Εννοιολογικός επανακαθορισμός...

Συνδέστε το παρακάτω κείμενο με αυτό: ΟΙ «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ αλλά και με αυτό από τον Ένοικο:  Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού; (σε συνδυασμό με αυτό:  "...όλα μπορούν να λεχθούν", γιατί τίποτα δεν είναι ιερό και η ελευθερία είναι ασύμβατη με τη λογοκρισία και την "προστασία ιδεών"!)
 Αφιερωμένο στους διάφορους γραφικούς και "από κούνια"  μαρξιστές που μοιάζουν να έχουν επιλεκτική μνήμη όσον αφορά τους στοχασμούς και τα συμπεράσματα του μέντορά τους. Στους "διεθνιστές" και "αριστερούς" - υπαλλήλους των καπιταληστρικών ιδρυμάτων και think tanks και των αδρά χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ τους, πράκτορες (ας δεχτούμε ότι έστω και άθελά τους) των κυρίαρχων αφηγημάτων που εξαθλιώνουν και καταληστεύουν τον κόσμο της εργασίας, αυτόχθονα και εισαγόμενο. Kαι υπέρμαχoι των "ανοικτών συνόρων" (θυμήσου άποψη: Τα ξερά τα δίπολα), ως εύηχο σύνθημα αλλά χωρίς προσεχτικό στοχασμό πάνω στην παρασκηνιακή από τα πάνω προώθησή του (γεγονός αινιγματικό από μόνο του). Με ολοφάνερο πλέον σκοπό όχι την κατάργηση των προκαταλήψεων ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ, και την πραγματική κοινωνική πολιτική των ίσων ευκαιριών και αξιοπρεπούς διαβίωσης, αλλά την εξαχρείωση των αμοιβών (μισθών) και των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Προς όφελος των πολυεθνικά ισχυρών, του κορπορατικού κράτους και των κερδοσκοπικών γερακιών...
 Κι επειδή έννοιες, όπως "αντι-ρατσισμός", "αντι-φασισμός", "προοδευτισμός" και "ομοφοβία", έχουν μετατραπεί ύπουλα σε εννοιολογικά ομιχλώδεις όρους * (συνδέστε και με το Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και η "φάμπρικα" που στήθηκε γύρω από αυτά και τα "δικαιώματά" τους από τον Ένοικο, όπου έννοιες όπως πατέρας και μητέρα αντικαθίστανται από ξεράσματα όπως "γονέας 1" και "γονέας 2"), απαιτείται πλέον ένας εννοιολογικός επανακαθορισμός. Aπέναντι σε κάθε ασάφεια, "δημιουργική" και μη. Κι ένας καθολικός επαναπροσδιορισμός, αξιών και αναγκών, έχοντας αξιολογήσει σοβαρά όλα τα νεοταξικά projects και τις αλλόκοτες φαινομενικά μα απόλυτα στοχευμένες μεθοδεύσεις, που οδηγούνε ολοταχώς στο νέο ύπουλο και απεχθή κοινωνικό ολοκληρωτισμό. Διαφορετικά, τα πάντα θα καταντήσουν "μεζεδάκια" μέσα στη σούπα της παγκοσμιοποίησης. Και το ερώτημα, φυσικά, είναι ποιοι μαγειρεύουν και απολαμβάνουν αυτή τη συνταγή... "Cui bono?" - Ποιος ωφελείται;

από εμάς

" Ζούμε την απόλυτη εποχή κυριαρχίας του σουρεαλισμού;
Βιώνουμε, με αφορμή το φαινόμενο της "μετανάστευσης", μια...
αυτοαποκαλούμενη "αριστερά" που απαρνιέται βασικές αρχές των κλασικών του Μαρξισμού κι εναρμονίζεται με την "φιλανθρωπία" του κεφαλαίου.
Ήδη, από τις αρχές του περασμένου αιώνα, οι πρώτοι σοσιαλιστές (δεν είχαμε ακόμη τη διάσπαση του αριστερού κινήματος σε σοσιαλιστές και κομμουνιστές) χαρακτήριζαν την μετανάστευση ως "προδοσία του ταξικού αγώνα από τους εργαζόμενους". Η "μετανάστευση", ήταν για τους σοσιαλιστές, ένα εργαλείο της άρχουσας τάξης μιας χώρας ώστε να "απελευθερωθεί" από την "πλεονάζουσα εργασία", συχνά πολύ επικίνδυνη. Έτσι η άρχουσα τάξη της χώρας μετανάστευσης, συγκρατούσε χαμηλούς μισθούς, περιόριζε τα μισθολογικά αιτήματα των αυτόχθονων εργαζομένων.
Μάλιστα, η Α΄ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους "μετανάστες"...
Τα πρώτα συνδικάτα, οι Εργατικές Ενώσεις, είχαν κάνει συνείδησή τους την αρχή πως κάθε άτομο έχει δικαίωμα κι υποχρέωση να αγωνίζεται για την αλλαγή στη χώρα του. Στην περίπτωση μιας υπέρογκης ανάγκης μετανάστευσης, κυρίως πολιτικής (μοναρχικά, δικτατορικά καθεστώτα και ο φασισμός...), επιβαλλόταν η οργάνωση των μεταναστών, προερχόμενων από συγκεκριμένη χώρα, ώστε να ετοιμάσουν την επιστροφή στην πατρίδα τους, για να ανατρέψουν την άρχουσα τάξη που λυμαινόταν τον πλούτο της χώρας τους.
Ο Μαρξ έχει επισημάνει με σαφήνεια την βίαιη μετανάστευση στις αρχαίες κοινωνίες κι αυτή στις σύγχρονες, ειδικότερα στη Μεγάλη Βρετανία.

Η "μετανάστευση" στις αρχαίες κοινωνίες, ήταν η μοναδική "λύση" αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού και των παραγωγικών δυνάμεων. Η "μετανάστευση" στη βιομηχανική εποχή, είναι βίαιη κι έχει εντελώς διαφορετικές στοχεύσεις, από εκείνη των αρχαίων κοινωνιών. Εδώ, έχουμε την βίαια εξώθηση πληθυσμών, για μια άλλη κατανομή εργασίας, που ο Μαρξ περιγράφει "με την πείνα ή με την μετανάστευση", βλ. Marx, 1973: τομ. I, 3, Il capitale, σσ. 78-99.
Σήμερα, το κεφάλαιο και μέσω των κυβερνήσεων που το εκφράζουν σε επίπεδο αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου, έχουμε τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις να έχουν αναγάγει σε χωρίς όρους ανάδειξη και θεοποίηση της "μετανάστευσης", στο πεδίο της "φιλανθρωπίας", της "φιλοξενίας", των χαρακτηριστικών του ευρωπαϊκού "πολιτισμού", με ταυτόχρονη ανάδειξη του "αγώνα εναντίον της ξενοφοβίας".
Αυτοί αποσιωπούν πως το "πρόβλημα" είναι δικό τους δημιούργημα.
Ποιος υποστηρίζει τη Γενοκτονία του λαού της Συρίας, για πέντε (5) ολόκληρα χρόνια;
{παραπομπή από εμάς: Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 2) και ειδικά: ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα!!!σε συνάρτηση με το:  ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2}
Ποιος πλουτίζει από τις πωλήσεις όπλων για την εξόντωση αυτού του μαρτυρικού λαού;
Ποιος στηρίζει πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά την "αραβική άνοιξη", που έφερε παγωμένο χειμώνα για τους λαούς, αλλά υπερκέρδη για το κεφάλαιο;
Ταυτοχρόνως, δημιουργούν ένα νέο και βολικό για τα σχέδιά τους, "εχθρό": την ακροδεξιά.
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της "ριζοσπαστικής αριστεράς" Τσίπρας, θεωρητικοποίησε την ένταξή του στη Λέσχη των σοσιαλδημοκρατών, με τον αγώνα εναντίον της "ακροδεξιάς". Από το να "αλλάξουμε την Ευρώπη"... πέρασε στο κοινό μέτωπο, την "καραμέλα" του διευθυντηρίου για "αντιμετώπιση της ακροδεξιάς", όπως πετάει ένα πουλάκι, από κλαράκι σε κλαράκι. Κι επιπροσθέτως, ούτε μία νύξη, μία λέξη για το ποιος κατασκευάζει το "μεταναστευτικό", για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την στήριξη που κι ο ίδιος δίνει στην επί πέντε (5) χρόνια Γενοκτονία του λαού της Συρίας, όπως κι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με επιβολή δολοφονικού εμπάργκο, διακοπή διπλωματικών σχέσεων, συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα "Φίλοι της Συρίας" για ανατροπή μιας νόμιμης και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στη Συρία.
Κι η ακροδεξιά, απόλυτα εναρμονισμένη με τις επιταγές της "νέας εποχής", τροφοδοτεί με επιχειρήματα μίσους και πραγματικού ρατσισμού αυτή την αντίληψη, ώστε να την εδραιώσει.
Μάλιστα η "ακροδεξιά" συνεισφέρει τα μέγιστα σ' ατό το σχεδιασμό με την δήθεν "ισλαμοποίηση" της "πολιτισμένης και χριστιανικής Ευρώπης".
Δεν έχουμε καμία "ισλαμοποίηση", αλλά τον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας!
Κοινός στόχος των δεξιών κι "αριστερών" κυβερνήσεων της Ε.Ε. και της "ακροδεξιάς", είναι η κατάργηση κάθε δικαιώματος και κατάκτησης των Ευρωπαίων πολιτών, όπως ακριβώς συμβαίνει κι αποδέχονται οι "μετανάστες", ώστε να γίνουμε όλοι σκλάβοι του κεφαλαίου και των "νόμων μετεγκατάστασης".
Εκείνο που προκαλεί θλίψη, αν δεν υπεισέρχεται στον σχεδιασμό της "νέας τάξης", είναι η πρωτοκαθεδρία που διεκδικεί η κσομοπολίτικη "ευρωπαϊκή αριστερά", σ' αυτή τη χυδαία πολιτική του κεφαλαίου, του καπιταλισμού με την εκμετάλλευση του "προσφυγικού-μεταναστευτικού" ζητήματος.
[...] Το κεφάλαιο δεν αφήνει τίποτα στην "τύχη"... Και με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών και με το μαζικό σύνδρομο της ψυχολογικής βίας, την μαζικής ενοχής για την εξαθλίωση των κατατρεγμένων... ώστε να υλοποιείται με πλήρη "τάξη" το σχέδιο της νέας κατανομής εργασίας.
Εδώ έχουμε την αποκάλυψη της απάτης!
Το κεφάλαιο χρηματοδοτεί το νέο καταμερισμό εργασίας, με χρήματα των ίδιων των φορολογούμενων πολιτών που θα εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο!
Οι μεμονωμένοι παράνομοι μετανάστες ή "πρόσφυγες", όπως κατά το δοκούν τους βαπτίζει το κεφάλαιο, φυσικά και πρέπει να τύχουν της απαραίτητης φροντίδας για τους ανθρώπους που υποφέρουν. Όμως, δεν πρέπει να διαφεύγει ποτέ από τη σκέψη ανάλυσης, πως ειδικά σήμερα η "μετανάστευση" παράγεται από τις λογικές της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
Σήμερα η "μετανάστευση" προωθείται δομικά και σχεδιασμένα από το κεφάλαιο, το οποίο υπερασπίζεται την πολιτική του με την "μεταναστευτική ρητορική" δήθεν ανθρωπιστικής αντιμετώπισης εξαθλιωμένων, προτάσσοντας ως κοινό σημείο αναφοράς την "φιλανθρωπία".
Για "εφεδρικό βιομηχανικό στρατό" προκειμένου "να καταστρέψει υφιστάμενα κοινωνικά δικαιώματα, να μειώσει το κόστος εργασίας και να εξολοθρεύσει την οργανωτική δύναμη των εργαζομένων", μιλούσε για τους μετανάστες ο Μαρξ.
Μάλλον ήταν κι αυτός "ξενόφοβος"...
Το κεφάλαιο δεν έχει στόχο την προστασία των μεταναστών, αλλά την απόλυτη κυριαρχία του.
Έτσι, με μια άκριτη εξύμνηση των εξαθλιωμένων, των ταλαιπωρημένων, με εκμετάλλευση των παιδικών ψυχών που παίρνουν μαζί τους ως ασπίδα ή διαβατήριο προς τον "πολιτισμό" οι μετανάστες,  με δάκρυα και συμπόνια, με εξάρσεις "φιλανθρωπίας", πάντα με την συνδρομή των ΜΜΕ, οδηγούμαστε να μην αξιώνουμε την εξέγερση, την αλλαγή της κοινωνίας, αλλά να νομιμοποιούμε την κατεδάφιση κάθε εργασιακού δικαιώματος και να ξεχνούμε ποια είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη. "

αποσπάσματα από το άρθρο του Νίκου Κλείτσικα "Oι κλασικοί του Mαρξισμού, εκτός από "ομοφοβικoί" ήταν και "ρατσιστές-ξενόφοβοι"...

* "Αν ένα παιδί μεγαλώνει σ'ένα περιβάλλον, όπου οι περισσότερες λέξεις είναι ασαφείς, θα αναπτύξει έναν χαώδη τρόπο σκέψης και μια ψυχολογία που εύκολα θα άγεται και θα φέρεται από τον κάθε λαοπλάνο πολιτικάντη ή διαφημιστή, ή προπαγανδιστή κτλ. Αντιθέτως αν μεγαλώσει σ'ένα περιβάλλον που οι περισσότερες λέξεις είναι σαφείς -και όπου ακόμη και η αναπόφευκτη ασάφεια γίνεται αποδεκτή και αναγνωρίσιμη, αλλά με σαφείς πάλι όρους- τότε το παιδί αυτό θα διαθέτει μια γερή βασική άμυνα σε οποιαδήποτε προσπάθεια ξένης παρέμβασης στην εσωτερική του υπόσταση".
(Γιώργος Μπαλάνος, στο περιοδικό "Ανεξήγητο" καλοκαίρι του 2003)