δύο χρονών Diana Sofia Melitton κάθεται έξω από το σπίτι της με τα πράγματα της οικογένειάς της, λίγο μετά την έξωση από το σπίτι τους με τη...δυναμική συνδρομή της αστυνομίας και κοιτάζει ακτιβιστή να "μπουκάρει" στο διαμέρισμα των γονιών της για να το ξανανοίξει! Bραβευμένη φωτο του φωτογράφου του Associated Press, Adres Kudacki

Η Carmen Carmona στέκεται με τα υπάρχοντα της οικογένειάς της (όπου σχεδόν κανένα μέλος της δεν έβρισκε σταθερή δουλειά) έξω από το πρώην σπίτι της

Δεκάδες μπάτσοι επιστρατεύονται κάθε φορά που συμβαίνει κάποια από τις πάρα πολλές εξώσεις στην Ισπανία και αποκλείουν ολόκληρο το τετράγωνο, βγάζοντας και με τη βία αν χρειαστεί οικογένειες στο δρόμο, ακόμη και ανάπηρους με καροτσάκια! Γείτονες και αλληλέγγυοι που πάνε να βοηθήσουν έχουν να αντιμετωπίσουν αστυνομικούς με πλήρη εξάρτηση!

Τι έχουμε να δούμε και στη χώρα της "πρώτης φοράς αριστεράς";

Όμορφος κόσμος εταιρικά πλασμένος

Ο υψηλόβαθμος υπάλληλος της ελληνικής έκδοσης της μεγάλης ασιατικής πολυεθνικής εταιρείας, μέσα στις πρώτες παγκοσμίως στον τομέα που δραστηριοποιείται, κοίταξε την κάρτα που τον είχε εφοδιάσει η εταιρεία του. Δεν σου γέμιζε το μάτι, δεν είχε σχεδόν τίποτε γραμμένο απάνω της και συνάμα είχε τα πάντα. Μέσα της. Για αυτόν και τη ζωή του. Τους αριθμούς που προσδιόριζαν και διαμόρφωναν την επαγγελματική και κοινωνική ζωή του σε κάθε της πτυχή.
Ξεφύσηξε. "Για σκέψου, αυτό είμαι εγώ! Δεν μπορώ να αγοράσω ούτε έναν καφέ εντός των συνόρων της εταιρικής μου φωλιάς, ή ιδιωτικής μικρής σχεδόν χώρας, αν δεν επιδείξω αυτό. Το γαμημένο! Απαιτείται και το δακτυλικό μου αποτύπωμα, ώστε αν μου την κλέψει κανείς να του είναι άχρηστο τελείως! Βιομετρική ασφάλεια, λένε! Και γαμώ το φακέλωμα! Κι αυτό είναι το μέλλον! Που ήδη εμπεδώνεται και ξεκινάει από τις μεγάλες εταιρείες και τις χιλιάδες των υπαλλήλων τους. Έτσι όπως το πάνε και με την αβάντα των πολιτικών αριστερών και μη, σύντομα κανείς δεν θα μπορεί να υπάρχει χωρίς τις κωλοκάρτες αυτές και να πληρώνεται και να καταναλώνει και να μην ξέρουν πού βρίσκεται και τι κάνει αυτοί που θέλουν να ξέρουν".
Έριξε πάλι μια γρήγορη ματιά στη λίστα με τους υποψηφίους που του είχε δώσει να μελετήσει και στο σπίτι ο direct manager της εταιρείας, για τη θέση η οποία είχε αδειάσει λόγω απόλυσης.

"Μαλακίες!" σκέφτηκε φωναχτά. "Τι πτυχία και μεταπτυχιακά! Αυτό που μετράει στο marketing είναι το πόσο λαμόγιο είσαι, πόσο κωλογλείφτης και να ξέρεις από πού τα παίρνεις και πού τα δίνεις! Άσε που πρέπει να πέσει και ψάξιμο στα ποσταρίσματα του κάθε υποψήφιου στο facebook ή τα tweets του! Tι; Δεν έχεις facebook μαλάκα μου και μας ζητάς δουλειά λέγοντάς μας τα προσόντα σου; Χεστήκαμε! Το προφίλ σου ποιο είναι, πού κάνεις like; Πώς; Δεν έχεις facebook; Δεν υπάρχεις τότε, φιλαράκο! Σε τι κόσμο νομίζεις ότι ζεις και θες να σταδιοδρομήσεις; Δεν ξέρεις ότι το twitter και το facebook χρηματοδοτούνται από τις μεγάλες εταιρείες για απόλυτα συγκεκριμένους λόγους; Ας πρόσεχες μαλάκα μου!"
Πήρε μια ανάσα, λιγάκι τρομαγμένος και ο ίδιος από το παραλήρημά του, κάτι σαν έκρηξη ειλικρίνειας. Αλλά απέναντι σε ποιον; Η γυναίκα και το παιδί του κοιμούνταν. Στον εαυτό του;
"Πού θα τον πάει τον σχιστομάτη διευθυντή άραγε για φαγητό ο άλλος;" Συνέχισε τις σκέψεις του, για τον direct manager που υποδέχτηκε τον υψηλό Ασιάτη αξιωματούχο, ο οποίος είχε έρθει στη χώρα. "Και πού να'ξερε ο μεγάλος (μιλώντας για το διευθυντικό στέλεχος που είχε έρθει να ελέγξει τους ντόπιους στη δούλεψη της φημισμένης πολυεθνικής) ότι ο δικός μας, που θα τον τραπεζώσει σήμερα και για επιδόρπιο θα του φέρει κανένα ακριβοπληρωμένο γκομενάκι, έχει κάνει τις κρυφοπουστιές του, παραβιάζοντας τον κοινοτικό νόμο περί χειραγώγησης της αγοράς. Χα! Αλλά αυτοί οι Ασιάτες είναι περίπτωση. Σου λένε με τον τρόπο τους: κάνε ό,τι θέλεις αρκεί να μην το μάθω εγώ, γιατί αν τύχει από κάρφωμα, κάτι καθόλου σπάνιο, ή από υποψία σοβαρή να το μάθω, τότε είσαι τελειωμένος!"
Έκανε μια παύση στις σκέψεις του για να χώσει την κάρτα που ως τότε κρατούσε στο χέρι μέσα στο πορτοφόλι. "Αλλά, από την άλλη τα αφεντικά από μακριά, γνωρίζοντας ότι εσύ βγάζεις 10 και κρατάς 8 ή 9 είναι ευχαριστημένα, γιατί έχουν κέρδος +1 ή +2. Ε! βέβαια, με τέτοιο τζίρο που κάνουμε το χρόνο!"
Και τότε θυμήθηκε την εκκρεμότητα.
"Α! να μην ξεχάσω να βάλω μονάδες στην κάρτα του παιδιού, που χρησιμοποιεί στο σχολείο του. Αυτό όμως θα πει σοβαρό κι ονομαστό σχολείο, στο πνεύμα μέσα των αγορών. Προετοιμάζουν τους μαθητές για το αύριο, με το να χρησιμοποιούν μόνο κάρτες για ό,τι αγοράζουν στο κυλικείο ή στο κατάστημα που λειτουργεί εντός του σχολείου. Αλλά...μήπως αυτό δεν κάνει και το σχολείο μια μίνι-εταιρεία; Στην υπηρεσία των μεγάλων εταιρειών; Που...που σε τελική τι είναι; Ολοκληρωτικοί θεσμοί!"
Η διαπίστωση αυτή δεν ήταν φυσικά κάτι καινούργιο γι'αυτόν. Ήξερε καλά πού βρισκόταν. Για λίγο ξεκίνησε να σκέφτεται αν για το παιδί του ήταν καλό να ενσωματωθεί από τόσο μικρό στις ψυχρές λογικές και απαιτήσεις των αγορών. Αναστέναξε και πάλι. "Ουφ! Δεν βαριέσαι! Καλύτερα να μάθει να ελίσσεται από μικρό. Ας αφήσω το διαλογισμό κι ας ρίξω και πάλι μια ματιά στο ιντερνετικό προφίλ των υποψηφίων"...

μια ιστορία φαντασίας του οπισθοδρομικού ανιχνευτή
(και η όποια ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι..(;).συμπτωματική)

Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία" (και μια ταινία μικρού μήκους)

Ευλογίες

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Η εκκλησία διαθέτει έναν τσελεμεντέ διαστροφών προς χρήση του κατώτατου κλήρου και των εξομολογητών. Η εξομολόγηση είναι η πορνογραφία της εκκλησίας. Ο εξομολόγος εκτελεί χρέη πορνογράφου δια της μαιευτικής μεθόδου. Ο πιστός τα ξερνά όλα. Τα βγάζει από πάνω του για να μπορεί έπειτα καθαρότατος και αμόλυντος να τα επαναλάβει.

Ο κοινός παρανομαστής όλων των εξομολογήσεων είναι το ξαλάφρωμα. Ο εξομολογητής είναι ο ευσπλαχνικός απόπατος της ανθρώπινης ψυχής. Η εκκλησία κατάφερε να τρυπώσει στη σεξουαλική ζωή της καθολικής και ορθόδοξης χριστιανικής Δύσης, επιχειρώντας να μάθει όλα τα μυστικά της καθημερινής ιδιωτικής ζωής, προβάλλοντας αριστοτεχνικά την ιδέα του σαρκικού αμαρτήματος και το φόβο της αιώνιας καταδίκης.

Η ενοχοποίηση της ηδονής υπήρξε το πιο σπουδαίο όπλο της εξουσίας. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι που αντικατέστησαν τους εξομολόγους παπάδες στηρίχθηκαν στην τεράστια κληρονομία των συγγραμμάτων της εκκλησίας.

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Στον γρίφο του κόσμου, οι οθόνες των τηλεοράσεων χιονίζουν, η θλίψη των εικόνων που φεύγουν, όλο φεύγουν. O Μαλλαρμέ είπε ότι όλα γίνονται για να καταλήξουν σ’ ένα βιβλίο. Βιβλιοθήκες οι αναμνήσεις μου, ποτέ δεν θα τις εξερευνήσω όλες, θέλω να ζήσω στον Βορρά, μακριά, πολύ μακριά από οπουδήποτε, στις Εβρίδες νήσους ή στα Σέτλαντ. Στη Νήσο του Μαν, στην ιρλανδική θάλασσα, υπάρχει ένα μουσείο μαγείας σ’ έναν μικρό πύργο μέσα στην ερημιά, και πέρα από τις ακτές της Ιρλανδίας στον Ατλαντικό, στις Νήσους Άραν, στο Ίνισμόρ, στη μέση του πουθενά στέκει ένα άγαλμα του Aengus που κρατά δόρυ και δείχνει ψηλά πάνω στο βουνό, προς ένα κάστρο στα σύνορα του κόσμου και της μεγάλης θάλασσας, γαντζωμένο πάνω στους γκρεμούς απ’ όπου αγναντεύεις τα κύματα που σκάζουν εξακόσια μέτρα κάτω. Σε ένα γκρίζο βουνό, στη Θούλη, στην Ισλανδία, πάνω σε έναν βράχο καθόμασταν μαζί με τον γέροντα Σβέινμπιορν Μπεϊντέινσον με τη μεγάλη γενειάδα, και προσευχόμασταν στον Θωρ, με τραγούδια της νέας Edda που ο γέροντας συνέθετε τις νύχτες στο ερημητήριό του, γράφοντας σε ένα βιβλίο με εξώφυλλο από δέρμα φώκιας. Στο Άμπερφόιλντ, στην πύλη των Highlands, μέσα στη νύχτα βρήκαμε στην ερημιά τον τάφο του αιδεσιμότατου Ρόμπερτ Κερκ, που τον έκλεψαν τα ξωτικά επειδή έγραψε ένα βιβλίο προδίδοντας τα μυστικά τους, κι όμως αυτός ακόμη βρίσκεται εκεί θαμμένος από τον δέκατο πέμπτο αιώνα, στους πρόποδες του Fairy Hill.

Το Σύμπαν κρύβεται μέσα στα βιβλία. Γιατί διηγείται τα πάντα για τον εαυτό του στους εαυτούς μας; Πέρα μακριά, στο μαύρο διάστημα που κρέμεται από πάνω μας, η ελπίδα ταξιδεύει και δημιουργεί τα σύμπαντα. Υλοποιείται στις μικρότερες πιθανότητες, ανατινάζει τους ήλιους, δονεί τα pulsars, κατασκευάζει αστρικά όνειρα, γράφει ποιήματα με τους γαλαξίες και παίζει μουσική με τις τροχιές.

Στο άπειρο των κόσμων είναι γραφτό να δικαιωθούν όλες οι υποθέσεις, να ισχύσουν όλες οι πιθανότητες, να υλοποιηθεί αργά ή γρήγορα κάθε φαντασία και όλα εκείνα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Στο άπειρο του χρόνου, καμιά ματαιότητα δεν θα παραμείνει, κανένα παρελθόν δεν θα σβήσει δίχως να επαναληφθεί ξανά και ξανά, καμιά προφητεία δεν θα μείνει ανεκπλήρωτη, κανένα ταξίδι δεν θα τελειώσει ποτέ. «Το ξέρω πως είμαι αθάνατος, καρδιά μου. Έτσι, μαζί περάσαμε τρισεκατομμύρια χειμώνες, κι άλλα τόσα καλοκαίρια, και μας περιμένουν ακόμη τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα. Ποιός από τους περαστικούς εαυτούς μου σου γράφει άραγε τώρα αυτές τις γραμμές;...» (Γουώλτ Γουίτμαν)
Πού είναι όλοι εκείνοι οι τόποι που ο άνεμος φέρνει κάτι από αυτούς μέχρι το παράθυρο μου και μέχρι την καρδιά μου; Γιατί είμαι έγκλειστος εδώ; Πού είναι η ουτοπία; Γιατί όλοι γύρω μου είναι τόσο τοπικοί και τροπικοί, και λένε ότι είναι άτοπο το όνειρο, και δεν το ξέρουν πως είναι άτροπος ο μυστικός πόθος της ψυχής;

Ο Κόσμος δεν είναι η γειτονιά σας! Είναι απέραντος, πολύτροπος, άγνωστος, αχαρτογράφητος. Ακόμη κι εκείνα τα αμέτρητα μακρινά αστέρια που βλέπετε τη νύχτα (όταν δεν έχετε το κεφάλι σκυφτό), είναι μονάχα αυτά που μπορείτε να δείτε.
Φυσικά, εγώ δεν είμαι εγώ, πώς θα μπορούσα να είμαι μόνο εγώ και τίποτε άλλο; Το Σύμπαν ολόκληρο καθρεφτίζεται μεσ’ στην καρδιά μου και στον νού μου, κι αυτό είναι μυστικό, κι όμως το Σύμπαν δεν είναι ο μικρός μου νους, κι αυτό είναι φανερό.

Η ασυγχώρητη κτηνωδία & ξεφτίλα των "πολιτισμένων": "Ζωολογικοί Κήποι με Ανθρώπους (ΦΩΤΟ)"

Μια ρητορική, θα'λεγα, ερώτηση από εμάς: Αλήθεια; υπάρχει χειρότερος σαλτιμπάγκος, σθεναρός υπερασπιστής της αυταπάτης που βαφτίζει εξέλιξη και της α-νοησίας που προβάλλει ως ευφυία, άγριο θηρίο εθισμένο στην πιο αφύσικη κτηνωδία και φρίκη, αμετανόητος δέσμιος μιας διάτρητης από κάθε αυθεντικό νόημα υλιστικής αυταπάτης και αέναα ανακυκλούμενης αιτίας μεγάλων ατομικών δεινών και συλλογικών συμφορών, από τον "πολιτισμένο" υπ-άνθρωπο της Δυτικής αποικιοκρατικής (και τότε και τώρα) "ανωτερότητας"; Αυτής της πανούκλας που έσπειρε στον κόσμο τα "εκπολιτιστικά καλούδια" της;
Δηλαδή, αυτά της βαρβαρότητας του δικαίου του ισχυροτέρου (τις περισσότερες φορές με το σταυρό της αγάπης του ανώτερου θεού της στο ένα χέρι και τη λεπίδα της γενοκτονίας στο άλλο) και της πιο βίαιης αποξένωσης από τη φύση. Και την επιβολή της γεμάτης πολυεθνικούς βουλιμικούς σπόνσορες κι αναθυμιάσεις συνδρόμων και μοντέλων αυτοκαταστροφικής αστικοποίησης του κάποτε ζώντος αρμονικά με το περιβάλλον του ατόμου...

Διαβάστε και αυτό: Να γιατί ο δαρβινισμός είναι μια αντιεπιστημονική αυθαιρεσία!

• Η Ανθρώπινη Κατάντια: Ζωολογικοί Κήποι με Ανθρώπους (ΦΩΤΟ)

Οι ανθρώπινοι «ζωολογικοί» κήποι, που ονομάζονταν επίσης «εθνολογικές εκθέσεις» ή «Negro Villages», ήταν χώροι (περιφραγμένα θεματικά πάρκα) στα οποία εκθέτονταν δημόσια ζωντανοί άνθρωποι τον 18ο, τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτό συνέβαινε ώστε οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι να δείξουν και να τονίσουν τις πολιτιστικές διαφορές μεταξύ εκείνων δηλαδή του δυτικού πολιτισμού και των μη ευρωπαϊκών λαών.

Όπως ήταν επόμενο αυτά τα θεματικά πάρκα χρησιμοποιήθηκαν συχνά ή μόνο για ρατσιστικούς σκοπούς και για να επιβεβαιώσουν έτσι την θεωρία του Δαρβίνου.

Nearly 1000 People Were Killed by Cops in the United States in 2015

Συνδέστε:  
"GRAY STATE" ("ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΡΑΤΟΣ")
 "Οι ουρανοξύστες σέρνονται πληγωμένοι στην άσφαλτο"
 Killer Cops and the Militarization of “Law Enforcement” in America: Defending the Movements, Challenging the Police

Nearly 1000 People Were Killed by Cops in the United States in 2015

Capitalist state repression intensifies amid rising anti-racist demonstrations 
Law-enforcement brutal and lethal force is continuing inside the United States.
 During 2015, two corporate media estimates, one in the U.S., the Washington Post, and the Guardian, based in Britain, say that approximately 975 people died at the hands of the cops throughout the country.

In the Washington Post on December 26, it reported that the newspaper was seeking to study the number and character of police killings of civilians which they point out is not efficiently and scientifically done by the Justice Department, the highest law-enforcement institution within the government. The Post suggested that the number of nearly 1000 was twice as high as figures supplied by the Federal Bureau of Investigation (FBI).

Although it appeared as if the Post study was attempting to minimize the racial nature of police violence in light of the mass demonstrations and urban rebellions which have swept the country during the last year-and-a-half, saying that “the kind of incidents that have ignited protests in many U.S. communities — most often, white police officers killing unarmed black men — represent less than 4 percent of fatal police shootings. Meanwhile, The Post found that the great majority of people who died at the hands of the police fit at least one of three categories: they were wielding weapons, they were suicidal or mentally troubled, or they ran when officers told them to halt.” (Dec. 26)

These are essentially the same arguments and rationales utilized by law-enforcement entities, grand juries, district attorneys’ offices, the courts and quite often the corporate media outlets, which rely on these state structures for explanations involving the use of deadly force.

Ota Benga: Μια ιστορία σαν… βραχνάς για το δυτικό πολιτισμό!

 (Διαβάστε και αυτό: Να γιατί ο δαρβινισμός είναι μια αντιεπιστημονική αυθαιρεσία!) 

 "Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι (ονομάζονται επίσης “εθνολογικές εκθέσεις” ή χωριά νέγρων) ήταν δημόσια ανθρώπινα εκθέματα του 19ου και του 20ού αιώνα, σε συνήθως αποκαλούμενη, φυσική ή πρωτόγονη κατάσταση. Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι και εκθέματα υπήρχαν έως λίγο πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο."

 Ota Benga: Μια ιστορία σαν… βραχνάς για το δυτικό πολιτισμό!

Ota Benga, ένα ανθρώπινο έκθεμα, το 1906. Ηλικία 23 ετών. Ύψος, 1 μέτρο και 25 εκατοστά. Βάρος, 46 κιλά. Τον έφερε από το ποταμό Κασάι, του Κονγκό ελεύθερου κράτους, Νότια της Κεντρικής Αφρικής, ο Δρ Samuel P. Verner. Εκτίθεται κάθε απόγευμα κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου. – Πινακίδα έξω από το πρωτεύοντα χώρο στο Bronx Zoo, Σεπτέμβριος 1906.

Jerry Bergman, Ph.D.

Μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες σχετικά με τις συνέπειες της θεωρίας της εξέλιξης στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η ιστορία του Ota Benga, ενός πυγμαίου ο οποίος τέθηκε “ως έκθεμα” για το κοινό σε έναν ζωολογικό κήπο, ως τοδείγμα μιας εξελικτικά κατώτερης φυλής. Το περιστατικό αποκαλύπτει ξεκάθαρα το ρατσισμό της εξελικτικής θεωρίας στο βαθμό που η θεωρία συμπαρέσυρε την καρδιά και το μυαλό των επιστημόνων.(σύμφωνα με το συγγραφέα)

Εγώ μόνο την ιστορία αυτού του ανθρώπου σας παραθέτω, έχοντας όμως κατά νου και το, πόσο διαφεριτικά είναι τα ιστορικά μας βιώματά σε σχέση με εκείνα της δύσης.

Τον άνθρωπο που ετέθη σαν έκθεμα για το κοινό σε ένα ζωολογικό κήπο, είχε φέρει από το Βελγικό Κονγκό το 1904 ο γνωστός εξερευνητής της Αφρικής Samuel Verner. Ο άνδρας, ήταν ένας πυγμαίος, ονομάζόταν Ota Benga (ή «Bi», που σημαίνει «φίλος» στη γλώσσα του). O Verner τον παρουσίασε στο διευθυντή του ζωολογικού κήπου του Bronx, William Hornaday.

Ο πυγμαίος γεννήθηκε το 1881 στην Αφρική. Όταν τον έβαλαν στο ζωολογικό κήπο, αυτός ήταν 1 μέτρο και 25 εκατοστά ύψος, περίπου 23 ετών, και ζύγιζε μόλις 47 κιλά. Συχνά τον περνούσαν για αγόρι, που όμως στην πραγματικότητα είχε παντρευτεί δύο φορές-η πρώτη σύζυγός του είχε απαχθεί από μια εχθρική φυλή, και η δεύτερη είχε πεθάνει από δηλητηριώδες δάγκωμα φιδιού.

Τον πρωτοπαρουσίασαν στον κόσμο, το 1904 στη Διεθνή Έκθεση του St Louis, μαζί με άλλους πυγμαίους ως «εμβληματικά άγριοι», μαζί με άλλα, «περίεργα άτομα», στην πτέρυγα της ανθρωπολογίας. Αυτή η πρώτη στάση για επίδειξη στην Αμερική είχε επηρεαστεί από αυτό που ορισμένοι αποκαλούσαν, δαρβινισμός και ρατσισμός, εκμεταλλευόμενοι την ευπιστία των ανθρώπων και την επιθυμία για συγκλονιστική ψυχαγωγία.

Ο Ota Benga αργότερα κατέληξε στο ζωολογικό κήπο του Μπρονξ, όπου ετέθη σαν έκθεμα για το κοινό στο σπίτι του πιθήκου. Αν και ο διευθυντής Hornaday του ζωολογικού κήπου επέμεινε ότι προσέφερε απλώς ένα «ενδιαφέρον έκθεμα» για την διαπαιδαγώγηση του κοινού, ο ίδιος, δεν έβλεπε προφανώς καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα άγριο θηρίο και το μικρό μαύρο άνθρωπο! Για πρώτη φορά σε ένα αμερικανικό ζωολογικό κήπο, ένα ανθρώπινο ον εμφανιζόταν σε ένα κλουβί. Στον Benga δόθηκαν σύντροφοι κλωβού, για να του κρατούν συντροφιά στην αιχμαλωσία- ένα παπαγάλο και ένα ουραγκοτάγκο ονόματι Dohong.

Πείστηκε από τη θεωρία του Δαρβίνου

Πάντα επίκαιρο: "dub punk - Mai '68"

Φοβερό τραγούδι, με ανάλογο βίντεο! Διαχρονικό και πάντα επίκαιρο! Σαν την ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει τη θεμελιώδη ανθρώπινη φύση του και να εκδηλώσει τα δικαιώματά του, μέσα σε συνθήκες κίνησης και όχι στατικότητας, δημιουργίας και όχι αυτοματοποίησης, οξυγόνου και όχι τεχνητής ασφυξίας...

" MAI 1968 in France, occured a world student rebellion that shook the entire planet. Western societies changed from that point. People from all over the world joined their french comrades. Huge protests, demonstrations and massive general strikes gave a strong hit in austerity. The French gonverment paralyzed by the occupation of universities and factories across France.
The protests reached such a point that political leaders feared civil war or revolution; the national government itself momentarily ceased to function after President Charles de Gaulle secretly left the country for a few hours. The events sometimes turned violent, they also had artistic and festive aspects with numerous quasi-improvised debates and assemblies, songs, imaginative graffitis, posters and slogans. The struggle continues..."

(Δείτε και κάποια πράγματα που, ενδεχομένως και διόλου τυχαίως, να μην είναι ιδιαίτερα γνωστά και διαδεδομένα:  Αυτοί οι εργατικοί "Μάηδες" γιατί δεν μνημονεύονται και εορτάζονται αντίστοιχα, όπως τους αξίζει;) 
 

Το να είσαι αναρχικός...

" Δεν έχεις καμιά εξουσία πάνω μου που δεν σου δίνω εγώ και δεν έχω καμιά εξουσία πάνω σου που δεν μου δίνεις εσύ" Λέον Τολστόι

...για όλα αυτά που κανένας δικαστής και δεσμοφύλακας, κανένας σαδιστής εκδικητικός θεός, καμία απειλή και έκρηξη ανοησίας που εμπεριέχει κάθε κακότητα, κανένα πλυντήριο εγκεφάλων, καμία ψυχιατρική πτέρυγα, κανένας κοινωνικός περίγυρος, ούτε καν οι ίδιοι οι ανθρώποι που σε φέρανε στον κόσμο...ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΝ!
Ακόμη κι αν σε σβήσουν απ'τους χάρτες τους...
Ξέρω πως ξέρεις τι θέλω να σου πω. -από την παγίδα των "νόμων"...

Ο Ντύλαν είχε κάποτε πει: "για να ζεις έξω από το νόμο πρέπει να είσαι τίμιος!".
Αν, κι όχι άδικα βάσει των δειγμάτων γραφής της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας, θεωρήσουμε ότι μέσα στις "αστικές δημοκρατίες"(το να σε κυβερνούν σημαίνει να σε ευτελίζουν, διανοητικά και σωματικά!) οι "νόμοι" αποτελούν ένα υπερπολύτιμο εργαλείο επιβολής-παγίωσης-διαιώνισης τής, συχνά κτηνώδους, ωμής εξουσίας των φατριών των κυρίαρχων τομέων πάνω στις μάζες των "αρχόμενων" ή υπηκόων που για "χρύσωμα του μπλε χαπιού"(να θυμηθούμε και το "Μάτριξ") ονομάζουν "πολίτες". Μέσα σε κοινωνίες-αρένες και κάτεργα συνάμα, που δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από τη ζούγκλα όπου ισχύει το δίκαιο των ισχυρότερων, των αρπαχτικών. Τότε...
...Το να επιθυμείς να υπάρχεις έξω απ΄αυτούς τους νόμους και τους φράχτες που υψώνει το με άγρυπνες κάμερες ελέγχου των πάντων για "λόγους ασφαλείας" (ποιου; του κρατικού μηχανισμού και των σπονσόρων του ή των ανασφαλών φοβισμένων "πολιτών" από τους τρομοκράτες που κατασκευάζουν ή εκκολάπτουν οι προηγούμενοι;) και φοροεισπραχτικό κράτος-φορέας της "νόμιμης" φονικής βίας, σημαίνει ότι είσαι και αναρχικός;
Δηλαδή έντιμος! Με τον ίδιο τον εαυτό σου πρώτιστα.
Διότι τι είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ αν όχι μια κατάργηση κάθε κάθετης ιεραρχικής δομής της κοινωνίας και η αυτοοργάνωση, αυτοδιεύθυνση, αυτοδιαχείριση όλων των ζητημάτων που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων; Τι σημαίνει να είσαι αναρχικός;

H πραγματική πτώση μας: "πήραμε τον κόσμο των φαινομένων για αληθινό."

Η συνειδητοποίηση:

"Ένας Νους υπάρχει. Το σύμπαν είναι πληροφορία και είμαστε στατικοί μέσα του, όχι τρισδιάστατοι, ούτε στο χώρο ή στο χρόνο. Δίνουμε υπόσταση στις πληροφορίες που μας τροφοδοτούνται κάνοντάς τες φαινομενικό κόσμο. Δεν εκπέσαμε εξαιτίας ενός ηθικού σφάλματος, αλλά εξαιτίας ενός διανοητικού σφάλματος: πήραμε τον κόσμο των φαινομένων για αληθινό. Ο φαινομενικός κόσμος δεν υπάρχει. Είναι η υπόσταση των πληροφοριών τις οποίες επεξεργάζεται ο Νους. Δίνουμε στις πληροφορίες υπόσταση αντικειμένων. Η αναδιευθέτηση των αντικειμένων είναι αλλαγή στο περιεχόμενο των πληροφοριών, το μήνυμα έχει αλλάξει. Είναι μια ανείπωτη γλώσσα που χάσαμε την ικανότητα να τη διαβάζουμε. Κι εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος αυτής της γλώσσας, οι αλλαγές σ'εμάς είναι αλλαγές στο περιεχόμενο των πληροφοριών. Είμαστε γεμάτοι πληροφορίες, οι πληροφορίες εισέρχονται σ'εμάς, υφίστανται επεξεργασία και μετά προβάλλονται πάλι έξω, πλέον με αλλαγμένη μορφή. Δεν έχουμε συνείδηση αυτού που κάνουμε. Η μεταβαλλόμενη πληροφορία την οποία βιώνουμε στον κόσμο είναι μια αφήγηση. Σε ποιον την αφηγείται ο Νους; "
ΦΙΛΙΠ ΝΤΙΚ

Και ποιος είναι ο πιο ουσιώδης στόχος του ανθρώπου μόλις συνειδητοποιήσει τι έχει πραγματικά συμβεί; Μόλις κατανοήσει ότι έχει ξεπέσει στον παθητικό δέκτη μιας συνωμοσίας λογοκρισίας, διαχείρισης και επιλεκτικής διοχέτευσης της ροής πληροφορίας που του παρέχεται και τον καθηλώνει στο στάδιο μιας απόλυτα ελέγξιμης και μονολιθικής στην αποπνικτική αφήγησή της "πραγματικότητας"; Και συγχρόνως ποια θα έπρεπε να είναι η ανώτερη και πιο μεθυστική χαρά του έγκλειστου μέσα στη γυάλα αυτή;

"Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συναισθάνονται πως είναι φυλακισμένοι μέσα σ'ένα γυάλινο μπουκάλι, είναι πεπεισμένοι πως είναι ελεύθεροι. Η δυστυχία του ανθρώπου που έχει βαθύτερη αντίληψη από τους άλλους, είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Η μεγαλύτερή του χαρά πηγάζει μόνο από το γεγονός της πιθανότητας ότι το γυάλινο μπουκάλι ίσως είναι δυνατόν να σπάσει."
Ε.Τ.Α. ΧΟΦΜΑΝ

Για περισσότερα ερεθίσματα:
  ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ!! -2ο μέρος-
  Ξεχάστε ό,τι ξέρατε περί "πραγματικότητας"...
Το Πανοπτικόν Σύστημα
Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
 Johnny Cash στο «San Quentin» (καμιά φυλακή δεν μπορεί να κρατήσει στ’ αλήθεια φυλακισμένο το πνεύμα μας)

Το κοινωνικό κράτος είν'εδώ: "Τεράστιες οι μειώσεις στις συντάξεις"

Σχόλιο δικό μας: το ότι οι αριστεράντζες της συμφοράς, με τα μνημόνια της κτηνωδίας ως παρακαταθήκη της "πρώτης φοράς" τους  στις νυν κι επόμενες γενεές, θα ξεπερνούσαν σε υπουλία και αντιλαϊκή μοχθηρία τους σοσιαληστές με τις πράσινες γραβάτες και τα δεξιά τζάκια, ε! αυτό είναι κάτι που μόνο έκπληξη δεν θα'πρεπε να προκαλέσει στους υποψιασμένους. Αυτούς που μια φορά κι έναν καιρό διαπίστωσαν ότι το τρισάθλιο εγχώριο πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί τα ιδεολογικά πρόσημα ωσάν πουκάμισα, στρινγκ (για τις κομψές αλλά και νταρντάνες κυρίες, καθώς και για κάποιους κυρίους) και σώβρακα (για τους σπουδαγμένους σε ιδρύματα της αλλοδαπής νέους στο κουρμπέτι ετούτο, ανεπάγγελτους μα "πολιτικούς από κούνια" και με λαϊκό look γνώστες της "πιάτσας"..."κυρίους")...

Τεράστιες οι μειώσεις στις συντάξεις

Ο πασόκος Γ. Κουτρουμάνης, τέως συνδικαλιστής και συνδημιουργός μαζί με τον Α. Λοβέρδο (υπουργός και υφυπουργός Εργασίας, αντίστοιχα) των αντιασφαλιστικών νόμων 3863 και 3865 του 2010, εμφανίζεται μεν επικριτικός προς το σχέδιο Κατρούγκαλου, την ίδια στιγμή όμως βάζει πλάτη στην επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζόμενων. Πώς; Παρουσιάζοντας σημαντικά μικρότερες τις απώλειες που θα έχουν οι συντάξεις.

Αυτό δεν το κάνει μόνο για να στηρίξει τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, αλλά και επειδή έχει τη φωλιά του λερωμένη. Αν έλεγε την αλήθεια, τότε θα φαινόταν ότι και οι δικοί του νόμοι προκαλούν τεράστιες απώλειες στις συντάξεις (γύρω στο 80%). Μάλιστα, επειδή το σχέδιο Κατρούγκαλου προβλέπει ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης σε σχέση με τους νόμους Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, θα φαινόταν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι πιο… γενναιόδωρη!

Πρέπει, βέβαια, να σημειώσουμε ότι το σχέδιο που διέρρευσε ο Κατρούγκαλος είναι καθαρά προπαγανδιστικό. Δεν πρόκειται να πάνε σε καμιά… πολεμικού τύπου διαπραγμάτευση με την τρόικα. Οι βασικές κατευθύνσεις της νέας αντιασφαλιστικής ανατροπής είναι ήδη συμφωνημένες και αποτυπωμένες στο Μνημόνιο. Για παράδειγμα, έχουν συμφωνήσει σε «στενότερη σύνδεση εισφορών με παροχές», που σημαίνει μείωση των συντάξεων κάτω από τα άθλια επίπεδα του νόμου Λοβέρδου-Κουτρουμάνη. Εχουν ακόμα συμφωνήσει για «εξοικονόμηση» 1% του ΑΕΠ (περίπου 1,8 δισ. ευρώ) το 2016. Αυτό το ποσό δε βγαίνει, αν δεν κόψουν τις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις. Επομένως, η προαναγγελλόμενη… αιματηρή διαπραγμάτευση με την τρόικα θα είναι ένα ακόμα θέατρο. Οπως έγινε το περασμένο καλοκαίρι, όπως έγινε με τα «κόκκινα» δάνεια, όπως έγινε με την ιδιωτικοποίηση των 14 αεροδρομίων (και όχι μόνο). 

Το νομοσχέδιο που θα πάει για ψήφιση στη Βουλή θα είναι εφιαλτικότερο από το εφιαλτικό σχέδιο που διέρρευσε ο Κατρούγκαλος, «γλυκαίνοντας» κάποιες πλευρές καθαρά για προπαγανδιστικούς λόγους.

Ο Κουτρουμάνης, λοιπόν, αποφάσισε να βάλει πλάτη για να περάσει το νέο ασφαλιστικό, που αποτελεί απλώς χειροτέρευση του νόμου που ο ίδιος με τον Λοβέρδο πέρασαν το 2010. Και επαναλαμβάνει μια απάτη που είχε επιχειρήσει και το 2010. Μοίρασε στα άσχετα παπαγαλάκια του αστικού Τύπου κάποιους πίνακες, οι οποίοι υποτίθεται ότι δείχνουν τις απώλειες που θα υποστούν οι συντάξεις με το σχέδιο Κατρούγκαλου. Και τα παπαγαλάκια, πρώτον επειδή είναι εντελώς άσχετα (τους λες «λαγός-κυνηγός-δάσος» και με δυσκολία σχηματίζουν πρόταση) και δεύτερον επειδή δεν έχουν καμιά διάθεση να ψάξουν την αλήθεια και να την πουν στους εργαζόμενους, πήραν το έτοιμο υλικό του Κουτρουμάνη και το σερβίρουν.

Ας πάρουμε έναν από τους πίνακες του Κουτρουμάνη, που αφορά ασφαλισμένο με 20 (πλήρη) έτη ασφάλισης. Στην πρώτη στήλη φαίνονται οι συντάξιμες αποδοχές, στη δεύτερη στήλη η σύνταξη με το παλιό σύστημα και στην τρίτη η σύνταξη με το σχέδιο Κατρούγκαλου (σύμφωνα με τον Κουτρουμάνη).

Οπως φαίνεται από τον πίνακα, η μείωση στη σύνταξη δεν είναι και τόσο δραματική. Ξεκινά από 18 ευρώ για όποιον έχει συντάξιμες αποδοχές 800 ευρώ και φτάνει μέχρι 50 ευρώ για όποιον έχει συντάξιμες αποδοχές 2.000 ευρώ. Οπότε, μπορεί σε κάποιους εργαζόμενους, που σκέπτονται καιενεργούν μοιρολατρικά, να περάσει η αντίληψη: «τι να κάνουμε, θα το υποστούμε κι αυτό, μικρό το κακό τελικά».

Ολος αυτός ο πίνακας, όμως, είναι ένα απατηλό κατασκεύασμα. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Σε τι συνίσταται η απάτη;

"Η Ευρώπη ξανά αντιμέτωπη με πυρηνικό πόλεμο;"

σχόλιο δικό μας: αν η Ιστορία (λόγω της περιοδικότητας κάποιων νόμων που διέπουν το ιστορικό γίγνεσθαι, έστω και χαλαρά και ανάλογα με την κάθε ειδική περίπτωση) όντως όταν επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, εντούτοις...Μπορεί να λειτουργήσει ως μια ιδιαίτερα τιμωρητική και καταστροφική φάρσα για όντα που δεν εννοούν να διδαχτούν από τα λάθη του παρελθόντος και, κυρίως, να οδεύουν αμετανόητα προς τον εκφυλισμό και το αντιεξελικτικό τέλμα...
Και η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τις ηγεσίες κι άρα τις κυρίαρχες ελίτ από τις οποίες προέρχονται και υπηρετούν. Αλλά και τους λαούς που διαχρονικά μετατρέπονται σε "ζαλισμένα κοπάδια" ή αγελαίο όχλο και στηρίζουν με την υποταγή, την εθελοδουλία και παθητικότητά τους ή τη συνενοχή τους αυτούς που τους χειραγωγουν στυγνά, τους εκμεταλλεύονται ωμά και τους στέλνουν χωρίς ενδοιασμούς (και με πάντα χρήσιμο εργαλείο τους "ψεκασμούς" δηλητηριασμένης προπαγάνδας) στα σφαγεία της Ιστορίας.
 The Privatization of Nuclear War (η ιδιωτικοποίηση του πυρηνικού πολέμου)

 κραυγές και βελάσματα μέσα από κελιά μέσα σε κελιά

• Η Ευρώπη ξανά αντιμέτωπη με πυρηνικό πόλεμο;

Η Τουρκία, έχοντας μετατραπεί σε άτυπο ηγέτη του ΝΑΤΟ, απειλεί να παρασύρει τη Δύση σε μια αυτοκτονική αντιπαράθεση με τη Ρωσία...

 

του δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα

Μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους Sukhoi Su-24 από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, η Ιστορία άλλαξε ξανά σελίδα, και ο κόσμος βρέθηκε (και συνεχίζει να βρίσκεται) ενώπιον του ενδεχομένου ενός νέου ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού, ο οποίος εμπεριέχει τον κίνδυνο ολίσθησης στον πυρηνικό πόλεμο. Μάλιστα, ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, για μια σειρά από λόγους.

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έκανε μια δήλωση που προκάλεσε ρίγη ανησυχίας στον πλανήτη. Συγκεκριμένα, μετά την επίθεση με πυραύλους cruise εναντίον στόχων του ISIS στη Συρία από ρωσικό υποβρύχιο, δήλωσε ότι οι πύραυλοι αυτοί θα μπορούσαν να είναι εξοπλισμένοι με πυρη­νικές κεφαλές – κάτι που ευχήθηκε να μη χρειαστεί να συμβεί.

Αμέσως μετά, ο γνωστός και μη εξαιρετέος εσμός των «ειδικών» στην Ελλάδα, που συναγωνίζεται για το ποιος θα κάνει την πιο... αντι-ρωσική δήλωση, έσπευσε να εκφράσει τη βδελυγμία του για τις «αμετροεπείς» αυτές δηλώσεις, αλλά και να ειρωνευτεί τον Ρώσο πρόεδρο. Με την... τεράστια πείρα τους σε θέματα πολεμικών συγκρούσεων, όλοι αυτοί οι «ειδικοί» ξεκίνησαν να επιχειρηματολογούν για το πώς τα πυρηνικά όπλα είναι παντελώς άχρηστα εναντίον αντάρτικων στρατών, όπως είναι το ISIS. Άρα, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Πρόεδρος Πούτιν ουσιαστικά δεν ξέρει τι του γίνεται.

Οι ρηχές αυτές αναγνώσεις αγνοούν βασικά στοιχεία της πυρηνικής στρατηγικής, ένα εκ των οποίων είναι ότι, στον πυρηνικό ανταγωνισμό, οι απειλές σπάνια εκφράζονται άμεσα. Ο πυρηνικός πόλεμος είναι μια τόσο επικίνδυνη και αδιανόητη πραγματικότητα, που οποιαδήποτε απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων πολύ δύσκολα μπορεί να λεχθεί καταπρόσωπα, γιατί μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις τέτοιας έντασης και μεγέθους, που εν τέλει να οδηγήσουν στην αντιπαράθεση, αντί να την αποτρέψουν. Πολύ απλά, για τόσο επικίνδυνα και απευκταία πράγματα, όπως είναι ο πυρηνικός πόλεμος, οι μεγάλες δυνάμεις συνήθως επικοινωνούν με μισόλογα, υπονούμενα και έμμεσες νύξεις.