ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Μη βιώσιμη η χώρα για τους πολίτες"

Σχόλια δικά μας: Για το άρθρο που ακολουθεί προτιμάμε, αντί για τα δικά μας σχόλια και τις προσωπικές σκέψεις (άλλωστε έχουμε ασχοληθεί πάρα πολλές φορές με αυτές τις καταστάσεις σε τούτο το μπλογκ), να αφήσουμε να μιλήσει η σοφία αιώνων, που φτάνει πάντα επίκαιρη ως τις μέρες μας:
>"Όταν μια χώρα κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται. Όταν κυβερνάται άσχημα, ο πλούτος είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται" ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ
>"Κυβέρνηση είναι μια παρέα ανθρώπων που παρενοχλούν τους υπόλοιπους" ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ
>«Η φτώχεια είναι σαν τιμωρία για ένα έγκλημα που δεν έχεις διαπράξει» ΙΛΑΪ ΚΑΜΑΡΟΦ

>" Η αλήθεια είναι ότι οι καλύτερες στιγμές μας είναι πιθανότερο να προκύψουν όταν νιώθουμε πολύ άβολα, βαθιά δυστυχισμένοι ή ανολοκλήρωτοι. Γιατί μόνο σε τέτοιες στιγμές, που κινητοποιούνται από τα βάσανά μας, είναι δυνατόν να αφήσουμε τη ρουτίνα μας και να αρχίσουμε να ψάχνουμε για διαφορετικούς τρόπους ή πιο αληθινές απαντήσεις" M. SCOTT PECK
Αλλά και αυτό, για να είμαστε δίκαιοι:
" Εκείνος, που έτσι σας καταδυναστεύει, έχει μόνο δυο μάτια, μόνο δυο χέρια, μόνο ένα σώμα, τίποτα παραπάνω από όσα διαθέτει και ο τελευταίος άνθρωπος ανάμεσα στους αμέτρητους που κατοικούν στις πόλεις σας, στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα παραπάνω για να σας καταστρέψει από την εξουσία που εσείς του απονείματε.
Πού βρήκε αρκετά μάτια για να σας κατασκοπεύσει, εάν δεν του τα δώσατε οι ίδιοι; Πώς μπορεί να έχει τόσα πολλά χέρια για να σας χτυπά, εάν δεν τα δανείστηκε από σας; Τα πόδια με τα οποία ποδοπατά τις πόλεις σας, πού τα βρήκε, αν δεν είναι τα δικά σας; Πώς έχει οποιαδήποτε εξουσία πάνω σας, εκτός μέσα από σας; Πώς θα τολμούσε να σας επιτεθεί, εάν δεν είχε τη συνεργασία σας; (συμφωνία σας)
Τι θα μπορούσε να σας κάνει, εάν εσείς οι ίδιοι δεν συνεργούσατε με τον κλέφτη που σας ρημάζει, εάν δεν ήσασταν συνένοχοι με τον εγκληματία που σας σκοτώνει, εάν εσείς οι ίδιοι δεν προδίδατε τους εαυτούς σας;"
Étienne de la Boétie: Πραγματεία Περί Εθελοδουλίας

Μη βιώσιμη η χώρα για τους πολίτες 




Είναι κοινή, καθημερινή διαπίστωση ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι σύντομα θα απαιτηθούν νέα μέτρα λιτότητας για να συμπληρώσουν την αδυναμία των προηγούμενων. Ο φαύλος κύκλος, στον οποίο μπήκε η χώρα από τις πολιτικές των Μνημονίων και της μονόπλευρης εσωτερικής υποτίμησης-πτώχευσης, έχει φέρει τους πολίτες στα όρια της απόγνωσης και της αναξιοπρέπειας.


Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και του ΟΑΕΔ, η ανεργία όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά εξακολουθεί να γιγαντώνεται. Ακόμη και τον άκρως τουριστικό μήνα Σεπτέμβριο, η απασχόληση μειώθηκε αντί να αυξηθεί, με το συνολικό αριθμό ανέργων να ανέρχεται σε 1.376.463 άτομα.

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό.
Η βαθιά κρίση, η συνεχής ύφεση, έχουν οδηγήσει κυριολεκτικά στο περιθώριο της ζωής το 60% του εργασιακά ενεργού πληθυσμού της χώρας, καθώς του στερούν τη δυνατότητα να εργαστεί και να παράξει τα στοιχειώδη μέσα αυτοσυντήρησής του.

Πιστεύει άραγε κάποιος, με σώας τα φρένας, ότι μια χώρα που μπορεί να δώσει δουλειά μόλις στο 40% του εργατικού προσωπικού της είναι βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά; Περιμένοντας μάταια μια ανάπτυξη που δεν έρχεται, οι Ελληνες πολίτες βιώνουν τη χειρότερη καταστροφή παραγωγικών δομών που γνώρισε ποτέ δυτικοευρωπαϊκό κράτος εν καιρώ ειρήνης.

Η μαζική ανεξέλεγκτη ανεργία έχει αλυσιδωτές συνέπειες. Με δεδομένο ότι μόλις ένας στους δέκα ανέργους έχει σήμερα πρόσβαση σε κάποιο επίδομα, είναι φανερό ότι έχουμε μπροστά μας ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα.
Η ολοκληρωτική κατάρρευση της απασχόλησης και των εισοδημάτων οδηγεί αυτόματα και στην πλήρη αδυναμία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην Εφορία. Ηδη άλλοι 500.000 φορολογούμενοι προστέθηκαν μέσα στο 2013 στους υπόλοιπους 2.695.791 φορολογουμένους (!) που οφείλουν συνολικά στο Δημόσιο περίπου 63 δισ. ευρώ.

Και μέσα σε όλα, έρχεται να προστεθεί και η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα για μερική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, όπως απαιτούσαν οι δανειστές. Κι εδώ τα πράγματα είναι σκληρά. Το ξεπάγωμα των κατασχέσεων στην πρώτη κατοικία απειλεί να αφήσει άστεγους και έκθετους σε διεθνή κοράκια χιλιάδες συμπολίτες μας.

Την αποκλειστική ευθύνη για τη δραματική και αδιέξοδη κατάσταση έχουν οι κυβερνώντες, οι οποίοι επιμένουν προκλητικά να ισχυρίζονται ότι δήθεν υπηρετούν το κοινό καλό με την πολιτική τους. Απεργάζονται -και γι' αυτό είναι άκρως επικίνδυνοι- μόνο την καταστροφή μας.

  Από enet μέσω ΓΡΕΚΙ