ένας "άλλος κόσμος" που βράζει και φλέγεται και που εκφράζεται μουσικά...

To ιστορικό βρετανικό συγκρότημα The Clash (οι αδυναμίες δεν κρύβονται) σ'ένα από τα πλέον ιστορικά δημιουργήματά τους, χιλιοπαιγμένο εδώ και δεκαετίες σε όλα τα ροκάδικα που σέβονται ή σέβονταν, για όσα δεν υπάρχουν πια, τον εαυτό τους. Δηλαδή τα συντριπτικά περισσότερα δεν υπάρχουν πλέον, τα οποία είχαν την "πρέπουσα" αισθητική και αυθεντικό ροκ στίγμα (που από τη φύση του ανέκαθεν αμφισβητούσε τις εκάστοτε αισθητικές και τις καθιερωμένες δομές) και δίδασκαν μουσική.
 Το τραγούδι μιλάει για μια περιοχή του Λονδίνου, το Brixton όπου οι άνθρωποι εκεί (η περιοχή τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως Κολωνάκι του Λονδίνου) είχαν πάντα κακή μεταχείριση απ'την αστυνομία-ω!τι πρωτότυπο! Γεγονός που έψαχνε την κατάλληλη αφορμή για να οδηγήσει σε μεγάλες τοπικές ταραχές, οι οποίες και πήραν τη μορφή εξέγερσης...
 Η Μάργκαρετ, οι Clash και το «Guns of Brixton»
Κάτι που επαναλήφθηκε στα τέλη του καλοκαιριού του 2011, με τις μεγάλες ταραχές (και ουσιαστικά μη προβαλλόμενες από την ελληνική ρουφιανο-TV) που συντάραξαν το σύγχρονο Λονδίνο των περικοπών και της κοινωνικής περιθωριοποίησης ολόκληρων πληθυσμιακών ομάδων. Δείτε γι αυτά τα γεγονότα του 2011 ένα αξιόλογο βίντεο-ντοκυμαντέρ στ'αγγλικά http://youtu.be/Beg-P_-o4QY

Μια μικρή στάση στην Ελλάδα, στη χώρα της διαχρονικής πολιτικής φαυλοκρατίας, της σύγχρονης δουλεμπορικής "εργασίας", των πειραμάτων της διεθνούς τοκογλυφίας και της αστυνομοκρατούμενης, παραδοσιακά φιλοχουντικής, αυθαιρεσίας ("Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"). Μια ενδιαφέρουσα εκδοχή αλά ελληνικά του Guns of brixton των Clash:


Ελληνικοί στίχοι σε απόδοση του τραγουδιού:

Αν την πόρτα σου βροντούν

Πως θα βγεις στη γειτονιά;

Με τα χέρια ψηλά

ή σφιγμένα σε γροθιά;

Αν σε πνίγει η εξουσία

πως θα αντισταθείς;

Τρομαγμένος στη γωνιά σου

ή στους δρόμους της γιορτής;

Τα κορμιά μας

σύνορα σας,

μα αν τολμήστε θα ακουστούν

όπλα σαν στο Brixton.

Το χρήμα σε μεθάει.

Τη ζωή σου εκεί πουλάς.

Μα η ώρα σου σαν φθάσει

να σε σώσει μη ζητάς.

Και μεταφερόμαστε στο (γειτονικό με το Λονδίνο) Παρίσι της εποχή μας. Την εποχή της κοινωνικής καλπάζουσας εξαθλίωσης, των "αγορών"(δηλ. των τραπεζών) που μπροστά στη συσσώρευση κερδών ισοπεδώνουν ζωές & γενιές ολόκληρες και των πουλημένων στην ελίτ πολιτικών που δε δίνουν δεκάρα για τους λαούς τους και τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Η Οργή (La rage), που ξεκινά από τα εξαθλιωμένα γκέτο και τις φτωχογειτονιές που εξαπλώνονται παντού όπως και η ανθρώπινη απελπισία, έρχεται και διαχέεται στην ατμόσφαιρα ωσάν ιός, ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό αλλά και λυτρωτικό για τη Γαλλίδα ράπερ Keny Arkana...

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ένα είναι ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ!
Δεν έχουμε βρεθεί εδώ χάμου για να επιβιώνουμε απλώς και να υπηρετούμε λογής αφεντάδες, μικρούς ή μεγάλους. Αλλά για να ζήσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις δικές μας επιλογές, να εξελισσόμαστε, να δημιουργούμε και να μεγαλουργούμε! Αξιοποιώντας κάθε αέναη μοναδική στιγμή του αιώνιου παρόντος μας. ΞΥΠΝΙΟΙ κι ΟΡΘΙΟΙ! Ένα λοιπόν είναι το σύνθημα που εμπνέει (ή θα'πρεπε να εμπνέει) κι ενεργοποιεί τους ανθρώπους.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!