Ευχή για την "αλλαγή" του χρόνου: να γίνουμε σκεπτόμενα όντα!

Η ίδια ευχή όπως τη διατύπωσα πριν μερικά χρόνια στο no Gravity Zone θεωρώ ότι εξακολουθεί να είναι αναγκαία και σήμερα. Μια ανάσα πριν το '20, όταν το κύριο μέλημα των εξουσιαστικών κέντρων είναι να παγιωθούν μη αναστρέψιμα οι μηχανιστικές αντιδράσεις και τα εξαρτημένα αντανακλαστικά των ανθρώπων. Στα ερεθίσματα παθητικότητας και παραίτησης ακόμη κι από στοιχειώδεις διεκδικήσεις και στις ευτελείς "διδασκαλίες" και μωρολογίες ψυχικής και πνευματικής υποταγής. Στοχεύσεις και διεργασίες που αν ευοδωθούν θα αποτελέσουν και την οριστική ταφόπλακα της όποιας κι όσης ανεξαρτησίας έχει απομείνει στην ανθρωπότητα..

  να γίνουμε σκεπτόμενα όντα!

 "Σκέφτομαι άρα υπάρχω", είχε διακηρύξει ο Καρτέσιος. Αναδεικνύοντας τη δύναμη της ορθής λογικής, πάνω στην οποία πάτησε γερά η επιστημονική έρευνα και γνώση που ξεκινούσε για να εξοβελίσει από τη ζωή των ανθρώπων την τυφλή υποταγή στα σκληρά κι άκαμπτα δόγματα της μέχρι τότε πανίσχυρης θρησκείας και της "ελέω θεού" δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού που σκέπαζε σαν ταφόπλακα το νου και την ψυχή τους. Βέβαια και η ίδια η επιστήμη δεν πήρε πολύ στο να εξελιχτεί σε ένα είδος ιδιότυπης θρησκείας, με πολύ μικρή έως ανύπαρκτη ανεκτικότητα στο καινοτόμο, πρωτοπόρο κι επομένως ανατρεπτικό.  Εξαρτημένη από τις δικές της δογματικές θεωρίες, από τη μονολιθκή περιγραφή ενός υλιστικού κόσμου και ενός μηχανιστικού σύμπαντος. Κάτι που πλέον η "νέα επιστήμη" - η οποία ανακαλύπτει τη "μεταφυσική" με την συνδρομή των συγκλονιστικών ανακαλύψεων της κβαντομηχανικής κι όχι μόνο- καταρρίπτει με πειραματικές πλέον αποδείξεις! Αποκαλύπτοντας ένα σύμπαν περισσότερο πνευματικό, με "ψυχική επικάλυψη" ανάμεσα στα αλληλοσυνδεόμενα φαινόμενα, παρά υλικό! Αλλά αυτό αποτελεί θέμα ενός άλλου προφανώς άρθρου.

"Σκέφτομαι άρα υπάρχω"! Κατά πόσο αυτό αν μεταφερθεί στην εποχή μας μπορεί να μεταφέρει κάποια σημασία που κάνει τη διαφορά στην κοινωνική και πνευματική ύπαρξη του ατόμου; Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική, όπως είχε ήδη επισημάνει ο Όργουελ από το 1948.

Μια πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι: καμία σημασία! Αν οι σκέψεις του ανθρώπου μόνο δικές του δεν είναι επί το πλείστον.
Αλλά αποτελούν ένα είδος "εγκεφαλοσκώληκων", νοητικών εμφυτευμάτων από εξωτερικούς παράγοντες, με πλείστες επιστημονικά μελετημένες κι εφαρμοσμένες μεθόδους κι άφθονη διάχυση προπαγάνδας και παραπληροφόρησης από τα επιστρατευμένα ΜΜΕ κι εξαγορασμένες "αυθεντίες" και "ειδικούς", τόσο επί της κοινωνικής όσο  και επί της πνευματικής κι επιστημονικής τάξης των πραγμάτων. Μια κολοσσιαία επιχείρηση διαμόρφωσης πραγματικότητας και δημιουργίας "συνειδήσεων" δίχως ουσία και πραγματική κινητήρια δύναμη για την εξέλιξη του ατόμου και του κοινωνικού συνόλου σε αυτόνομες και διαρκώς εξελισσόμενες οντότητες. Με χορηγούς και εργοδότες τις φατρίες εκείνων που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπινους πληθυσμούς ως χειραγωγήσιμα αγελαία δίποδα κοπάδια και ά-νοες οντότητες που προσφέρονται προς μαζική εξαπάτηση, εξαχρείωση και αφαίμαξη. Υλική και ενεργειακή. Που σημαίνει ότι οι "βοσκοί" θεωρούν τα "ανθρωπο-κοπάδια" ως ιδιοκτησία τους κι άρα και ως προϊόντα σκοτεινών πειραμάτων -βλέπε αεροψεκασμούς με βαρέα μέταλλα και αποδομητικά στοιχεία και τοξική μάστιγα μαζικών διατροφικών  δηλητηρίων- αλλά και ως πρόθυμα σφάγια σε πεδία μαχών με στημένα από πολύ παλιά τα "ιδανικά" και τις ιδεοληψίες. Για χάρη και για λογαριασμό των διαφορών και των διεκδικήσιμων κομματιών της "μεγάλης πίτας" ανάμεσα στα ίδια τα πολύ μεγάλα και αόρατα συνήθως αφεντικά..

Οπότε, ας ξαναγυρίσουμε στο στοχασμό του ίδιου του Καρτέσιου και ας θεωρήσουμε ως απαραίτητη συμπληρωματική σημείωση στην προηγούμενη περίφημη ρήση του τα παρακάτω δικά του και πάλι λόγια:
" Για να φτάσει ο άνθρωπος στην αλήθεια πρέπει, σε κάποια στιγμή της ζωής του, να εγκαταλείψει όλες τις ιδέες που δέχτηκε και να ανακατασκευάσει εκ νέου κι εκ θεμελίων όλο το σύστημα των γνώσεων και των αξιών του"

Γιατί μόνο μέσα σε τέτοιες διανοητικές συνθήκες μπορεί ο άνθρωπος να εξελιχθεί σε πραγματικό σκεπτόμενο ον, που δε δέχεται με παθητικό τρόπο τα καλούδια που του επιβάλλει η κοινωνία και οι μηχανισμοί ελέγχου της κι ερμηνείας των φαινομένων που συνθέτουν την πραγματικότητα του κόσμου ο οποίος τον περιβάλλει. Κι ένα τέτοιο ον δεν μπορεί παρά να διεκδικήσει ενεργητικά όση περισσότερη αυτάρκεια χαρακτήρα και αυτονομία ύπαρξης μπορεί. Να γίνει από μοιρολάτρης λάτρης της υπευθυνότητας και της δράσης. Από παρα-ι-τημένος καμβάς στις ύποπτες διαθέσεις επικίνδυνων και κυνικών "δημιουργών", που χαράσσουν πάνω του ασύμμετρες γραμμές και τερατώδη σχέδια, να μεταμορφωθεί σε καλλιτέχνη που με τις μπογιές και το πινέλο στο σταθερό του χέρι δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα!

Άλλωστε είναι κοινό μυστικό στους κόλπους των επιστημών, που οδηγούν την ανθρώπινη αντίληψη και γνώση σε εκπληκτικά πεδία πιθανοτήτων όπου όλα μπορούν να συμβούν, ότι η πραγματικότητα είναι εύπλαστη. Κι ότι ο ίδιος ο κόσμος υπάρχει και υλοποιείται πρώτα στη σκέψη μας.

Ευχόμαστε σε αυτό το νέο γύρισμα του χρόνου μέσα στα μυαλά μας -άλλο ένα μυστικό: ο χρόνος είναι άχρονος και τα ρολόγια είμαστε μόνο εμείς- να μετατραπούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται σε σκεπτόμενα όντα!

- Κι από τον ανιχνευτή:  Σκέψου! Πού θες να ανήκεις;-

Ο Ένοικος...