Μίσος και τρέλα

 Heard about the guy who fell off a skyscraper? On his way down past each floor, he kept saying to reassure himself: So far so good... so far so good... so far so good. How you fall doesn't matter. It's how you land! LA HAINE
"Έχεις ακούσει για τον τύπο που έπεσε από έναν ουρανοξύστη; Καθώς έπεφτε προς τα κάτω, περνώντας από το κάθε πάτωμα, συνέχιζε να λέει για να καθησυχάσει τον εαυτό του: μέχρι εδώ καλά...μέχρι εδώ καλά.... μέχρι εδώ καλά...Δεν μετράει το πώς πέφτεις, αλλά το πώς προσγειώνεσαι"
Κάτι τέτοιο ισχύει σε μαζική κλίμακα και για τη "χώρα που γέννησε τη δημοκρατία".

 

Μισώ να πέφτω πάνω σε αφισάκια κολλημένα στους τοίχους της πόλης ή σε τρικάκια που μοιράζουν κάποιοι κακοπροαίρετοι, εχθροί της μεγάλης προσπάθειας που κάνει η χώρα και οι επιχειρήσεις της να καταπολεμήσουν τη μαζική ανεργία, όπου καταγγέλουν τις ελειενές συνθήκες εργασίας κι εκμετάλλευσης των απασχολούμενων. Σε γνωστές (και μάλιστα) ελληνικές αλυσίδες ταχυφαγείων, εστίασης, καφεκοπτείων κτλ κτλ.
 Μισώ να ακούω για κινητοποιήσεις που κάνουν συλλογικότητες έξω από π.χ. μαγαζιά αλυσίδας εστίασης, όπου με πανώ και φυλλάδια που μοιράζουν στους περαστικούς καταγγέλουν την τραμπούκικη και πλήρως απαξιωτική συμπεριφορά απέναντι σε εργαζόμενο που τόλμησε απλά να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα.
 Μισώ να ακούω για καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας από αχάριστους εργαζόμενους που τους καταβλήθηκε π.χ. το δώρο των εορτών και μετά τους ζητήθηκε από τον εργοδότη να το δώσουν πίσω, διαφορετικά θα απολύονταν!
 Μισώ να ακούω για-χάνω το μέτρημα περιπτώσεις "εργαζόμενων" που οφείλουν να δουλεύουν ατέλειωτες ώρες σαν μουγγά κι αγέλαστα ρομποτάκια και να πληρώνονται κοροϊδία.

 Μισώ να μνημονεύω συχνά τον κ. Αλογοσκούφη, υπουργό οικονομικών της δεξιάς που προετοίμαζε τη χώρα για τη σοσιαλιστική δεξιά που προετοίμαζε τη χώρα για τις δεξιο-σοσιαλιστικές συγκυβερνητικές παντρειές που προετοίμαζαν τη χώρα για την πρώτη φορά αριστερά-τα κατεδαφίζω ελεύθερα όλα όσα απέμειναν και συμφέρω. Που αυτός κάποτε απαντούσε με χαμόγελο σε σχετική ερώτηση εργαζόμενου μπροστά στις κάμερες: "ούτε εγώ θα μπορούσα να ζήσω με 600 ευρώ μισθό"!
Μισώ να καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα: ω τι προνομιούχες τότε εποχές!
Οι μισθοί τσακίστηκαν κι άλλο από τότε, στην κατηφόρα της ανακεφαλαιοποίησης των κλυδωνιζόμενων τραπεζών και της διάλυσης των δημόσιων υποδομών, οι τιμές στις υπηρεσίες, τα καύσιμα και τα τρόφιμα αυξήθηκαν και οι φόροι, φανεροί και κρυφοί πολλαπλασιάστηκαν! Μιλάμε για τρέλα, πολλή τρέλα. Και μιλάμε για βουβαμάρα, στην ουσία, των από κάτω. Πολλή κι εκκωφαντική βουβαμάρα!

Πιάσε ένα ριάλιτι επιβίωσης ρε τηλεμάστορα να χαζέψουμε και να ξεχαστούμε, να τον παίξουμε λίγο με τις κορμάρες και να ξορκίσουμε τη γαμημένη κατάντια μας. Χαζεύοντας την κατάντια που εκθέτουν και πουλάνε με κλαψομούνικο στυλ στις οθόνες κάποιοι άλλοι, οπορτουνιστές επώνυμοι κι ανώνυμοι.

Τρέλα.

Μισώ να πρέπει να ξυπνήσω άλλη μια νέα εβδομάδα για να πάω στα κάτεργα, τα άνεϋ δημιουργικής χαράς και αίσθησης ουσίας στρατόπεδα που ονομάζουν απασχόληση, ημι-απασχόληση, ελαστική εργασία. Κάτι σαν λάστιχο που το τραβάς μέχρι να σκάσει στα μούτρα του απέναντί σου.

Μισώ να με κοιτάζω στον καθρέφτη όταν επιστρέφω σπίτι αργά, σαν ναυαγός που τα κύματα της επιβίωσης τον ξέβρασαν προσωρινά πάνω στις στείρες ξέρες της καθημερινότητας.

Μισώ να πρέπει να βρίσκω δικαιολογίες για να δικαιολογώ τα κυνικά μέχρι τρέλας και τρελαμένα αδικαιολόγητα.

Μισώ να νιώθω πως μισώ. Ποιον; ποιους; ξεχνάω μες στη θολούρα μου; τα χάνω;
Μήπως το μίσος μου (συγχωρέστε με χριστιανοί και αφύσικα πράοι συμπολίτες μου) που δεν βρίσκει έναν "υγιή τρόπο" να εκτονωθεί, να διοχετευθεί προς αυτούς που μου το προξενούν με ευφάνταστες συλλήψεις και απαίσιες μεθόδους, μήπως τελικά στραφεί ενάντια στον ίδιο τον εαυτό μου..

Rohalas

(μας το'στειλε ο φίλος μας "rohalas")