ένα σατυρικό βιντεάκι για την "ενωμένη ευρωπαϊκή απολυταρχία":

"European Union demands tribute..!"- " Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί φόρο!"



" Parody sketch of a typical day at the EU 'Parliament'. The EUSSR Empire demands immediate payment from its conquered nations." - "Σατυρικό σκετσάκι για μια τυπική ημέρα στο ευρωκοινοβούλιο. Η ΕUSSR (από τo USSR) "Aυτοκρατορία" απαιτεί άμεση πληρωμή από τα κατακτημένα της έθνη"

και, για να σοβαρευτούμε, κάποιες επισημάνσεις και προβληματισμοί από παλιότερες αναρτήσεις μας:

• "Eurogroup", ο όρος που στοιχειώνει τις ζωές εκατομμυρίων "ευρω-ραγιάδων". Πρόκειται για αυτό δηλαδή που:
  Δεν είναι εκλεγμένο θεσμικό όργανο.
  Δεν διατηρεί επίσημα πρακτικά των συνευρέσεων-συνεδριάσεων των μελών του.
  Δεν υπόκειται σε κανέναν-πώς τον λένε; α ναι! "δημοκρατικό έλεγχο".
  Εντούτοις αποφασίζει αυτά που αποφασίζει (εν μέσω πλήρους μυστικότητας) και φοράει μετά καπέλο στα κεφάλια των ευρω-κολίγων, υπογράφοντας διατάξεις και "νομοθετήματα" στα οποία ουδεμία σχεδόν ισχύ έχουν τα εθνικά-τοπικά κοινοβούλια. Και φυσικά μαθαίνουν, βιώνοντάς τα στο πετσί τους, εκ των υστέρων οι "euro-πολίτες" του "playground" μεγαλοτραπεζιτών και βαρώνων του χρήματος, πολυεθνικών κολοσσών, βιομηχάνων και μεγαλοεργοδοτών.

•  Αν τα Ευρω-πέη think tanks, οι ποινές και τα ξεροκόμματα στα ολοένα πιο ασθενικά αποπαίδια σε αντίθεση με τα αναπτυγμένα και καλοταϊσμένα παιδιά. Τα κοστουμαρισμένα όρνια των Βρυξελών πάνω στις απισχνασμένες ματωμένες σάρκες των λαών και οι διευθυντάδες τραπεζικών παρασίτων. Οι αρλεκίνοι στο σουλούπι Βαν Ρομπέι, Γιούνκερ, Μπαρόζο και "η κυρά του σπιτιού" Μέρκελ που τους προσέλαβε να δώσουν παράσταση και με τα σκέρτσα και τις μπαρούφες τους να ξεγελούν την ανήλικη στην αντίληψη -όπως τη θεωρεί όλο το συνάφι τους- κοινή γνώμη. Και οι ουκρανοί ναζήδες που με τις επίσημες στολές του στρατού σφάζουν αθώους στο Ντόνετσκ και εδραιώνουν την "επανάσταση", ενώ τα Ευρωπέη κοιτούν αλλού και καταδικάζουν το ξανάνιωμα του φασισμού μέσα στα φέουδά τους.
  
  Αν αυτές οι λάμιες και οι καρικατούρες που, με την ανοχή και νομιμοποίηση των λαών, μετατράπηκαν σε ρήτορες της τιποτολογίας και μπουκαδόρους στη ζωή και τα σπίτια των ανθρώπων, που τους κακοποιούν και τους πετούν μετά στο δρόμο και μοιράζονται μεταξύ τους λάφυρα και κλοπιμαία. Αν αυτές και τόσες άλλες ομοούσιες είναι οι επιμέρους ψηφίδες που όλες μαζί συνθέτουν το μεγάλο ψηφιδωτό της "ολοκλήρωσης".
  
  Τότε πόση σταθερότητα και ασφάλεια αντέχεις ακόμα και πόσο  μεταρρυθμιστικό -όπως λέμε μετατραυματικό- στρες μπορείς ακόμα να διαχειριστείς, καημένε υπήκοε;

•   Η Ενωμένη Ευρώπη μοιάζει να έχει κρίση ταυτότητας. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχε ταυτότητα, λόγω της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών που επέφερε η ένωσή της.
  Η Ενωμένη Ευρώπη απεχθάνεται τα δημοψηφίσματα των ευρωπαϊκών λαών (τα αυθεντικά και όχι τα σικέ, αυτά που φέρνουν ουσιαστικά σε δύσκολη θέση "αριστερές" κυβερνήσεις απέναντι στους πραγματικούς εντολοδότες τους, όταν οι λαοί αποδεικνύονται πιο ώριμοι και λιγότερο φοβισμένοι απ'ότι υπολόγιζαν και οι ίδιες οι ηγεσίες τους). Γιατί αποτελούν δείγμα έκφρασης αυτοδιάθεσης, έστω κι αν χρησιμοποιούνται μερικές φορές ως απειλή και μοχλός πίεσης από θιγμένους και αμερικανοθρεμμένους κανακάρηδές της-βλέπε ΓΑΠ φθινόπωρο του 2011.
  Αυτοδιάθεση! Η αποκηρυγμένη και συνάμα επικηρυγμένη έννοια μέσα στην ευρω-αγκαλιά της αυταρχικής γερμανίδας νταντάς. Η οποία τα κονόμησε με το νέο νόμισμα και την κατάρρευση των κουμπαράδων της νότιας ευρωπαϊκής γειτονιάς (και την μεταφορά των περιεχομένων τους στους δικούς της τραπεζικούς λογαριασμούς ή ελεγχόμενους κι από αυτήν). Με γενναία "χορηγία" της Διεθνούς των τοκογλύφων της και της συνέργειας των τοπικών προυχόντων-επιστατών της.
  Η Ενωμένη Ευρώπη προβληματίζεται. Η γερμανίδα κηδεμόνας της (που λογοδοτεί στα "υψηλά αφεντικά" της,  μιας υπερεθνικής και ψυχρόαιμης "Κόζα Νόστρα") "απογοητεύεται από την δύναμη ορισμένων ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο".
  Και η οικονομική δυσπραγία και ομηρία όλο και μεγαλύτερων μαζών, η αποδιοργάνωση και διάλυση των τοπικών κοινωνικών και παραγωγικών υποδομών, η ανέχεια, η εξαθλίωση, οι κατασχέσεις σπιτιών, η συμπιεσμένη οργή των ανθρώπων και η πόλωση στους ενωμένους αλληλέγγυους κόλπους της αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη.
  Η Ενωμένη Ευρώπη αρέσκεται να καταγγέλει κάθε τόσο την άνοδο του φασισμού. Δηλαδή η αχάριστη θα καταγγείλει και τους ίδιους τους πατέρες κι εμπνευστές της;
  Τη δική της κάθοδο κάνει πώς δεν την αντιλαμβάνεται. Και φυσικά ούτε τον φασισμό που η ίδια κυοφορεί, εκτρέφει, τροφοδοτεί, ενθαρρύνει και ξερνοβολάει σαν μήτρα Λερναίας Ύδρας. Ή φιδιού με δάκρυα κροκοδείλου.
  
  
  Όσο για τη δική μας απορία: αυτή είναι η Ενωμένη Ευρώπη που θέλουμε;