Πασχαλινή γκρίνια

Έξυπνη εικόνα για το τσιμπούσι κρεατοφαγίας με τον τίτλο Φανερός Δείπνος, που οργάνωσε Μεγάλη Παρασκευή η Ένωση Άθεων. Εντάξει, το να είσαι άθεος μόνο παράλογο δεν είναι, αλλά υπάρχει και σοβαρός λόγος να οργανωθείς και σε ένωση;

Στο πατροπαράδοτο πασχαλινό τραπέζι στενάζουν οι Έλληνες.
Έχουν δεν έχουν, έστω και με δανεικά προμηθεύτηκαν τα σφαχτάρια (συγκλονιστικά τα βίντεο σε αυτό το ποστάρισμα, σε κάνουν να θες να γίνεις χορτοφάγος για να απενοχοποιηθείς αλλά και για λόγους υγείας). Τα άτυχα αμνοερίφια που θυσιάζονται μαζικά  για τη συνέχιση της παράδοσης, τα κοκορέτσια, τα αυγά που βάφτηκαν κόκκινα. Σαν το χυμένο αίμα αμάχων κι αθώων σε ιμπεριαλιστικές επιδείξεις ισχύος και proxy wars, διαδηλωτών, αυτόχειρων στους δρόμους της τοκογλυφικής ανάπτυξης, του θρησκευτικού μίσους, της αστυνομικής βίας, της προκλητικής εξαθλίωσης.

 Ρέψιμο. Κι ατάκα: η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
 Εορταστικά στερεότυπα: Χριστός Ανέστη! - Αληθώς ο Κύριος! Κι εγώ, που δεν ανέχομαι κανέναν κύριο δηλαδή αφέντη να μου υποδεικνύει πως θα ζω και θα πεθάνω, θυμάμαι πάντα τέτοιες ημέρες κάτι στιχάκια της τραγουδίστριας και σπουδαίας ποιήτριας Patti Smith: Jesus died for somebody's sins but not mine.

Ακούω τη φωνή της θειας και του θειου μου , η μόνη οικογένεια που έχω, που με κάλεσαν να φάω μαζί τους, μετά από τόοοοσο καιρό που είχα να τους δω όπως μου τόνισαν και δεν μου κανε καρδιά να τους το ξεκόψω:
Έλα κόψε την γκρίνια, χαμογέλα, φάε και λίγο κατσικάκι, τι σε έπιασε  και τρως μόνο σαλατικά, τυριά και ψωμιά παιδάκι μου (έτσι με λένε ακόμα) και μη σκέφτεσαι τόσο πολύ γιατί θα πάθεις και τίποτα!
Χαμογελώ. Αλλά είμαι αλλού.

Στην υγειά του ψήστη! Και όλων όλων όλων αυτών που ψήνονται καθημερινά για να τα βγάλουν πέρα, όπως οι θειοι μου με δυο ξεφτιλοσυντάξεις πείνας, όπως οι 5 συνταξιούχοι στους δέκα σήμερα. που και οι δυο συντάξεις αθροιστικά  φτάνουν δεν φτάνουν για να περνούν με στοιχειώδη έστω αξιοπρέπεια. Πίνω λοιπόν στην υγεία όλων αυτών που ζούνε μεταξύ φθοράς πια και αφθαρσίας και με δανεικά και με αντικαταθλιπτικά και με μόνη πια διέξοδο μια ολιγοήμερη φυγή όπου τους παίρνει στην επαρχία, μακριά από τα ανθρωποσφαγεία των αστικών κέντρων.

  Και όπως είθισται, οι εκλογικές συζητήσεις γύρω από τα πασχαλινά τραπέζια δίνουν και παίρνουν: Ποιον θα ψηφίσουμε; όλοι τα ίδια είναι.
Αλλά το καθήκον τους oι ψηφοφόροι θα το κάνουν για άλλη μια φορά. Η χώρα δεν μπορεί να μείνει χωρίς κεφαλές.
Σαν αυτές που σήμερα Κυριακή συνηθίζουν να επισκέπτονται τα στρατά και να τσουγκρίζουν με τα φαντάρια ψάχνοντας να πουν κάποια χαριτωμένη μαλακία ενώ οι κάμερες τους τραβάνε.



Η χώρα βρίσκεται για άλλη μια φορά σε ραστώνη. Το μόνο που κινείται έστω ήταν η κρεαταγορά για να μη στερηθεί ο λαός τις διατροφικές συνήθειες των άγιων ημερών και οι ουρές των αυτοκινήτων από και προς τις αστικές φυλακές. Εκεί που μας έχουν μαντρώσει όλους και μας τσουρουφλίζουν καθημερινά πάνω από τα κάρβουνα του τσιμπουσιού αυτών που κατέχουν όλη τη γη και τον πλούτο της και η όρεξη τους για ανθρώπινες σάρκες και ψυχές δεν στερεύει ποτέ. Όσο για τους ψήστες; Δόξα τω Κύριο που αναστήθηκε για να θάψει την ευφυία και επαναστατική ορμή της ανθρωπότητας, υπάρχουν τόοοοσοι και τόσοι πολιτικοί αχυράνθρωποι και νενέκοι στα κατάλληλα πόστα και άλλοι τόσοι που περιμένουν τη σειρά τους.

Ωχ! Με τα πολλά λόγια θα μου καεί το ψητό που φαντασιώνομαι ότι γυρνώ στη σούβλα. Έτσι για να μη λένε κάποιοι ότι έχω πέσει σε μελαγχολία και χάσει το χιούμορ μου.

Rohalas

(μας το'στειλε ο φίλος μας "rohalas")