Μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι.

Καλοκαίρι!

Μ' ένα τεστ για τον αόρατο ιό θα σε φέρει

σε αποστάσεις ασφαλείας η γαλάζια προκυμαία,

με απόθεμα αντισηπτικών και γάντια

και στη μάπα σου μια μάσκα για την παραλία.

Μία βουτιά ασφαλείας, μα αν ο αέρας στη φυλάει

πάρε επιπλέον μέτρα ως στο επόμενο lockdown να τη βγάλεις.

Θύματα και μνήματα, φέρετρα γεμάτα ή άδεια, όμως η στατιστική μετράει.

Πού' ναι η παρέα που γελούσε και μεθούσε μια αγκαλιά;

και η ελεύθερη σκηνή σαν μάγισσα ρίχνεται στην πυρά,

μα στο οργανωμένο κάμπινγκ η αρρώστια δεν κολλάει!

Μία φοβία σε ταράζει των κυμάτων σαν ακούς τον παφλασμό

μην το δεύτερο κορωνο-κύμα σκάσει μύτη με τον φθινοπωρινό αχό!

Κι ένας ξεχασμένος από τα παλιά σκοπός, 

αναπόφευκτα παραλλαγμένος,

λάθρα μέσα στη θολούρα του μυαλού συγκάτοικος:

Καλοκαίρι, του αόρατου θεριστή του τυφλοχέρη
φαλακροί μέσ’ τις σακούλες μας σαν γέροι,

με αντιπαθητικές μουτσούνες φοβισμένες.

Τηλερεσιτάλ ατέρμονης φοβίας, στερημένοι από οξυγόνο ελευθερίας.

Πού' ναι των ανθρώπων οι πραγματικές εκφράσεις;

με υστερία μας ραπίζει αυτό το αγέρι,

εμβολίου αναμονή πάνω στην ψάθα,

μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι....

 ROHALAS

Πηγή όπου βρήκα την εικόνα: creanavt

(Mας το' στειλε ο φίλος μας "rohalas")