Η Δημιουργικότητα του Χάους

" Τα χαοτικά συστήματα ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη προσπάθεια για πρόβλεψη, έλεγχο και χειρισμό τους. Αντί να προσπαθεί ο άνθρωπος να κυριαρχήσει σε αυτές και να αντιστέκεται, θα έπρεπε να τις αγκαλιάσει και να τις αποδεχτεί … και εδώ μπαίνουμε στο πεδίο της δημιουργικότητας. "

Πώς κατάφεραν οι άνθρωποι να φτιάξουν το πρώτο βέλος, τον τροχό, τις πρώτες ζωγραφιές των σπηλαίων; Πως μπόρεσε ο Νιλς Μπορ να ανακαλύψει τις θεωρίες του, ο Τέσλα, ο Μπρούνο, ο Πυθαγόρης; Πως μπόρεσε ο Μότσαρτ, ο Βάγκνερ, ο Μπετόβεν να γράψουν τα κοντσέρτα τους; Τι γίνεται όταν έχουμε μια πρωτότυπη σκέψη; Ποιά είναι η φύση της δημιουργικότητας. Υπάρχει κάτι ή υπάρχει τίποτα;

Το Χάος μας λέει πως αυτό που δημιουργεί είναι το ίδιο το Χάος. Ο κατεργάρης.
Αυτός που αγνοώντας την λογική, τους κανόνες, πηγαίνοντας κόντρα στις δομές δημιουργεί.
Δημιουργεί τις δημιουργίες. Ο κατεργάρης είναι ο Δημιουργός.

Ο κατεργάρης εν δράσει είναι αυτό που αποκαλείς θεό.

Όλως παραδόξως (!) οι απόψεις των νεοσύστατων επιστημών της Κβαντικής και του Χάους, αντανακλούν τις πνευματικές αρχές, των αρχαιότερων πολιτισμών του γνωστού κόσμου. Πνευματικών μυθικών κόσμων, χρυσών αιώνων γνώσης και σοφίας ανώτερων πνευματικών όντων και πολιτισμών. Αυτό δεν σημαίνει πως ξαφνικά οι επιστήμονες ανακάλυψαν κάτι νέο ή διαφορετικό από αυτό που όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι όλων των πολιτισμών είπαν μη εξαιρουμένου του «σωματιδιου του θεού» (!!!)


Απλά σημαίνει πως η Πνευματικότητα και οι αρχές που την διέπουν, για μια ανώτερη διαβίωση είναι από πάντα εδώ μπροστά στα μάτια μας. Σκόπιμα ή από βόλεμα ή από εκπαίδευση ή από αδυναμία επιλέγει ο άνθρωπος να τις αγνοεί και να ψάχνει ψήλους στ άχυρα.

Σημαίνει ακόμη πως αυτή η διαθέσιμη, δυνατή πνευματικότητα θα βοηθήσει τον σημερινό αναζητητή, τον υποψήφιο πολεμιστή, να καλλιεργήσει την έννοια του Χάους και της Κβαντικής, για να βάλει ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΣΟΦΙΑΣ στην καθημερινότητα του. Αυτό θα το πετύχει αν σε καθημερινή δράση, χρησιμοποιεί αυτές τις αρχές, είτε σαν αρχές της Κβαντικής, του Χάους, ή της αρχέγονης σοφίας του ΤΑΟ, του Ηράκλειτου ή του Πυθαγόρη.

Είναι το ίδιο αν έχει τον Παρατηρητή εν δράσει, ΑΝ τα κέντρα αντίληψης, κατανόησης και διαφοροποίησης του είναι ζωντανά.

Τότε μόνο θα κατανοήσει τις διακρίσεις των λεπτών αποχρώσεων του κόσμου, τον έλεγχο και την δημιουργικότητα.

Το βασικότερο όλων, ο έλεγχος: Η αβεβαιότητα και το μη προβλέψιμο είναι κάτι που οι άνθρωποι βιώνουν πολύ έντονα, με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα έλεγχο στην ζωή τους. Αυτό γίνεται γιατί, ο Νους δεν αφήνει να ξεχάσεις, τα δυσάρεστα γεγονότα του παρελθόντος, και σε οδηγεί στο να φαντάζεσαι, τα ίδια δυσάρεστα γεγονότα και τις συνέπειες τους στο μέλλον. Οι αρχαίοι πολιτισμοί αντιμετώπιζαν την αβεβαιότητα του άγνωστου μέλλοντος, συνομιλώντας με τους θεούς μέσω των σαμάνων, κάνοντας τελετές μιλώντας με τις αόρατες δυνάμεις της φύσης.

Στον σύγχρονο κόσμο οι άνθρωποι θέλουν να αποφύγουν την αμφιβολία και την αβεβαιότητα προσπαθώντας να κυριαρχήσουν στις δυνάμεις στης φύσης. Ο έλεγχος της αβεβαιότητας είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο με την καθημερινή συμπεριφορά του ανθρώπου που του έχει γίνει μονομανία και εθισμός. Ασφαλίζει το μέλλον ενώ δεν είναι σε θέση να ασφαλίσει ούτε καν το παρόν.

Ο Ντάνιελ Κουίν στο μυθιστόρημα του “Ισμαέλ” σατιρίζει αυτή την αφύσικη μανία για έλεγχο λέγοντας:

‘…μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει από τον φόβο του άγνωστου, πρέπει να αυξήσουμε την κυριαρχία μας στον κόσμο. Όλη αυτή η περιβαλλοντική καταστροφή έχει προέλθει από την κατάκτηση του κόσμου από μέρους μας, ωστόσο πρέπει να εξακολουθήσουμε αυτή την κατάκτηση ώσπου ο έλεγχος μας να γίνει πλήρης. Όταν θα έχουμε αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο, τότε όλα θα είναι ελεγχόμενα και καλά. Θα έχουμε ηλεκτρική ενέργεια. Δεν θα υπάρχει μόλυνση Θα έχουμε βροχή όση και όποτε επιθυμούμε. Θα κάνουμε τους ωκεανούς χωράφια. Θα ελέγχουμε τον καιρό, δεν θα έχουμε τυφώνες, καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασίες ή παγετούς εκτός εποχής. Όλες οι διαδικασίες που αφορούν την ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, θα βρίσκονται –εκεί που τις προόρισαν οι θεοί να βρίσκονται-στα χέρια μας.»

Η Θεωρία του Χάους λέει για ποιόν λόγο αυτή η φαντασίωση είναι και θα εξακολουθήσει να είναι απλώς μια φαντασίωση.

Τα χαοτικά συστήματα ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη προσπάθεια για πρόβλεψη, έλεγχο και χειρισμό τους. Αντί να προσπαθεί ο άνθρωπος να κυριαρχήσει σε αυτές και να αντιστέκεται, θα έπρεπε να τις αγκαλιάσει και να τις αποδεχτεί … και εδώ μπαίνουμε στο πεδίο της δημιουργικότητας.

© Semely Lomax


το διαβάσαμε ΕΔΩ