...ενόψει της αλλαγής του χρόνου. Και του περάσματος σε μία από τα ίδια (όπως διαγράφεται τόσο με ψιλά όσο και με τεράστια γράμματα στον παγκόσμιο ορίζοντα) και χειρότερα. Λυπούμαστε γι'αυτό που λέμε αλλά δεν θέλουμε να τρέφουμε αυταπάτες, κάτι που φτωχαίνει την καθημερινή μας ζωή και την "ταΐζει" μη αυθεντικές σκέψεις. Και η σκέψη είναι πράξη!
Ενόψει του "νέου" χρόνου...Ψηφιοποιημένου, στρατιωτικοποιημένου, αστυνομοκρατούμενου, κατοχυρωμένου σε εταιρικά μονοπώλια, γεμάτου τοξικά δηλητήρια για το σώμα και το νου, ξέφραγου αμπελιού απατεώνων, αιμοχαρών και επαγγελματιών δημαγωγών...
Αντί ευχών, παραθέτουμε δυο βίντεο. Άς πούμε ότι είναι ο δικός μας τρόπος να ευχηθούμε για κάτι σημαντικό, άξιο αναφοράς, ενάντια σε κιβδηλα ευχολόγια-υπνωτικά, αυτά που απλόχερα μοιράζουν οι κλειδοκράτορες του κόσμου στους έγκλειστους υποτακτικούς τους.
Κάτι που έχει τη δυναμική να κάνει τις "θεμέλιες δοκούς" να σείονται ανησυχητικά για το "οικοδόμημα" (τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό κόσμο του ανθρώπου). Και κυοφορεί την ελπίδα και το σθένος που ριζώνει μέσα μας και ανοίγει σαν βεντάλια προς τα έξω, σφυρίζοντας σαν άνεμος που κάνει κάνει τη διαφορά...Διαλύοντας εις τα εξ ων συνετέθη τα αντανακλαστικά αυτοματοποιημένης υποταγής και αυτό τον ακαταλόγιστο φόβο για ανάληψη ευθυνών και ελευθερία!
(Σε τελική ανάλυση, όπως το έχουμε επισημάνει ξανά, εμείς είμαστε οι δημιουργοί του χρόνου που μας αναλογεί. Αλλά εμείς είμαστε και οι δολοφόνοι ή δυστυχισμένοι σκλάβοι του. Και σκεφτείτε: Ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος, συνυφασμένος με τη ζωή μας, τις επιλογές, τις οπτικές μας, τη διαχείρισή μας. Πόσο άσχημα ακούγεται η φράση "δεν έχω χρόνο". Για διάφορους λόγους που σχετίζονται με την αγχωτική κι αγωνιώδη επιβίωση στην οποία ξεπέφτει η ζωή. Είναι σαν να λέμε... "δεν έχω ζωή!")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου