Η λογοκρισία των κοινωνικών μέσων: μεταξύ προοδευτικής υποκρισίας και δουλοπρέπειας προς τις κυβερνήσεις

(La censure des médias sociaux: entre l'hypocrisie progressiste et la servilité aux gouvernements)

Η λογοκρισία των κοινωνικών μέσων: μεταξύ προοδευτικής υποκρισίας και δουλοπρέπειας προς τις κυβερνήσεις.. Από τη δημιουργία τους, τα κοινωνικά δίκτυα θεωρούνται συχνά ως ένας ελεύθερος ψηφιακός χώρος στον οποίο οι χρήστες θα μπορούσαν να εκφράσουν τις απόψεις τους χωρίς να ανησυχούν πάρα πολύ για τη λογοκρισία τρίτων. Instagram Facebook ή instagram, όσοι αγκαλιάζουν ένα όραμα διαφορετικό από αυτό του status quo μπορούν, ή μάλλον θα μπορούσαν, να το εκφράσουν λίγο πολύ ελεύθερα.

Είναι σκόπιμο να μιλήσουμε για το παρελθόν, διότι τα τελευταία χρόνια, αυτές οι ίδιες πλατφόρμες που επέτρεψαν μια ορισμένη ελευθερία έκφρασης σήμερα λογοκρίνουν σε μεγάλο βαθμό ορισμένους χρήστες που δεν ευθυγραμμίζονται με την ενιαία σκέψη. Αυτή η λογοκρισία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, από την απαγόρευση του προφίλ για ορισμένο αριθμό ημερών έως τη διαγραφή συγκεκριμένου περιεχομένου ή ακόμη και την πλήρη διαγραφή του λογαριασμού χωρίς δυνατότητα προσφυγής.

Πολλοί θα θυμούνται την απαγόρευση που έπληξε τα ιταλικά κινήματα CasaPound και Forza nuova τον Σεπτέμβριο του 2019. Το Instagram Facebook και τα επίσημα προφίλ αυτών των κινημάτων καθώς και εκείνων των ενώσεων που συνδέονταν με αυτά διαγράφηκαν ξαφνικά, καθώς και οι λογαριασμοί εκατοντάδων χρηστών που θεωρούνται κοντά σε αυτό που ονομάζεται “ακροδεξιά”. Αυτή η λογοκρισία εξακολουθεί να είναι ενεργή σήμερα: η δημοσίευση μιας ανάρτησης που περιέχει τα σύμβολα των προαναφερθέντων κινήσεων ή απλώς η αναφορά τους συνεπάγεται τον κίνδυνο απώλειας του λογαριασμού ή τουλάχιστον διαγραφής του “προσβλητικού” περιεχομένου.

Ακόμη και το YouTube δεν είναι ξένο σε αυτόν τον τύπο απαγόρευσης: η περίπτωση του καναλιού αντιπληροφόρησης “Byoblu”, σχεδόν μισό εκατομμύριο συνδρομητές του οποίου διαγράφηκαν από την πλατφόρμα το 2021, είναι διάσημη.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτή η λογοκρισία είναι νόμιμη, δεδομένου ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι ιδιωτικές πλατφόρμες και ότι οι ιδιοκτήτες τους έχουν επομένως κάθε δικαίωμα να περιορίζουν την πρόσβαση σε ορισμένους χρήστες. Είναι περίεργο να σημειωθεί ότι οι υποστηρικτές αυτής της παράλογης διατριβής είναι συχνά οι ίδιοι φιλελεύθεροι-προοδευτικοί που αυτοανακηρύσσονται πρωταθλητές των πολιτικών δικαιωμάτων. Από την άλλη πλευρά, αυτοί οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι ευθυγραμμισμένοι με τη σκέψη των κυρίαρχων τάξεων δεν έχουν ποτέ καμία σχέση με απαγορεύσεις και περιορισμούς στα κοινωνικά δίκτυα.

Το τσεκούρι της Δημοκρατικής λογοκρισίας χτυπά τους πιο πολιτικά λανθασμένους χρήστες, εκείνους που, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αμφισβήτησαν τη νομιμότητα των περιορισμών ή εκείνους που εξακολουθούν να εκφράζουν απόψεις αντίθετες με τη μαζική μετανάστευση που επηρεάζει τη χώρα μας και την Ευρώπη γενικότερα.

Δεδομένης της τεράστιας χρήσης των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης σήμερα, το να αποκλειστείς από αυτό είναι για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς να σιωπάς μπροστά σε ένα πολύ μεγάλο κοινό. Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη αν κάποιοι αποφασίσουν από ψηλά ποιος μπορεί να μιλήσει και ποιος δεν μπορεί, αψηφώντας όλα τα δυτικά συντάγματα που αναγνωρίζουν την ελευθερία της έκφρασης ως παγκόσμιο δικαίωμα. Το ιταλικό Σύνταγμα είναι ένα παράδειγμα αυτού (άρθρο 11: “Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης […] χωρίς παρέμβαση από δημόσιες αρχές και χωρίς όρια στα σύνορα”).

Ακόμη πιο ανησυχητική από τη διαδικτυακή λογοκρισία είναι η δουλοπρέπεια των κυβερνήσεων έναντι των πολυεθνικών, συμπεριλαμβανομένου του Meta, του αμερικανικού γίγαντα των κοινωνικών δικτύων. Εάν σήμερα οι γίγαντες της μαζικής επικοινωνίας εξαλείψουν τους ενοχλητικούς χρήστες, αύριο μια πολυεθνική υψηλής τεχνολογίας, για να γεμίσει τις τσέπες της, θα μπορούσε να παραγγείλει την εγκατάσταση ενός υποδόριου τσιπ σε όλους, κάνοντάς το να φαίνεται, περιττό να πούμε, σαν πρόοδος (μιλάμε με δυστοπικούς όρους, φυσικά, και σκόπιμα υπερβολικά, αλλά ποιος ξέρει στο μέλλον!) Και τις κυβερνήσεις μας;

Αντί να προστατεύουν την ιερή ελευθερία επιλογής, θα επιβάλλουν ad hoc απαγορεύσεις για να ωθήσουν τους ανθρώπους να εγκαταστήσουν το τσιπ, όπως συνέβη με τον εμβολιασμό id19 cov. Αρκεί να πούμε ότι στη Σουηδία, μια πολύ προηγμένη χώρα, παράδεισος στη γη για φιλελεύθερους-προοδευτικούς, είναι ήδη δυνατό να εγκατασταθούν αυτές οι συσκευές που επιτρέπουν, μεταξύ άλλων, να πληρώσουν απλώς πλησιάζοντας το χέρι της συσκευής.

Για δεκαετίες, η βούληση των δυτικών εθνών-κρατών ακολουθεί τις επιταγές της διεθνούς χρηματοδότησης. Το δικαίωμα του λόγου είναι μόνο ένα από τα πολλά δικαιώματα που παραβιάζονται από τις πολυεθνικές με την έγκριση των κυβερνήσεων.

Αλλά, όπως έχει ήδη ερωτηθεί, τι θα γίνει με την ελευθερία και τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών αν οι κυβερνήσεις μας υπακούσουν τυφλά στη βούληση του παγκόσμιου καπιταλισμού; Η προειδοποίηση είναι να παραμείνουμε σε επιφυλακή, ώστε τα συμφέροντα μερικών δισεκατομμυριούχων υψηλής χρηματοδότησης να μην υπερισχύσουν ποτέ της ελευθερίας των κυρίαρχων λαών.

euro-synergies.hautetfort.com

To διαβάσαμε στα ελληνικά ΕΔΩ