Γιατί τέτοια μούγκα όσον αφορά τα "κίτρινα γιλέκα", ρε παιδιά;

Μια εξέγερση στην καρδιά της "αστικής δημοκρατίας" στην Ευρώπη. Μια εξέγερση με σαφώς ταξικά χαρακτηριστικά, όσο κι αν προσπαθούν να την υποβαθμίσουν αριστεροί και δεξιοί και νεοφιλελεύθεροι-όλοι δεκανίκια ή εντέλει φερέφωνα του χρηματοπιστωτικού μαφόζικου κατεστημένου, του πιο επιθετικού καπιταλισμού που έχε γνωρίσει ο κόσμος ποτέ. Μια εξέγερση που διαρκεί εδώ και μήνες στη Γαλλία και έχει οδηγήσει σε μεγάλο εκνευρισμό και αναδίπλωση τις ελίτ και ασφαλώς σε μείζονα πολιτική κρίση την κυβέρνηση του "golden boy", υπαλληλάκου της δυναστείας των Ρότσιλντ, τον "Μανιού" Μακρόν ( je m'appelle Macron et je suis tres bon!). Που σύμφωνα με την ρητορική του ίδιου: "δεν υπάρχει πλέον λαϊκή κυριαρχία, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Ευρώπη, επομένως ούτε εθνική ή υπερεθνική δημοκρατία. Δεν υπάρχει συνεπώς ούτε συλλογικό Συμφέρον ούτε Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα), αλλά ένας ετερόκλητος κατάλογος πραγμάτων που συνιστούν κοινές περιουσίες." Άραγε και ο πλούτος των αναπτυσσόμενων κρατών της Αφρικής, συνιστά κοινό περιουσιακό στοιχείο της Γαλλίας, της περίφημης κάποτε διακήρυξης περί " Ελευθερίας, Ισότητας, Αδελφότητας " : Vive La France : 14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη "δημοκρατική" Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας...(και μάλιστα πολύ τσουχτερό!)

 Για να γυρίσουμε και πάλι στα εσωτερικά της Γαλλίας, που ωστόσο αφορούν τη χάραξη της "κοινής πολιτικής" ολόκληρης της "Ενωμένης Ευρωπαϊκής" γραφειοκρατίας και δημοκρατικής εκτροπής, δηλαδή στο Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων! Για το οποίο τηρούν πεισματώδη σιγή ασυρμάτου όλα τα βοθροκάναλα του κατεστημένου και σκόπιμα πασχίζει να υποβαθμίσει τη σημασία του και τις χειμαρρώδεις προεκτάσεις του η μονίμως εθελοτυφλούσα ευρωπαϊκή "αριστερά".

•  Με αφορμή τη δυναμική διαμαρτυρία για την αύξηση στη φορολογία των καυσίμων σε συνδυασμό με τη γενικότερη αύξηση του κόστους ζωής και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, με τη μαζικότατη (και γι' αυτό πολύ επικίνδυνη για το βαθιά αντιδημοκρατικό σύστημα) συμμετοχή από τα κάτω: οικοδόμων, επαγγελματιών οδηγών, εργατών, φοιτητών, ανέργων κ.ά. που μιλάνε για τον "πρόεδρο των πλουσίων και των αφεντικών"!  
• Μια εξέλιξη (επίδειξη "λαϊκισμού" για ουκ ολίγους ακόμα ινστρούχτορες της "αριστεράς"), η οποία ταπεινώνει τον υπαλληλάκο των Ρότσιλντ και την κυβέρνηση ανδρείκελων. Και ίσως και να αλλάζει εκ βαθέων, όπως φαίνεται στην εξέλιξη των εκεί πραγμάτων, το πολιτικό τοπίο στη Γαλλία, ένα κοινωνικό φαινόμενο με δυναμική εξαγωγής και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; (Yellow Vests Rise Against Neo-Liberal ‘King’ Macron- τα κίτρινα γιλέκα ξεσηκώνονται ενάντια στον νεοφιλελεύθερο "βασιλιά" Μακρόν)
• Μια μεγάλη και αναπάντεχη κρίση που συγκλόνισε τη Συνομοσπονδία των Εργατών ή CGT, προσκείμενη κάποτε στο γαλλικό ΚΚ και πλέον στο σοσιαλιστικό κόμμα, της οποίας τα μέλη της από πολλές τοπικές οργανώσεις και ομοσπονδίες γύρισαν τις πλάτες στην κατευθυντήρια γραμμή της κεντρικής ηγεσίας και στη συκοφαντική στάση απέναντι στην διογκούμενη εξέγερση και ενώθηκαν δυναμικά με τους υπόλοιπους στα οδοφράγματα και τις διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη γαλλική πρωτεύουσα αλλά και την επαρχιακή Γαλλία και δεν έχουν ακόμη κοπάσει... 

Από το ξεκίνημα της εξέγερσης μέχρι σήμερα ο απολογισμός είναι ενδεικτικός της πραγματικής σοβαρότητας της κατάστασης, αυτής που φροντίζουν να αποκρύπτουν επιμελέστατα τα καθεστωτικά ΜΜΕ : στις αρχές του Δεκέμβρη οι νεκροί διαδηλωτές ήταν τουλάχιστον 9 και μέχρι σήμερα μπορεί και να ξεπέρασαν τους 20 λόγω της οξυμμένης αστυνομικής βαναυσότητας, πάνω από 15 άτομα έχουν απολέσει την όρασή τους από τις πλαστικές σφαίρες των γουρουνιών της γαλλικής αστυνομίας, δεκάδες οι σοβαρά τραυματίες (ανάμεσά τους κι ακρωτηριασμένοι!), κι εκατοντάδες βρίσκονται φυλακισμένοι...
Ακόμα και η ακροδεξιά Μαρί Λεπέν που, όπως ήταν φυσικό, προσπάθησε να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τις μαζικότατες και
δυναμικότατες διαδηλώσεις, εξαναγκάστηκε να αναδιπλωθεί και να δηλώσει πως "καταδικάζει τη βία". Των εξεγερμένων, εννοείται...

Χαμός στο Παρίσι. Όταν ο "λαϊκισμός" γίνεται ανατρεπτικός...

Μια χαώδης κατάσταση, αλλά με αρνητικές συνέπειες για ποιους; Που φέρνει με τον πιο ξεκάθαρο και ανατρεπτικό τρόπο στο προσκήνιο τις νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές πολιτικές των "νεοσταλινικών" κέντρων εξουσίας των Βρυξελλών, την πρωτοφανή ασυδοσία των τοκογλύφων και κερδοσκόπων υπό την ομπρέλα προστασίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον εγκληματικό χαρακτήρα των Γερμανών (και όχι μόνο) τραπεζιτών που "απαλλοτριώνουν" το δημόσιο πλούτο των ευρωπαϊκών χωρών και υποπρολεταριοποιούν ολόκληρους πληθυσμούς θησαυρίζοντας απροκάλυπτα οι ίδιοι (μια άλλη, πολύ σκληρή εκδοχή, των συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος). Καταγγέλντας την αλαζονεία και διαφθορά των ελίτ - ορκισμένων εχθρών της δημοκρατίας (πόσο περισσότερο της άμεσης και αυτοοργανωμένης μορφής της) και της αυτοδιάθεσης των λαών.

 Τα κίτρινα γιλέκα δεν είναι απλώς ένα εξεγερσιακό φαινόμενο με ταξικό, σαφώς, πρόσημο. Δεν είναι απλά η ευκαιρία εξαγωγής συγκεκριμένης πολιτικής σκέψης και ρητορικής για πολιτικούς σε αντιπαράθεση με την κεντρική γραμμή των Βρυξελλών, όπως ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Σαλβίνι. Που έστειλε τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Ντι Μάγιο να συναντηθεί με εκπροσώπους των κίτρινων γιλέκων εκφράζοντας τη στήριξη της ιταλικής κυβέρνησης και εξοργίζοντας τον Μακρόν.
 Είναι η (επιτέλους) αναπόφευκτη αντίδραση των ανθρώπων απέναντι στους νόμους που είναι όλοι υπέρ των τραπεζών και των πολυεθνικών εταιρειών (στην ουσία αυτές αποτελούν ολοκληρωτικούς θεσμούς και κράτη εν κράτει), είναι το λογικό αίτημα της αποκατάστασης της λαϊκής αγοραστικής δύναμης σε συνδυασμό με την αποκατάσταση δημοκρατικών διεργασιών στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, σε αστικά πλαίσια.
 Και εφόσον εξανάγκασε, με το αίμα να ρέει στους δρόμους (και ειλικρινά: υπήρξε ποτέ πραγματική εξέγερση, με έντονα συγκρουσιακό χαρακτήρα, αναίμακτη;), τον ευρισκόμενο σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση φέρελπι πολιτικό της προώθησης των ατζέντων ενός βαθιά διεφθαρμένου συστήματος να αναδιπλωθεί με την κατάργηση των μέτρων, τότε...ναι! Αποτελεί μια πρώτη νίκη των λαϊκών στρωμάτων και μια δυσάρεστη κατάσταση, που χαλάει προς το παρόν την ευόδωση των σχεδίων μη αναστρέψιμης επιβολής ενός πρωτοφανούς κοινωνικού ολοκληρωτισμού από ένα αλαζονικότατο κατεστημένο. Και κάνει τα σαθρά θεμέλια της "Ενωμένης Ευρώπης" να τρίζουν ανησυχητικά...

από εμάς