Πιο πολύ σκέφτομαι το μετά

Aυτό με τον κοροναϊό ίσως είναι ένα πολύ μεγάλο, τεράστιας δηλαδή κλίμακας κοινωνικό πείραμα.
Απαγόρευση κυκλοφορίας και μετακινήσεων και οι παραβάτες να αντιμετωπίζονται με μέτρα αστυνομικής  δικτατορίας. Ισχύει στην Ιταλία, έρχεται και στην Ελλάδα;
Και είναι τόσο ελκυστικό για το παγκόσμιο σύστημα. Περιορισμός στις μετακινήσεις, στις συγκεντρώσεις ατόμων, στην ίδια την ελευθερία κίνησης. Ο νέος τρόπος της πολιτικά ορθής συμπεριφοράς; Τα νέα ήθη που θα πρέπει να περάσουν στο μεδούλι των πολιτών, φυλακισμένων μέσα στα σπίτια τους, μέσα στο φόβο τους.
Δεν φοβάμαι φίλοι μου τον ιό, είμαι κοντά στα σαράντα, έχω γερή κράση και παίρνω όλα τα λογικά μέτρα προστασίας. Αλλά βγαίνω και για μια βόλτα έστω μοναχική στη φύση, κι ας μην έχω παρέα, γιατί χρειάζομαι την αλλαγή παραστάσεων και τους ήχους και την
αίσθηση του πράσινου για να παραμείνω υγιής. Κι αν δεν υπάρχει η φύση ή δείγμα φύσης κοντά στο σπίτι μου, μπαίνω στο αμάξι και ψάχνω να τη βρω. Όσο μου το επιτρέπουν ακόμα οι κορωνοϊoφρουροί.
 Τι έρχεται αφού κάποια στιγμή εμφανιστεί ως εκ θαύματος επιστημονικού κάποιο εμβόλιο; Όταν τελοσπάντων μας αδειάσει τη γωνιά ο ιός που σκοτώνει ηλικιωμένους και ήδη αρρώστους από άλλες αιτίες και αγγίζει σαν απλή ενοχλητική γρίπη ή με αμελητέα συμπτώματα τους περισσότερους;
Τα μέτρα και το πνεύμα το κυρίαρχο πίσω από όλο αυτό την τεχνητή κρίση (και τονίζω την υπογράμμιση) θα συνεχιστούν, έστω αναπροσαρμοσμένα;
Άραγε θα υπάρξει νέα περικοπή μισθών, σε όλη αυτή τη σαθρή ευρωπαϊκή ένωση, για να αναστηλωθούν οι πληγείσες οικονομίες; Θα υπάρξει και νέα μείωση συντάξεων στην Ελλάδα, σε αυτούς που τώρα όλοι δηλώνουν ότι θέλουν με νύχια και με δόντια να προστατεύσουν; Κι αν νοιάζονταν πάντα για τα γηρατειά του τόπου γιατί τους είχαν καταδικάσει, μέχρι την στιγμή που ξέσπασε και δω ο ξενόφερτος ιός, σε συντάξεις πείνας; Και τους είχαν μετατρέψει σε λογιστές που κάθε μήνα τα έβαζαν κάτω να υπολογίσουν αν τους φτάνουν για φάρμακα, σίτιση και λογαριασμούς. Ωραία ζωή!
 Απορίες.
Δεν φοβάμαι τον ιό, αλλά το μετά από αυτόν.
Μακάρι να κάνω λάθος.

Νικόλας Π.


Φίλε Νικόλα, οι απορίες και οι ανησυχίες σου διόλου απίθανο να είναι και κτήμα όλων των σκεπτόμενων κι άρα υποψιασμένων ανθρώπων. Να' σαι καλά!