Κοιμηθείτε ήσυχοι.. Η Deutsche Bank φροντίζει για εσάς!

Νύχτες Μαγικές...

Ακόμη μια βάρδια έφτασε στο τέλος της. Πέρασε και σήμερα η ώρα, το νυχτοκάματο βγήκε και απόψε, αρκετά κοπιαστικά μα τόσο τίμια. Πάει καιρός που η αμοιβή της πρωινής δουλειάς δεν έφτανε καλά για τα βασικά, η προσφερόμενη θέση πακετά στο φαγάδικο ενός παλιού συμμαθητή ήταν θείο δώρο. 

Γράφει ο ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ

Στο παρελθόν ούτε καν θα μιλούσαμε για κάτι τέτοιο αλλά είναι η ανάγκη που τα φέρνει έτσι και η γλώσσα μπαίνει μέσα και η μιλιά κόβεται. Παίρνεις αυτό που σου προσφέρεται και το ευχαριστώ βγαίνει από μόνο του από μέσα σου. Που να φτάσει ένας τσεκουρεμένος μισθός να ταΐσεις τη φαμίλια. Η γυναίκα άνεργη, το νοίκι να τρέχει, τα χαράτσια του ηλεκτρικού να απειλούν κατάματα και τα παιδιά να κλαίνε και να μη μπορούν να καταλάβουν το νέο καθεστώς στο σπιτικό.
Ένα καθεστώς που τρυπώνει καθημερινά σε ολοένα και περισσότερα σπίτια, καθηλώνει απότομα οικογένειες στα πλοκάμια του, κόβοντας μαχαίρι τα όποια όνειρα και φέρνει άσχημους εφιάλτες στο πέρασμα του. Η φτώχεια είναι αυτή που επικρατεί παντού, κερδίζει κάθε μάχη με την καθημερινότητα και εμφανίζεται σε άτομα που ούτε καν είχαν φανταστεί ποτέ πως μπορούσαν να τα ζήσουν αυτά.

Μήνυμα από την Ελλάδα

Γράμμα από μια μάνα

Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012

Το συγκλονιστικό γράμμα της μάνας

Μία συγκλονιστική επιστολή από μία μητέρα 4 παιδιών, που βρίσκεται κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η 34χρονη περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με την οικογένειά της τον τελευταίο χρόνο που πλέον δεν της έχουν αφήσει άλλα περιθώρια. Σας παραθέτουμε την επιστολή ως έχει:

Ονομάζομαι Κ.Α. είμαι 34 ετών, παντρεμένη εδώ και 17χρόνια και έχω 4 παιδιά. Ένα......

...κορίτσι 14 και τρία αγόρια 10, 9 και 6 ετών. Σήμερα το πρωί δεν είχα να δώσω στα παιδιά ούτε γάλα, πήγαν νηστικά στο σχολείο και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το μεσημέρι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα τους έφτιαξα μακαρόνια και το απόγευμα για Τρίτη φορά σύνδεσα παράνομα το ρεύμα στο σπίτι μου. Έσφιξα την γροθιά μου, κοίταξα τον άντρα μου στα μάτια και του ψιθύρισα «θα το παλέψουμε…». Αυτό λέω και στον εαυτό μου κάθε μέρα, κάθε πρωί που ξυπνάω κάθε βράδυ που κοιμίζω τα παιδιά μου. ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ!

"Μας κλέβουνε τη σκηνή!"

Aς δούμε  ένα ωραίο ανέκδοτο, που αποδεικνύει το ότι ακόμα και οι πιο έξυπνοι υποτίθεται άνθρωποι μπορεί (ηθελημένα πολλές φορές, εθελοτυφλώντας πολλές άλλες, ή λόγω..."διανοητικής αγκύλωσης"!) να ΜΗ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΣ και να περιπλέκουν τα πράγματα... Παρά το πόσο απλά είναι, στριφογυρίζοντας γύρω από στείρες ή ανούσιες φιλοσοφίες και θεωρίες, μη θέλοντας ίσως να δεχτούν το αυτονόητο, ίσως και λόγω σοβαρής άγνοιας των στοιχείων. Που κι αυτό το τελευταίο δεν δικαιολογείται, μια και τα στοιχεία αυτά συνδέονται άμεσα με το παρόν και το μέλλον του καθενός...

Στη συνέχεια θα επιχειρήσουμε να συνδέσουμε το πολύ σοβαρό μήνυμα του παρακάτω ανέκδοτου (κι αντίστροφα: η πραγματικότητα,όσο σοβαρή κι αν είναι, συχνά μοιάζει με ανέκδοτο!) με την εγχώρια πραγματικότητα:

Τα πολιτικά χαρακτηριστικά των σούπερ ηρώων

Η εκπομπή μεταδόθηκε το 2007 Σκηνοθετική επιμέλεια: Χρήστος Καρακέπελης. Αρχισυνταξία: Κατερίνα Κιτίδη. Υπεύθυνος Παραγωγής: Θάνος Τσάντας. Μοντάζ: Άρης Τριανταφύλλου, Κώστας Ασπιώτης. Μια ιδέα του Αρη Χατζηστεφάνου.

Ένα γαλλικό τραγούδι για την Παλαιστίνη και όχι μόνο (υπότιτλοι στα αγγλικά)

Πάει και το βρόχινο νερό! Θα πούμε το νερό νεράκι, αλλά έχουμε τον αέρα ακόμη δικό μας!

Όσο αυτός ο νεοπολύπαθος-γιατί και παλιά έχει περάσει από λογής τσελιγκάδες ουκ ολίγα-λαός θυμίζει την ωραία κοιμωμένη (τώρα πόσο ωραία με τόση ανεργία, πείνα, δυστυχία, αυτόχειρες κτλ...) τόσο η μέγγενη γύρω απ'το λαιμό του θα σφίγγει μέχρι το μοιραίο...
  Έρχεται και δίψα...
  Και αργότερα ίσως και ειδικός φόρος αναπνοής! (αφού το νερό θα κοστολογείται ήδη σαν χρυσάφι και με άθλια παροχή υπηρεσιών, όπως έχει αποδειχτεί ανά τον κόσμο, όπου ανέλαβαν τα νερά οι βαμπιρικές αυτές εταιρείες: Παρίσι και άλλες γαλλικές πόλεις, Νότια Αμερική, Φιλιππίνες κ.ά.)

(Και μη ξεχνάτε τις επίκαιρες ευχές των καιρών:
 για όσους είναι χριστιανοί η ελληνική ψυχοπαθητική - πινοκιόμορφη συγκυβέρνηση εύχεται προκαταβολικά: "χαιρετισμούς στον Άγιο Πέτρο όταν κάποια στιγμή, σύντομα σχετικά, τον συναντήσετε!" Και για τους άθεους: "ευχόμαστε εκεί που σας στέλνουμε, για τη σωτηρία πάντα της χώρας, να ανακαλύψετε-σχετικά σύντομα πάλι-το Θεό!"
   Υπερβολές έτσι; Ναι! Όσο και η λειτουργία της "δημοκρατίας" , τα μέτρα αυτών που ψήφισαν οι "συνειδητοποιημένοι" πολίτες, η δυσβάσταχτη φορολόγηση αυτών που έχουν πληγεί περισσότερο και με τα χαμηλότερα εισοδήματα και η αντίστοιχα ελάχιστη έως καθόλου σχεδόν εκείνων με τα υψηλότερα και άλλα πολλά "λογικά" που συμβαίνουν στη χώρα του φραπέ, της σφαλιάρας και των "ισχυρών"συνδικάτων...)

Το παρακάτω άρθρο το αλίευσα από τον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ:

"Το σχέδιο για να παραδοθούν τα νερά της Ελλάδας έχει ως εξής:

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε επαρχία: ΞΥΠΝΑΤΕ & πάρτε τη ζωή στα χέρια σας!

Ο κόσμος αλλάζει σ'ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαθλιωμένων κρατουμένων, με την Ελλάδα, δυστυχώς (των ενδυνάμει άνεργων, πεινασμένων και άστεγων κατοίκων-δουλοπάροικων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία), να δείχνει το δρόμο και  στις άλλες χώρες της "πολιτισμένης" Δύσης που θα ακολουθήσουν...
Αν και όσα δείχνει το βίντεο συνέβησαν πριν 15 μέρες, ένα ιδανικό παράδειγμα της παραπάνω  αποφασιστικής λογικής (περί αυτοοργάνωσης & κοινωνικής δράσης!):

(Πηγή: Indymedia Athens)

Απεργιακοί αποκλεισμοί 6.11 - πρώτη ημέρα της 48ωρης απεργίας στις γειτονιές της Καισαριανής του Παγκρατίου και του Βύρωνα.

Απεργιακή ανταπόκριση από τις Ανατολικές Συνοικίες της Αθήνας
διαβάστε στον παραπάνω σύνδεσμο το πλήρες χρονικό της κινητοποίησης, από τους κατοίκους που συμμετείχαν σ'αυτή και για την οποία δεν θ'ακούσετε τίποτε από τα εμετικά ΜΜΧ=μέσα μαζικής χειραγώγισης (και ύπνωσης)

Από το blog της συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου

Εμείς!

“είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι

εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί

εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε

είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα

κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο”

                    ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Ναι!

Είμαστε εμείς που γευτήκαμε την αδικία και τις παραφωνίες της Ιστορίας!

Που θρέψαμε με τον ιδρώτα, το χρόνο και το αίμα μας όλους εκείνους που γέμιζαν τα στομάχια τους με τις σάρκες μας, τα όνειρα και τους καημούς μας και έχτιζαν παλάτια πάνω στα κόκκαλά μας!

Που μας εξαπάτησαν, μας πρόδωσαν, μας παραπλάνησαν, μας διαίρεσαν, μας πρόσφεραν βορά στις ορέξεις των εμπόρων κάλπικων ιδανικών, στο όνομα ανύπαρκτων θεών, μέσα από αιματοβαμμένα πεδία μαχών. Για να θησαυρίζουν οι τσελιγκάδες ακόμα περισσότερο και να μας αποζημιώνουν με γλοιώδικα μετάλλια ανδρείας και κούφιες αποδόσεις τιμών μετά τον άδικο χαμό μας. Μας έλεγαν και ήρωες επειδή αφανίζαμε τους όμοιούς μας, τα αδέλφια μας, για τα δικά τους ύπουλα τερτίπια και υπολογιστικά τεφτέρια...

Είμαστε και αυτοί που κυνηγηθήκαμε από πολύ παλιά σαν μάγοι και μάγισσες για τις ιδέες μας, τους στοχασμούς μας, τις ανακαλύψεις μας, τα μηνύματά μας, τις αλήθειες που φωτίζαμε κουρελιάζοντας τα ξεδιάντροπα ψέματά τους!

 Και χλευαστήκαμε, αλλοιωθήκαμε, εξοντωθήκαμε...

Τους πιο επίμονους και αφοσιωμένους στα οράματα και στα θαύματα που μας ύψωναν μας αποκάλεσαν αιθεροβάμονες, αιρετικούς, αλήτες, ταραξίες, μαύρα πρόβατα (παραδεχόμενοι έτσι τα μαντριά που είχαν στήσει πάντα για εμάς)...

 Μας πέταγαν ψίχουλα πάντα αντί για ψωμί και μας πότιζαν χολή και φαρμάκι αντί για κελαρυστό νερό! Οφείλαμε να είμαστε διαρκώς στεγνοί, απαίδευτοι, ακίνδυνοι και ευυπόληπτοι μέσα στο σφαγείο τους. Νοικοκύρηδες, μεροκαματιάρηδες, θεοφοβούμενοι, ταπεινοί, υπάκουοι, υποδειγματικοί για τις νέες γενιές θυμάτων...

Όμως το σαράκι που είχε τρυπώσει μέσα μας από πολύ παλιά, μεταλλάχτηκε στην πιο υγιή ασθένεια που θα μπορούσε να μας πλήξει!

Και νιώθουμε πιο ζωντανοί, πιο διαυγείς, πιο λαμπεροί από ποτέ κι ας μας λούζει το σκοτάδι που μας τάιζαν από πολύ παλιά. Γιατί είμαστε Ανθρώπινα 'Οντα και όχι αγέλες ιδιοκτησίας οικογενειακών τσιφλικιών.

Ναι! Είμαστε ζωντανοί και ξυπνάμε όλο και περισσότεροι απ'το χιλιόχρονο ύπνο μας!

Με αισθήσεις ακονισμένες και όχι πια υποτυπώδεις και μεγαλειώδεις βλέψεις!

Τα θέλουμε όλα κι ακόμα περισσότερα!


Να μας περιμένετε!

                            ανιχνευτής

Μια εικόνα από το απόλυτα ελεγχόμενο και αποστειρωμένο μέλλον που ετοιμάζουν!

Ιδιωτικές πόλεις, ιδιωτικές πλατείες, ιδιωτικοί πεζόδροµοι! 

Ας προσπαθήσουµε να κάνουµε µια προβολή στο µέλλον και ας υποθέσουµε ότι τα κυβερνητικά σχέδια για την αξιοποί­ηση του Ελληνικού λάµβαναν σάρκα και οστά και στην παρα­λιακή ζώνη χτιζόταν µια καινούργια πόλη µέσα στην πόλη, µε ένα καινούργιο πάρκο, το µεγαλύτερο της Ευρώπης. Ας υποθέσουµε ότι είναι καλοκαίρι, βραδάκι, και επιχειρείτε να γνωρίσετε από κοντά τη «Ριβιέρα της Αθήνας» και να κάνετε τη βόλτα σας στη νέα όαση πρασίνου. Εκεί, λοιπόν, που απολαµβάνετε τα απτά αποτελέσµατα της «σωτηρίας» της χώρας και θέλετε να µπείτε στο πάρκο, µια ταµπέλα σάς προειδοποιεί: «Παρακαλείσθε να απολαύσετε την ιδιωτική περιουσία µε διακριτικότητα» και ένας κύριος µε στολή σεκιουριτά σας πληροφορεί ότι έχετε µόνο µία ώρα στη διάθεσή σας γιατί µετά ο χρόνος σας τελειώνει και ο ιδιώτης θέλει την ησυχία του…

Η εικόνα που σας περιγράφουμε, αν και µπορεί να σας φαίνεται τραβηγµένη από τα µαλλιά, δεν είναι, αφού αυτά συµβαίνουν στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, όπου ο δηµόσιος χώρος, πλατείες, πεζόδροµοι και δρόµοι, παραδίδονται σε ιδιώτες που, ως κράτος εν κράτει, αναλαµβάνουν τη διαχείρισή τους.


Το δηµόσιο των ιδιωτών

Η κατάλυση του δηµόσιου χώρου, η απαξίωσή του και η αντικατάστασή του επί της ουσίας από την ιδιότυπη έννοια του «κενού χώρου» αποτελεί µια πραγµατικότητα που βιώνουµε όλοι µας, ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Η έννοια του κενού µεταφράζεται, κυρίως, µε την αντίληψη ότι ένας δηµόσιος χώρος δεν µας ανήκει, αντίληψη που κατοχυρώνεται µε την αντιµετώπισή του ως ενός απλού ελεύθερου, µη δοµηµένου χώρου, τον οποίο διασχίζουµε ως περαστικοί και τον αντιµετωπίζουµε ως «νεκρή γραµµή» της πόλης, αφού θεωρούµε ότι δεν έχουµε ούτε δικαιώµατα ούτε υποχρεώσεις.

Η έννοια του δηµόσιου χώρου έχει χάσει πια την έννοια του κοινού χώρου, που σχεδιάζεται για να εξυπηρετεί τους χρήστες του, για να µετουσιώνει την έννοια της συµµετοχής και της επικοινωνίας. Έχει µετατραπεί σε έναν χώρο, στην καλύτερη περίπτωση, µόνο κατανάλωσης, όπου θεωρείται αποδεκτό ότι ο µοναδικός κυρίαρχος είναι ο άρχων του εσπρεσοφραπέ! Η αντίληψη αυτή περί του δηµόσιου χώρου όχι µόνο δεν αµφισβητείται, παρά µόνο από ελάχιστες οµάδες πολιτών που αντιµετωπίζονται, στην καλύτερη περίπτωση, ως γραφικοί και, στη χειρότερη, ως «εχθροί» του νόμου και της τάξης, αλλά τείνει να λάβει εφιαλτικές, οργουελικές διαστάσεις.


Ιδιωτική διακυβέρνηση


Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, παρατηρείται µια δραµατική στροφή αφού, στο όνομα της ανάπτυξης, της προσέλκυσης επενδυτών και της αναμόρφωσης των πόλεων, η διαχείριση των δημόσιων χώρων παραδίδεται στους ιδιώτες. Με απλά λόγια, αυτό μεταφράζεται στη δημιουργία ιδιωτικών πλατειών, πεζοδρόμων και δρόμων, η λειτουργία των οποίων γίνεται από ιδιώτες διαχειριστές οι οποίοι αποφασίζουν και διατάσσουν ποιοι μπορούν να χρησιμοποιούν τις πλατείες και τους πεζοδρόμους, ποιες ώρες της ημέρας και για ποιες δραστηριότητες. Οι πλατείες, οι πεζόδρομοι και δρόμοι που έχουν περάσει σε ιδιωτική διαχείριση, αστυνομεύονται από εταιρείες σεκιούριτι που αναλαμβάνουν την τήρηση της τάξης!

Ο νέος τρόπος διαχείρισης των δημόσιων χώρων από επενδυτικά funds άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά με αφορμή μεγάλες παρεμβάσεις σε περιοχές των ΗΠΑ και της Βρετανίας που ήταν υποβαθμισμένες. Η ανάπλασή τους με βάση ιδιωτικά κεφάλαια που εκτός από κατοικίες και εμπορικά κέντρα αναλάμβαναν και την όλη ανάπλαση των ελεύθερων χώρων, οδήγησε στην παράδοση των δημόσιων χώρων σε ιδιώτες διαχειριστές που βάζουν τους κανόνες λειτουργίας τους.

Η στροφή αυτή παρατηρείται στις ανεπτυγμένες χώρες γιατί στις υπανάπτυκτες, που ταλανίζονται από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα, το σχέδιο έχει άλλες διαστάσεις. Οι επενδυτές δεν περιορίζονται στην ανάπτυξη και στην ιδιωτική διαχείριση υποβαθμισμένων περιοχών των πόλεων, αλλά συγκεντρώνουν κεφάλαια για την κατασκευή νέων, ιδιωτικών πόλεων.

Η Ονδούρα είναι η πρώτη χώρα όπου το μοντέλο θα δοκιμαστεί μετά τη συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση με αμερικανικό fund. Το μνημόνιο συνεργασίας προβλέπει την κατασκευή ιδιωτικών πόλεων που θα έχουν δική τους κυβέρνηση, διαφορετικό νομοθετικό και φορολογικό πλαίσιο από την υπόλοιπη χώρα, ιδιωτική αστυνομία, ξεχωριστά δικαστήρια, διαφορετικό σύστημα υγείας, παιδείας και διακριτά σύνορα μέσα από την υιοθέτηση ειδικής νομοθεσίας για τη μετοίκηση και την απόκτηση άδειας παραμονής.

Όταν στα µέσα Ιουλίου, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυµπιακών Αγώνων, οι Λονδρέζοι κλήθηκαν στα εγκαίνια του µεγαλύτερου δηµόσιου χώρου της Ευρώπης, της Granary Square, που αποτελούσε κοµβικό σηµείο για την ανάπλαση ολόκληρης της υποβαθµισµένης περιοχής του King’s Cross, έκπληκτοι βρέθηκαν µπροστά σε µια ταµπέλα που τους προειδοποιούσε: «Καλώς ήρθατε στο King’s Cross. Παρακαλείσθε να απολαύσετε την ιδιωτική περιουσία µε διακριτικότητα»! Λίγο µετά την αρχική έκπληξη, συνειδητοποίησαν ότι τα εγκαίνια αφορούσαν τον µεγαλύτερο ιδιωτικό ελεύθερο χώρο της Ευρώπης, αφού οι 10 πλατείες και τα πάρκα στο αναβαθµισµένο King’s Cross ανήκουν πλέον σε ιδιώτες και τελούν υπό ιδιωτική διαχείριση!


Στη Βρετανία, η µέθοδος της παράδοσης ανοικτών δηµόσιων χώρων σε ιδιώτες έχει αρχίσει να εµφανίζεται την τελευταία δεκαετία που τµήµατα πόλεων τα οποία ήταν υποβαθµισµένα, αναπλάστηκαν µε αντίτιµο την ιδιωτική διαχείρισή τους. Και πρόκειται αποκλειστικά για ανοικτούς ελεύθερους χώρους, όπως πλατείες, πεζόδροµους ακόµα και δρόµους, και όχι για τα γνωστά γιγαντιαία κλειστά εµπορικά κέντρα και κλειστά πάρκα δραστηριοτήτων. Όπως επισηµαίνουν όσοι ανοικτά αντιτίθενται στο νέο µοντέλο επενδύσεων που κυριαρχεί, πλέον, στη Βρετανία, η ιδιωτικοποίηση του δηµόσιου χώρου είναι η βασική προϋπόθεση που τίθεται από τα επενδυτικά funds για την ανάπτυξη, την ανάπλαση µιας περιοχής. Και αυτό γιατί οι επιχειρηµατίες και κυρίως οι µεγάλες τράπεζες, για να επενδύσουν σε µια περιοχή, δεν περιορίζονται στην εκµετάλλευση από την κατασκευή εµπορικών κέντρων, luxury κατοικιών και ξενοδοχείων, αλλά απαιτούν και τη διαχείριση των πλατειών και των δρόµων προκειµένου, όπως λένε, να διατηρούν σε υψηλά στάνταρντ την επένδυσή τους.


Πλατείες - εταιρείες

Πολυεθνικές εταιρείες και µεγάλες τράπεζες πιέζουν και έχουν καταφέρει να κερδίσουν και τη λειτουργία των δηµόσιων χώρων, υποστηρίζοντας ότι µε αυτόν τον τρόπο θέλουν να διαφυλάξουν την επένδυσή τους. Και η διαφύλαξη επιτυγχάνεται µε τον έλεγχο των δραστηριοτήτων που µπορούν να αναπτυχθούν στις πλατείες και τους πεζόδροµους, µε τον έλεγχο των χρηστών, ακόµα και των περαστικών! Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε µε την εκδήλωση του κινήµατος των Occupy, οι ιδιώτες διαχειριστές µπορούν να απαγορεύσουν την είσοδο των πολιτών στις πλατείες, να αποκλείσουν ολόκληρα τµήµατα της περιοχής, απαγορεύοντας την κυκλοφορία σε δρόµους και πεζόδροµους και βάζοντας ακόµα και συγκεκριµένο ωράριο πρόσβασης σε ολόκληρη την περιοχή! Οι υπερασπιστές της µετάβασης των δηµόσιων χώρων σε ιδιωτική διαχείριση υποστηρίζουν ότι όλα γίνονται στο όνοµα της ανάπτυξης και της δηµιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Και ακόµα ότι το τίµηµα της παράδοσης πλατειών και δρόµων σε ιδιώτες είναι πολύ µικρό σε σχέση µε το κέδρος από την ανάπλαση υποβαθµισµένων, µολυσµένων, πρώην βιοµηχανικών περιοχών που κάτοικοί τους, όσοι έχουν αποµείνει, είναι καταδικασµένοι στην ανέχεια και κάθε µορφή εγκληµατικότητας.


Ονδούρα: ιδιωτικές πόλεις

Στα μέσα του Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση της Ονδούρας υπέγραψε συμφωνία με επενδυτικό fund, και συγκεκριμένα με το αμερικάνικο γκρουπ MKG, για τη δημιουργία τριών ιδιωτικών πόλεων, οι οποίες θα έχουν ιδιωτική κυβέρνηση, ξεχωριστή νομοθεσία και ξεχωριστό φορολογικό σύστημα από την υπόλοιπη χώρα καθώς και ιδιωτική αστυνομία! Σύμφωνα με το μνημόνιο συνεργασίας που υπεγράφη, σε πρώτη φάση το γκρουπ MKG θα επενδύσει 15 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή της πρώτης ιδιωτικής πόλης στην περιοχή Πουέρτο Καστίγια, στην ακτή της Καραϊβικής, έργο που, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, μόνο κατά τη φάση της κατασκευής των απαραίτητων υποδομών θα δημιουργήσει 5.000 νέες θέσεις εργασίας, καθώς και 15.000 έμμεσες νέες θέσεις εργασίας.

Η υπογραφή του μνημονίου συνοδεύτηκε από διθυραμβικές δηλώσεις του προέδρου του Κογκρέσου της Ονδούρας Χουάν Χερνάντεζ, ο οποίος παρουσίασε την επένδυση σαν πανάκεια για όλα τα δεινά της χώρας, υποστηρίζοντας ότι με την ολοκλήρωση των τριών ιδιωτικών πόλεων θα δημιουργηθούν 200.000 θέσεις εργασίας! Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο εμπνευστής του σχεδίου και εκτελεστικός διευθυντής του γκρουπ MKG Michael Strong, ο οποίος δήλωσε ότι στο μέλλον οι κάτοικοι της Ονδούρας θα θυμούνται αυτήν την ημέρα σαν την ημέρα που άρχισε η ανάπτυξη, επισημαίνοντας παράλληλα ότι στόχος είναι η δημιουργία «μιας ασφαλούς και ευημερούσας κοινότητας».


Ο εκτελεστικός διευθυντής του επενδυτικού fund δεν επέλεξε τυχαία να χρησιμοποιήσει τις λέξεις «ασφάλεια» και «ευημερία» στις δηλώσεις του, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι τα δυο από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ονδούρα έχει κατά 68 φορές υψηλότερη εγκληματικότητα από τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών ενώ το 65% του πληθυσμού της ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Έτσι οι κυβερνητικές θριαμβολογίες, οι ανακοινώσεις για τον πακτωλό χρημάτων που θα εισρεύσει στη χώρα και θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας, προβλήθηκαν σε υπερθετικό βαθμό, σε μια προσπάθεια να πειστούν οι κάτοικοι της Ονδούρας για την αναγκαιότητα της δημιουργίας ιδιωτικών πόλεων μέσα στη χώρα τους και για την επιτακτική ανάγκη να καταστρατηγηθεί το ίδιο το σύνταγμα της χώρας. Έτσι, πριν υπογραφεί το μνημόνιο συνεργασίας, η κυβέρνηση της Ονδούρας είχε στρώσει το κόκκινο χαλί στους επενδυτές εξαφανίζοντας με ένα διάταγμα όλα τα συνταγματικά προβλήματα που προέκυπταν από τη φιλοσοφία της επένδυσης και τη δημιουργία μιας ιδιωτικής πόλης. Ένα διάταγμα που προσφέρει στους επενδυτές γη, ύδωρ και απόλυτη ασυλία. Ένα διάταγμα που νομιμοποιεί τις ιδιωτικές πόλεις και την ιδιωτική διακυβέρνηση σε όλους τους κρίσιμους τομείς.





Κουρελόχαρτο το σύνταγμα


Το Διάταγμα με την κωδική ονομασία «#123-2011» αποτελεί μνημείο υποτέλειας στους επενδυτές, σε σημείο που πολλοί αναρωτιούνται εάν πρόκειται για αληθινό νομοθέτημα ή πρόκειται για κακόγουστο αστείο για το σενάριο μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας.

Μέσα σε 15 σελίδες και 83 άρθρα, ορίζεται η λειτουργία των ιδιωτικών πόλεων που ονομάζονται Ειδικές Αναπτυξιακές Ζώνες (RED) και που αποτελούν με συνταγματική βούλα αυτόνομες πόλεις ή, καλύτερα, αυτόνομα κρατίδια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με το Διάταγμα, οι μοναδικοί εθνικοί νόμοι που είναι σε ισχύ και εντός των ιδιωτικών πόλεων είναι:

♦ τα νομοθετικά διατάγματα που ορίζουν τον εθνικό ύμνο, το εθνικό έμβλημα, τη σημαία και όλα τα άλλα εθνικά σύμβολα,

♦ η νομοθεσία σχετικά με τα χωρικά ύδατα,

♦ η νομοθεσία για ποινικά αδικήματα όπως η διακίνηση ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος, η δουλεία, η εμπορία ανθρώπων, η γενοκτονία, η τρομοκρατία, η παιδική πορνογραφία και η εκμετάλλευση των παιδιών, μόνο εάν όμως δεν υπάρχει αντίστοιχη νομοθεσία εκ μέρους των αρχών των ιδιωτικών πόλεων!

Οι επικριτές των ιδιωτικών πόλεων εστιάζουν την κριτική τους ιδιαίτερα σε δυο άρθρα, και συγκεκριμένα στο 15 και το 69.

Στο άρθρο 15 ορίζεται ότι «άλλες εγχώριες και ξένες αρχές δεν μπορούν να παρεμβαίνουν σε θέματα αποκλειστικής αρμοδιότητας της Ειδικής Αναπτυξιακής Ζώνης (RED)» ενώ το άρθρο 69 ότι «η κυβέρνηση του RED µπορεί να εφαρµόσει ελέγχους µετανάστευσης για την είσοδο, την παραµονή και την αναχώρηση των ατόµων που προέρχονται από άλλα κράτη εκτός της Ειδικής Αναπτυξιακής Ζώνης».


Ο επιχειρηµατίας-σωτήρας


Ο εµπνευστής του σχεδίου και εκτελεστικός διευθυντής του γκρουπ MKG Michael Strong είναι µια αµφιλεγόµενη προσωπικότητα που αυτοπροσδιορίζεται µε το µότο «ευτυχία και ευηµερία για όλους».

Ο ίδιος αρέσκεται να εµφανίζεται ως ο γκουρού που έχει απαντήσεις για όλα τα δεινά του κόσµου αλλά οι απαντήσεις αρχίζουν και τελειώνουν µε την υιοθέτηση επιχειρηµατικών πρακτικών σε όλους τους τοµείς, από την παιδεία και την υγεία µέχρι ακόµα και τη δηµιουργία ιδιωτικών πόλεων, όπως είναι το σχέδιο στην Ονδούρα.

Γνωστός από το βιβλίο του «Γίνε η λύση», ο Michael Strong εµφανίζεται ως ένας extra large νεοφιλελεύθερος καπιταλιστής, ο οποίος πρεσβεύει ότι η επιχειρηµατική πρακτική και οι αρχές του ενσυνείδητου καπιταλισµού, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του, είναι η µοναδική λύση για τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει ο κόσµος! Ο Michael Strong, στην προσπάθειά του να δηµιουργήσει τις πρώτες ιδιωτικές πόλεις, έχει ισχυρούς υποστηρικτές, τουλάχιστον σε ιδεολογικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Επιτροπή ∆ιαφάνειας, η οποία ορίστηκε από τον πρόεδρο της Ονδούρας Πορφίριο Λόµπο Σόσα, αποτελείται από τους:

♦ George Akerlof, νομπελίστα, καθηγητή Οικονοµικών στο Μπέρκλεϊ και πρώην στέλεχος του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου,

♦ Harry Strachan, οµότιµο διευθυντή της Bain & Co, από τις κορυφαίες στον κόσµο εταιρείες συµβούλων επιχειρήσεων και στέλεχος του επενδυτικού fund Mesoamerica Partners and Foundation, που δραστηριοποιείται στην Κόστα Ρίκα και αποτελεί «αδερφή» εταιρεία της Bain & Co,

♦ Ong Boon Hwee, πρώην γενικό διευθυντή Λειτουργικής Στήριξης της ηλεκτρικής εταιρείας της Σινγκαπούρης,

♦ Nancy Birdsall, πρόεδρο και συνιδρύτρια του Κέντρου για την Παγκόσµια Ανάπτυξη, πρώην εκτελεστική αντιπρόεδρο της Inter-American Development Bank, και

♦ Paul Romer, καθηγητή Οικονοµικών στο New York University School of Business Stern.




Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 36 στις 4 Οκτωβρίου 2012 ο τίτλος είναι δική μας "προσθήκη", αφού το άρθρο περιγράφει γλαφυρότατα το καθεστώς που επιβάλλει η "ιδιωτικότητα" σε "Ειδικές Αναπτυξιακές (βλ. Οικονομικές) Ζώνες". Και για όους νομίζουν πως αυτά γίνονται μόνο σε άλλες ή σε τριτοκοσμικέες χώρες, καλά θα κάνουν να επανεξετάσουν την σημερινή θέση της Ελλάδας και που οδηγείται η χώρα με τις πολιτικές αποφάσεις και γραμμές που υλοποιούνται σε καθημερινή βάση...



Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2012/11/blog-post_2997.html#ixzz2CfJuVjnV


Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Όταν ο κόσμος γκρεμίζεται, κάποιοι απλώς κοιτούν (ή μιλούν για)τη σκόνη που πέφτει (λίγο πριν τους πλακώσουν τα χαλάσματα...)

Στις 14 Νοέμβρη, την Τετάρτη που πέρασε, έγινε, με μεγαλειώδεις (πραγματικά) συγκεντρώσεις, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η μεγάλη πανευρωπαϊκή απεργία-καταγγελία ενάντια στα σχέδια της ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ να απαλλοτριώσει χώρες ολόκληρες και να αποδομήσει-προλεταριοποιήσει-εκμηδενίσει λαούς...

 Μια παγκόσμιου βεληνεκούς κοινωνική γενοκτονία με μπροστάρηδες (υπηρέτες των μεγάλων αφεντικών-οικογενειών που θεωρούν τον πλανήτη ως προσωπικό τους λούνα παρκ και τους ανθρώπους αναλώσιμα σφαχτάρια στις ορέξεις τους) κάτι γελοίες καρικατούρες που θέλουν να λέγονται πολιτικοί με "σχέδια διαχείρισης κρίσεων και σωτηρίας"(= δηλ. ξεπουλήματος πλουτοπαραγωγικών πόρων σε ιδιώτες-τσελιγκάδες και εξανδραποδισμού των μαζών), ψυχοπαθείς και αποτυχημένους τραπεζίτες που για να σωθούν τα χρηματοπιστωτικά τους τοκογλυφομάγαζα καταδικάζονται σε ασιτία  λαοί ολόκληροι! Και με μισθοφορικούς στρατούς τους  ακόμα πιο ψυχοπαθείς και επιστημονικά λοβοτομημένους"φύλακες" των πολιτών, δηλαδή τις αστυνομίες...

...που στην ουσία προστατεύουν με νύχια(γαμψά) και δόντια(άγρια ακονισμένα) τους παρανοϊκούς εγκληματίες και τις καμαριέρες τους...

....που μας οδηγούν ΟΛΟΥΣ ολοταχώς σε
    
 μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΧΟΥΝΤΑ νεοφεουδαρχικού τύπου,

με συνδρομή υψηλής (ελάχιστα γνωστής στο κοινό σε όλες της τις διαστάσεις και δυνατότητες) τεχνολογίας παρακολούθησης και καταστολής (της νόμιμης άμυνας που ονομάζουν χάος και τρομοκρατία),  ψυχολογικού&πνευματικού κατακερματισμού(ΜΜΕ=Μέσα Μαζικού Ελέγχου), δηλητηρίασης των ανθρώπων μέσω ιατρικών μεθοδεύσεων (που ονομάζουν...θεραπείες!), γενετικά τροποποιημένων δηλητηρίων (που ονομάζουν λύση του διατροφικού προβλήματος), αλλοίωσης του νερού και του αέρα (βλέπε αεροψεκασμούς δήθεν για κλιματολογικούς λόγους) κ.ά. πολλά...

Σ'αυτό το κολαστήριο που στήνουν και ονομάζουν κόσμο, μεθοδεύεται η εξόντωση εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ίσως ανθρώπων ως "φύρα", όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα από τα "μέτρα" και τις μεθοδεύσεις διάλυσης του κοινωνικού ιστού, του δικαιώματος στην εργασία-υγεία-παιδεία, στην ίδια τη ΖΩΗ..!

Κι ενώ η νότια, κυρίως,  Ευρώπη (οι λόγοι δε χρειάζεται να αναλυθούν) φλεγόταν σε δεκάδες πόλεις της Ισπανίας (απίστευτη αστυνομική βαρβαρότητα εδώ, όπως θα φανεί και στα παρακάτω βίντεο), Ιταλίας, Πορτογαλίας, εντούτοις στο "πειραματικό ελληνικό εργαστήρι", μνημονιόπληκτο μέχρι το μεδούλι και με 1000άδες αυτοκτονίες που φιλοδοξούν να γίνουν η καθημερινή συνηθισμένη είδηση της πραγματικότητας του απαθή επί το πλείστον, αποπροσανατολισμένου, παθολογικά στωικού και ταπεινωμένου νεοραγιά...

  

 ...τα εγχώρια συνδικάτα κήρυξαν μια μίζερη στάση εργασίας που εξελίχτηκε σε μια υποτονική φραπεδόβολτα στο κέντρο της Αθήνας με μερικά ανώδυνα συνθηματάκια...Α! ναι! Μια δικαιολογία που έπαιξε πολύ ήταν ότι ο κόσμος ήταν κουρασμένος από τη 48ωρη απεργία της προηγούμενης εβδομάδας...


 Χμ! Εκτονωτικά πυροτεχνήματα 1-2-3 φορές το πολύ κάθε μήνα δίχως σχέδια και στρατηγικές ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ  με μηχανισμούς αλληλεγγύης, αλληλοστήριξης και αλληλοκάλυψης αναγκών των ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ από τα ΚΑΤΩ ,  δεν οδηγούν σε ανατροπές, επαναθεσμίσεις σαπισμένων μέχρι το κόκαλο θεσμών και αναγεννήσεις λαών! Τι χρειάζεται τελικά;

Ένα πάρα πολύ διαφωτιστικό άρθρο για την ελληνική οικονομία και τα παιχνίδια σε βάρος του ελληνικού λαού από εγχώριους και διεθνείς καταπατητές!

Η Επίθεση στους Μισθούς κι ο μύθος της Ανταγωνιστικότητας

του Αυγερινού Κ.Χατζηχρυσού

Περιοδικό NEXUS Ιούλιος 2012

Αναδημοσίευση από terra papers

Για άλλη μια φορά, τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα και την ύφεση,
βαφτίζουν τους μισθούς, τα οικογενειακά επιδόματα και τις συντάξεις «σπατάλη».
Σε μια χώρα μάλιστα με 24% ανεργία, το πρόβλημα της Τρόικας είναι
… ότι δεν απολύονται εύκολα οι Εργαζόμενοι!

Τα τελευταία δύο χρόνια, από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου βιώνουμε μια πρωτοφανή κι επίμονη επίθεση στους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και μια αποσάρθρωση όλων των εργατικών δικαιωμάτων, όπως και του κοινωνικού κράτους τουλάχιστον όπως αυτό κατακτήθηκε με αγώνες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και οι γνώσεις τους πάνω στο αντικείμενο τους, είναι από τις πιο σημαντικές προκλήσεις για τις εταιρείες. Ικανοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που έχουν νοητική ικανότητα, δημιουργικότητα, αναλυτική ικανότητα, υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ικανότητα προγραμματισμού, επίλυσης προβλημάτων και λήψης αποφάσεων, είναι αυτό που λέει η σοφή ρήση «ότι πληρώνεις παίρνεις». Στην Ελλάδα αυτό δεν συνέβαινε όχι λόγω της έλλειψης εργατικού δυναμικού, αλλά λόγω του πελατειακού κράτους.

Όμως η δικαιολογία των μερών που αποτελούν την Τρόικα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και της Ελληνικής καθεστωτικής ελίτ, είναι ότι η Ελληνική Οικονομία, μετά από δέκα χρόνια στον στενό πυρήνα της Ευρωζώνης, έχασε την ανταγωνιστικότητα της, σε σχέση και με τις βορειοευρωπαϊκές χώρες αλλά και με χώρες εκτός Ευρωζώνης, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ εισαγωγών κι εξαγωγών, λόγω του κόστους εργασίας.

Ειδικότερα για να αντιμετωπίσουν αυτό το λείμμα της ανταγωνιστικότητας, προσδιόρισαν ως βασικό αίτιο του προβλήματος το μισθολογικό κόστος, αλλά και τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να επιμένουν διαρκώς στην μείωση μισθών αλλά και εργατικών δικαιωμάτων. Όπως το ελαστικό ωράρια αντί το οκτάωρο , «συμβάσεις ορισμένου χρόνου», τριετούς διάρκειας, αντί των ωριμάνσεων, μείωση βασικού μισθού, μετενέργεια, εύκολες απολύσεις , των Ειδικών Επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΕΣΣΕ) αντί της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), συμβάσεις δοκιμής για 1 έτους χωρίς αποζημίωση. Ενώ αφαιρούν από τις εισφορές με την κατάργηση Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) 2%, και μειώνονται κατά 3%. του ήδη ελλειμματικού Ι.Κ.Α από 1.1.2013.

Η «περίεργη» στάση τους, που θα εξηγήσουμε παρακάτω, γίνεται αντιληπτή και από την επιμονή τους να φέρνουν ξανά και ξανά νομοθετήματα προς ψήφιση στην Βουλή των Ελλήνων, που αφορούν αποκλειστικά εργασιακά θέματα την στιγμή που είναι πλέον ορατό ότι μόνο αρνητικά αποτελέσματα, έχουν στην πραγματική οικονομία τέτοιες παρεμβάσεις.

Νέες λίστες θανάτου σ’ ένα διαρκή κρυφό πόλεμο

Disposition Matrix

 

                    

Τα δύο τελευταία χρόνια, ο Λευκός Οίκος επεξεργάζεται ένα νέο πρόγραμμα στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ένα μηχανισμό δημιουργίας στόχων για τις μυστικές λίστες θανάτου, με την ονομασία «Disposition Matrix», σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ» (24/10/12).

Πρόκειται για μια βάση δεδομένων που θα συνδέει το προφίλ των ύποπτων «τρομοκρατών» με «τόπους, συνεργάτες και οργανώσεις» καθώς και με «στρατηγικές εξουδετέρωσης των στόχων, συμπεριλαμβανομένων αιτημάτων έκδοσης, επιχειρήσεων για συλλήψεις και επιθέσεις με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη». Τη διαδικασία αυτή θα διαχειρίζεται το Εθνικό Κέντρο Αντιτρομοκρατίας, το οποίο έχει πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες Πληροφοριών και σε άλλες πληροφορίες που συγκεντρώνονται για αμερικάνους πολίτες και πολίτες άλλων χωρών, και δεν είναι ανοιχτή για έλεγχο από κάποια δικαστική αρχή ή ανεξάρτητη επιτροπή.

Με άλλα λόγια, ο αμερικάνος πρόεδρος και μια μικρή ομάδα αξιωματούχων αποκτούν το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος είναι «τρομοκράτης», ποιος πρέπει να πεθάνει και πώς, αφού τα κριτήρια είναι μυστικά και στην απόλυτη δικαιοδοσία τους. Επίσης η σύνδεση των ύποπτων «τρομοκρατών» με άλλους ανθρώπους θα χρησιμοποιείται για τη δημιουργία νέων «ύποπτων», που θα προστίθενται στη βάση δεδομένων, η οποία θα μεγαλώνει συνεχώς και οι επιχειρήσεις για την εξόντωση των εχθρικών στόχων υπολογίζεται ότι θα διαρκέσουν τουλάχιστον για μια δεκαετία.

Αφιερωμένο... σε όσους ακόμα ζουν!

Ένα τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό χθές μετα το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.( 7/11)
Σε όσους ακόμα ζουν και αναπνεόυν, ακόμα και τα δακρυγόνα τους , αλλά δε το βάζουν κάτω.
Όπως λέει και το τραγούδι
 ΕΧΕΙ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ !

Ελλάδα Vs Ταϊλάνδη

Φραγκίσκα Μεγαλούδη



 

 Και ενώ η οικονομική κρίση στην Ελλάδα βαθαίνει, οι ίδιοι πολιτικοί που άνοιξαν τις πύλες της χώρας στα διεθνή αρπακτικά, προσπαθούν - μέσα απο ένα παιχνίδι με ενοχές και απειλές - να πείσουν για τα "σωτήρια" μακροπρόθεσμα αποτελέσματα του μνημονίου που ψήφισαν. Η διαφθορά και η αντιπαραγωγικότητα του μέσου πολίτη, παρουσιάζεται ως κινητήριος μοχλός της κρίσης και τα εξοντωτικά νεοφιλεύεθερα μέτρα ως αναποφευκτος μονόδρομος.
Το έργο μοιάζει να το έχουμε ξαναδεί και η συνταγή παραμένει η ίδια. Μόνο που η λύση δεν λειτουργεί, όπως δεν λειτούργησε όπου και αν εφαρμόστηκε.
Το 1997 ξεσπάει η περίφημη ασιατική κρίση, που σηματοδοτείται από την υποτίμηση του νομίσματος της Ταιλάνδης. Η χώρα προσπαθώντας να υπερασπιστεί το νόμισμά της από κύμα κερδοσκοπικών επιθέσεων, εξάντλησε τα συναλλαγματικά της αποθέματα και άφησε ελεύθερη τη διακύμανση του baht. Το εθνικό νόμισμα καταρρέει και μέσα σε λίγους μήνες χάνει το μισό της αξίας του - με το χρηματιστήριο να υποχωρεί την ίδια περίοδο κατα 75%.

Δικαιοσύνη για όλους

"Mε συλλογική αγωγή ζητούν εκατοντάδες Έλληνες πολίτες από την ελληνική δικαιοσύνη να αναγνωρίσει τη νόθευση και την πλαστογραφία των εκκαθαριστικών της εφορίας, ως προϊόν των μνημονιακών, αντισυνταγματικών επιταγών. Ζητούν, με άλλα λόγια από την Πολιτική Δικαιοσύνη να πράξει το αυτονόητο: ν'αδράξει την ευκαιρία, κρίνοντας στο πλαίσιο της δικαιοδοτικής της αρμοδιότητας, με όπλο το διάχυτο και παρεμπίμπτοντα έλεγχο της Συνταγματικότητας και να ακυρώσει εν τοις πράγμασι ολόκληρη τη μνημονιακή πραγματικότητα."

Πηγή: περιοδικό HELLENIC NEXUS

σχόλιο ανιχνευτή:

μικρές χαρές

Τίποτε δεν είναι συνηθισμένο, τίποτε δεν είναι καθημερινό στην ουσία του! Τα πάντα συμβαίνουν γύρω μας ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, αρκεί να έχουμε τα κατάλληλα μάτια να δούμε και τ'αυτιά να αφουγκραστούμε...

ανιχνευτής