Διανοητική σύγκριση της σημερινής ανθρωπότητας με τους προγόνους της

Είναι το τίμημα της πρωτοφανώς ραγδαίας εξέλιξης της ανθρώπινης τεχνολογίας με όλες τις προεκτάσεις στην ανάπτυξη της ανθρώπινης σκέψης και στα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας; Είναι το αποτέλεσμα του -κατασταλτικού σε διανοητικό και σωματικό επίπεδο- χημικού μοντέλου ζωής και των ανέσεων, τουλάχιστον στο λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο, του σύγχρονου ανθρώπου; Έχει να κάνει και με το θλιβερό γεγονός ότι οι άνθρωποι που διαβάζουν τακτικά βιβλία μειώνονται όλο και περισσότερο παγκοσμίως; 
 Όπου και σε όποιον βαθμό τελικά κι αν εδράζονται οι αιτίες, το πολύ ανησυχητικό γεγονός είναι υπαρκτό και ειρωνικό για τον "πολιτισμό" μας : Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ή ο βαθμός ευφυίας των ανθρώπων έχει πάρει την κατιούσα. Μειώνεται!
Κι αυτό δεν είναι δικό μας συμπέρασμα, αλλά αποτελεί επιστημονικό πόρισμα σύμφωνα με δημοσίευμα, πριν λίγα έτη, του περιοδικού γενετικής "Trends in Genetics", από τον dr Gerald Kramptri, καθηγητή αναπτυξιακής βιολογίας στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Όπως λοιπόν υποστηρίζεται, οι συνεχείς ανάγκες μεταβολών σε φυσικό περιβάλλον που άλλαζε μαζί με τις κλιματικές συνθήκες και η αυξανόμενη ανάγκη προσαρμογής στις
νέες καταστάσεις της εξελικτικής πορείας, οδήγησαν στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των προϊστορικών προγόνων μισό εκατομμύριο με πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν. Σύμφωνα πάντα με όσα διατείνεται ο καθηγητής, ο άνθρωπος έφτασε στο ζενίθ της διανοητικής του ικανότητας σε μία χρονική περίοδο 2.000 με 5.000 ετών πριν από τις ημέρες που ζούμε σήμερα. Κι από τότε παρατηρείται και καταγράφεται μία σταθερή αργή πτωτική πορεία στην ανθρώπινη νόηση και τις ικανότητές της!

Κι όπως επίσης λέει ο ίδιος, θα έβαζε στοίχημα ότι εάν ένας μέσος πολίτης της αρχαίας Αθήνας βρισκόταν ξαφνικά μεταξύ των σημερινών ανθρώπων, τότε θα καταλάμβανε μία περίοπτη θέση ανάμεσα στους πιο έξυπνους ανθρώπους του κόσμου μας. Διαθέτοντας αυξημένες ικανότητες επεξεργασίας δεδομένων και εξεύρεσης λύσεων, ζηλευτή μνήμη και μεγάλη έμπνευση, ευρεία γκάμα δυνατοτήτων αλλά και ιδεών, οξεία κρίση για κάθε σημαντικό ζήτημα και ξεκάθαρες θέσεις. Και ολοκληρώνει με τη δυσοίωνη πρόβλεψη ότι αν τελικά υπάρχει η ανθρωπότητα σε τρεις χιλιάδες χρόνια από σήμερα -και δεν αυτοκαταστραφεί ή εξαλειφθεί από φυσικά αίτια- ο βαθμός της νοημοσύνης της θα είναι απογοητευτικά περιορισμένος -για να μην πούμε συρρικνωμένος..-

 Να προσθέσω ότι οι αρχαίοι πρόγονοι, σαφώς λόγω των συνθηκών ζωής και των αναγκών προσαρμοστικότητας σε διαρκώς μεταβαλλόμενες κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις και ζητήματα επιβίωσης, διέθεταν και πολύ μεγαλύτερη σωματική δύναμη από τον σύγχρονο άνθρωπο. Αν εμφανιζόταν, για παράδειγμα, ανάμεσά μας ένας πολίτης της κλασικής Αθήνας, της αρχαίας Ρώμης ή της περσικής δυναστείας των Αχαιμενιδών ή και της μεταγενέστερης των Σασσανιδών ή ένας βυζαντινός κάτοικος ακριτικών περιοχών ή ακόμη κι ένας Σαρακηνός Άραβας και έδινε σε κάποιον από εμάς μία δυνατή σπρωξιά, ακόμη κι ένα γερό χαστούκι, τότε ο δεύτερος θα τιναζόταν αρκετά μέτρα προς τα πίσω και θα το θυμόταν για καιρό..