Περί των συζητήσεων για αλλαγή φύλου από τα 15 (ως συνέχεια)

Οι άνθρωποι έχουμε την πολύ συχνή τάση να βιαζόμαστε. Είτε όταν περπατάμε στους δρόμους με χαμηλωμένα κεφάλια, έρμαια των σκέψεων και αυτοματισμών μας, και δεν βλέπουμε τι συμβαίνει δίπλα μας ή γύρω μας. Είτε όταν περνάμε πάνω από ένα κείμενο όχι με την αυτοσυγκέντρωση και εστιασμένη προσοχή του αναγνώστη, αλλά με ταχύτητα πιλότων F16 και μας διαφεύγει τελικά είτε η ουσία του είτε σημεία με ιδιαίτερη σημασία. Που όμως βρίσκονται εκεί. Όπως ένα σχόλιο με ιδιαίτερες επισημάνσεις, που μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά στους προβληματισμούς και τις θέσεις ενός διαδικτυακού άρθρου.

Με αυτή τη λογική, θεωρούμε χρήσιμο να δημοσιεύσουμε, ως αυτόνομη ανάρτηση, το σχόλιο του Θοδωρή Λαμπρόπουλου ή ΥΠΝΟΒΑΤΗ (κατά το διαδικτυακό του nickname) στην ανάρτηση του Ένοικου με τίτλο Κάποιες χρήσιμες ιδέες πάνω στη νομοθέτηση της αλλαγής φύλου από τα 15. Ένα θέμα που λόγω της ζωτικής σημασίας του για τα προβλήματα και την πορεία του τόπου, ετούτους τους χαλεπούς καιρούς, έχει σχεδόν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στην λεκάνη ξεπλύματος της μαλακίας, της πουτανιάς (την οποία δεν την αναφέρουμε τόσο σε σχέση με το επάγγελμα της πορνείας όσο με την υφή της ψυχικής ουσίας) και της μηχανορραφίας, αυτή την ξετσίπωτη δεξαμενή την αναγνωρίσιμη με τον όρο media.
 Ευχαριστούμε τον Θοδωρή για την πολύτιμη συνδρομή του. Ιδού όσα είχε επισημάνει στο σχόλιο που είχε αφήσει:

" Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων είναι πρόβλημα ταυτότητας και πηγάζει από δύο αιτίες.
Η πρώτη έχει να κάνει με το ταυτοτικό πρόβλημα που αναπόφευκτα αντιμετωπίζουν όσοι το φύλο τους δεν συμβαδίζει με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό (δηλ οι μή ετεροφυλόφιλοι).

Το πρόβλημα γίνεται καταρχήν εμφανές από το γεγονός ότι προσπαθούν να πιθηκίσουν τον τρόπο ζωής των ετεροφυλόφιλων ζητώντας "ίσα" αντίστοιχα δικαιώματα (π.χ. έγγαμος βίος, υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα έγγαμα ζευγάρια κλπ.).
Γίνεται επίσης εμφανές από την επινόηση νεολογισμών όπως "κοινωνικό φύλο" ή gender (= "αυτοπροσδιορίζομαι" σαν άρρεν ή θήλυ, όπως εγώ νομίζω), που σκαρώθηκαν για να αντιπαραβληθούν με το γεγονός των μόνων επιστημονικώς αποδεδειγμένων βιολογικών φύλων ή sexes (για τη Βιολογία, τα φύλα στη Φύση είναι μόνο δύο, το Άρρεν και το Θήλυ, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό που μπορεί να συμβαδίζει ή όχι με αυτά - με αυτή την έννοια, ακόμα και ένας αρσενικός που εγχειρίστηκε νομίζοντας ότι έτσι θα γίνει γυναίκα, σύμφωνα με τη Βιολογία ορθώς παραμένει αρσενικός).
Τέλος γίνεται εμφανές απ' το ότι προσπαθούν να αντικαταστήσουν την έννοια του sex (=αντικειμενικώς προσδιορισμένου βιολογικού φύλου) με εκείνη του gender ("κοινωνικού φύλου"), υποστηρίζοντας ότι τα φύλα είναι κοινωνικο-ιστορικές και όχι βιολογικο-φυσικές κατασκευές (φτάνοντας έτσι σε συλλογιστικούς παραλογισμούς όπως ότι τα φύλα είναι "πολλά", ακόμα και δεκάδες ή εκατοντάδες, ή ακόμα κι ότι δεν υπάρχουν καν). Εδώ φυσικά μπερδεύουν σκόπιμα τα φύλα (που είναι τα δύο άπαξ και αμετάκλητα δοσμένα από τη φύση) με τους εκάστοτε αποδιδόμενους σε αυτά ρόλους τους (π.χ. ρόλους τους άντρα και της γυναίκας) οι οποίοι είναι πράγματι κοινωνικο-ιστορικά προσδιορισμένοι, και έχουν τροποποιηθεί αποδεδειγμένα κάμποσες φορές ανά τόπους, κουλτούρες και περιόδους.
Τέλος, γίνεται κραυγαλέο από το ότι προσπαθούν να πείσουν ειδικά τους ετεροφυλόφιλους ότι θα πρέπει να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους.
Επειδή το πρόβλημά τους ταυτότητας είναι καταρχήν γενετικό, θα εξακολουθήσουν να το κουβαλάνε ακόμα και στην πιο φιλελεύθερη και ανεκτική (όπως την εννοούν αυτοί) κοινωνία.
Η δεύτερη αιτία έχει να κάνει με τον παντελώς αναίτιο διωγμό που έχουν υποστεί κατά καιρούς και κατά τόπους αυτοί οι άνθρωποι. Αντιθέτως η κοινωνία οφείλει να τους αποδεχτεί, βοηθώντας τους να αποδεχτούν πρωτίστως οι ίδιοι αυτό που είναι. Όταν επιτευχθεί αυτή η αποδοχή δεν θα υπάρχει κανένας λόγος για νομικίστικους στρουθοκαμηλισμούς σαν το εν λόγω νομοσχέδιο, οι οποίοι μάλιστα ενδέχεται να έχουν ακόμα μεγαλύτερο (από το μέχρι σήμερα) κόστος για τα παιδιά και τους εφήβους με την εν λόγω γενετική ιδιομορφία. "