Κοκαλάκια πλεονασματικής ελεημοσύνης

Σε μια χώρα-πειραματόζωο και ταπεινωμένο προτεκτοράτο καθημερινών ιστοριών απίστευτης εξαθλίωσης κι αυτοχειρίας ως μόνης διεξόδου.. Σε μια ευρωπαϊκή ενωμένη φυλακή των ευρωπαϊκών λαών, σε μια λαιμητόμο των δικαιωμάτων για αυτοδιάθεση-αυτοπροσδιορισμό-αξιοπρέπεια... Σε μια κολυμπήθρα γεμάτη ακαθαρσίες, όπου μέσα της "αναβαπτίζεται" στα κίβδηλα ονόματα της "βιωσιμότητας χρεών" κι "εξόδου στις αγορές"(με τους δικούς τους μισάνθρωπους κερδοσκοπικούς όρους) κι εκφυλίζεται ανεπανόρθωτα κάθε στοιχειώδης έννοια... Που προσδιορίζει και χαρακτηρίζει την υπόσταση κάθε έλλογου όντος, κάθε ανθρώπινης κοινωνίας που θα ήθελε να αναγνωρίζεται ως δημοκρατική και...αυτόνομη...

 Και "θυσίες λαού" απλά (άλλη μια έννοια διαστρεβλωμένη και παραπαίουσα) σημαίνει:
α) Συνέχιση της ανοχής στην ατέλειωτη και προκλητικά άδικη καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων βαθιά μέσα στην άβυσσο της δουλεμπορικής "κοινωφελούς"(για τις τσέπες της εργοδοσίας και τα κέρδη των "επενδυτών"-νεοφεουδαρχών) ομηρίας β) Συνέχιση της σιωπηλής αποδοχής κι άρα συναίνεσης στη σωρεία σκανδάλων που οι ίδιοι οι αυτουργοί κι ενορχηστρωτές τους μας πετάνε στα ζαλισμένα κι αποχαυνωμένα μούτρα. Και διαχρονικής υπεξαίρεσης και καταλήστευσης δημόσιου πλούτου μέσω υπερτιμολόγησης δημόσιων έργων, εξοπλιστικών προγραμμάτων κι άλλων "κοινωφελών για το κράτος και τους πολίτες" δραστηριοτήτων γ) Συνέχιση αδιαφορίας μπροστά στην προκλητικότατη γενική ατιμωρησία, με κάποια μικρά ψάρια που πιάστηκαν στα δίχτυα της "νομιμότητας" των "σκυλόψαρων", για να μην ταραχτούν τα ύδατα της κοινωνικής νοσηρής γαλήνης από τα ψαράκια-τροφή και υψωθούν στις διαστάσεις έως κι οργισμένου απρόβλεπτου τσουνάμι. δ) Και παράλληλη συνέχιση σιωπηλής στην ουσία ακρόασης  στο σωτηριολογικό σήμερα εμπαιγμό των ίδιων υπεύθυνων και φατριών. Που διέλυσαν δίχως ίχνους έγνοιας για την επόμενη ημέρα τα θεμέλια της οικονομίας, που τζογάρισαν τα χρήματα των ταμείων και τώρα τα "εξυγειαίνουν", που ισοπεδώνουν την Υγεία (άρα θέλουν θανάτους) και την Παιδεία (άρα θέλουν αμαθείς σκλάβους), που ρούφηξαν το μεδούλι της κοινωνίας και παρέδωσαν βορά τα "ασημικά της", τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους, τη φύση του τοπίου της, ό,τι μπορεί να αποτιμηθεί κι εξαργυρωθεί! Από εγχώριους μεγαλοσυνεταίρους και διεθνείς μεγαλοκαρχαρίες και μαφιόζους του χρήματος...

Και τώρα μας πετάνε κάτι κοκαλάκια της συμφοράς και της "πλεονασματικής ελεημοσύνης" και μας λένε ότι πρέπει να είμαστε κι ευγνώμονες;
Κι αυτά τα κοκαλάκια θα αλλάξουν τη ζωή εκατομμυρίων ανέργων και ημιαπασχολούμενων και συγχρόνως ημιπληρωμένων σε ημιμισθούς ημιχαρτζηλικιού και εργαζομένων που είναι απλήρωτοι για μήνες ή δεν ξέρουν αν η επιδημία λουκέτων τους πλήξει αύριο κιόλας;
Όπως αλλάζει η ζωή των ενοικιαζόμενων "εργαζόμενων" σε κοινωφελή δουλεμπορικά με κάτι 5μηνες-6μηνες ψωροσυμβάσεις και με άθλιους όρους-τροχοπέδη για κάθε σκέψη περί μελλοντικών σχεδίων φυσιολογικής κι αξιοπρεπούς ζωής; Πόση αξιοπρέπεια κι ευθιξία χωράει μέσα στο μοίρασμα του "πλεονάσματος"; Και πού καταλήγουν τα λεφτά των δανείων, μήπως στην πραγματική οικονομία; ή μήπως επιστρέφουν πάλι στις τσέπες της Διεθνούς των Τοκογλύφων;

Αν ο κόσμος, ο λαός, η κοινωνία, η συλλογική συνείδηση σε αυτόν τον τόπο διαθέτει έστω και κάποια εν υπνώσει αποθέματα τσίπας...ας τα ενεργοποιήσει! Κι ας δράσει!
Αρνούμενη να δεχτεί και υποψία υποκριτικότατων ψιχίων ελεημοσύνης.
Αρνούμενη να πληρώσει έστω και μισό ακόμη ευρώ σε παράλογα (κι ενάντια και σε κάθε σοβαρή λογική των Οικονομικών Επιστημών) χαράτσια και φόρους και για χιλιοπληρωμένους δρόμους στα μπλόκα αρχιλησταρχών που λέγονται διόδια.
Κι αρνούμενη να κάτσει έστω και λίγο ακόμη στον καναπέ, αλλά να βγει σε γειτονιές και πλατείες και να αλληλεπιδράσει, να αυτοοργανωθεί, να καταλάβει τα μέσα παραγωγής και να διεκδικήσει με όραμα και σθένος!
Περικόπτοντας με την οργή και νέμεσή της την υπόσταση κάθε πολιτικού και χρηματοπιστωτικού  παρασίτου! Δημεύοντας τις περιουσίες τις δικές τους και βάζοντας τέλος στον εφιάλτη της κατάσχεσης (μην ξεχνάμε ότι ήταν από την αρχή στο μάτι η ιδιοκατοίκηση ως τελευταίο οχυρό του ραγιά) των όποιων εναπομείναντων στον πολύ τον κόσμο, που ακόμα παραμιλάει σκυφτός και αποπροσανατολισμένος...

ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Ή ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ (και μετά το "κρας-τεστ" των πειραματικών επερχόμενων εκλογών), Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΟΥ(Σ)...

ανιχνευτής