" Προσοχή: Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…
“Μας ξύπνησαν τα Κίτρινα Γιλέκα” "
Συνδέστε το παρακάτω άρθρο, για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Γαλλία και με αυτά από εμάς:
Γιατί τέτοια μούγκα όσον αφορά τα "κίτρινα γιλέκα", ρε παιδιά; (= Μια εξέγερση που διήρκησε μήνες στη Γαλλία {σημείωση: κόντεψε να κλείσει σχεδόν ένα χρόνο, σε όλη σχεδόν τη γαλλική επικράτεια, από το Παρίσι μέχρι το γαλλικό νότο, μέχρι το ξέσπασμα πλέον της γενικής απεργίας με δυναμικές συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία του τραπεζο-χαρτογιακά Μακρόν} και έχει οδηγήσει σε
μεγάλο εκνευρισμό και αναδίπλωση τις ελίτ και ασφαλώς σε μείζονα
πολιτική κρίση την κυβέρνηση του "golden boy", υπαλληλάκου της
δυναστείας των Ρότσιλντ, τον "Μανιού" Μακρόν ( je m'appelle Macron et je suis tres bon!). Που σύμφωνα με την ρητορική του ίδιου: "δεν υπάρχει πλέον λαϊκή κυριαρχία, ούτε στη Γαλλία,
ούτε στην Ευρώπη, επομένως ούτε εθνική ή υπερεθνική δημοκρατία. Δεν
υπάρχει συνεπώς ούτε συλλογικό Συμφέρον ούτε Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα),
αλλά ένας ετερόκλητος κατάλογος πραγμάτων που συνιστούν κοινές
περιουσίες.
Με αφορμή τη δυναμική διαμαρτυρία για την αύξηση στη φορολογία των
καυσίμων σε συνδυασμό με τη γενικότερη αύξηση του κόστους ζωής και τη
μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, με τη μαζικότατη
(και γι' αυτό πολύ επικίνδυνη για το βαθιά αντιδημοκρατικό σύστημα)
συμμετοχή από τα κάτω: οικοδόμων, επαγγελματιών οδηγών, εργατών,
φοιτητών, ανέργων κ.ά. που μιλάνε για τον "πρόεδρο των πλουσίων και των
αφεντικών"! Μια μεγάλη και αναπάντεχη κρίση που συγκλόνισε τη Συνομοσπονδία των Εργατών ή CGT, προσκείμενη κάποτε στο γαλλικό ΚΚ και πλέον στο σοσιαλιστικό κόμμα, της οποίας τα μέλη της από πολλές τοπικές οργανώσεις και ομοσπονδίες γύρισαν τις πλάτες στην κατευθυντήρια γραμμή της κεντρικής ηγεσίας και στη συκοφαντική στάση απέναντι στην διογκούμενη εξέγερση και ενώθηκαν δυναμικά με τους υπόλοιπους στα οδοφράγματα και τις διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη γαλλική πρωτεύουσα αλλά και την επαρχιακή Γαλλία και δεν έχουν ακόμη κοπάσει...
Από το ξεκίνημα της εξέγερσης μέχρι σήμερα ο απολογισμός είναι ενδεικτικός της πραγματικής σοβαρότητας της κατάστασης, αυτής που φροντίζουν να αποκρύπτουν επιμελέστατα τα καθεστωτικά ΜΜΕ : στις αρχές του Δεκέμβρη {του 2018!} οι νεκροί διαδηλωτές ήταν τουλάχιστον 9 και μέχρι σήμερα μπορεί και να ξεπέρασαν τους 20 λόγω της οξυμμένης αστυνομικής βαναυσότητας, πάνω από 15 άτομα έχουν απολέσει την όρασή τους από τις πλαστικές σφαίρες των γουρουνιών της γαλλικής αστυνομίας, δεκάδες οι σοβαρά τραυματίες (ανάμεσά τους κι ακρωτηριασμένοι!), κι εκατοντάδες βρίσκονται φυλακισμένοι...
Ακόμα και η ακροδεξιά Μαρί Λεπέν που, όπως ήταν φυσικό, προσπάθησε να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τις μαζικότατες και δυναμικότατες διαδηλώσεις, εξαναγκάστηκε να αναδιπλωθεί και να δηλώσει πως "καταδικάζει τη βία". Των εξεγερμένων, εννοείται...
Τα κίτρινα γιλέκα δεν είναι απλώς ένα εξεγερσιακό φαινόμενο με ταξικό, σαφώς, πρόσημο. Είναι η (επιτέλους) αναπόφευκτη αντίδραση των ανθρώπων απέναντι στους νόμους που είναι όλοι υπέρ των τραπεζών και των πολυεθνικών εταιρειών (στην ουσία αυτές αποτελούν ολοκληρωτικούς θεσμούς και κράτη εν κράτει), είναι το λογικό αίτημα της αποκατάστασης της λαϊκής αγοραστικής δύναμης σε συνδυασμό με την αποκατάσταση δημοκρατικών διεργασιών στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, σε αστικά πλαίσια.)
Γαλλία: Προς μια σωτήρια κοινωνική έκρηξη ιστορικών διαστάσεων!
του Γιώργου Μητραλιά
“Μας ξύπνησαν τα Κίτρινα Γιλέκα”
Προσοχή: Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…
Γιατί; Μα, επειδή θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, και πιθανότατα τις επόμενες βδομάδες. Και επειδή κινητοποιεί εκατομμύρια μισθωτούς και κάθε λογής άλλους καταπιεσμένους. Και κυρίως, επειδή όλοι αυτοί δηλώνουν αποφασισμένοι να αδράξουν την ευκαιρία για να λύσουν τώρα, και όχι αργότερα, ανοιχτούς λογαριασμούς δεκαετιών με τις απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές όχι μόνο της κυβέρνησης Μακρόν αλλά και όλων των προκατόχων της.
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται πια για μια “απλή”, έστω και πολύ μεγάλη, απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην κυβερνητική (αντι)μεταρρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ούτε καν για ένα παλλαϊκό ξέσπασμα χωρίς αύριο. Κατά κοινή -πλέον- ομολογία, πρόκειται για μια όλο και πιο καθαρόαιμη πολιτική κινητοποίηση ιστορικών διαστάσεων με μια δυναμική που, σε
συνδυασμό με την άκαμπτη μακρονική νεοφιλελεύθερη αλαζονεία, δημιουργεί το πιο εκρηκτικό από τα κοινωνικά κοκτέηλ! Ναι, χωρίς αμφιβολία η Γαλλία μοιάζει σήμερα με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!…
Κλειδί για να αρχίσουμε να κατανοούμε τη σημερινή κοινωνική έκρηξη μας δίνει η σημαδιακή φράση… “Μας ξύπνησαν τα Κίτρινα Γιλέκα” που κυριαρχεί σε όλες τις απεργιακές φρουρές και συνελεύσεις σε όλη τη Γαλλία. Και επειδή τα Κίτρινα Γιλέκα όχι μόνο “ξύπνησαν” τη γαλλική εργατική τάξη και κοινωνία, αλλά και την μπόλιασαν με τις (πρωτόγνωρες) μορφές οργάνωσης και διεξαγωγής του αγώνα τους, για αυτό και βλέπουμε τώρα εχθρούς και φίλους να διαπιστώνουν ότι “οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν ελέγχουν πια τη βάση τους”. Μια “βάση” που παίρνει στα χέρια της τους αγώνες της, με το επίσης σημαδιακό και τόσο εύγλωττο σύνθημα αυτών των ημερών … “η απεργία στους απεργούς”!
Ένα σύνθημα που μεταφράζεται στο ότι στο τέλος κάθε απεργιακής ημέρας, είναι οι εκατοντάδες και χιλιάδες συνελεύσεις των απεργών που αποφασίζουν να συνεχίσουν (να “ανανεώσουν”) ή όχι τον αγώνα τους για μια ακόμα ημέρα. Και που κάνει να μετέχουν ισότιμα και να συναποφασίζουν σε αυτές τις απεργιακές συνελεύσεις, σιδηροδρομικοί και φοιτητές, φορτηγατζήδες και φεμινίστριες, συνταξιούχοι και νέοι, δημοτικοί υπάλληλοι και δάσκαλοι, νοσοκόμες και αγρότες, δικηγόροι και πυροσβέστες, μαθητές και βιομηχανικοί εργάτες, κίτρινα γιλέκα και συνδικαλιστές των παραδοσιακών εργατικών συνδικάτων …
Προσοχή λοιπόν επειδή αυτή η γιγάντια κινητοποίηση της γαλλικής κοινωνίας θα κλιμακωθεί, θα βαθύνει, θα απλωθεί και θα κάνει κάτι ακόμα που μας ενδιαφέρει -και εδώ στη χώρα μας- άμεσα: Θα βγει αναπόφευκτα έξω από τα γαλλικά σύνορα, ακριβώς όπως συνέβη με όλες τις μεγάλες γαλλικές κοινωνικές εκρήξεις του παρελθόντος! Και βρίσκοντας με το παράδειγμά της μιμητές εκτός συνόρων, θα σημάνει -επιτέλους- το τέλος του ατέλειωτου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού χειμώνα και την αρχή μιας νέας εποχής. Της εποχής των μεγάλων απελευθερωτικών κοινωνικών αγώνων που έχουμε ανάγκη όσο και το οξυγόνο…
Η συνέχεια θα είναι συναρπαστική!
το διαβάσαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου