ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πλησιάζουμε στα μέσα του Δεκέμβρη και η καλοστημένη φαρσοκωμωδία έχει αρχίσει ήδη να στήνεται και να παίρνει για άλλη μια φορά σάρκα και οστά, πιο κακόγουστη και προσποιητή απο ποτέ.

Όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι, να στολίσουν τα σπίτια τους με λαμπιόνια, αστεράκια, σκουφάκια, έλατα, κόκκινες κάλτσες και ενίοτε καραβάκια, σε μία σύνθεση αμερικανογερμανοελληνικής «παράδοσης» με απότερο σκοπό βέβαια να γιορτάσουμε το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Χριστού. Εδώ πρέπει να τονιστεί η μοναδικότητα αυτής της περίστασης που αποτελεί ένα χαρμόσυνο γεγονός, πράγμα που στη χριστιανική θρησκεία δε συναντάται συχνά, με μία ίσως δύο ακόμα εξαιρέσεις.  
Μία γιορτή-αφορμή να οργιάσει ο καταναλωτισμός και μία ευκαιρία να αποδείξουμε στην οικογένεια και στους φίλους πόσο τους αγαπάμε με ένα καλό δώρο (ένα χάδι και μια αγκαλιά πολλές φορές αρκούν). Μια αφορμή να ξεχυθούμε στα μαγαζιά και να ανταλλάξουμε τα χρήματα μας με λίγη προσωρινή ικανοποίηση. Οι περισσότεροι θα μου έλεγαν, μεγάλωσες και γι΄ αυτό τα λες όλα αυτά, οι γιορτές είναι για τα παιδιά. Οι γιορτές είναι για όλους! Μικρούς , μεγάλους, όλοι διψάνε για χαρά!

Αλλά αφού είναι για τα παιδιά καθώς λέτε, φέτος ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα σ ε ό λ α τα παιδιά... ή όχι;

  Και επιτέλους, ας τελειώσει αυτο το αστείο με το παππούλη με τα άσπρα γένια που μπαίνει στις καμινάδες και φέρνει δώρα, με τις μπότες και το σάκο!

Πείτε έστω μια φορά στα παιδιά σας την αλήθεια, μην τα παραμυθιάζετε άλλο. Είναι καλό να ξέρουν οτι τα δώρα τους τα παίρνετε εσείς , για να μη νιώσουν αργότερα απογοήτευση και θυμό για το αθώο ψέμα σας.

Αλλά για πείτε μου... Ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα σε όλα τα παιδιά;
Οπως καθε χρόνο (κάνοντας το νοητό απολογισμό του) και βάση των νέων οικονομικών συνθηκών , κάποια παιδιά θα πάρουν λιγότερα δώρα και κάποια καθόλου , με τα τελευταία να αυξάνονται γεωμετρικά παγκοσμίως.

Και αν αυτές είναι οι μέρες της αγάπης και κάποιοι σπεύσουν να μαζέψουν χρήματα και ρούχα και φαγητό, δε μπορώ να μην αναρωτηθώ:
Οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου είναι του μίσους;

Κάθε χρόνο διοργανώνονται μαραθώνιοι , τηλεμαραθώνιοι, ραδιοφωνομαραθώνιοι κτλ,ζητώντας για άλλη μια φορά ( και εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία πολλών ανθρώπων) να δώσει ο καθένας απο το υστέρημα του «για να κάνουν Χριστούγεννα κι αυτοί».
Αυτή η αφελής νοοτροπία και ταυτόχρονα ευτελής φιλανθρωπία , δεν αποτελεί αξιοπρεπή αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών των ανθρώπων, υποκαθιστά ίσως βραχυχρόνια τις ανάγκες τους, χωρίς όμως να τους στηρίζει πραγματικά και μακροχόνια.

Η λογική αυτη βασίζεται και στη ηδονή του ελεήμονα , δίνοντάς του το κύρος και την ιδέα οτι (ακόμα) βρίσκεται σε αυτή την πλεονεκτική θέση και μπορεί να ελεεί.

Η αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια , η υποστήριξη και αυτοοργάνωση , είναι οτι ακριβώς χρειαζόμαστε, σε μία εποχή που βαλλόμαστε όλοι και κάποιοι περισσότερο. 

Κι επειδή τα Χριστούγεννα έρχονται και παρέρχονται , αυτό που θα διατηρηθεί διαχρονικά είναι το πνεύμα.

Όχι των Χριστουγέννων..

νάμα