Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δε μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δε μας μοιάζουν

Είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δε μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δε μας μοιάζουν  - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ

Η ολοκλήρωση του εαυτού, η πραγμάτωση και ο πλουτισμός του δεν επιτυγχάνονται μέσα από την πνιγηρή συνθήκη της "ασφάλειας". Ζούμε σε εποχές όπου οι αφέντες και οι μηχανισμοί διαμόρφωσης συνειδήσεων, με τα μίντια στην αιχμή του δόρατός τους, αποκαλούν πολύ προσεχτικά κι επιδέξια πολιτισμένο το αστυνομικό και ελεγκτικό σε βαθμό φασιστικής σύλληψης και εφαρμογής στην πράξη.

 Η ολοκλήρωση του ανθρώπου δεν έρχεται μέσα από το τσιπάρισμά του και τη διαρκή καταγραφή των δραστηριοτήτων και κινήσεών του σε κάμερες. Δεν έρχεται μέσα από νόμους που δημιουργούν οι ισχυροί και πλούσιοι για να προστατέψουν και να περιφρουρήσουν τη δική τους ισχύ και τα με καταχρηστικές μεθόδους αποκτημένα πλούτη τους από το πλιάτσικο σε βάρος των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πόρων. Δεν έρχεται μέσα από προληπτικές και πολιτικής φύσης -τις πιο πολλές των φορών- συλλήψεις, απειλές, βασανιστήρια, δικαστικούς διακανονισμούς για έκτιση της μικρότερης δυνατής ποινής. Δεν έρχεται μέσα από την εγκατάλειψη των φτωχότερων στη βιαιότητα του κράτους και στη δικαιοσύνη που υφίσταται μόνο στους διαδρόμους των δικαστικών μεγάρων. Δεν έρχεται από αστυνομικές εισβολές στα γκέτο όπου επιβιώνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας οι απόκληροι και "παρίες" των κοινωνιών με τη σαθρή οργάνωση, από στρατιωτικές εισβολές σε χώρες, πόλεις και χωριά όπου δολοφονούνται από "δικαιολογήσιμα λάθη" ακόμη και γυναικόπαιδα.
 Η ολοκλήρωση και αυτοπραγμάτωση των ανθρώπινων όντων, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, προκύπτει από την αμφισβήτηση
αρχικά του ίδιου του εαυτού κι έπειτα των ίδιων των ιδεολογικών εμφυτευμάτων που δέχθηκαν κάποτε να υπηρετήσουν πιστά, των ίδιων των αποδεκτά συλλογικών παραστάσεων και κατεστημένων θεσμών, των κραυγών για επιτακτική ανάγκη "ασφάλειας","τάξης", συναίνεσης και εθελοντικής ψυχολογικής αναπηρίας. Προκύπτει από την πολυ πιθανή ρήξη  τους με όλα τα προηγούμενα. Προκύπτει από την ανακάλυψη ενός δικού τους τρόπου έκφρασης, με κριτήρια που μιλάνε στην ίδια την ψυχή τους, με κριτήρια και επιλογές που βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με τα όνειρα τους και κατ επέκτασιν ίσως έχουν τη μαγική δύναμη να αγγίξουν την ίδια την ψυχή του κόσμου. Πράγμα πολύ επικίνδυνο για την εκάστοτε εξουσία και τις επιβεβλημένες δομές της.

 Αλήτης δεν είναι αυτός που τελικά έχει λόγους να εξεγείρεται, έστω και σπασμωδικά σε αρχικά στάδια, ασχέτως αν η κυρίαρχη αντίληψη κόβεται με λύσσα για το αντίθετο. Αλήτης είναι αυτός που επιχειρεί με κάθε μέσο να πείσει την "κοινή γνώμη" ότι είναι η "φυσική τάξη" των πραγμάτων το διαχρονικό πλιάτσικο και η διαρπαγή, το πολιτικά ορθό ψέμα και η ασύστολη απάτη που το συνοδεύει και η φίμωση και εξόντωση όσων δεν επιδεικνύουν την απαιτητή ανοχή. Και στηλιτεύουν όλα αυτά τα τερατώδη, αντιδρώντας ακόμα και με την επιστράτευση μορφών "βίας" -κατά τα συνήθη παπαγαλάκια της κοινωνικής ύπνωσης- ενάντια στην απείρως πιο φονική και εκδικητική ψυχολογική και φυσική βία που δέχονται.

 Παραθέτω λοιπόν ένα βίντεο με κάποια ηχητικά αποσπάσματα, από τη δεκαετία του 1980, του αείμνηστου  Μάνου Χατζηδάκι, της μεγαλύτερης μουσικής ιδιοφυίας στην Ελλάδα και μιας προσωπικότητας καθολικής διεθνούς αναγνώρισης. Όπου ο άνθρωπος με τη ρηξικέλευθη άποψη και τη μεγάλη οξυδέρκεια -εδώ ένα άλλο βίντεο όπου είχε μιλήσει για την πορεία της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνοντας ανατριχιαστικά εύστοχες προβλέψεις- μιλάει για το κυνήγι "δαιμόνων" και "επικίνδυνων "μαγισσών στα Εξάρχεια, την κρατική καταστολή των "σοσιαλιστών" του ΠΑΣΟΚ ή ΜΠΑΤΣΟΚ όπως όχι άδικα το βάφτισαν, τη δολοφονία του 15χρονου τότε Μιχάλη Καλτεζά από αστυνομικό, για τον επονείδιστο ρόλο του αστυνομικού τραμπουκισμού, για την εθελοτυφλία μιας κοινωνίας σε λήθαργο και για το πραγματικό φριχτό πρόσωπο της εξουσίας. Καταλήγοντας σε ένα συμπέρασμα που σίγουρα θα προκαλέσει έκπληξη για όσους τον θεωρούσαν δεξιό στα πολιτικά του φρονήματα, ως προς το ποιες πρέπει να είναι οι διαθέσεις και η στάση κάθε ελεύθερου στο μυαλό και την καρδιά ανθρώπου απέναντι στην Εξουσία, είτε κομμουνιστική είτε σοσιαλιστική είτε "δημοκρατική" - ωστόσο υπέρ των ολίγων και των συμφερόντων ως το μεδούλι της ουσίας της- είτε θεοκρατική.

Ο Ένοικος...