ΦΥΛΑΚΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ: ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΞΕΙ, ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΛΩΣ ΜΑΘΗΤΕΥΕΙ…

«Σ’ ένα από τα ταξίδια, λοιπόν, «έξω» ο «Αυτιάς», δεν ξέρω ακριβώς πως, ομολόγησε στο κόμμα, δηλαδή στην καθοδήγηση, ότι έγινε πράκτορας της ασφάλειας και ότι η οργάνωση, που μέχρι τώρα οικοδόμησε είναι ολόκληρη παραδομένη στην ασφάλεια. Ξέρεις τι του είπε η καθοδήγηση; Εντάξει, ότι έγινε, έγινε, θα συνεχίσεις, μόνο που τώρα από τους δέκα που θα οργανώνεις, τους πέντε θα τους δίνεις στην ασφάλεια, και με τους υπόλοιπους πέντε θα συγκροτείς γερές παράνομες κομμουνιστικές οργανώσεις! Και όταν έγινε η αλλαγή της καθοδήγησης με την έκτη ολομέλεια το βρήκαν οι άλλοι, που έκαναν την καταγγελία. Τι να πεις, να σου πω κι άλλα, θα σηκωθείς από τον τάφο σου… Στις φυλακές της Κέρκυρας, που λες, δεν είχαμε μονάχα τους απομονωμένους, αλλά και τους άλλους κομμουνιστές τούς είχαμε χωρισμένους σε διάφορες κατηγορίες. Ήταν να πούμε οι απομονωμένοι. Αυτοί ήταν οι …εχθροί. Δεν τους μιλούσαμε, ήταν πάντα μόνοι τους, τρώγανε μόνοι τους, και συχνά πυκνά τους στήνανε και προβοκάτσιες για να τους κάμουν τη ζωή δύσκολη και να φύγουν από την ακτίνα. Την ώρα, να πούμε, που έπαιρνε φαγητό, πήγαινε ένας από την επαγρύπνηση, τους χαφιέδες δηλαδή της επαγρύπνησης, έπεφτε απάνω του, του έχυνε το φαγητό και του έβαζε και τις φωνές, πρόσεχε ρε κάθαρμα, που σπρώχνεις κιόλας, να τα μάσεις και φύγεις, δεν σε θέλουμε εδώ μέσα κ.λπ. Τι να πεις ρε, σκέψου να ήμασταν και εξουσία. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, όσοι βέβαια άντεξαν αυτό το φρικτό μαρτύριο, κάποτε αποκαταστάθηκαν. «Είχε κάνει λάθος», το κόμμα, δηλαδή ο συγκεκριμένος κερχανατζής, που ήταν καθοδήγηση. Και βέβαια το κόμμα δεν έτρωγε σφαλιάρα για τα δράματα, που είχε δημιουργήσει σ’ αυτούς τους ανθρώπους». (Χρόνης Μίσσιος, … καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς)

Το κόμμα γνωρίζει. Το κόμμα (ένοπλο ή μη) επαγρυπνεί. Για να ξεχωρίσει έγκαιρα την «ήρα» από το «στάρι». Επαγρύπνηση, καθοδήγηση και επιβολή της κομματικής πειθαρχίας.

Το κίνημα καθοδηγεί, αλλά πρώτα απ’ όλα καθοδηγείται.
Τα κομματικά γκέμια, όμως, χρειάζονται και στιβαρά χέρια, που κινούνται με τις κατάλληλες εντολές, από τους ικανότερους κομματικούς εγκεφάλους. Ικανότερους πρώτα απ’ όλα γιατί δεν έχουν ενδοιασμούς. Ικανότερους γιατί γνωρίζουν πώς να ξεκαθαρίζουν τις «δύσκολες» καταστάσεις. Τους κινδύνους, που εγκυμονεί η αμφισβήτηση της εξουσίας τους από τους «διασπαστές». Ικανότερους γιατί μπορούν να κλείνουν στόματα, με το «καλό» ή με το «άγριο», γιατί ξέρουν να αντιμετωπίζουν τους διαφωνούντες, τις μειοψηφίες μέσα στην φυλακή ή έξω απ’ αυτήν, είτε σε συνθήκες «νομιμότητας» είτε σε συνθήκες «παρανομίας». Έτσι, όπως τους αξίζει… Γιατί οι διαφωνούντες, όπως πάντα, είναι οι χειρότεροι «εχθροί», «ύπουλοι» σαν τα φίδια, «ύποπτοι» για το παραμικρό… Οι «διαφωνούντες», βέβαια, δεν είναι ένα πράγμα. Άλλο πράγμα σου λένε η «μαρίδα» και άλλο κάποιοι «παλιοί», άλλο οι «παράγοντες», που στο κάτω-κάτω ξέρανε πως πάει η κατάσταση, και που πολλές φορές έκαναν και αυτοί τα ίδια ή «απλά» δεν μιλούσαν, όταν η κομματική πειθαρχία επέβαλλε τα «κατάλληλα» μέτρα.

Αλλά τί τα θες; Τί θες και τα σκαλίζεις τώρα; Προσωπικό αίτημα να βγεις από την απομόνωση, προσωπική κατάσταση να απαιτούν οι «σύντροφοι» την συντριβή σου. Απομόνωση μέσα στην απομόνωση, φυλακή μέσα στην φυλακή. Και αυτή τη φορά στο πειθαρχείο, γιατί το κόμμα (ή οι παράγοντες του κινήματος) έτσι αποφασίζει, γιατί μόνο το κόμμα μπορεί να κρίνει, ποιοι μετανοημένοι θα «επανενταχθούν», ή ποιοι δηλωσίες θα αποκατασταθούν με δόξα και τιμή…

Και η διάβρωση; Ποια απ’ όλες; Η διάβρωση ιδεών, η διάβρωση της ασφάλειας, ή τα αποτελέσματα του συνδυασμού και των δύο; Δεν βαριέσαι ρε αδερφέ, σου λένε. Και ποιος νοιάζεται πλέον; Δεν το έχεις καταλάβει; Το κίνημα που γίνεται ολοένα και περισσότερο κόμμα να ’ναι καλά, οι κάθε λογής άκρες με την εξουσία, οι παράγοντες, που έχουν κάνει τις συμφωνίες τους για να καθαρίσουν οι «δικοί», με υπομονή πάντα και ρέγουλα, και ξεχάστε τα όλα και αντεξουσίες και αναρχίες και αγώνες χωρίς καβάτζες… Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές.

Χαμογελάτε ρε, τι σας ζητάει το κίνημα; Υπακοή, με ελευθεριακό όμως μανδύα, και κλειστά τ’ αυτιά σας στους «ύποπτους» συνομωσιολόγους… Και βέβαια αγώνας μέχρι εσχάτων… Venceremos, στις επόμενες εκλογές, για να μην ξεχνιόμαστε και για να μην έρθει η «μαύρη αντίδραση»…

Δημοσιεύθηκε από Λ_Μ

το δανειστήκαμε από το Anarchy Press