what's in your head?

Another head hangs lowly
Child is slowly taken
And the violence, caused such silence
Who are we mistaken?

But you see, it’s not me
It’s not my family
In your head, in your head, they are fighting
With their tanks, and their bombs
And their bombs, and their guns

In your head, in your head they are cryingIn your head, in your head
Zombie, zombie, zombie
What’s in your head, in your head
Zombie, zombie, zombie, oh -Zombie / The Cranberries

- πάρθηκε από το Faulty Pattern -

Αλλά, κι επίσης, καθώς αυτό έχει πολλές όψεις βίαιες ή "ειρηνικές", όπως έχει παραθέσει και ο ανιχνευτής στο "Η ζωή στον αυτόματο πιλότο" :

 Όταν ο άνθρωπος διαλέγει την αυτο-παγίδευση και αυτο-καταστροφή αντί της αυτο-επίγνωσης, επιλέγει να μην επιλέγει, προτιμά την "ασφάλεια" των λιμνάζοντων υδάτων αντί την απελευθερωτική αίσθηση των τρεχούμενων νερών ενός νεαρού ορμητικού ποταμού και σκέφτεται με έτοιμες διανοητικές συνταγές...
...Τότε οι στίχοι του παλιού και καλού τραγουδιού των Talkimg Heads ("Once in a lifetime"), αυτού του ιστορικού βρετανικού συγκροτήματος, θεωρώ ότι παραμένουν πάντα επίκαιροι:
  Μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε μια καλύβα και μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου στην άλλη άκρη του κόσμου, μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να οδηγεί ένα μεγάλο αμάξι και μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε ένα όμορφο σπίτι, με μια όμορφη σύζυγο και μπορεί να αναρωτηθείς "μα πώς έφτασα ως εδώ;"
 Μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "αυτό δεν είναι το όμορφο σπίτι μου, αυτή δεν είναι η όμορφη γυναίκα μου"
Και μπορείς να ρωτήσεις τον εαυτό σου: "Τι είναι αυτό το όμορφο σπίτι; Πού οδηγεί αυτός ο δρόμος; Είμαι σωστός; είμαι λάθος;" Και μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "Θεέ μου! τι έχω κάνει;"

Όσο για την δική μου άποψη; Για όλα αυτά και ακόμα πιο πολλά, καθημερινής και αέναα επαναλαμβανόμενης έλξης της ζωής από την αυταπάτη, προτιμώ να κλείσω με μία εικόνα:

Ο Ένοικος...