" Αταξία και σταθερότητα"

Το παρακάτω απόσπασμα, πάντα επίκαιρο, είναι παρμένο από το εκπληκτικό βιβλίο του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Τομ Ρόμπινς (συγγραφέα του περίφημου " Τρυποκάρυδου" ) "Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν", που γράφτηκε το 1976. 'Οπως λέει και ο Thomas Pynchon για τον Ρόμπινς: "Ο Τομ Ρόμπινς συλλαμβάνει τα πράγματα μ'έναν τρόπο που σαστίζει το νου και είναι επίσης ένας πρώτης τάξεως αφηγητής."

" Η αταξία είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό της σταθερότητας. Ο πολιτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη σταθερότητα. Την έχει μπερδέψει με την ακαμψία. Οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί ηγέτες μας μονολογούν συνέχεια για σταθερότητα. Είναι η πιο αγαπημένη λέξη τους μετά την "εξουσία".
"Πρέπει να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση στη  Νοτιοανατολική Ασία, πρέπει να σταθεροποιήσουμε την παραγωγή και την κατανάλωση πετρελαίου, πρέπει να σταθεροποιήσουμε τη φοιτητική αντίδραση προς την κυβέρνηση κλπ κλπ". Σταθεροποίηση γι'αυτούς σημαίνει τάξη, ομοιομορφία, έλεγχος. Κι αυτή είναι μια ηλίθια πλάνη που μπορεί να μας οδηγήσει μέχρι και στη γενοκτονία! Όσο διεξοδικά κι αν ελέγχουν ένα σύστημα, πάντα υπεισέρχεται σ'αυτό η αταξία. Τότε οι διευθυντάδες πανικοβάλλονται, τρέχουν να βουλώσουν τη διαρροή και προσπαθούν να κάνουν πιο σφιχτό τον έλεγχο. Έτσι, ο ολοκληρωτισμός θεριεύει ολοένα και πιο πολύ σε αγριότητα και έκσταση. Και το κακό είναι ότι η ακαμψία δεν είναι καθόλου το ίδιο με τη σταθερότητα. Η αληθινή σταθερότητα εμφανίζεται όταν η υποτιθέμενη τάξη και η υποτιθέμενη αταξία είναι εξισορροπημένες. Ένα αληθινά σταθερό σύστημα περιμένει το απροσδόκητο, είναι προετοιμασμένο για τυχόν διαταραχές, περιμένει να μετασχηματισθεί. Σαν ψυχίατρος, δεν θα έλεγες ότι ένα σταθερό άτομο δέχεται το αναπόφευκτο του θανάτου του; Με τον ίδιο τρόπο, ένας σταθερός πολιτισμός, κυβέρνηση ή ίδρυμα, εμπεριέχει τον ίδιο του το θάνατο. Είναι ανοιχτό στην αλλαγή, ανοιχτό ακόμη και στην ανατροπή του. Είναι ανοιχτό, τελεία και παύλα! Ανοιχτό με χάρη. Αυτό θα πει σταθερότητα. Αυτό θα πει να είσαι ζωντανός!"