Η Δύναμή μας είναι η αδυναμία μας

Αυτός που γεννιέται

με όλους τους πόρους του λεύτερος

με μίσος απ'όλους τους άλλους κατατρέχεται!

 Η Δύναμή μας είναι η αδυναμία μας να αποδεχτούμε τα επιβεβλημένα από κέντρα έξω από τον άνθρωπο, τις πραγματικές ανάγκες του και την πολύπτυχη φύση του, κώδικες και νόρμες και αυτή η λαμπυρίζουσα σαν φλόγα μέσα στο αποκαρδιωτικό σκοτάδι επιθυμία να μοιραστούμε ιδέες, αισθήσεις και δράσεις, για να ολοκληρωθούμε σαν άτομα και σαν συντροφιά. Ακόμη και αν χτίσουμε και αναπτύξουμε και εξελίξουμε έστω και "νησίδες" ανεξαρτησίας μέσα στον ωκεανό της συναινετικής υποδούλωσης, του οπαδικού μεσσιανισμού και της σκληροπυρηνικής εθελοτυφλίας και ιδεοληψίας...

 Ξέσκισμα! 

Της ψυχής. 

Των ίδιων των ενστίκτων. 

Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης.

Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο.

Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. 

Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών. 

Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών. 

Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.

Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές. 

Της άρνησης ψυχαγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής και αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.

Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό... 

 κραυγές και βελάσματα μέσα από κελιά μέσα σε κελιά

 από εμάς 

Δείτε επίσης:   

 Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!

so you think you are free...

 " Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. "

 

• Πνευματική μοναξιά

«Όταν νοιώθεις ‘ξένος’ στον κόσμο που γεννήθηκες, είναι ίσως διότι γεννήθηκες ώστε να βοηθήσεις με την ύπαρξη σου, να δημιουργηθεί ένας νέος διαφορετικός. Μην εστιάζεις όλη σου την ενέργεια στο να ‘μοιράζεσαι’ τις σκέψεις σου νομίζοντας πως θα αλλάξουν εύκολα οι σκέψεις των ανθρώπων που σκέπτονται διαφορετικά από εσένα. Αντιθέτως να τις μοιράζεσαι, για να δείξεις
πρώτα από όλα στους ανθρώπους που σκέπτονται σαν και εσένα, πως δεν είναι μόνοι!. …»

το παραπάνω το διαβάσαμε στη ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ