Σε πρώτο χρόνο..

Επανερχόμαστε.
Σε πρώτο χρόνο. Ρίχνοντας σαν αιχμηρά, πρωτόγονα, "βαρβαρικά" βέλη τα λόγια κάποιου άλλου.
Πάνω στα τείχη, τα φτιαγμένα από τόνους συστηματικών και συστημικών ψεμάτων, στρεβλώσεων και σκουπιδοπληροφοριών.Τα τείχη μιας απονεκρωτικής "πολιτισμικής φυλακής" μαζικής κλίμακας.
Και πορδίζοντας προκλητικά έξω από τα στρατηγικά φυλάκια των ελεγκτικών μηχανισμών της. Δηλαδή:
Των κοινωνικο-πολιτικών γεννητριών ψυχικής παραγωγής τοξικών συναισθημάτων -φόβος, αυτολύπηση κ.ά. Της ιδεολογικής ακαμψίας, της "πολιτισμένης" εθελοδουλίας, της μετατροπής των ανθρώπων σε πειραματόζωα του Παβλώφ -τα σκυλάκια με τα εξαρτημένα αντανακλαστικά- χάρη στην τεράστια και επιστημονικά εντυπωσιακή κοινωνική μηχανική, στην αυθαίρετη και μισάνθρωπη ρότα που χαράζουν άλλοι χωρίς εμάς για εμάς με συμφωνία από εμάς που αποκαλείται και "δημοκρατικό δικαίωμα".

Διότι είμαστε οι αρνητές των Σειρήνων και των αθυρμάτων. Οι περιφρονητές κλειστών λεσχών. Οι εξολοθρευτές των εγκεφαλοσκώληκων. Τα μη προβλέψιμα κι ελεγχόμενα δεδομένα που κουρελιάζουν τεφτέρια καταχωρήσεων. Κι ερχόμαστε με τη φόρα πολλών χαμένων αιώνων!

Κι ενίοτε δονούμαστε και μεθάμε από τέτοιου είδους παρορμήσεις -ή και αναμνήσεις: http://antidras.blogspot.gr/2014/07/blog-post_1280.html
Χορεύοντας και ουρλιάζοντας σαν εκστασιασμένοι, από δύσκολες να περιγραφούν με γλωσσικούς όρους πανάρχαιες αισθήσεις, μακριά από τη ζάλη του νέον και τις αναγκαιότητες της αστικής κιβωτού για "σωσμένους". Υποτιθέμενα ασφαλείς και συγχρόνως φοβισμένους, χεσμένους από το φόβο, για το Χάος και τις απιθανότητες της ύπαρξης που απειλούν να καταρρεύσουν - the quantic way- σε σοβαρότατες πιθανότητες..

Κι όπως το θέτει και ο ανιχνευτής, στο "Πηγαίνοντας γυρεύοντας":

"..είναι ένα παράξενο τρέμουλο στα μηνίγγια. Μη σε φοβίζει. Βγάλτου το καπέλο.

Να ξέρεις πως θα πάθεις! Αλλά και θα μάθεις! Ήρθε η ώρα να θεριέψουν οι φλόγες μωρό μου! Με μας να χορεύουμε ανάμεσά τους!"

Γκρρρ!

Ο Ένοικος...


" Είμαστε οι απολωλότες μιας μακρινής εποχής, από μία χώρα που προϋπήρξε όλων των χωρών. Επιζήσαμε άλλοι σε ψηλές βουνοπλαγιές και άλλοι χωμένοι στους πρόποδες, κοντά στις πεδιάδες. Παλιά χορεύαμε μαζί με τους Γαλαξίες. Τώρα, κάτω από αυτόν τον εξαθλιωμένο κόσμο, κείται στην αγκαλιά του Μορφέα ο μεγάλος θυμός, ναρκωμένος αλλά πλημμυρισμένος από όνειρα. Η μεγάλη θλίψη, ναρκωμένη αλλά θρηνούσα. Η αρχαία ηδονή ήμερη, αλλά καταιγιστική και θυελλώδης.
Ο κουρελιασμένος έρωτας, επιφανειακά ξυλιασμένος αλλά κατακόκκινος μέσα του από φωτιά. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ. Σαν μια παλίρροια φουσκώνουμε και επισκεπτόμαστε τους αποκλεισμένους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι.
Καταστρέφουμε και κουρσεύουμε. Καμία πόρτα δεν μπορεί να μας κρατήσει απέξω, κανένας σύρτης, κανένα μάνταλο δεν μπορεί να μας τρομάξει και να μας κάνει να πισωγυρίσουμε. Μέσα από τις χαραμάδες περνάμε σαν φίδια χρυσαφιά, περνάμε από τα μάνταλα σαν τον άνεμο που λυσσομανά. Είμαστε ο φλεγόμενος πόθος, ο εκρηγνυόμενος έρωτας. Ανάμεσα στους υποτιθέμενους "δυνατούς" τούτου του κόσμου επικρατεί πλήρης άγνοια για την ύπαρξη και το ποιόν μας. Δεν έχουμε όνομα, δεν φοράμε ετικέτες, μήτε στους ουρανούς, μήτε στην γη. Δεν μας ξέρουν πουθενά, γιατί η αληθινή μας πατρίδα είναι έξω από το Μεγάλο Πέρασμα, γιατί σαν βροχή πέφτουμε από το ουρανό και σαν την υγρή ομίχλη αναδυόμαστε από το χώμα. Θα ξεφτυλίσουμε την "δύναμη" όλων των "δυνατών" του πλανήτη. Η γελοία δύναμή τους δεν γεύτηκε ακόμα στο πετσί της τη λύσσα μας. Οι λέξεις που θα μπορούσαν να την περιγράψουν δεν γίνεται να απλωθούν σε χαρτί, σε ψηφιακή εικόνα και σε οθόνες υπολογιστών. Οι αριθμοί μας, οι δικοί μας αριθμοί δεν γίνονται κατανοητοί, μήτε και τα σύμβολά μας. Οι σκιές μας μοιάζουνε με όλες τις σκιές τούτου του κόσμου. Κατοικίες και ορμητήριά μας είναι οι χώρες μέσα στις χώρες, τα άγρια σκηνικά πίσω από τις βιτρινες των μητροπόλεων, χώροι που η επίγεια εξουσία δεν τολμά να μολύνει με τα βρώμικα πέλματά της, πανικόβλητη εκ γενετής ακόμα και στην ιδέα των στοιχείων που συνθέτουν το Χάος. Το αίμα μας είναι το αίμα της έκστασης, η ψυχή μας είναι η ψυχή της ηδονής, η οργή μας είναι η οργή των άγιων Άγριων. Για ακόμα μια φορα οι άγιοι Άγριοι μέλλουν να πορευθούν πάνω στην χωμάτινη κρούστα της Γης και εκείνο που οι πομπές, οι στρατιές και οι τελετουργικοί χοροί τους θα προαναγγείλουν δεν είναι άλλο παρά η ανάσταση των κάθε είδους νεκρών.
 Είσαστε όλοι "ένα αίμα" με τους Άγριους προγόνους σας, μολυνθήκατε όμως από την αηδιαστική πανούκλα του πολιτισμού των εξουσιανθρώπων. Το κορμί σας όμως πάντα ανυπομονεί ν'ακολουθήσει τις μέλλουσες αγέλες των Άγριων που θα κατακλύσουν τον πλανήτη, αν και το υποταγμένο μυαλό σας παραμένει ακίνητο, δαμασμένο, ευνουχισμένο και εκπολιτισμένο και εκεί είναι που θα δοθεί η μεγάλη και τελική μάχη του πολέμου που μένει να σημάνει το τέλος της αλλότριας Ιστορίας. Γιατί ο πολιτισμός των εξουσιανθρώπων είναι ενάντιος στην Φύση. Όταν λοιπόν οι Άγριοι εξεγερθούν και χαιρετίσουν ξανά τα άστρα, ο Μέγας Πόλεμος θα κηρυχθεί αστραπιαία και στην στιγμή θα τελειώσει, συνενώνοντας τον κόσμο ολόκληρο παντοτινά. " FERAL FAUN