" χωρίς να υπηρετείς έναν αφέντη... οποιονδήποτε αφέντη..."

Κάποια ιδιαίτερα λόγια από τις τελευταίες σκηνές της πολύ καλής, κατά τη γνώμη μας, ταινίας The Master (2012). Όπου ο αφέντης-γκουρού Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν (σπουδαίος ηθοποιός, o oποίος δυστυχώς δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας) μιλάει από την καρδιά του στον "άστατο", δεξί του χέρι στην προσωπική του σέκτα, Γιόακιν Φοίνιξ (άλλος ένα σπουδαίος ηθοποιός, με ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του Τζόνυ Κας στο Walk the line):

" Ελευθερία κι όχι τυραννία για σένα;
   Φρέντι...
   ναυτικέ των θαλασσών.
   Δεν πληρώνεις ποτέ ενοίκιο.
   Είσαι ελεύθερος να πας όπου σ'ευχαριστεί.
   Πήγαινε λοιπόν.
   Πήγαινε σε όποιο γεωγραφικό πλάτος επιθυμείς και καλή τύχη.
   Γιατί, αν βρεις έναν τρόπο να ζήσεις
   χωρίς να υπηρετείς έναν αφέντη...
  ...οποιονδήποτε αφέντη...

πες το και σ'εμάς τους υπόλοιπους, εντάξει;
Γιατί τότε θα είσαι ο πρώτος άνθρωπος στην ανθρώπινη Ιστορία

   που θα το'χει καταφέρει..! "

Ε! λοιπόν ίσως κι ως σκοπός της ζωής θα μπορούσε να θεωρηθεί το γεγονός το να μπορέσει ο καθένας από εμάς να γίνει αυτό το άτομο στην ανθρώπινη ιστορία. Όποιο κι αν είναι το τίμημα, όποιος εκδικητικός φραγμός κι αν υψώνεται μπροστά με πείσμα κι όποια ύπουλη τρικλοποδιά κι αν την έχει στημένη στη γωνία του δρόμου, της πορείας προς ανοιχτούς ορίζοντες!   

Γιατί αν ζωή χωρίς νόημα δεν είναι ζωή,
 νόημα χωρίς υψηλή αίσθηση ελευθερίας
 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ νόημα...
    είναι ταπεινωτικός συμβιβασμός, είναι συνθήκη ήττας, είναι κατάντιο!