" Αχ Ερηνούλα μου "

 Από την περιγραφή στο youtube:
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω- "σταματήστε!". Μα ξέροντας πως με κρυφοκοίταζε ο χαφιές μ΄ άκουσα να φωνάζω- "Ζήτω! Προχωρήστε!" Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Ένα υπέροχο τραγούδι από τη δεκαετία του'80 με το Δήμο Μούτση, σε  στίχους Κώστα Τριπολίτη.

Ξεκάθαρη η πολιτική του θεματική, προφανώς αναφέρεται και στην πολύπαθη έννοια της ειρήνης, αλλά αυτό που προσωπικά με γοητεύει είναι η διάχυτη ερωτική του διάθεση. Έστω κι αν περνάει μέσα από ένα έντονα (και σίγουρα όχι χωρίς μια πληθώρα κοινωνικοπολιτικών αιτιών) μελαγχολικό πρίσμα. Όμως ο έρωτας, σε όλη την καθαρή και απελευθερωτικά ζωτική του έννοια, αν αποτελούσε το κυρίαρχο πνευματικό και αισθητικό στοιχείο της ζωής σε κάθε διάστασή της και της οπτικής του ανθρώπου απέναντι στον ίδιο τον κόσμο, τότε ο δεύτερος θα αποκτούσε μια άλλη πολύ πιο ανθρώπινη και ποιοτική χροιά.
 Έρωτας για την ίδια τη ζωή, για τη φύση, για την αρμονική συμβίωση με το φυσικό περιβάλλον και τους ανθρώπους, για τον άλλο άνθρωπο, για τον σύντροφο, για την τέχνη, για την εκπαίδευση και το μεταμορφωτικό της ρόλο, για την αλήθεια, για τη γνώση, για τα θαύματα και τα μυστήρια της ζωής, για τον εαυτό και την ίδια τη φυσική, πνευματική και φιλοσοφική υπόστασή του (και δεν εννοώ με τίποτα εδώ ναρκισσιστικές αγκυλώσεις)...

ανιχνευτής

"Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν

Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου


Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Τις καμμένες πόλεις, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το αίμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και η δικιά μου η ζωή, δίχως νόημα δίχως φωνή και μ' άδειο βλέμμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μoυ

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

φοβισμένος σε κοιτάζω διπλωμένες κρατώντας τις κεραίες
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ'ένα τοίχο
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και ερωτεύεσαι εκεί δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθο
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Aχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα...

Αλλά εγώ Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν

Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου "

{ Et preterea censeo Carthago delenda est σημαίνει στα λατινικά «Κι επιπλέον νομίζω ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί» (ρωμαϊκή ρήση) }

Κι όπως είχε πει και ο Τζίμι Χέντριξ: "αν θέλουμε έναν κόσμο ειρηνικό τότε η δύναμη της Αγάπης πρέπει να γίνει ισχυρότερη από την αγάπη για δύναμη"