Περιμένοντας το δάγκωμα των νέων επερχόμενων εκλογών!

Συνδέοντας την παραπάνω εικόνα με την πραγματικότητα που καθόλου δεν υστερεί σε σκοτεινή και αποπνιχτική αίσθηση ατμόσφαιρας θρίλερ και σχέσης θύματος/θυμάτων και θύτη/θυτών. Και μάλιστα εν γνώσει των πρώτων, κάτι που προσδίδει σε αυτήν
την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ακόμα περισσότερη αίσθηση υπνωτικής και παθητικής εγκατάλειψης στις διαθέσεις και ορέξεις των δεύτερων.
 Πόσο τελικά διαφέρει το παρασιτικό βαμπίρ των παραδοσιακών ιστοριών τρόμου από τους σύγχρονες πολιτικές και οικονομικές αιμορουφήχτρες; Απέθαντες, καθώς απλώς αλλάζουν μορφές και ονομασίες αλλά παραμένουν αναλλοίωτες στις βαθύτερες επιδιώξεις των εκάστοτε μεθόδων τους. Και το χειρότερο, με τη νομιμοποίησή τους μέσω της τακτικής που σύμφωνα με το μύθο χρησιμοποιούν και τα βαμπίρια: για να μπω στο σπίτι σου (και άρα να σε περιποιηθώ όπως εσένα σου αξίζει και εμένα με ηδονίζει) πρέπει να με προσκαλέσεις. Δηλαδή: Να με ψηφίσεις! Προσαρμόζοντας το μυθιστορηματικό στόρυ και το μύθο στην πραγματικότητα της πολιτικής και κοινωνικής λούπας που'χουν πέσει οι κοινωνίες. Καθώς υποχρεούνται, με υποτιθέμενη ελεύθερη βούληση, να επιλέξουν μέσα από λίστες που δαφέρουν μόνο στις ονομασίες των υποψηφίων και στην υπνωτική επιφάνεια των διακηρύξεών τους.

Καλή μας αφαίμαξη! Over and over again.

Rohalas

(μας το'στειλε ο φίλος μας "rohalas")