Εμείς!

“είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι

εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί

εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε

είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα

κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο”

                    ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Ναι!

Είμαστε εμείς που γευτήκαμε την αδικία και τις παραφωνίες της Ιστορίας!

Που θρέψαμε με τον ιδρώτα, το χρόνο και το αίμα μας όλους εκείνους που γέμιζαν τα στομάχια τους με τις σάρκες μας, τα όνειρα και τους καημούς μας και έχτιζαν παλάτια πάνω στα κόκκαλά μας!

Που μας εξαπάτησαν, μας πρόδωσαν, μας παραπλάνησαν, μας διαίρεσαν, μας πρόσφεραν βορά στις ορέξεις των εμπόρων κάλπικων ιδανικών, στο όνομα ανύπαρκτων θεών, μέσα από αιματοβαμμένα πεδία μαχών. Για να θησαυρίζουν οι τσελιγκάδες ακόμα περισσότερο και να μας αποζημιώνουν με γλοιώδικα μετάλλια ανδρείας και κούφιες αποδόσεις τιμών μετά τον άδικο χαμό μας. Μας έλεγαν και ήρωες επειδή αφανίζαμε τους όμοιούς μας, τα αδέλφια μας, για τα δικά τους ύπουλα τερτίπια και υπολογιστικά τεφτέρια...

Είμαστε και αυτοί που κυνηγηθήκαμε από πολύ παλιά σαν μάγοι και μάγισσες για τις ιδέες μας, τους στοχασμούς μας, τις ανακαλύψεις μας, τα μηνύματά μας, τις αλήθειες που φωτίζαμε κουρελιάζοντας τα ξεδιάντροπα ψέματά τους!

 Και χλευαστήκαμε, αλλοιωθήκαμε, εξοντωθήκαμε...

Τους πιο επίμονους και αφοσιωμένους στα οράματα και στα θαύματα που μας ύψωναν μας αποκάλεσαν αιθεροβάμονες, αιρετικούς, αλήτες, ταραξίες, μαύρα πρόβατα (παραδεχόμενοι έτσι τα μαντριά που είχαν στήσει πάντα για εμάς)...

 Μας πέταγαν ψίχουλα πάντα αντί για ψωμί και μας πότιζαν χολή και φαρμάκι αντί για κελαρυστό νερό! Οφείλαμε να είμαστε διαρκώς στεγνοί, απαίδευτοι, ακίνδυνοι και ευυπόληπτοι μέσα στο σφαγείο τους. Νοικοκύρηδες, μεροκαματιάρηδες, θεοφοβούμενοι, ταπεινοί, υπάκουοι, υποδειγματικοί για τις νέες γενιές θυμάτων...

Όμως το σαράκι που είχε τρυπώσει μέσα μας από πολύ παλιά, μεταλλάχτηκε στην πιο υγιή ασθένεια που θα μπορούσε να μας πλήξει!

Και νιώθουμε πιο ζωντανοί, πιο διαυγείς, πιο λαμπεροί από ποτέ κι ας μας λούζει το σκοτάδι που μας τάιζαν από πολύ παλιά. Γιατί είμαστε Ανθρώπινα 'Οντα και όχι αγέλες ιδιοκτησίας οικογενειακών τσιφλικιών.

Ναι! Είμαστε ζωντανοί και ξυπνάμε όλο και περισσότεροι απ'το χιλιόχρονο ύπνο μας!

Με αισθήσεις ακονισμένες και όχι πια υποτυπώδεις και μεγαλειώδεις βλέψεις!

Τα θέλουμε όλα κι ακόμα περισσότερα!


Να μας περιμένετε!

                            ανιχνευτής