Διάλογος Μπόμπου-Τοτού (Greek horror story)

Μπόμπος: Βαρέθηκα να μας κοροϊδεύουν όλοι στο σχολείο και να μας λένε καρφιά και κομπλεξικούς. Χαίρομαι που έκλεισαν τα σχολεία και δεν βλέπουμε τις φάτσες τους ούτε στην εξ αποστάσεως. Μου λείπουν μόνο οι φάσεις, όταν τα σχολεία ήταν ανοιχτά, που λέγαμε συνέχεια στη δασκάλα για το ποιανού η μάσκα έπεσε κάτω από τη μύτη και ξέχναγε να τη σηκώσει.

Τοτός: Έχεις δίκιο. Μερικές φορές ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι θα ήθελα στις μέρες που ζούμε να είμαι όργανο της τάξης! Να μοιράζω μπάτσους δεξιά και αριστερά, με τον τρόπο μου.

Μπόμπος: Τι εννοείς; Να βαράς τους άλλους και αυτοί να φοβούνται να ανταποδώσουν, λόγω της εξουσίας σου; Καλή ιδέα!

Τοτός: Όχι ρε βλάκα, να φάω καμία μήνυση για κατάχρηση εξουσίας; Όχι πως θα είχα και συνέπειες τελικά, αλλά έχω καλύτερη

ιδέα. Να την έστηνα παντού, να κρυβόμουν στις σκιές και τσουπ! Να εμφανίζομαι από το πουθενά, να τους κοψοχολιάζω όλους και να μοιράζω πρόστιμα: τριακοσάρες, για να μην πω και χιλιάρικα! Σε όποιον περπατά και δεν καλύπτεται με τη μάσκα μέχρι τα μάτια, σε όποιον αναπνέει και κινείται χωρίς SMS, σε όποιον βγάζει τα σκουπίδια χωρίς μάσκα και σε όποιον έβγαλε βόλτα το παιδί του και δεν του φόραγε μάσκα όσο μικρό και αν είναι. Στο ζευγαράκι που καθόταν στο παγκάκι και φιλιόταν χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει την άσκοπη έξοδο. Σε αυτόν που ανέβηκε ολομόναχος και χωρίς μάσκα στο βουνό, ανάμεσα σε τσακάλια και αλεπούδες, αλλά δεν υπολόγισε και τη δική μου παρουσία στον περίπατό του. Σε όποιον τον πετύχαινα να περπατάει και να οδηγάει στις 10:01 μ.μ., ασχέτως δικαιολογίας. Σε όποιον μαγαζάτορα έβαζε στη ζούλα μέσα στο μαγαζάκι του πελάτη να δοκιμάσει το παντελόνι που θέλει, μόνο click away επιτρέπουμε, ενώ το διπλανό super market  ξεχειλίζει από κόσμο, γιατί εκεί δεν κολλάει η κορώνα. Χε χε, πολλή τρέλα ρε φίλε και με το νόμο και όλοι μούγγα οπότε σηκώνει και πιο σκληρά μέτρα ο οργανισμός τους! Σε όποιον μας ειδοποιούσε ο γείτονάς του ότι έχει βάλει έστω κι ένα άτομο παραπάνω από το επιτρεπτό όριο στο σπίτι του κι ας πρόκειται για γιορτινό ρεβεγιόν. Πόσο θα μου άρεσε να σπάσω την πόρτα και να μπουκάρω μέσα στο σπίτι του σαν σε ταινίες δράσης, με τους καλούς και τους κακούς που αιφνιδιάζονται! Πόσο θα μου άρεσε να σφραγίζω σπίτια, όπως δήλωσε και ο μικρός αρχηγός, που φυλάει τους κλεισμένους μέσα στα κλουβιά για να' ναι ήσυχοι, ότι θα γίνεται με όσους κάνουν του κεφαλιού τους. Και μόνο που τα σκέφτομαι αυτά με πιάνει μια ... περίεργη έξαψη.

Μπόμπος: Σώπα ρε μαλάκα, θα μας πηδήξεις κιόλας; Εγώ έχω καλύτερη ιδέα. Θα θελα να 'μουν πολιτικός, κάτι σαν τον Μεγάλο αρχηγό ή τον Σερίφη που όλο κουνάει το δάχτυλό του στο γυαλί και όλοι τρέμουν από την τρομάρα τους ή κλαίνε από την απελπισία τους από αυτά που λένε και οι δυο. Μάλιστα άκουσα ότι ο σερίφης ανακοίνωσε πως θα φτιάξει κάτι σαν στρατόπεδο, δομές νομίζω το είπε, για να φροντίζονται καλύτερα οι κοβιντιασμένοι και δεν ξέρω πως ξαφνικά θυμήθηκα το Άουσβιτς, που μας έλεγε η δασκάλα στο αφιέρωμα για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Κι άσε που εγώ θα είμαι πάνω από εσένα και θα έδινα το γενικό πρόσταγμα. Φάτην!

Τοτός: Έτσι, ε; Τότε εγώ θα ήθελα να είμαι λομωξιολάγνος.

Μπόμπος: Λοιμωξιολόγος μήπως εννοείς ρε τούβλο;

Τοτός: Τελοσπάντων, τέτοιος. Εκεί να δεις τρομάρα που θα σκόρπαγα στους τηλεθεατές. Θα προτιμούσαν να έβλεπαν ταινία με φαντάσματα και βρυκόλακες, παρά να ακούνε εμένα να μετράω πεθαμένους και νέα κρούσματα και να κάνω προβλέψεις για όλα αυτά που έρχονται και παρά τα τρυπήματα από τα εμβόλια! Αλλά δεν μπορούν να μην με παρακολουθούνε καθημερινά, γιατί έχουν αγωνία μήπως ακούσουν και καμία καλή και παρηγορητική κουβέντα για το μέλλον. Χε χε! Greek horror story! Άσε που θα έβγαινα κάθε μέρα στα κανάλια σαν celebrity! Γουστάρεις;  Και αν στριμωχνόμουνα και αποδειχθεί κι επίσημα, κάποια μέρα, ότι ο ιός είναι αλλιώς απ' ό,τι λένε, ας πούμε και πιο αδύνατος απ΄την εποχική γρίπη, που όλως τυχαίως εξαφανίστηκε,...ε...Χα! Τότε θα δήλωνα σαν αυτόν τον Γκίκα με το περίεργο επίθετο εκτός από όνομα, ότι άλλα έλεγα σε εσένα τον πολιτικό, άλλες εισηγήσεις έκανα και άλλες αποφάσεις έπαιρνε αυτός, δηλαδή εσύ, σκληρές και εξοντωτικές. Και θα τα έριχνα όλα σε εσένα, κι όχι άδικα κιόλας και θα την πλήρωνες εσύ.

Μπόμπος: Ναι, γιατί εσύ θα τη γλίτωνες, νομίζεις, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο; Πάντως δεν χρειάζεται να μαλώνουμε. Αφού μπορούμε να γίνουμε, εδώ και τώρα, αυτό που μας ταιριάζει και των δυο και να προσφέρουμε και υπηρεσίες πολύτιμες στο κράτος και την κοινωνία. Κι ας μας την σπάει πολλές φορές αυτή κι ας μας ξεφεύγει μερικές φορές ότι την μισούμε. Μπορούμε λοιπόν να γίνουμε "παρατηρητές" της γειτονιάς! Και μάλιστα άγρυπνοι. Μην ξεχνάς ότι έρχεται πρωτοχρονιά και θα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, οπότε ευκαιρία οι καταγγελίες να πέσουν σαν τη βροχή για παραβάτες και αφηρημένους. Γλέντι σου λέω, από την ανάποδη!

Τοτός: Τι παρατηρητές μου τσαμπουνάς και κουραφέξαλα! Εννοείς να γίνουμε ρουφιάνοι με περικεφαλαία δηλαδή;

Ο Μπόμπος τον κοίταξε με νόημα και ο Τοτός με ένα νεύμα ύψωσε την παλάμη του για να την τσουγκρίσει θριαμβευτικά με αυτή του φίλου του. Και οι δυο μικροί κοινωνιοπαθείς, ανατριχιαστικές μικρογραφίες των μεγάλων κοινωνιοπαθών, χωρίστηκαν για να πάει ο καθένας σπίτι του. Κοιτώντας και προσεχτικά γύρω γύρω, μιας και είχαν βάλει τις μάσκες στην τσέπη τους. Η κοινή τους βόλτα για να ξεμουδιάσουν είχε τελειώσει για σήμερα...