Αν θες κάποτε να ελευθερωθείς από το κελί σου, οφείλεις πρώτα να αποδεχτείς τη σκληρή αλήθεια του εγκλεισμού και στη συνέχεια να αξιολογήσεις τους λόγους που σε οδήγησαν να βρεις τον εαυτό σου κλειδωμένο και περιορισμένο μέσα σε αυτό. Και το χειρότερο, πεπεισμένο ότι αυτό αποτελεί κάτι το φυσιολογικό. Η παρατήρηση και χαρτογράφηση του μεγέθους της φυλακής σου και η κριτική που θα ασκήσεις στους κανόνες τους οποίους είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν αδιαμαρτύρητα οι κρατούμενοι μπορεί να είναι σημαντική για το επόμενο στάδιο μόνο μετά την άσκηση σοβαρής αυτοκριτικής. Καθώς και άγρυπνης παρατήρησης τόσο των σκέψεων όσο και της -τις περισσότερες των φορών αυτοματοποιημένης- συμπεριφοράς του εαυτού αλλά και των συγκρατούμενων υπό αυτές τις αρνητικές συνθήκες. Οι αλλεπάλληλα δυσάρεστες εκπλήξεις που θα αρχίσεις να εισπράττεις είναι το πρώτο σημαντικό βήμα προς το μονοπάτι της ελευθερίας, το οποίο και πάντοτε χαράζεται πρώτα μέσα σου.
Μόνο τότε το να αρχίσεις να καταστρώνεις, βήμα το βήμα, τα σχέδια απόδρασης μπορεί σοβαρά να αποτελέσει το επόμενο, λογικό, στάδιο.
Που μπορεί να ξεκινάει και με την αρχική υπονόμευση και να καταλήγει και στον απώτερο στόχο της διάλυσης εκ θεμελίων αυτής της πολυπλόκαμης δηλητηριώδους φυλακής....
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου