Ποτέ δεν είναι αργά;

Mάς έκλεισαν μέσα σ'ένα γιγάντιο θόλο. Η καθημερινότητά μας, η πραγματικότητά μας, υπακούοντας στους κανόνες του εγκλεισμού, έγινε αυτή που μας υποδεικνύουν ότι είναι η μοναδική που μπορούμε να έχουμε.Η Ιστορία παραχαράκτηκε. Το παρόν μας απώλεσε τη στιγμή από το φόβο του μέλλοντος και την άγνοια του παρελθόντος. Οι έννοιες αποτρελάθηκαν και οδηγήθηκαν σε "θεραπεία" και επαναπρογραμματισμό μέσα σε ιδιωτικά ψυχιατρεία και εργαστήρια των φέουδων της "πραγματικότητας" και της ορθότητάς της. Οι λέξεις μάς εξαπάτησαν. Οι ορισμοί μάς απονέκρωσαν. Οι ερμηνείες μάς αποβλάκωσαν και έκλεισαν τον κόσμο μέσα σε μυριάδες μικρά μαύρα κουτιά. Το τσιμέντο μάς μάντρωσε. Το σώμα μας εκφυλίστηκε από τη χημεία και το σύγχρονο φρανκενσταϊνισμό. Οι θεσμοί, η ηθική, η δήθεν μόρφωση και δήθεν τέχνη και η πανταχού παρούσα χυδαιότητα μάς υποδούλωσαν και μας έριξαν μέσα σε χάσματα, λάκκους και σκατά. Οι εναλλακτικές λύσεις μας πρόδωσαν ή μας προδίδουν, λαδώνοντας και ύπουλα συντηρώντας τη Μηχανή που καταβροχθίζει ανθρώπους και ξερνάει ανθρωποκιμά. Τα ευγενέστερα ένστικτα διεφθάρησαν και οι καλύτεροι σκοποί ενέδωσαν στη λαγνεία της διαστροφής και της ρητορικής του κρετινισμού, του μίσους και του τρόμου.
Απόσπασμα από τα  πεφταστέρια... του ανιχνευτή, ως εισαγωγή ή ως απαραίτητο συμπλήρωμα σε κάποια πράγματα που σκοπεύω
κι εγώ να αναφέρω. Ενόψει και νέας χρονιάς που καταφθάνει με εντυπωσιακής τεχνολογικής συνδρομής σώου σε μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο και με "καλλιτεχνικά προγράμματα" στις οθόνες ή "ανασκοπήσεις" ενός ακόμη έτους που την κάνει με σκυφτό και πάλι το κεφάλι.

Τα μέλη σεχτών, οι οπαδοί συστημάτων πίστης κτλ. και οι..σκλάβοι είχαν ανέκαθεν τις δικές τους συνθηματικές φράσεις. Αναγνώρισης και μετάδοσης μιας αίσθησης ανακούφισης, που προκύπτει από την αίσθηση εγγύτητας και οικειότητας του ενός σε σχέση με τον άλλον, και δήλωσης ομοφωνίας -ή βελάσματος- μεταξύ ομοίων. Αυτό δηλαδή που έλεγε και ο Πλάτωνας με τον δικό του τρόπο: Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
 Φράσεις, λοιπόν, που δηλώνουν ψυχική και διανοητική προσέγγιση, σε μια αυτοματοποιημένη ζωή, φράσεις όπως αυτές:

"Κύριε ελέησον"
Δηλαδή όπως ο ζητιάνος ζητάει από αυτόν που θεωρεί πως είναι ανώτερός του, από τον "έχοντα" αλλιώς, να τον ελεήσει για "να τα βγάλει πέρα", έτσι και οι θεοσεβούμενοι και θεοφοβούμενοι νοικοκυραίοι -φόβος βαθιά ριζωμένος στον δουλοπρεπή ψυχισμό τους- ζητάνε ελεημοσύνη και βοήθεια από μια "δύναμη" έξω από αυτούς. Καθώς οι ίδιοι νιώθουν ανήμποροι να πάρουν τη ζωή τους στα δικά τους χέρια, να αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών και του ρίσκου που προϋποθέτουν αυτές, να διαμορφώσουν την εύπλαστη από τη φύση της πραγματικότητα ακολουθώντας ένα γενναιόψυχο όραμα και ξέροντας τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν. Οι ίδιοι! Όχι με την ευλογία ή συνδρομή ή συμμαχία -άρα ίσως αυτό να σημαίνει πως υπάρχει και η "αντίπαλη πλευρά" που δεν της αξίζει να "ελεηθεί" αναλόγως- κάποιων "μακάριων όντων" από "κάπου ψηλά" και των τετραπέρατων αντιπροσώπων τους. Πάνω σε μια γη-φυλακή.

 Ή: "θέλω/ουμε ασφάλεια!"
Ειλικρινά, πιστεύω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη από αυτήν! Tέτοιας "ποιότητας" που αγγίζει τις προκαταλήψεις και εμμονές δεισιδαίμονων ανθρώπων, οι οποίοι φοβούνται ακόμα και την υπόσταση της σκιάς τους. Καθώς πουθενά στην Μητέρα-Φύση, στον κόσμο ολόκληρο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ασφάλεια! Και "ησυχία". Αν η ζωή δεν είναι μια περιπέτεια, μια εμπειρία γεμάτη τόλμη, θάρρος, γενναιότητα, τότε τι στον βομβαρδισμό από τρομο-νόμους και στο καταστροφολάγνο μιντιακό σύμπαν είναι; Ύπνος, δουλειά και πάλι δουλειά -δουλεία- πληρωμή λογαριασμών και φόρων, κάνα "γαμήσι", φαγητό, χέσιμο και παιχνίδι με το κινητό στον συρρικνωμένο "ελεύθερο χρόνο";

 Ή: "Ο θεός να βάλει το χέρι του"
Νάτος πάλι αυτός ο εμφυτευμένος στη συλλογική ψυχή και ασυνείδητο, ο από αιώνες εξωτερικής και εσωτερικής καταπίεσης, Φόβος! Νάτηνε πάλι η ανάγκη για βοήθεια από εξωτερικούς "ανώτερους" παράγοντες! Νάτηνε πάλι η ηλιθιότητα της πίστης ότι ο θεός θα βάλει το χέρι του για "εμάς", επειδή ο δικός μας μόνο θεός είναι αληθινός και έχει και προτιμήσεις. Και νάτηνε η έλλειψη πίστης στον εαυτό, στη δύναμη που κρύβει μέσα του ο καθένας από εμάς και οι γνώστες αυτής της αλήθειας - ιδιοκτήτες και υπαλληλικό προσωπικό της γης που κατέληξε φυλακή - προσπαθούν με χίλιους δυο τρόπους να μας πείσουν ότι είμαστε κατά βάθος αξιοθρήνητα και σιχαμένα, αγελαία ανθρωπάρια. Που αδυνατούμε, ή είμαστε "ανώριμοι", να υπάρξουμε χωρίς κάθε λογής "βοσκούς" που θα μας υποδεικνύουν τι είδους "χορταρικά" οφείλουμε να καταναλώνουμε και πώς οφείλουμε να ζούμε και να κινούμαστε και χωρίς τα τσοπανόσκυλα και τους καθοδηγητές, που μας φυλάνε από...τον ίδιο τον αφυπνισμένο στην ουσία εαυτό μας. Και τα έχουν καταφέρει, επιστρατεύοντας κάθε είδους ψυχολογικά και ψυχοτρονικά, διανοητικά και συμβολικά, υπνωτικά και κατασταλτικά μέσα.

- Θυμάμαι, σε αυτό το σημείο και κάποιες άλλες αναρτήσεις εκτός από αυτή που χρησιμοποίησα στην εισαγωγή: " Homo Aνεμπόδιστος ",  Η Μαύρη Τρύπα επί Γης,   Μία εκστατική επιθυμία...,  Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου,  Η σημασία της αφύπνισης της ποιητικής δύναμης της ζωής!,   Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος,   Διασχίζοντας τα βασίλεια του Φόβου και των κλώνων του... -

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα, και άλλα πολλά, ωστόσο θεωρώ ότι ο αναγνώστης κατάλαβε καλά "πού το πάω". Καθώς ο νέος χρόνος "θα μας κάνει σε λίγες μέρες ποδαρικό" -πόσο κλισέ είναι και αυτή η φράση σε έναν συμφωνημένο "πακέτο επικοινωνίας" που βρίθει από τέτοιες;- Και για να μην καταντήσει και αυτή η νέα χρονιά σε άλλη μία "κοψοχρονιά", από κάθε άποψη, θα κλείσω με τη δική μου ευχή:
 -που μάλλον μπορεί να ακούγεται κι αυτή "κλισέ" αλλά αδυνατώ να σκεφτώ κάτι άλλο, κάτι πιο σημαντικό για την περίσταση ή έστω να διατυπώσω αυτό που θέλω να πω με άλλον τρόπο-

"Καλά μας ξυπνητούρια!!!!!!!"
-Ποτέ δεν είναι αργά! Ή μήπως είναι;-

Ο Ένοικος...
-Όποιος δεν αρκείται για διάφορους λόγους σε αυτή την ευχή και το κείμενο που τη συνόδευε, μπορεί να ανατρέξει, ως συμπλήρωμα και σε κάτι που είχαμε ευχηθεί πριν από λίγα χρόνια, τέτοια πάλι εποχή, και άνετα θα μπορούσαμε να το αναδημοσιεύσουμε και φέτος -